กู้จิ้งเจ๋อยืนดูหลินเช่ออยู่ข้างๆ ตัวเองมาลองดู
หลินเช่อบอก “มาๆ เรามาแข่งกัน ใครจะตกปลาได้เยอะกว่า”
กู้จิ้งเจ๋อบอก “โอเค”
เมื่อสักครู่ให้กู้จิ้งเจ๋อลองแล้วหนึ่งครั้งก็เริ่มการแข่งขัน เธอช่างรังแกคนอื่นจริงๆ
กู้จิ้งเจ๋อรู้ว่าเธอตั้งใจรังแกเขา จึงมองเธอเล็กน้อยแต่ไม่ได้พูดอะไร
เริ่มแรกหลินเช่อยังคงนำอยู่ แต่ผ่านไปไม่นาน คะแนนของกู้จิ้งเจ๋อก็พุ่งขึ้นไม่หยุด ใช้เวลาไม่นานก็แซงหน้าหลินเช่อไป
เธอรีบร้อน ตั้งใจเล่นมากขึ้น
แต่ว่า ไม่มีทีท่าว่าจะเอาชนะกู้จิ้งเจ๋อที่นำอยู่ได้เลย
เธอยู่ปาก ตั้งใจไปแย่งเขา
แต่ว่าเขาก็กำจัดเธอได้อย่างรวดเร็ว แต่หลินเช่อนั้นเพราะเอาแต่ไปขวางเขา จนตัวเองนั้นแย่ ไม่นานก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเขา
หลินเช่อบอก “คุณ คุณ คุณ คุณโกหกฉัน คุณเล่นเป็น”
กู้จิ้งเจ๋อบอก “ฉันจะโกหกเธอไปทำไม”
หลินเช่อมองเขาอย่างไม่พอใจ ส่งเสียง หึ บอก “ต่อ”
กู้จิ้งเจ๋อพยักหน้า แข่งกับเธออีกครั้ง
ครั้งนี้เล่นง่ายกว่าเดิม เริ่มต้นก็คะแนนนำเธอไปแล้ว ไม่ยอมให้คะแนนของหลินเช่อแซงเขาได้
ตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งจบเกม
หลินเช่อมองเขาพูดอะไรไม่ออก
ไม่รู้จักการเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ไม่ยอมให้ผู้หญิงเลยสักนิด
แต่ว่า เขาเรียนรู้ไวมาก
แม้จะโกรธ แต่พอคิดแล้ว ต้องยอมรับในความสามารถของเขา
ไหวพริบของผู้ชายคนนี้ ช่าง…บดขยี้เธอได้ดีจริงๆ …
หลินเช่อส่งเสียงหึ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับเครื่องคีบตุ๊กตา
“นี่ ในเมื่อคุณเก่งขนาดนี้ ก็ไปช่วยฉันคีบตุ๊กตาสิ”
กู้จิ้งเจ๋อได้ยินดังนั้น เงยหน้าขึ้นมาแล้วบอก “ฉันก็เล่นไม่ค่อยเป็น”
“ไปลองดูหน่อย แต่นั่นจะยากหน่อย”
หลินเช่อลากกู้จิ้งเจ๋อเข้าไป ทั้งสองมาหยุดอยู่ที่โซนเครื่องคีบตุ๊กตา หลินเช่อลองเล่นให้กู้จิ้งเจ๋อดูก่อน
“เดี๋ยวฉันลองเล่นให้คุณดู” เธอลองแล้ว แต่ตุ๊กตาก็ตกลงอย่างรวดเร็ว ไม่สำเร็จ…
หลินเช่อบอก “โอ๊ย อีกนิดเดียวเอง”
กู้จิ้งเจ๋อส่ายหน้า “ห่างตั้งเยอะ”
หลินเช่อกลอกตาใส่เขา “ถ้าคุณทำได้ก็มาสิ”
กู้จิ้งเจ๋อลองหนึ่งครั้ง แต่ไม่นานตุ๊กตาก็หล่นลง ไม่สำเร็จ
หลินเช่อเยาะเย้ย “ดูสิๆ อันนี้ยากมาก ฉันไม่เคยทำสำเร็จเลย…”
