เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้ผลักคนออกมาด้านหน้า
ทุกคนต่างก็มุงดูอยู่รอบข้าง การแข่งขันพึ่งจบลง ทุกคนพูดคุย ไม่ใช่เรื่องลู่ชูเซี่ยสามารถเอาชนะได้อย่างสวยงาม แต่เป็นเรื่องหลินเช่อตกน้ำ ที่สามารถดึงความสนใจของผู้คนไปหมด
หลินลี่ถูกผลักออกมา
เธอบอกด้วยความโกรธ “พวกคุณผลักฉันทำไม จริงๆ เลย”
ตอนนั้นเอง ร่างของกู้จิ้งเจ๋อก็ปรากฏขึ้น มองใบหน้าเรียบนิ่งของกู้จิ้งเจ๋อ ทุกคนต่างเงียบลง มองไปยังหลินลี่
กู้จิ้งเจ๋อมองหลินลี่ “ใครสั่งให้เธอทำแบบนี้ วันนี้ฉันจะให้โอกาสเธอ ถ้าเธอพูดออกมา ฉันจะปล่อยเธอไป ถ้าเธอไม่พูด เธอใช้มีดแทงม้าของหลินเช่อ ไม่ว่าเธอจะเป็นพี่สาวของหลินเช่อหรือไม่ ฉันจะต้องให้เธอได้ชดใช้”
ในคราแรกที่หลินลี่ได้เห็นใบหน้าทะมึนของกู้จิ้งเจ๋อ เธอพลันสั่นระริกไปทั้งตัวด้วยความกลัว
เธอนึกถึงลู่ชูเซี่ยขึ้นมา
เมื่อมองเห็นลู่ชูเซี่ยกำลังเดินเข้ามา ทว่า สายตาเธอจ้องหลินลี่ สีหน้าไม่ใส่ใจ กระทั่งเธอหรี่ตาลง เม้มริมฝีปาก คล้ายกำลังข่มขู่เธอ
ถ้าพูดออกมา เธอไม่มีวันปล่อยเธอไปแน่
หลินลี่กระวนกระวาย แต่ว่า กู้จิ้งเจ๋อคงไม่ทำอะไรเธอมาก ไม่ว่าอย่างไร เธอก็เป็นพี่สาวของหลินเช่อ อีกทั้งหลินเช่อก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก
หลินลี่บอก “ฉันเอง…ฉันเป็นคนทำเอง ฉันเกลียดหลินเช่อ ไม่ได้เหรอ”
กู้จิ้งเจ๋อส่งเสียงเย้ยหยัน “แค่เธอ เธอไม่กล้าหรอก”
หลินลี่ยิ้มเย็น “มีอะไรที่ฉันไม่กล้าล่ะ เธอมันก็แค่ลูกนอกสมรส ตอนเด็กๆ เธอยังเคยซักถุงเท้าให้ฉันเลย แถมยังยกกะละมังล้างเท้าให้ฉันทุกวัน แม่เธอก็เป็นแค่เมียน้อย ตอนนี้ยังมาร่วมงานเลี้ยงดับเบิ้ลยูดับเบิ้ลยูอีก มีสิทธิ์อะไร เธอคิดว่าเธอจะแข่งกับเหล่าคุณหนูพวกนั้นได้งั้นเหรอ เธอสู้ไม่ได้สักอย่าง”
คำพูดของหลินลี่ยังไม่ทันจบ ดวงตาของกู้จิ้งเจ๋อก็มืดดำลงไปแล้ว
ใบหน้าไร้ซึ่งอุณหภูมิ เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งแกะสลัก สวย แต่สามารถแช่แข็งคนได้ ดวงตาคมขยับ ราวกับพายุที่กำลังก่อตัว ทำให้คนมองรู้สึกกดดันขึ้นมา
ไม่มีใครกล้าเอ่ยอะไรออกมาแม้เพียงเล็กน้อย ทำเพียงจ้องมองกู้จิ้งเจ๋อ
เขาบอก “ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ เอาตัวเธอไป”
หลินลี่รีบแย้งขึ้น “คุณคงไม่ฆ่าฉันหรอกใช่ไหม คุณทำอะไรฉันไม่ได้ ฆ่าคนมันผิดกฎหมาย ถึงคุณจะมีอำนาจล้นฟ้า ก็ฆ่าฉันไม่ได้หรอก หึ”
