บทที่ 1393 เสี่ยวไป๋ไม่ได้ลืม
แต่เมื่อในตอนที่เซียวซู่กำลังจะลุกขึ้นนั้น จู่ๆเจียงเสี่ยวไป๋ก็ส่งเสียงหนึ่งครั้ง และเตะผ้าห่มออก
เนื่องจากการเคลื่อนไหวของเธอ ทำให้กระโปรงบนร่างกายของเธอขยับขึ้นเล็กน้อย
เซียวซู่ใช้สายตามองไปแค่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถอยกลับ
เขาแทบจะยกเท้าขึ้นเพื่อดึงออก แต่สุดท้ายเมื่อคิดๆดูแล้วเขาก็หันกลับไปและปิดผ้าม่านในโรงแรม
ตอนนี้ยังเป็นเวลากลางวัน ในตอนที่ม่านที่ยังไม่ถูกปิดก็จะทำให้ห้องก็สว่างไปหมด
หลังจากปิดม่านแล้วนั้น ภายในห้องของโรงแรมก็มืดสนิท และแทบจะไม่สามารถเอื้อมมือออกและมองเห็นนิ้วมือได้
ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็โอเคแล้วสินะ เซียวซู่คิดในใจ
เซียวซู่อ้อมกลับมาคลำผ้าห่มคลุมบนตัวให้เธอในความมืด และตัดสินใจว่าออกไปครั้งนี้จะไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไรอีก อย่างไรก็ตามเธอจะอยู่ในห้องนี้และจะไม่ออกไปไหน
นอกจากนี้ตัวเขาเองก็ดื่มไปไม่ใช่น้อย ตอนนี้เลือดร้อนล้นหลามเป็นอย่างมาก ก็ควรที่จะพักผ่อนสักหน่อย
ขณะที่เธอคลุมผ้าห่มให้เธอและกำลังจะออกไปนั้น มือที่อ่อนนุ่มไร้กระดูกคู่หนึ่งกลับรั้งไว้ โอบรอบแขนของเซียวซู่โดยตรง
ในความมืดมิด เขามองเห็นเจียงเสี่ยวไป๋พลิกตัวและเข้ามากอดแขนของเขาอย่างเลือนราง ดวงตาคู่สวยที่ส่องประกาย จ้องมองเขาอย่างอ่อนแรงและพูดว่า: “อย่าไป”
เซียวซู่สูดลมหายใจหนึ่งครั้ง และถามเธออย่างเสียงหนัก: “จะทำอะไร?”
เธอเมาอย่างบ้าคลั่งอีกแล้ว เมื่อเห็นน้ำเสียงที่ดุร้ายของเขา เธอก็แสดงสีหน้าน้อยใจออกมา “มืดเกินไปแล้ว เสี่ยวไป๋กลัวที่จะอยู่คนเดียว”
เมื่อได้ยิน มุมริมฝีปากของเซียวซู่ก็กระตุกครู่หนึ่ง ตอนนั้นเธอแบกฉันกลับบ้านจากบาร์คนเดียวเธอไม่เห็นบอกว่ากลัวนี่?
ตอนนี้ลองคิดๆดู ถ้าตอนนั้นเธอไม่มีความกล้าขนาดนั้น บางทีเธอกับเขาอาจจะไม่มีทางคบหาสมาคมกันในชีวิตนี้ก็ได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เซียวซู่จึงพูดว่า: “งั้นผมจะเปิดไฟให้คุณ?”
“อย่า”
เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายศีรษะ และกอดแขนของเขาแน่นขึ้น ทั้งตัวคนแทบจะนอนอยู่บนร่างกายของเซียวซู่: “เสี่ยวไป๋อยากให้นายอยู่เป็นเพื่อนฉัน”
ด้วยคำพูดห้วนๆเช่นนี้ ทำให้คอของเซียวซู่กลิ้งไปมา “คุณจะทำอะไรกันแน่？เจียงเสี่ยวไป๋ คุณจะเริ่มเมาอย่างบ้าคลั่งอีกแล้วเหรอ？”
“หือ เมาอย่างบ้าคลั่งอะไรกัน？ เสี่ยวไป๋ไม่ได้เมานะ”
เซียวซู่บีบคางของเธอ และน้ำเสียงก็เย็นชาลงหลายระดับ: “รอให้เมาอย่างบ้าคลั่งหายแล้ว จะลืมทุกอย่างเมื่อตื่นขึ้นมาใช่หรือไม่?”
“ หือ เสี่ยวไป๋ไม่ได้ลืม! เสี่ยวไป๋เอาทุกสิ่งจดจำไว้ในใจหมดแล้ว เสี่ยวไป๋จะฝ่าบาทได้อย่างไรกัน?”