และในตอนนั้นเอง คู่รักวัยรุ่นคู่หนึ่งก็มาหยุดอยู่ข้างๆ หญิงสาวออดอ้อนบอก “ฉันจะเอาตุ๊กตาตัวนั้น เธอช่วยฉันคีบตุ๊กตาตัวนั้นให้หน่อยสิ ปิกาจูตัวนั้น”
เด็กหนุ่มบอก “วางใจเถอะ วันนี้ถ้าคีบไม่ได้ ฉันจะไม่ไปไหนเลย”
“ฮ่าๆ เอาสิๆ เธอพูดแล้วนะ”
หลินเช่อหันไปมอง เด็กหนุ่มก็อายุไม่มาก ดูเป็นคุณชาย ดูเหมือนว่าที่บ้านจะฐานะไม่เลว
เธอไม่ได้ใส่ใจ เพียงมองเท่านั้น หันกลับไปมองกู้จิ้งเจ๋อคีบตุ๊กตา
ไม่นาน เด็กสาวก็สังเกตเห็นกู้จิ้งเจ๋อ
เธอเหลือบมองก่อนเล็กน้อย จากนั้นก็เกือบตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
เธอตาละห้อย แอบมองเขา
อีกด้าน แฟนของเธอสังเกตเห็น
ไม่นานก็มองเห็นกู้จิ้งเจ๋อ และหันไปมองท่าทางหลงผู้ชายของแฟนตัวเอง เขาไม่พอใจ กลอกตาใส่กู้จิ้งเจ๋อ
และตอนนั้นเอง กู้จิ้งเจ๋อทำพลาดในครั้งที่สอง
หลินเช่อบอก “เฮ้อ น่าเสียดาย อีกนิดเดียวเอง”
กู้จิ้งเจ๋อหัวเราะ “ไม่เป็นไรหรอก ครั้งต่อไปได้แน่นอน”
เด็กหนุ่มส่งเสียงเยาะเย้ย จากนั้นลากแฟนสาวของตัวเองกลับไป
“มา เดี๋ยวพี่จะทำให้ดู” และครั้งนั้นเขาบังเอิญคีบได้สำเร็จ
แม้จะเป็นความสำเร็จแบบบังเอิญ แต่เขาก็ยังภูมิใจ
หญิงสาวด้านข้างเห็นเขาคีบออกมาได้ แม้จะไม่ใช่ปิกาจูที่ตัวเองชอบ แต่ก็ยังดีใจบอก “ดีจังเลย เก่งมากๆ สามีเก่งที่สุด”
เด็กหนุ่มส่งเสียงหึเบาๆ เหลือบตามามองกู้จิ้งเจ๋อ “นั่นสิ บางทีใบหน้าก็ไม่สำคัญ โดยเฉพาะตอนนี้มีหนุ่มหน้าใสเยอะแยะเต็มไปหมด ดูสิ เราต่างหากที่มีความสามารถ”
“เกลียด ฉันก็แค่มองเฉยๆ”
“มองทำไม หล่อแต่ทำอะไรไม่เป็น มีอะไรน่ามอง”
“เกลียด”
“มองไปก็ไม่มีประโยชน์ คีบมาครึ่งวันก็ไม่ได้สักตัว ถ้าเธอเป็นแฟนเขาเธอคงไม่ได้ถือตุ๊กตาหรอก คงได้แค่มองคนอื่นคีบ”
หลินเช่อไม่คิดว่าเขาจะปากมากขนาดนี้ หันกลับไปมองเขา แต่เพราะสวมหน้ากากจึงไม่สามารถแสดงสีหน้าได้มาก ทำเพียงถลึงตาใส่เขาแล้วหันกลับมา
เดิมคิดว่าเขาพูดเหน็บแนมแล้วจะจบ แต่ไม่คิดว่าเขาจะมองกู้จิ้งเจ๋อแล้วพูดเยาะเย้ยออกมา
“นี่ ไม่ต้องคีบแล้ว ของพวกนี้มันยาก คุณคิดว่าคนทั่วไปจะทำได้หรือไง อันนี้เขาออกแบบไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าไม่ใช่เจ้าของก็คงต้องเสียเปรียบ ไม่มีฝีมือ คีบไม่ได้หรอก”
หลินเช่อจ้องเขาเขม็ง “นี่ พูดให้มันน้อยๆ หน่อยไม่ได้หรือยังไง ยุ่งเรื่องชาวบ้าน”