น้ำเสียงเหยียดหยันของกู้จิ้งเจ๋อเกือบจะหลุดออกมาทางจมูก
เขาคร้านจะมองเธอแม้เพียงหางตา มองตรงไปด้านหน้า “ไม่ ฉันไม่มีทางปล่อยให้คนที่ทำร้ายคนของฉันต้องตายหรอก แบบนั้นมันง่ายเกินไป ส่งเธอไปสามเหลี่ยมทองคำ พวกค้ายาที่นั่น ช่วงนี้คงขาดผู้หญิงไม่เบา เพราะการปราบปรามที่เข้มงวด บอกพวกเขาว่านี่เป็นแค่นักแสดงเล็กๆ พวกเขาคงจะใช้เธอได้คุ้มค่า”
“…”
ทุกคนต่างอ้าปากค้าง
หากพูดถึงสามเหลี่ยมทองคำ ที่นั่นถูกเรียกว่าสามเหลี่ยมยาเสพติด
ส่งไปที่นั่น ไม่ต้องบอกก็พอเข้าใจ และรู้ได้ว่า ให้ไปทำอะไร
โหดร้ายที่สุด โหดร้ายที่สุดเลย
หลินลี่ตกใจตัวแข็งค้างอยู่แบบนั้น
ตายทั้งเป็น…อนาคตแบบนั้นเป็นอย่างไร เธอไม่เคยคิด
ตอนนี้เธอมองหาลู่ชูเซี่ย
ลู่ชูเซี่ยตกใจ ทว่าก้าวเดินไปข้างหน้า ยืนขวางอยู่ตรงหน้ากู้จิ้งเจ๋อ “พี่จิ้งเจ๋อ อย่าโกรธไปเลยค่ะ ถ้าหลินเช่อบาดเจ็บ งั้นก็กลับเมืองบีไปก่อนนะคะ การแข่งขันที่เหลือก็ไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว”
ลู่เป่ยเฉินเข้ามาดึงลู่ชูเซี่ยออกมาไป
“เอาล่ะ เธออย่ามายุ่ง ไปกับฉัน”
ลู่ชูเซี่ยถูกลากออกไป
ทุกคนยังคงจ้องมองกู้จิ้งเจ๋อ
ตอนนั้นมักจะได้ยินอยู่บ่อยๆ ว่ากู้จิ้งเจ๋อน่ากลัว แต่ว่า วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น พึ่งรู้ว่า เวลากู้จิ้งเจ๋อโกรธขึ้นมา มันช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน
ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ทำได้เพียงมองเธอถูกพาตัวไป
และต่อมา กู้จิ้งเจ๋อยังบอกอีกว่า “ครั้งนี้หลินเช่อไม่ได้เป็นอะไร ไม่งั้น ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ…คนต่อไป ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันไม่ปล่อยเอาไว้แน่”
แม้ว่าเขาจะไม่ได้มองใคร แต่ว่า ลู่ชูเซี่ยกลับรู้สึกขนลุกไปทั่วร่าง
ยังดีที่เธอเป็นคนตระกูลลู่
เธอพลันแอบคิดแบบนี้อยู่ในใจ ไม่งั้น คนที่จะโดนลากไปเมื่อสักครู่ อาจเป็นเธอใช่หรือเปล่า
โชคดี น้องสาวของเขา ยังเป็นสามีภรรยากับพี่ชายของเธออยู่ เพื่อไว้หน้า เขาเลยไม่สามารถทำอะไรได้มาก และความสัมพันธ์ของเขากับลู่เป่ยเฉินก็ไม่เลว ไม่งั้น วันนี้เธอ…
ลู่ชูเซี่ยเองก็คาดไม่ถึง ว่าหลินลี่คนนี้จะไร้ประโยชน์แบบนี้
แค่ทำให้หลินเช่อตกลงไปในน้ำเท่านั้น เพราะหลินเช่อตกน้ำ ทำให้ไม่มีใครมาสนใจคะแนนของเธอ กลับกันยังดึงความสนใจไปที่หลินเช่อจนหมด
