บทที่ 1399 ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ
“หึหึ” เจียงเสี่ยวไป๋กอดอกขึ้น และเอนตัวไปข้างหลังอย่างหนัก ๆ “ใช่ ฉันรังแกเด็กผู้ชายไร้เดียงสาอย่างเขาเอง แถมยังมาบอกฉันว่าถือสาอีก อยากจะรับผิดชอบ ถุ้ย เขาก็ดูตัวเองเลยนะว่าคู่ควรหรือเปล่า？”
เมื่อได้ยิน ใบหน้าของฟางถังถังก็เต็มไปด้วยเส้นสีดำ（สีหน้าตกใจ）: “เซียวซู่หน้าตาก็ไม่เลวนะส่วนสูงก็พอได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือเขาทำงานเก่งมาก ๆ แม้ว่าเธอจะหน้าตาดีมาก ๆ แต่ตอนที่พวกเธอยืนอยู่ด้วยกันก็ดูเข้ากันได้ดีมาก ๆเลยนะ”
เจียงเสี่ยวไป๋มองเธออย่างขยะแขยง: “ฟางถังถังเธอพูดเหมือนมีความรู้ตื้น ๆแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？ที่ฉันว่าเขาไม่คู่ควรหมายถึงหน้าตาของเขาเหรอ?”
“ ถ้าอย่างนั้นเธอหมายถึงอะไร？”
“ เขาชอบคนอื่น ” เจียงเสี่ยวไป๋พูดอย่างหงุดหงิดรำคาญ
“จะสนใจเขาทำไม เธอก็พูดเองว่าไม่ชอบเขาไม่ใช่เหรอ？เขาชอบคนอื่นเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย？”
“ มันไม่เหมือนกัน เมื่อก่อนเขาชอบคนอื่นมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่ว่าตอนนี้ฉันกำลังพูดถึงสถานการณ์ในตอนนี้ ก็คือพวกเรานอนด้วยกันแล้ว เขาอยากจะรับผิดชอบ แต่ว่าเขาก็มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ในใจแล้ว เขาจะพูดประโยคที่บอกว่าจะรับผิดชอบฉันออกมาได้อย่างไร？ ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับฉันมาก ๆ! “
“เอ่อ ฉันเข้าใจแล้ว!” ฟางถังถังความเปลี่ยนเป็นมีคิดเฉียบแหลม “เธอหมายความว่า ถ้าเขาไม่มีคนที่ชอบ เธอก็จะตกลงให้เขารับผิดชอบ ใช่ไหม?”
เจียงเสี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว ทำไมคำพูดนี้ฟังดูแปลก ๆกันนะ เธอหันถามฟางถังถังว่า: “ทำไมฉันรู้สึกว่าคำพูดนี้ของเธอจงใจขุดหลุมพรางให้ฉันกันนะ？”
“หยุด! คนขุดหลุมพรางก็คือตัวเธอเอง ไม่ใช่ฉัน”
“ ถุ้ย!”
“ เป็นเธอเองที่บอกว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นอยู่ในใจ ดังนั้นจึงไม่อยากให้เขารับผิดชอบไง ในทางตรงกันข้ามของคำนี้ก็คือถ้าเขาไม่มีผู้หญิงคนอื่นอยู่ในใจ เธอก็จะยอมให้เขารับผิดชอบใช่ไหมล่ะ？ เสี่ยวไป๋ เธอเต็มใจนอนกับเขา แถมยังสนใจว่าเขามีผู้หญิงคนอื่นอยู่ในใจอีก เธอชอบเขาเข้าแล้วใช่ไหม？ “
ชอบเซียวซู่น่ะเหรอ?
