ตอนที่ 1077: กับดักในหอยามะ (2)
ไป๋เต๋าไล่ตามชายชุดดำทั้งสิบเอ็ดคนที่ออกไปจากเมืองเฮลไฟร์ไปอย่างรวดเร็วไป แม้ว่าพวกเขาจะปะทะกันแค่ 2 ครั้งในเมือง แต่มันก็ทำให้เกิดความวุ่นวายใหญ่โต ทุกคนในเมืองตื่นตะหนก มีเซียนสวรรค์หลายคนรีบบินมาที่ซึ่งตระกูลเมฆโลหิตเคยตั้งอยู่และอยากที่จะมาดูการต่อสู้ระหว่างจอมยุทธเพื่อเป็นระโยชน์ในการฝึกในภายภาคหน้าของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้เห็นอะไร เมื่อพวกเขามาถึงที่ซากปรักหักพังของตระกูลเมฆโลหิตก็ไม่มีใครอยู่แล้ว แม้แต่เชื้อสายของตระกูลไป๋ที่เคยอยู่ตรงนี้มาตลอดก็ได้หายไปแล้ว
ในช่วงเวลานี้ เสียงการต่อสู้ที่ดังไปทั่วทั้งเมืองพร้อมกับการหายไปของทายาทตระกูลไป๋ทำให้คนเมืองเกิดความสงสัยในใจมาก เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้เกิดข่าวลือต่าง ๆ มากมาย
“ทายาทตระกูลไป๋ฆ่าลูกศิษย์ของผู้พิทักษ์จักรพรรดิโม่เจียน ผู้พิทักษ์จักรพรรดิได้ไปรวบรวมพวกมาเพื่อที่จะมาจับเขา…”
“ทายาทตระกูลไป๋ได้ทำให้จอมยุทธชั้นยอดหลายคนโกรธที่ไปทำลายตระกูลเมฆโลหิตและเขาก็ถูกเอาตัวไปแล้ว…”
“อาจจะเป็นเพราะทายาทตระกูลไป๋ไปดึงดูดความสนใจของจอมยุทธจำนวนมากในทวีปจากเรื่องขนสัตว์อสูร ซึ่งทำให้เกิดความขัดแย้งรุนแรง เขาไม่สามารถเอาชนะได้ ดังนั้นเขาจึงหนีไป…”
“ข้าคิดว่า มันเป็นไปได้มากว่าผู้คนที่กวาดล้างตระกูลไป๋ไปเมื่อหลายปีที่แล้วได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่ต่อสู้กัน พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่มือของทายาทตระกูลไป๋ ดังนั้นพวกเขาจึงหนีไปโดยมีทายาทตระกูลไป๋ไล่ตามไป…”
“ทายาทตระกูลไป๋ผู้นี้นั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่ผู้พิทักษ์จักรพรรดิโม่เจียนก็ยังทำอะไรเขาไม่ได้ ข้าไม่คิดว่ายังจะมีใครในทวีปที่จะไปยั่วยุเขาได้นะ ข้าคิดว่ามันเป็นเพราะว่าศัตรูของเขาได้ปรากฏตัวขึ้นมา…”
..
ข่าวลือต่างต่างนานาเต็มไปทั่วทั้งเมือง เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ทุกคนในเมืองสนใจ แต่ก็ไม่มีใครรู้ความจริง ทั้งหมดที่ทุกคนทำได้คือการคาดเดาเท่านั้น
ด้านนอกเมืองเฮลไฟร์ ไป๋เต๋าไล่ตามคนทั้งสิบเอ็ดคนไปในขณะที่สายลมรุนแรงก็พัดผ่านเขาไป เขาเร็วมากจนดูเหมือนเป็นภาพลางลาง
ตรงหน้าเขามีเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 9 สิบคนที่กลมกลืนกัน พวกเขาให้วิชาลับพิเศษที่ผสานพลังของพวกเขาได้ และทำให้พวกเขาทิ้งระยะห่างจากการไล่ตามของไป๋เต๋าได้ ทุกครั้งที่ไป๋เต๋าเกือบจะจับพวกเขาได้ ความเร็วของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมากและทิ้งระยะห่างออกไปอีก
ในไม่ช้า ไป๋เต๋าก็ไล่ตามพวกเขาไปด้วยความเร็วสูงสุดทั้งวันทั้งคืน พวกเขาเคลื่อนที่ไปกันเร็วมากและเดินทางไปได้หลายแสนกิโลเมตรในเวลาเพียงวันเดียว
