เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 419 เธอถูกให้ร้ายจนน่าสงสาร

ปีใหม่แล้ว ฮวาตั้นคนอื่นทั้งสองยังคงอยู่ติดอยู่ที่เดิม แต่หลินเช่อและฉินหวานหว่านได้มีชื่อเข้าชิงสิบอันดับแรก ได้เข้าร่วมงานประกาศรางวัล และสามารถเข้าชิงสามอันดับแรก  
 
 
เมื่อฉินหวานหว่านเข้าไป ทุกคนต่างพูดว่า ฉินหวานหว่านเก่ง สวย และยังมีแฟนคลับมากมาย เป็นคนดี ความนิยมก็มากเช่นกัน  
 
 
ฉินหวานหว่านเข้ามา มองเห็นเหล่าอาจารย์สองสามคนตรงนั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้เคยร่วมงานกัน เธอจึงรีบเข้าไปทักทาย อาจารย์เหล่านั้นคุ้นเคยกับเธอจึงได้พูดคุยกันสนุกสนาน ส่วนนักเรียนคนอื่นๆ ก็ได้แต่ยืนมองด้วยความอิจฉาอยู่ข้างๆ   
 
 
หลังจากนั้น ในห้องน้ำ  
 
 
ผู้จัดการฉินหวานหว่านกำลังมองฉินหวานหว่าน “ครั้งนี้หลินเช่อคงจบแล้ว แต่ก่อนอันดับเธอจัดอยู่หน้าเธอตลอด น่าเสียดาย ตอนนี้ตกไปอยู่อันดับสิบ คงตามเธอไม่ทันแล้ว”  
 
 
ฉินหวานหว่านล้างมือ “ให้แน่นอนเลยก็ดี ตอนนี้มั่นใจว่าฉันสามารถเข้าชิงสามอันดับแรก คว้ารางวัลใหญ่ได้ไหม?”  
 
 
“เบื้องต้นมั่นใจได้เลย ฉันกำลังบีบให้เธอถอนตัวออกจากการคัดเลือกด้วยตัวเธอเองอยู่ ไม่งั้น เราก็บังคับให้เธอขอโทษต่อไป ตอนนี้เธอเสียชื่อเสียงขนาดนั้น จะมาสู้กับเธอได้ยังไง ฉันบอกแล้ว เธอมาอยู่บริษัทพวกเรา ฉันสามารถปั้นเธอให้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งได้ ความสามารถของฉัน เป็นที่รู้จักในวงการ เธอวางใจได้เลย”  
 
 
ฉินหวานหว่านหัวเราะพึงพอใจ มองใบหน้าที่ถูกตกแต่งของตัวเองในกระจก คิดถึงหลินเช่อที่ถูกตัวเองเหยียบเอาไว้ภายใต้เท้าของตน  
 
 
ผู้จัดการบอก “รอรางวัลใหญ่อย่างสบายใจได้เลย”  
 
 
วันนี้หลินเช่อบอกลากับอาจารย์แล้ว เพราะต้องไปส่งเอกสารรางวัลทองคำ ซึ่งต้องไปด้วยตัวเอง  
 
 
อวี๋หมินหมิ่นและหลินเช่อไปถึงกองกรรมการรางวัลทองคำด้วยกัน เห็นว่าหลินเช่อกำลังดูเว่ยป๋ออยู่ อวี๋หมินหมิ่นจึงบอก “เธอไม่ต้องไปดูแล้ว”  
 
 
หลินเช่อเอนตัวพิงลงไป บอกอย่างไร้เรี่ยวแรง “ไม่ ไม่ ไม่ ฉันต้องทรมารตัวเองสักหน่อยแล้ว ไม่ทรมารตัวเองไม่ได้ คนพวกนี้จริงๆ เลย ทำไมถึงคิดว่าฉันจะทำแบบนั้นได้ คิดว่าฉันจะไปวางยาทำร้ายยัยฉินหวานหว่านนั่น ถ้าฉันร้ายขนาดนั้นจริงๆ วางยาให้ตายไปเลยไม่ดีกว่าเหรอ เธอตายแล้วก็จบ ทำไมฉันต้องไปทำให้ยัยนั่นเสียโฉมด้วยล่ะ”  
 
 
“เอาล่ะ แฟนคลับกับคนดู เขาจะเชื่อเฉพาะสิ่งที่ตัวเองอยากเชื่อเท่านั้นแหละ ไม่ว่าอะไรจริงอะไรเท็จ ตอนนี้แฟนคลับที่เชื่อเธอเหล่านั้น แค่ไม่กล้าออกมาพูดเท่านั้นเอง รอความจริงเปิดเผย พวกเขาก็จะรู้ ว่าสิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้มันไร้เหตุผลแค่ไหน”  
 