เจียงเสี่ยวไป๋เม้มริมฝีปากสีแดงและไม่ได้ตอบกลับ ตอนแรกเธอเคยเตือนตัวเองไว้แล้วว่า เธอไม่สามารถชอบผู้ชายอย่างเซียวซู่ได้ แต่ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกต่อเขานิดหน่อย ในช่วงเวลาที่อยู่กับเขาล่ะ
บางทีขนาดตัวเธอเองก็อาจจะไม่ทันสังเกต ก็เลยหยุดไม่ทันเวลา
ตอนนี้เรื่องราวได้พัฒนามาจนถึงตอนนี้ ปัญหาของเธอเองก็ใหญ่เช่นกัน
ฟางถังถังเห็นเธอไม่พูดไม่จา อ้าปากกะจะพูดอะไรบางอย่าง
“ไม่ต้องพูดแล้ว”
แต่ทว่าเจียงเสี่ยวไป๋กลับขัดจังหวะเธอ หลับตาและเอนตัวลงบนเบาะด้านหลัง โดยไม่พูดไม่จา
ในฐานะเพื่อนสนิทของเธอ ฟางถังถังรับรู้ได้ว่ากลิ่นอายของเธอเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เธอจึงไม่พูดอะไรอีก และพยักหน้า
หลังจากมาถึงตระกูลฟางแล้วนั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็ทักทายคุณพ่อคุณแม่ของฟางถังถัง คุณพ่อคุณแม่ของเธอกระตือรือร้นมาก ๆ หลังจากต้อนรับฟางถังถังอยู่พักหนึ่ง พวกเขาก็ออกไป เพราะว่ามีธุระเจียงเสี่ยวไป๋ทานอาหารไปเยอะมาก ๆ และหลังจากทานเสร็จก็นอนลงบนโซฟา และไม่ขยับตัว
“ พ่อครัวของบ้านเธอทำอาหารได้อร่อยยอดเยี่ยมมาก ๆ รายนี่ดีจริง ๆเลย เชิญให้เชฟมาทำโดยที่ไม่ต้องลงมือด้วยตัวเอง หลังทานข้าวเสร็จก็มีคนช่วยเก็บจานให้ สุขสบายจัง”
“ แต่งงานกับคนรวย แล้วเธอก็เป็นคุณนายก็ได้แล้วนี่”
เจียงเสี่ยวไป๋ส่ายมือ: “เป็นคุณนายง่ายขนาดนั้นที่ไหนกัน ฉันลงมือทำด้วยตัวเอง อยู่ดีกินดีสมบูรณ์พูนสุขจะดีกว่า”
เมื่อพูดจบ โทรศัพท์มือถือของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ดังขึ้น
เธอเหลือบมองไปยัง หมายเลขเบอร์โทรศัพท์แปลก เดิมทีเธออยากจะรับสาย แต่หลังจากคิด ๆดูแล้วก็กดวางสายไป
“ ใครเหรอ？” ฟางถังถังถาม
เจียงเสี่ยวไป๋ตอบ: “ไม่รู้ ไม่รู้จัก”
“เธอหนีออกมาแบบนี้ เซียวซู่ก็ไม่โทรหาเธอเหรอ？ผู้ชายคนนี้ใจร้ายจริง ๆ หลังจากที่นอนกับเธอแล้วก็ไม่ถามไถ่สักคำ!”
“ฉันบล็อกเขาแล้ว”
ดังนั้นเซียวซู่จึงไม่สามารถโทรหาเจียงเสี่ยวไป๋ได้โดยสิ้นเชิง ดังนั้นเมื่อสักครู่ที่มองเห็นเบอร์แปลก ๆ นั้น เจียงเสี่ยวไป๋ก็มีความรู้สึกว่าเซียวซู่ใช้หมายเลขโทรศัพท์ของคนอื่นโทรเข้ามา ดังนั้นจึงไม่กล้ารับสาย
ตอนนี้เธอไม่อยากได้ยินเสียงของเขาโดยสิ้นเชิง น่ารำคาญ และหัวใจกระสับกระส่าย
ภายในบริษัท
พนักงานบริษัทยืนอยู่ข้างๆและมองไปอย่างระมัดระวัง เซี่ยวซู่หยิบโทรศัพท์ของเขาไปโทร และเขาก็เห็นว่าผู้ช่วยเซียวใช้โทรศัพท์มือถือของเขาโทรไปนั้น จากนั้นก็เห็นได้ชัดว่าถูกวางสาย ก็เลยหายใจเบาลงไปหลายระดับ
เซียวซู่ยังคงอดทน ก็เลยต่อสายเข้าไปอีก
จากนั้นก็ถูกวางสาย โทรไปอีก ก็ถูกวางสายเอง จนในที่สุดเบอร์ก็ถูกบล็อกจนไม่สามารถต่อสายเข้าไปได้
พนักงานรู้สึกว่าทั้งตัวเริ่มจะไม่ดีแล้ว
นี่มันอะไรกัน?
