ตอนที่ 1091: ทำลายหอยามะ (2)
“ทหารรับจ้างอัคนีต้องการที่จะไปกวาดล้างหอยามะ หอยามะเสร็จแน่ตอนนี้…”
“อาจไม่ใช่อย่างนั้น กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีอาจจะแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาก็เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่สิบปี ในอีกมุมหนึ่งนั้น หอยามะมีอยู่ในทวีปเทียนหยวนมากกว่าแสนปีแล้ว พวกเขามีกองกำลังอยู่มาก ดังนั้นถ้ากลุ่มทหารรับจ้างอัคนีต้องการที่จะกำจัดพวกเขาล่ะก็ มันคงไม่ง่ายนักหรอก…”
“กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีความสามารถพอที่จะกวาดล้างหอยามะได้ แต่ทั้งคู่คงจะมีคนล้มตายไปเป็นจำนวนมากจากการต่อสู้ในครั้งนี้…”
“กลุ่มทหารรับจ้างอัคนีมีคนหลายล้านแล้ว ข้าสงสัยเหลือเกินว่าพวกเขาจะใช้กี่คนในการบุกไป…”
เรื่องกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีกำลังจะปะทะกับหอยามะกลายเป็นจุดสนใจของใครต่อใครหลายคน หลายคนพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้
ที่ดินแดนห่างไกลของทวีปเทียนหยวน ปราสาทสีดำสนิทตั้งอยู่เงียบเงียบในกลุ่มภูเขา ปราสาทมีหินปกคุลมอยู่ ดังนั้นแม้ว่าจะมีคนบินอยู่ข้างบน พวกเขาก็ยากที่จะมองเห็นปราสาทได้ มันถูกซ่อนเอาไว้เป็นอย่างดี
ไป๋เต๋าในเสื้อสีดำนั่งอยู่ในห้องภายในปราสาท เขาหน้าซีดในขณะที่สายตาของเขาเป็นประกายอย่างแปลกแปลก เหมือนแสงไฟที่กำลังเต้นระบำอยู่
มีกำแพงไฟยาวตั้งแต่พื้นถึงเพดานในห้องที่ไป๋เต๋าติดอยู่ในนั้น แม้ว่าไฟจะไม่ร้อน แต่มันก็มีพลังที่น่าทึ่ง ไม่เพียงแต่มันจะเผาไหม้อากาศเท่านั้น มันยังหลอมละลายมิติได้ ทำให้มิติรอบ ๆ เปลวเพลิงบิดเบี้ยว
“เจ้าหนู เจ้าทำข้าแสบมาก เจ้าได้เข้ามาในโถงศักดิ์สิทธิ์ของหอยามะจริง ๆ ในตอนนี้ พวกเราทั้งคู่ก็ติดอยู่ในนี้” ดาบพิษที่เคารพพูดออกมาด้วยใบหน้าที่หมองหม่น ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อไป๋เต๋านั้นลึกไปถึงกระดูก
หลายวันที่ผ่านมาที่ติดอยู่ที่นี่ ดาบพิษที่เคารพพยายามหลายครั้งที่จะหลุดออกไป แต่ทุกครั้งที่เขาพยายาม เขาก็เจอเปลวเพลิงสีดำขวางเอาไว้ ไฟนี้ถูกเรียกว่าไฟนรกปีศาจและมันเป็นอันตรายต่อวิญญาณมาก มันกักขังดาบพิษที่เคารพที่เป็นแค่วิญญาณเอาไว้
“ข้าไม่คิดว่าจะมีคนของหอยามะด้วย อย่าว่าแต่โถงศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังนี้เลย” ไป๋เต๋าพูดโดยใช้ทักษะสื่อสาร เสียงของเขานั้นเคร่งเครียดมาก เขาคำนวณผิดพลาดไป และเขาประเมินฆาตกรพวกนี้ต่ำไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า ลูกหลานของตระกูลไป๋ เจ้าคิดตกแล้วหรือยัง ? เจ้าจะมอบขนสัตว์อสูรออกมาหรือไม่ ? ถ้าเจ้าส่งมอบออกมา พวกเราอาจจะให้โอกาสและไว้ชีวิตเจ้า ไม่เช่นนั้น เจ้าต้องตาย” เสียงแหบแห้งดังออกมาจากความมืด ในขณะที่ชายใส่เสื้อคลุมสีดำก็ปรากฏออกมาที่ด้านนอกของไฟช้า ๆ เขาจ้องไปที่ไป๋เต๋าอย่างเย็นชา
ตาที่เป็นประกายของดาบพิษที่เคารพจ้องไปที่ชายคนนั้น เขาลังเลในขณะที่คิดในใจ “เจ้าหนูนั้นทำให้ข้าติดอยู่ในโถงศักดิ์สิทธิ์ และวิญญาณของข้าก็ได้รับบาดเจ็บจากไฟนรกปีศาจ ข้าไม่มีพลังเหลืออยู่มากเหมือนกัน ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะหนี มีแต่ความตายเท่านั้นที่รออยู่ ข้าต้องหาหนทางรอดอื่น”