 
หลังจากที่ส่งชื่อไปแล้ว หลินเช่อก็มายืนรออยู่ด้านนอก  
 
 
ไม่นาน ก็ได้ยินคนของกองกรรมการเรียก “คุณหลิน”  
 
 
หลินเช่อรีบลุกขึ้นมา  
 
 
เขาบอกว่า “ยินดีด้วยนะครับ คุณเข้ารอบเช้าชิงรางวัลทองคำนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมแล้วครับ”  
 
 
หลินเช่อมองเขาอย่างไม่ยากจะเชื่อ “จริงเหรอคะ ฉันมีสิทธิ์เข้าชิง สวรรค์! ไม่นะ ฉันรู้สึกเหมือนจะวูบ”  
 
 
คณะกรรมการบอกยิ้มๆ “ข่าวคาดว่าคงต้องรออีกสักระยะถึงจะปล่อยออกมา แต่แน่นอนแล้วว่าคุณเข้ารอบครับ”  
 
 
อวี๋หมินหมิ่นอยู่ข้างๆ กุมมือหลินเช่อบอก “ยินดีด้วยนะ”  
 
 
หลินเช่อกอดอวี๋หมินหมิ่น ไม่คิดว่าในยามที่เธอย่ำแย่ที่สุด จะมีโชคดีขนาดนี้ นำความหวังมาสู่เธออีกครั้ง  
 
 
ตอนที่ทั้งสองออกไป อวี๋หมินหมิ่นก็เอ่ยขึ้น “ตอนนี้เราจะไม่ขอโทษ แต่เดี๋ยวฉันจะแจ้งแถลงการณ์ บอกว่าเธอถอนตัวออกจากการเข้าชิงรางวัลใหญ่ปีนี้”  
 
 
“อืม เอาสิ”  
 
 
“ต่อไปทุกคนคงคิดว่า เธอกำลังแสดงความอ่อนแอ อาจจะด่าหนักกว่าเดิมอีก”  
 
 
“ช่างเถอะ ปล่อยให้พายุมันรุนแรงขึ้นบ้าง”  
 
 
“ใช่ รอให้ข่าวรางวัลทองคำออกมา พวกเขาก็จะรู้ พวกเขาพลาดขนาดไหน”  
 
 
หลินเช่อมองอวี๋หมินหมิ่นและหัวเราออกมา  
 
 
“อีกอย่าง เรื่องของฉินหวานหว่าน เดี๋ยวฉันจะไปสืบดูอีกรอบ เธอตั้งใจเรียนไป ไม่ต้องคิดอะไรมาก อยู่ห่างจากฉินหวานหว่านหน่อย”  
 
 
หลินเช่อพยักหน้า “ไม่คิดว่า ฉินหวานหว่านจะน่ากลัวขนาดนี้”  
 
 
อวี๋หมินหมิ่นบอก “ดูเธอก็เป็นคนเจ้าแผนการไม่เบาเลย”  
 
 
“ก็ใช่น่ะสิ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้ชอบเธอหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะเกลียดกันขนาดนี้ เพียงแค่คิดว่าเธอดูน่าเกรงใจ แต่กลับมีอีกความรู้สึกว่าต้องอยู่ห่างๆ เธอ”   
 
 
                ____  
 
 
ตอนบ่าย เพจหลักของหลินเช่อได้ประกาศการถอนตัวออกจากการเข้าชิงรางวัลใหญ่ของหลินเช่อ  
 
 
ครั้งนี้ หลายคนรู้สึกพึงพอใจ  
 
 
ชาวเน็ตล้วนบอกว่า “หลินเช่อยอมรับแล้ว ไม่งั้นจะถอนตัวออกไปทำไม”  
 
 
“ฉันว่าคงกลัวโดนตบหน้ามั้ง ตอนนี้อันดับของหลินเช่อหล่นไปขนาดนั้น ถึงแม้จะไม่ถอนตัวเอง ก็คงถูกฉินหวานหว่านเตะโด่งออกไปไกล”  
 
 
มีหลายสำนักข่าวใหญ่ในเว่ยป๋อบอกว่า มีคนในบอกมาว่า หลินเช่อได้ทำข้อตกลงกับฉินหวานหว่าน ว่าถ้าหลินเช่อถอนตัวออกจากการเข้าชิงรางวัลในครั้งนี้ พวกเขาก็จะไม่สืบสาวกับเรื่องการวางยา ถ้าไม่ถอนตัว พวกเขาจะฟ้องหลินเช่อ ดังนั้นหลินเช่อไม่มีทางเลือก จึงจำเป็นต้องถอนตัว  
 