“ ผู้ช่วยเซียว นี่ … ”
เมื่อเซียวซู่ได้ยินเสียงของเขา ก็กลับมามีสติ และคืนโทรศัพท์ให้เขา: “ขอบคุณนะ คืนโทรศัพท์ให้นาย”
พนักงานมองสีหน้าเย็นชาของเขา และอดไม่ได้ที่จะซุบซิบนินทาสักหน่อย:“ ผู้ช่วยเซียวทะเลาะกับแฟนเหรอครับ？ถ้าเป็นแฟนล่ะก็ โทรหาแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรนะครับ”
เมื่อได้ยิน เซียวซู่ก็เงยหน้าขึ้นมองเขาหนึ่งครั้ง: “หมายความว่าอย่างไร？”
“เอ่อ เมื่อก่อนตอนที่แฟนของผมทะเลาะกับผมก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน ไม่รับสายผม โทรไปก็บล็อกเบอร์ทันที แม้ว่าผมจะเอาโทรศัพท์มือถือของคนอื่นโทรไปเธอก็รับรู้ได้ ดังนั้นปกติแล้วเธอก็จะไม่รับสายครับ “
หลังจากฟังคำพูดของเขาแล้ว เซียวซู่ก็รู้ว่าเขาเป็นคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ยักคิ้ว: “นายมีทางอื่นไหม?”
“ในสถานการณ์เช่นนี้ ผู้ช่วยเซียวควรไปพบแฟนของคุณจะดีที่สุดนะครับ มีคำพูดหลาย ๆอย่างที่เจอกันแล้วค่อยพูดจะดีกว่า และเธอก็ปฏิเสธไม่ได้อีกด้วย”
เซียวซู่เข้าใจความหมายของเขาแล้ว แต่ว่าตอนนี้เซียวซู่ไม่หาเธอไม่เจอเลย ต่อมาเขาจึงไปสถานที่ที่เจียงเสี่ยวไป๋อยู่ที่นั่น บ้านของเธอมืดมิดไปหมด เธอไม่ได้กลับบ้านโดยสิ้นเชิง
“ ถ้าหาไม่เจอล่ะ?”
“ ผู้ช่วยเซียว ทำไมจะหาไม่เจอล่ะครับ？แล้วทำไมผู้ช่วยเซียวไม่ไปถามเพื่อนของเธอล่ะ？”
เพื่อนของเจียงเสี่ยวไป๋?
เซียวซู่ขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาถึงจะรู้ว่าตัวเองรู้เรื่องเจียงเสี่ยวไป๋น้อยมากเกินไป และเขาก็เห็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่อยู่ข้างๆเธอ นั่นคือฟางถังถัง
แต่ก็แค่รู้จักคนนี้เฉย ๆ ทั้งสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกัน
เขาจะหาเธอเจอได้อย่างไร?
“ผู้ช่วยเซียวมีฐานะระดับสูงในบริษัทตระกูลเย่ ต้องการจะหาใครกลัวว่าจะหาไม่เจอเหรอ?”
เมื่อได้ยิน เซียวซู่ก็เม้มริมฝีปาก และเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
“ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณนะ”
อีกฝ่ายจับโทรศัพท์มือถืออย่างตกใจ“ ผู้ช่วยเซียวไม่ต้องเกรงใจครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปทำงานนะครับ”
“อืม”
ตระกูลฟาง
หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋วางสายไม่รู้กี่เบอร์แปลกที่โทรเข้ามานั้นก็เลยบล็อกโดยทันที ฟางถังถัง มองอยู่ข้าง ๆก็ส่ายศีรษะและถอนหายใจโดยทันที
“เธอเนี่ยจริง ๆเลย เขาโทรหาเธอก็คงจะมีอะไรจะคุยกับเธอ โอกาสที่จะให้เขาเอ่ยปากสักคำก็ไม่ให้ เป็นแบบนี้มันดีแล้วเหรอ?”
“ให้เขาพูดเหรอ？จะฟังเขาพูดอะไร？พูดคำทางการพวกนั้นว่ารับผิดชอบเหรอ？ฉันไม่อยากฟัง”
เจียงเสี่ยวไป๋กอดหมอนที่อยู่ในมือ และฮัมเพลงเบา ๆ : “ถ้าไม่ใช่เพราะกลุ่มคนขนย้ายของขี้เกียจทำงาน ฉันก็ไม่ต้องมาหาเธอที่นี่ด้วย”
ฟางถังถังอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับพบว่าโทรศัพท์มือถือของตัวเองดังขึ้น เธอเห็นว่าสายนั้นเป็นเบอร์แปลก จึงหันกลับไปมองเจียงเสี่ยวไป๋หนึ่งครั้ง และพูดว่า “เทพบุตรของฉันโทรมาหาฉันแล้ว ฉันออกไปรับก่อนนะ!”
จากนั้นก็คว้าโทรศัพท์มือถือแล้ววิ่งออกไป!
เจียงเสี่ยวไป๋มองไปยังเงาด้านหลังที่รีบร้อนของเธอนั้น ทำเสียงเย้ยหยันออกมา: “ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ! ทำเหมือนเป็นสิ่งล้ำค่าอะไรอย่างนั้น!”