“เจ้าหนู มันดูทะแม่ง ๆ นะ พวกมันดูเหมือนตั้งใจจะล่อเจ้าเมื่อดูจากที่พวกมันทำ ระวังตัวหน่อยนะ” เสียงดาบพิษดังขึ้นในหัวของไป๋เต๋า
“อย่ากังวลไป ข้าไม่โง่หรอก ข้ารู้ดีว่าข้าควรจะทำอะไร” ไป๋เต๋าตอบกลับอย่างเย็นชา ในตอนนี้ศัตรูของเขาอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว จิตสังหารของเขาเดือดดาลอยู่ภายใน เขารู้ว่าเขาสามารถที่จะทวงหนี้แค้นจากเมื่อห้าสิบปีก่อนได้
ในพริบตาเดียว สามวันก็ผ่านไป ไป๋เต๋าได้เดินทางไปมากกว่าล้านกิโลเมตรเมตรในขณะที่เขาไล่ตามกลุ่มคนพวกนี้ไป มันดึกมากแล้วในตอนนี้ กลุ่มเมฆหนาได้ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและบดบังแสงของดวงจันทร์ไปทั้งหมด คืนนี้จึงมืดมาก มืดเสียจนการมองเห็นถูกจำกัด
หลังจากที่ไล่ตามไปสี่วัน ไป๋เต๋าก็ตามพวกนั้นไม่อย่างไม่ลดละ สายตาของเขาแน่วแน่มากในขณะที่เขาคิด “คนที่ทำลายล้างตระกูลไป๋ของข้าแข็งแกร่งกว่าที่ข้าจินตนาการเอาไว้ พวกมันเป็นเซียนราชาและเซียนผู้คุมกฎชั้นสวรรค์ที่ 9 ถึงสิบคน ถ้าข้าต้องการที่จะแก้แค้น ข้าต้องยืมพลังของดาบพิษ มันเป็นไปไม่ได้ถ้าจะใช้แค่ความสามารถของข้า”
“หืม วิญญาณของผู้เฒ่านี้ใช้ร่างกายร่วมกับข้า ข้าข้ารู้ว่าเจ้ากำลังเริ่มคุ้นชินกับร่างกายของข้าอย่างรวดเร็ว และเมื่อเจ้าปรับตัวได้อย่างสมบูรณ์แล้ว เจ้าก็จะยึดร่างกายของข้าไปและกลืนกินวิญญาณของข้า ในตอนนั้น มันก็ไม่สำคัญแล้วว่าข้าจะล้างแค้นสำเร็จหรือไม่ ผลลัพธ์ก็จะออกมาเหมือนกัน ถ้างั้นทำไมข้าไม่ทุ่มเททุกอย่างที่มีไปเลยล่ะ ? ชีวิตก็ไม่ใช่ของข้าอยู่แล้ว”
ไป๋เต๋าไล่ตามคนทั้งสิบเอ็ดไปอย่างไม่กลัวด้วยความคิดแบบนั้น ไม่มีอะไรที่จะหยุดเขาได้แม้แต่อันตรายที่ยิ่งใหญ่ เพราะเขารู้ว่ามันจะเป็นปัญหาของผู้อาวุโสดาบพิษถ้าเขาเจอกับอันตรายมากมายเข้า ไม่ใช่เขาเอง
ในตอนนี้ สิ่งที่ไป๋เต๋าคิดทั้งหมดคือการล้างแค้นเท่านั้น !
คนทั้งสิบเอ็ดเข้าไปในแนวภูเขาที่โดดเดี่ยวพร้อมกับไป๋เต๋า พวกเขาเข้าไปในภูเขาที่มืดมิดอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะหายไปในวังที่มืดสนิท
ไป๋เต๋าเห็นวังใหญ่ แต่เขาก็ไม่ได้ลังเลเลย เขามุ่งหน้าต่อเข้าไปอย่างไม่ลดความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าหนู หยุดนะ ! อย่าเข้าไปในนั้น มันเป็นกับดัก ! ” เสียงตื่นตระหนกของผู้เฒ่าดาบพิษดังขึ้นมาในหัวของไป๋เต๋า ตาของไป๋เต๋ากระเพื่อมแสงออกมาเพราะผู้เฒ่าดาบพิษพยายามจะบังคับร่างของเขา
“ดาบพิษ ศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของข้าเป็นแค่เซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 4 พวกนั้นไม่มีอันตรายกับท่านหรอก และนี่ก็เป็นแค่กลลวงของพวกนั้น ข้าจะพลิกที่ซ่อนของพวกมันและเปลี่ยนให้พวกมันให้นองเลือดและกลายซากศพเอง” ไป๋เต๋าคำรามอยู่ในใจ ตาของเขาที่เป็นประกาย คงตัวอย่างรวดเร็ว มันถูกแทนที่ด้วยความแน่วแน่แทน
ยังไงซะตอนนี้เจ้าของร่างกายก็คือไป๋เต๋า ไป๋เต๋าจึงกดความพยายามของดาบพิษที่จะควบคุมร่างกายของเขาได้สำเร็จ