เด็กสาวลากเขาออกไป “เอาล่ะเอาล่ะ ที่รัก อย่าไปสนใจพวกเขาเลย เขาอยากเล่นก็เล่นไปเถอะ คีบไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้”
“นั่นสิ ไม่มีใครเก่งเท่าที่รักคนนี้ของเธอหรอก”
“ใช่ๆ ที่รักของฉันเก่งที่สุด”
และในตอนนั้นเอง กู้จิ้งเจ๋อก็เอ่ยออกมาเงียบๆ “อย่าขยับ”
หลินเช่อได้ยินดังนั้นจึงหันกลับมา
สองคนนั้นจึงหันกลับมาด้วย
เห็นกู้จิ้งเจ๋อกำลังเคลื่อนตุ๊กตาตัวนั้น ใบหน้านิ่งเรียบ ใบหน้าด้านข้างที่กำลังจริงจังนั้น ทำให้คนหลงใหล
ไม่นาน ตุ๊กตาก็หล่นลงมาอย่างแม่นยำ
ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว
หลินเช่อดีใจกระโดดโลดเต้น “ว้าว คีบได้แล้ว เยี่ยมไปเลย”
ตอนนั้นเองชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังก็พูดไม่ออก ยืนมองเขานิ่งอยู่สักพัก หันไปพูดกับแฟนตัวเอง “โชคดีน่ะ ก็แค่โชคดีเท่านั้นแหละ ไม่เชื่อเธอรอดูสิ”
หลินเช่อหันกลับไปจ้องเด็กหนุ่มไม่รู้กาลเทศะคนนั้น
แต่ว่า กู้จิ้งเจ๋อนั้นราวกับไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เพียงถามกับหลินเช่อ “เธอจะเอาตัวไหน”
“เอ่อ…ยังจะคีบอีกเหรอ”
“อืม มีเหรียญตั้งเยอะ” เขาบอกเสียงเรียบ
“ก็ได้ ฉันอยากได้โดเรม่อนตัวนั้น” หลินเช่อชี้ไปที่ตุ๊กตาสีฟ้าด้านใน
กู้จิ้งเจ๋อมองเข้าไปด้านใน เพ่งดูสักพัก จากนั้นเริ่มขยับเครื่องคีบ
เด็กหนุ่มยังคงยืนดู
แฟนสาวของเขาเองก็ตั้งใจดูเช่นกัน
โดยเฉพาะท่าทางจริงจังของกู้จิ้งเจ๋อ ชั่วขณะพลันรู้สึกเหมือนเขาเปล่งประกายออกมา จนไม่กล้าละสายตาไปไหน
หลินเช่อจ้องเข้าไปด้านในเขม็ง ในที่สุด มองเห็นเขาคีบตุ๊กตาสีฟ้าได้อย่างแม่นยำ จากนั้น กดหนึ่งครั้ง ตุ๊กตาโดเรม่อนก็หล่อนลงมา
“ว้าว เยี่ยมไปเลย”
หลินเช่อมองกู้จิ้งเจ๋อด้วยความดีใจ หยิบตุ๊กตาโดเรม่อนแล้วบอก “ไม่คิดว่าจะได้จริงๆ ”
“อืม เธอเอาอันไหนอีก”
“ห๊ะ คุณยังคีบได้อีกเหรอคะ งั้นสองครั้งก่อนหน้านี้ทำไมทำไม่ได้ล่ะ”
“ฝึกฝีมือ” เขาบอก “แค่ทำความคุ้นเคย”
หมายความว่า สองครั้งก่อนหน้านี้ที่จับไม่ได้ เพราะว่าเขาแค่ทำความคุยเคยกับเครื่องอย่างงั้นเหรอ
ตอนนี้คุ้นเคยแล้ว คีบออกมาได้จำนวนมาก
กู้จิ้งเจ๋อก็เก่งเกินไป เพียงฝึกเล่นๆ แค่สองครั้ง จากนั้นก็เชี่ยวชาญขึ้นมาเลย…