ฝ่าบาท …
เมื่อได้ยินคำนี้ ดวงตาของเซียวซู่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และหรี่ตาลง: “ครั้งที่แล้วยังเป็นฮ่องเต้อยู่เลยทำไม ครั้งนี้ลดตำแหน่งให้ผมโดยตรงแล้วล่ะ?”
เขาเพิ่งจะพูดจบ มือของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยื่นตรงมาปิดปากของเขาทันที และอุทานว่า: “ฝ่าบาทจะพูดเรื่องมั่วซั่วไม่ได้ นี่คือแผนการของกบฏ จะถูกประหารชีวิตนะ”
คิ้วของเซียวซู่ขมวดแน่น สมควรตาย
เธอยังอยู่ในบทละครจริงๆด้วย
จะมีคนแบบนี้ได้อย่างไรกัน? พอเมาแล้วก็แสดงเองอะไรเอง โดยไม่สนใจว่าคนข้างๆจะยินยอมหรือไม่อย่างสิ้นเชิง จู่ๆก็มอบตัวตนให้กับคนอื่นอย่างง่ายๆ
ถ้าเขาไปช้ากว่านี้ เธอจะวิ่งไปกอดคนอื่นแล้วเรียกว่าฝ่าบาทใช่ไหม?
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เลือดร้อนของเซียวซู่ก็ไม่มั่นคงสักพัก และตอบรับเธอด้วยเสียงหยาบหนึ่งประโยค “แล้วจะทำอย่างไร？”
หลังจากที่เขาพูดจบ ถึงจะสังเกตเห็นว่าฝ่ามือของเจียงเสี่ยวไป๋ยังคงปิดที่ปากของเขาอยู่ เมื่อเขาพูดริมฝีปากก็จะสั่น และค่อยๆนวดไปที่ฝ่ามือที่ทั้งขาวและอ่อนนุ่มของเจียงเสี่ยวไป๋
บางทีอาจฤทธิ์เป็นแอลกอฮอล์ ที่ทำให้เซียวซู่รู้สึกว่าลมหายใจที่เขาหายใจออกนั้นร้อนขึ้นมาเป็นอย่างมาก
“ฝ่าบาทได้โปรดอย่าพูดแบบนี้ ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรกับท่านล่ะก็ เสี่ยวไป๋จะต้องเสียใจมากแน่ๆ”
เสียใจเหรอ?
เซียวซู่หัวเราะเบา ๆ : “โอ้ เจ้าจะเสียใจแค่ไหนกัน?”
“ เสี่ยวไป๋ต้องร้องไห้จนจะตายแน่ๆ”
หลังจากพูดจบราวกับกลัวว่าเขาจะไม่เชื่อ มองเซียวซู่อย่างจริงจังอีกครั้งและกล่าวเสริมว่า “จริง ๆนะ “
ในขณะนี้ เซียวซู่ได้ปรับตัวเข้ากับความมืดแล้ว ดังนั้นจึงสามารถมองเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋ได้อย่างชัดเจน ทั้งจริงจังและน่ารักละเอียดอ่อน ริมฝีปากเปิดออกเล็กน้อยกลิ่นอายที่อ่อนหวานและเลี่ยนของหญิงสาวกำลังฟุ้งไปในอากาศ กำลังฟูขึ้น เขาก้มศีรษะลง และค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ริมฝีปากของหญิงสาวทีละน้อย
ในขณะที่ริมฝีปากติดกันนั้น ลมหายใจของทั้งสองคนก็พัวพันกันอยู่ด้วยกัน
รู้สึกราวกับว่ามีอะไรบางอย่างระเบิดขึ้นในสมองของเซียวซู่ ระเบิดจนทำให้สมองของเขาบาดเจ็บริมฝีปากเพิ่งจะแตะเข้าไป เขาก็มีสติตอบกลับมาได้ ถอยออกมาอย่างกะทันหัน หายใจแรงอย่างไม่น่าเชื่อถือ
เขากำลังทำอะไร?
คนที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นถึงเจียงเสี่ยวไป๋ ทั้งสองเป็นแฟนปลอมๆกัน กลับไปจะต้องมีสารภาพความจริงและแยกออกจากกันแล้ว เขาจะทำเช่นนี้ได้อย่างไร?