“เจ้าบ้า! ไป๋เต๋า เจ้าหนู อย่าให้เจ้าถูกครอบงำไปด้วยความเกลียด ตั้งสติซะ ! หยุด มันเป็นกับดักด้านในนั้น ! อย่าเข้าไป ! ถ้าเจ้าอยากตาย ก็อย่าลากข้าเข้าไปเกี่ยวด้วย ! ” ผู้อาวุโสดาบพิษโกรธจัดในขณะที่เขาคำรามออกมา
ไป๋เต๋าไม่สนใจสิ่งที่เขาพูด และเข้าไปในวัง
ทันทีที่เขาเข้าไป ทางเข้าหลักก็กระแทกตัวปิดทันที มันมืดสนิทด้านใน ไม่เห็นอะไรเลย
ทันใดนั้นเอง ไฟแผดเผาก็พุ่งเข้ามา อุณหภูมิของวังเพิ่มขึ้นอย่างพรวดพราดและไฟสีดำก็ปรากฏขึ้นที่พื้น มันเป็นค่ายกลแปลก ๆ ที่กักไป๋เต๋าเอาไว้
“บ้าเอ้ย ! นี่เป็นค่ายกล เจ้าหนู ! เจ้าติดอยู่ในค่ายกลกับดักแล้ว ! ” ดาบพิษสบถออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่ความเกลียดที่เขามีต่อไป๋เต๋าฝังลึกลงไปในกระดูกของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ! ผู้รอดชีวิตของตระกูลไป๋ ขอต้อนรับสู่หอยามะ หนึ่งในสามองค์กรลอบสังหารที่ยิ่งใหญ่ของทวีป ! เจ้าเป็นแขกคนแรกของพวกเราในรอบพันปี ดังนั้น ได้โปรดเพลิดเพลินไปกับสิ่งต่าง ๆ ในโถงของพวกเราซะ ! ” เสียงที่น่ากลัวปรากฏขึ้นมาจากที่ใดก็ไม่รู้ มันดูเหมือนเสียงโหยหวนของภูตผี ในขณะที่เสียงหัวเราะก็ดูชั่วร้ายมาก
“บ้าเอ้ย นี่มันหอยามะ หนึ่งในสามองค์กรลอบสังหารที่มีชื่อเสียงของทวีปจริง ๆ ! ข้าติดกับพวกมันเข้าแล้ว ! ไป๋เต๋า เจ้าหนู เจ้าพาหายนะมาให้ข้าจริง ๆ ! ” ผู้อาวุโสดาบพิษคร่ำครวญออกมาอย่างไร้พลัง ถ้าเขาอยู่ในสภาพสมบูรณ์ เขาคงพยายามที่จะฝ่าออกไปจากหอยามะแล้ว แต่ในตอนนี้เขาไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนแต่ก่อนในรูปแบบของวิญญาณ ดังนั้นมันจึงเกือบไม่มีหวังสำหรับเขาเลยในการหลุดออกไปจากที่นี่เมื่อเขาติดกับเข้าแล้ว
“หอยามะแล้วไง ? ดาบพิษที่เคารพ ท่านเคยเป็นหนึ่งในคุนที่ยืดอยู่จุดสูงสุดในทวีป ท่านไม่กลัวแม้แต่ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบ แบบนั้นแล้วองค์กรลอบสังหารธรรมดาจะมาหยุดท่านได้ยังไง ข้าจะให้ท่านควบคุมร่างกายของข้าและล้างแค้นให้กับข้า” ไป๋เต๋าพูดกับผู้เฒ่าดาบพิษ เขาอดไม่ได้ที่จะคิดถึงน้องสาวของเขา และเขาก็ลอบถอนใจ “น้องข้า ข้าช่างไร้ประโยชน์นัก ข้าไม่สามารถล้างแค้นให้กับเจ้าได้”
“เจ้าหนู ยังมีประโยชน์อะไรอีกถึงข้าจะควบคุมร่างกายของเจ้า ? หอยามะมีชื่อในทางไม่ดีมาก มันอยู่ในทวีปมามากกว่าแสนปีแล้ว พวกมันจะไปตายง่าย ๆ ได้ยังไง ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าตั้งใจเข้ามาในที่อยู่ของพวกมันแบบนี้ จะ จะ เจ้าทำให้ข้าประสาทเสียจริง ๆ ” ดาบพิษสบถออกมาในขณะที่เขาเข้าควบคุมร่างของไป๋เต๋า เขาถือดาบสะเทือนสวรรค์เอาไว้ในมือข้างขวา เขาจ้องอย่างเคร่งเครียดไปที่ไฟสีดำที่ล้อมเขาอยู่
“ดาบสะเทือนสวรรค์ ผ่าสวรรค์ ! ” ทันใดนั้นเอง เขาก็คำรามออกมาและดาบก็พุ่งพวยไปด้วยพลังงาน เขายกดาบขึ้นสูง แล้วแทงขึ้นไปบนเพดานของวัง