 
ข่าวนี้แค่มองก็ดูออกว่าคนที่ปล่อยคือฝั่งฉินหวานหว่าน หลินเช่อคิดในใจ พี่อวี๋คาดเดาเอาไว้ไม่ผิด ถึงเธอขอโทษไปก็ไร้ประโยชน์ พี่หลินไม่มีทางปล่อยโอกาสนี้ไปแน่ ต้องปล่อยอะไรออกมาอีกแน่ ถึงเธอจะไปขอโทษ ถอนตัว หรือแสดงความอ่อนแอ พวกเขาก็จะทำให้ทุกคนคิดว่า หลินเช่อเป็นคนทำ ทำลายชื่อเสียงของหลินเช่อให้สิ้นซาก  
 
 
แต่ว่าหลินเช่อเพียงแค่ถอนตัวจากรางวัลใหญ่ ไม่ได้มีข่าวอื่น และไม่ได้ขอโทษ  
 
 
ทุกคนล้วนคาดเดา บอกว่าหลินเช่อเตรียมการขอโทษแล้ว หรือว่าเตรียมตัวแข็งขืนต่อไป  
 
 
จนกระทั่งตกเย็น กลับไม่มีข่าวขอโทษออกมา แหละฝั่งฉินหวานหว่านก็กดดันไม่หยุด ปล่อยข่าวออกมา ว่ายานั้นถูกเอาไปตรวจสอบแล้ว ปรากฏว่าเป็นยารักษาโรคผิวหนังที่แข็ง กินมากไปจะทำให้ผิวอ่อนแอ ทำให้เสียโฉม  
 
 
ทุกคนรู้สึกว่ามันน่ากลัว ต่างไปคอมเม้นท์ในเว่ยป๋อของฉินหวานหว่าน เห็นอกเห็นใจเธอที่ต้องมาเจอกับแผนการร้ายแบบนี้  
 
 
วันต่อมา หลินเช่อกลับไปเข้าเรียนอีกครั้ง  
 
 
สำหรับการลาเมื่อวาน ในหัวของทุกคนได้เกิดความคิดขึ้นมา คิดว่าหลินเช่อไม่กล้าสู้หน้าฉินหวานหว่าน จึงไม่ได้มาเรียน   
 
 
ดังนั้นวันนี้เห็นหลินเช่อโผล่มาในห้องเรียน จึงพากับจับจ้องเธอ สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย รังเกียจ เย้ยหยัน  
 
 
แต่ว่า หลินเช่อก็ทำราวกับมองไม่เห็น ทำเพียงกลับไปนั่งในตำแหน่งของตัวเอง  
 
 
อีกด้าน เสี่ยวชิงยื่นเลคเชอร์ของเมื่อวานให้เธอ อย่างไรเธอก็คือหลินเช่อ เป็นดาราดัง พวกเธอไม่กล้าเหิมเกริมกับหลินเช่อมากนัก เพื่อป้องกันเอาไว้ในสังคมนี้ ไม่รู้ใครจะดังขึ้นมาตอนไหนอีก  
 
 
ตอนนั้นเอง ฉินหวานหว่านก็เดินเข้ามา ต่างจากหลินเช่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสดใส อาการป่วยก่อนหน้านี้ ราวกับไม่หลงเหลือเลยสักนิด มองไปที่หลินเช่อ รีบเดินเข้ามา เสแสร้งกับเธอ “หลินเช่อ เมื่อวานเธอเป็นอะไรเหรอ ทำไมถึงไม่มา ฉันกังวลแทบแย่”  
 
 
หลินเช่อหัวเราะ “มีธุระนิดหน่อยเลยไม่ได้มา”  
 
 
ทุกคนได้ยินดังนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ มีธุระเหรอ นึกว่าไม่มีหน้ามาเจอใครซะอีก  
 
 
ฉินหวานหว่านมองเธออย่างสงสาร ตอนนั้นเองที่อาจารย์เดินเข้ามา เป็นอาจารย์สอนการแสดงที่มีความสามารถท่านหนึ่ง แม้ว่าตอนนี้จะไม่โด่งดังแล้ว แต่ก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในวงการ  
 
 
ฉินหวานหว่านเห็นแล้วก็รีบบอก “ฉันจะเข้าไปทักทายหน่อย คนนี้เป็นรุ่นพี่ของฉันสมัยก่อน”