เซียวซู่ดุด่าตัวเองในใจอยู่หลายครั้ง เขาที่หายใจอย่างไม่มั่นคงอยากจะหันตัวกลับ ลุกออกจากเตียงและเดินจากไป แต่เจียงเสี่ยวไป๋ที่อยู่ในความมืดก็รุกเข้ามาใกล้ด้วยตัวเอง เธอโอบคอเขา คุกเข่าครึ่งหนึ่งต่อหน้าเซียวซู่ และจูบเขาด้วยตัวเอง
จูบของเธอแตกต่างจากของเซียวซู่อย่างสิ้นเชิง
ก่อนหน้านี้เซียวซู่แค่สัมผัสมันเบา ๆเฉยๆ แต่จูบของเจียงเสี่ยวไป๋กลับค่อนหุนหันพลันแล่นเช่นนั้น จากนั้นก็ตะลุยแหลก พยายามที่จะเปิดปากของอย่างไม่พูดไม่จาสักคำ
ทั้งศีรษะของเซียวซู่เต็มไปด้วยเส้นสีดำ（สีหน้าตอนหวาดกลัว） สไตล์ของผู้หญิงคนนี้โหดมากจริงๆ แม้ว่าเธอจะเมาแต่เธอก็ยังคงรักษานิสัยเดิมของเธอไว้
สติสัมปชัญญะของเขาเกือบจะถูกกัดกร่อนด้วยกลิ่นหอมนี้จนหมดเกลี้ยง หลับตาลง
ทั้งคู่ล้วนแต่ดื่มแอลกอฮอล์ ในขณะนี้ลมหายใจก็มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่อ้อยอิ่งล้อมรอบอยู่ เจียงเสี่ยวไป๋จูบไปสักพัก และเริ่มขยับจูบไปที่หูของเขา
ไม่รู้ว่าทำไม เธอรู้สึกว่าหูของเขามีเรื่องราวอย่างไม่ชัดเจน จนกระทั่งภายในสมองปรากฏความที่อยากจะสัมผัสหูของเขา สุดท้ายแต่เขาไม่ยอม เธอแอบสัมผัสจากนั้นก็เกิดอารมณ์โกรธขึ้นมา
เหมือนกับสิงโตตัวหนึ่งที่จริงจังไม่ชอบให้คนแกล้ง พอถูกยั่วโมโหก็ไม่ได้โกรธเธอจริงๆ ดังนั้นพอจูบไปจูบมา เจียงเสี่ยวไป๋จึงทิ้งรอยฟันไว้ที่หูของเขาหลายรอย
ความมีเหตุผลและความเย็นชาของเซียวซู่ ทุกๆอย่างล้วนแต่ถูกทำลายโดยจูบอันแสนหวานและกลิ่นหอมหญิงสาวของเจียงเสี่ยวไป๋
แขนที่ยาวและแข็งแกร่งอันทรงพลังเขา โอบกอดเอวนุ่มของเจียงเสี่ยวไป๋ และดันเธอเข้ามาใกล้ตัวเอง
“อืม……”
เจียงเสี่ยวไป๋เออออในลำคอ แขนก็โอบรอบคอของเขา และรุกเข้าไปหาเขา
เขาพลิกตัวกดให้เธออยู่ข้างล่าง บีบคางและจูบเธอโดยทันที
หนึ่งคืนผ่านไป
ตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋ตื่นขึ้นมานั้น เธอก็รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว มือและขาแทบจะยกขึ้นไม่ได้ และที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอถูกกอดอยู่ในอ้อมแขน
อุณหภูมิของคนข้างหลังถ่ายเทเข้ามายังร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง และเช่นเดียวกับการหายใจที่สม่ำเสมอเช่นนั้น
เจียงเสี่ยวไป๋ตกตะลึงไปสักพัก ถึงจะตระหนักได้ว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้า
เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกทุบที่ศีรษะอย่างแรง และทั้งตัวของเธอก็สะดุ้งขึ้นมา
เกิดอะไรขึ้น?
ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? คนข้างหลัง …
เจียงเสี่ยวไป๋หันหน้าเข้าไปช้าๆ และมองเห็นใบหน้าหลับตาอันหล่อเหลาของเซียวซู่ ทั้งตัวคนก็ตกตะลึงไปหมด
โอ้พระเจ้า เมื่อคืนเธอทำอะไรลงไป? เหตุใดเมื่อตื่นขึ้นมาก็อยู่ในอ้อมแขนของเซียวซู่ ความเจ็บปวดจากที่ที่หนึ่งก็ยังเตือนเธออยู่อย่างลึกซึ้ง ว่าเมื่อคืนนี้พวกเขาทำอะไรกันมา？
เมื่อวานนี้เจียงเสี่ยวไป๋ดื่มไวน์ไป และดูเหมือนว่าภาพตัดไป และเกิดอะไรขึ้นในภายหลังอีก เธอก็ไม่รู้อีกแล้ว
หรือว่า เป็นเขาที่รอให้เมาแล้วลงมือกับเธองั้นเหรอ?
ไม่ ไม่ใช่ เซียวซู่ไม่ใช่คนแบบนี้
งั้น เป็นเธอเองที่ยั่วยวนเขาเหรอ?