เสียงระเบิดดังขึ้น วังทั้งวังสั่นไหวอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตาม การโจมตีที่รุนแรงของเขาก็ทำอะไรวังไม่ได้ ไม่มีแม้แต่รอยแตกปรากฎขึ้นมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้ายังต้องการที่จะทำลายโถงนี่อีกหรือ? ข้าแนะนำให้เจ้าล้มเลิกความคิดแบบนั้นไปซะ โถงศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกสร้างขึ้นมาโดยเซียนจักรพรรดิ ดังนั้นถ้าเจ้าไม่สามารถโจมตีให้เท่ากับเซียนจักรพรรดิได้ เจ้าก็ไม่สามารถทำลายมันได้” เสียงหัวเราะที่ชั่วร้ายดังออกมาจากห้องมืดอีกครั้ง
“อะไรนะ ! นี่คือโถงศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ ! ? ” ดาบพิษตกใจอย่างมาก เขาสูญเสียความหวังทั้งหมด ในขณะที่ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อไป๋เต๋าพุ่งไปจนถึงขีดสุด เขาอยากที่จะฉีกไป๋เต๋าเป็นชิ้น ๆ และกินเขาไปทั้งเป็น
“ยามะ ผู้รอดชีวิตของตระกูลไป๋ติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์แล้วในตอนนี้ พวกเราควรจะฆ่าเขาตอนนี้ แล้วเอาขนสัตว์อสูรมาเลยดีหรือไม่ ? ” คนที่อยู่ต่ำกว่าถาม เสียงของเขาเย็นชาและไร้อารมณ์
คนที่อยู่บนบัลลังก์เป็นเซียนราชาที่สู้กับไป๋เต๋าด้วยมีดของเขาที่เมืองเฮลไฟร์และถูกดาบพิษไล่ต้อนมา เขาเป็นหนึ่งในคนที่มีอำนาจมากที่สุดในหอยามะ
สิบคนด้านล่างเขาเป็นองครักษ์ราชาทั้งสิบของหอยามะ ซึ่งมีฐานะต่ำกว่ายามะ
“ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนไป ผู้รอดชีวิตของตระกูลไป๋แข็งแกร่งมาก เขาต้องเป็นอย่างน้อยเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 6 ดังนั้นแม้ว่าข้าจะสามารถฆ่าเขาได้ ข้าก็ต้องทุ่มเทเรี่ยวแรงอย่างมาก มันไม่คุ้ม ในเมื่อเขาติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็ไหนไม่ได้ น่าเสียดายที่การควบคุมหลักหลักของโถงนั้นยังอยู่ในมือของยามะคนก่อน ข้าสามารถใช้พลังของโถงศักดิ์สิทธิ์ได้เพียงส่วนน้อยเท่านั้น ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถเปิดการทำงานของรูปแบบในโถงศักดิ์สิทธิ์ได้ ไม่เช่นนั้น ข้ายังจะต้องไปฆ่ามันด้วยตัวเองอีกหรือ ? แค่ใช้พลังของโถงศักดิ์สิทธิ์ก็คงจะเพียงพอแล้ว”
“ยามะคนก่อนได้รับบาดเจ็บหนักและเก็บตัวอยู่เป็นพันปีแล้วในตอนนี้ ข้าคิดว่าเขาน่าจะฟื้นตัวมาบ้างแล้วหลังจากที่ผ่านไปเป็นพันปี ดังนั้นพวกเรามารอให้ยามะคนก่อนจัดการเขากันเถอะ”
ยามะไม่มีทางเลือกอื่น ในการต่อสู้เมื่อพันปีก่อนกับนิกายดาบโลหิต องกรค์ของพวกเขาได้รับความเสียหายอย่างหนัก พวกเขาสูญเสียจอมยุทธไปเป็นจำนวนมาก แม้ว่าพวกเขาจะสามารถฆ่าไป๋เต๋าได้ในตอนนี้ แต่มันก็จะเสียกำลังมากเกินไป พวกเขาไม่ต้องการที่จะเสี่ยง ทั้งหมดที่พวกเขาทำได้คือ ปล่อยให้ไป๋เต๋าและดาบพิษมีชีวิตอยู่และติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์นี้