ครั้งนี้เธอได้คะแนนดีกว่าครั้งก่อน อีกทั้งยังขี่ม้าได้ดีทีเดียว แต่คนพวกนี้กลับไม่สนใจเลยสักนิด…
ไกลออกไป
หันไฉ่อิงรู้ว่าเกิดเรื่อง แต่เธอเพียงแค่ยืนมองหลินลี่ที่ถูกพาตัวไป ไม่กล้าเข้าไปใกล้
หลินอวี่โมโห “แม่ แม่ดูสิ ยัยลู่ชูเซี่ยคนนั้น เห็นอยู่ว่าเธอเป็นคนอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้คนที่ถูกพาตัวไปกลับเป็นหลินลี่”
หันไฉ่อิงรีบบอก “เอาล่ะแกอย่าเข้าไป น่ากลัวเกินไป กู้จิ้งเจ๋อน่ากลัวมาก เราสู้เขาไม่ได้ อย่าเข้าไป อย่าเข้าไปใกล้เด็ดขาด”
“แม่…”
หันไฉ่อิงตกใจจนแทบเสียสติ เธอไม่เคยเจอ ว่าคนตระกูลใหญ่พวกนี้ ปฏิบัติกับคนอื่นอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นเธอไม่เคยเห็นกู้จิ้งเจ๋อในรูปแบบนี้มาก่อน
พลานุภาพนั้น เพียงแค่ใครกล้าเดินเข้าไป ก็จะถูกมันทำลายเสียให้ได้
หันไฉ่อิงบอก “ช่างเถอะ หลินลี่หาเรื่องใส่ตัวเอง แกไม่ต้องเข้าไปหรอก ไม่งั้น กู้จิ้งเจ๋อน่ากลัวขนาดนั้น เดี๋ยวเราจะซวยไปด้วย เป็นแบบนั้นคงไม่ดีแน่ คนพวกนี้เลวเกินไป อาศัยอำนาจตัวเองมารังแกคนอื่นแบบนี้ พวกเรา พวกเรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ”
หันไฉ่อิงไม่คิดว่า คนมีอำนาจ จะทำได้ทุกอย่างขนาดนี้
ก่อนหน้านี้เรื่องเล็กน้อยที่ใช้รังแกหลินเช่อ มันเป็แค่กลเม็ดเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้นเอง เหล่าคนมีอำนาจในประเทศซี ช่างไม่กลัวฟ้าดินอะไรกันเลยจริงๆ
เธอไม่กล้ายุ่งกับคนพวกนี้แล้ว มีที่ไหนสามารถหลีกเลี่ยงได้อีกนะ
“แม่…แม่ทำอะไรเนี่ย” หลินอวี่ถูกเธอลากออกไปจากที่นี่ ไม่กล้าแม้แต่จะหันกลับไป ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปถามว่าหลินลี่จะเป็นอย่างไร
____
ภายในห้อง ลู่ฉินอวี่เอ่ยขึ้น “เอาล่ะ เสี่ยวเช่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว การแข่งขันพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว”
“ไม่ได้นะคะ” หลินเช่อรีบบอก “หนูต้องเข้าร่วม ความจริงหนูไม่ได้เป็นอะไรเลยนะคะ”
หลินเช่อรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรเลยจริงๆ ตอนนี้สติก็ยังดีอยู่ ไม่จำเป็นต้องหยุดเลยด้วยซ้ำ
ลู่ฉินอวี่บอก “เอาล่ะ ดูเธอสิ มันก็แค่การแข่งขัน ถ้าเพราะเรื่องเดิมพันอะไรนั่น ฉันจะสั่งให้ชูเซี่ยยัยเด็กนั่นยกเลิกทันที เล่นก็เล่นแล้ว เล่นอะไรจริงจังขนาดนั้น มันไม่ใช่แล้ว”