เขาตัดสินใจได้หลังจากที่ลังเล เขากัดฟันแล้วพูด “เรียกยามะขององค์กรของเจ้ามา ข้ามีอะไรที่จะพูดกับเขา”
“เจ้าตัดสินใจได้แล้วอย่างนั้นหรือ ? ข้าคือยามะ พูดมาได้เลย” ชายคนนั้นหัวเราะ
“ยามะ ข้าคือดาบพิษที่เคารพที่เคยท่องเที่ยวไปอย่างอิสระในทวีป หลังจากที่ข้ากำลังตาย ข้าก็ใช้ทักษะลับเพื่อที่จะปกป้องวิญญาณของข้าเอาไว้ และในตอนนี้ข้าใช้ร่างกายร่วมกับเจ้าหนู ไป๋เต๋า นี้ ถ้าเจ้าช่วยข้ายึดร่างกายนี้ ข้าจะช่วยหอยามะทำงาน 3 อย่าง แน่นอน ข้าจะมอบขนสัตว์อสูรที่เจ้าพูดถึงด้วย” ดาบพิษที่เคารพพูด
“เจ้าแก่ชั่ว เจ้าทรยศข้า ! ” ไป๋เต๋าโกรธเกรี้ยว ในขณะที่วิญญาณของเขาเริ่มต่อต้านทันที เขาต้องการที่จะหลุดเป็นอิสระจากการควบคุมของดาบพิษและกลับมาควบคุมร่างกายของเขา
“ดาบพิษที่เคารพงั้นหรือ ? ใช่ดาบพิษที่คนที่เกืบเป็นเซียนจักรพรรดิและได้ปะทะกับเซียนจักรพรรดิ 10 ครั้งโดยที่ไม่ตายอย่างนั้นหรือ ? ” ยามะประหลาดใจ และตาของเขาก็เบิกกว้าง
“ถูกต้อง นั่นคือข้าเอง ! ” ดาบพิษที่เคารพยืดอกและตอบกลับอย่างภูมิใจ ตาของเขาเป็นประกายอย่างรุนแรง ในขณะที่เขาทำทุกอย่างเพื่อที่จะควบคุมไป๋เต๋าเอาไว้
ยามะจ้องไปที่ดาบพิษที่เคารพซักพักก่อนที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา เขาพูด “ข้าไม่คิดว่าจะเป็นดาบพิษที่มีชื่อเสียงนะเนี้ย แต่เจ้าควรจะรู้ไว้ว่าเมื่อเจ้าเข้ามาในโถงศักดิ์สิทธิ์นี้แล้ว มันก็มีแต่ความตายเท่านั้น ยกเว้นเซียนจักรพรรดิจะมาด้วยตัวเอง ในตอนนี้ ชีวิตของเจ้าอยู่ในกำมือของข้า ถ้าเจ้าต้องการชีวิตคืน 3 อย่างมันไม่พอหรอก”
“ถ้างั้นข้าจะทำงานให้เจ้า 10 อย่าง” ดาบพิษที่เคารพพูดเสียงทุ้ม
“ไม่ ไม่ ไม่ นั่นมันยังไม่พอ ดาบพิษ ถ้าเจ้าต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ มันมีทางเดียวเท่านั้น และนั่นคือเจ้าต้องมาร่วมหอยามะและเป็นองครักษ์ราชา” ยามะหัวเราะคิกคัก
“ได้ ข้าตกลง ! ” ดาบพิษที่เคารพตกลงในท้ายที่สุดหลังจากที่ลังเลเล็กน้อย
ยามะเริ่มหัวเราะโดนที่ไม่กลั้นเอาไว้ “ข้าขอต้อนรับดาบพิษที่เคารพในการเข้าร่วมกับหอยามะ…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสียงระเบิดรุนแรงก็ดังขึ้นมาจากด้านนอก ทั่วทั้งโถงศักดิ์สิทธิ์สั่นไหวอย่างรุนแรง และทั้งยามะและดาบพิษที่เคารพก็โซเซเพราะว่าพวกเขาไม่ทันได้ตั้งตัว พวกเขาเกือบล้ม
“บ้าเอ้ย เกิดอะไรขึ้นกัน ? ” สีหน้าของยามะเปลี่ยนไปและเขาก็หายเข้าไปในความมืด ในตอนที่เขาปรากฎตัวออกมาอีกครั้ง เขาก็อยู่บนชั้นสูงสุดของโถงศักดิ์สิทธิ์ รอยแยกปรากฏขึ้นบนเพดานของโถงศักดิ์สิทธิ์ ในขณะที่แสงแดดก็ส่องเข้ามาเป็นลำทางรอยนั้น มันทำให้ด้านในสว่างขึ้นเล็กน้อย
“ถะ โถงศักดิ์สิทธิ์เสียหาย” ยามะหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว ในขณะที่เขามองไปที่รอยแยก เขาร้องออกมาอย่างไม่รู้ตัว “มีเซียนจักรพรรดิมาทำลายโถงศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราหรือเปล่า ? “
แม้ว่าเขาจะตกใจ แต่เขาก็ตั้งหลักได้อย่างรวดเร็ว เขาพลิกมือ แล้วชิ้นหยกหลายชิ้นก็ปรากฏขึ้นมา และเขาบีบพวกมันทั้งหมดทันที
ร่างหลายร่างในโถงศักดิ์สิทธิ์ และองครักษ์ราชาทั้งสิบที่อยู่ในชุดคลุมสีดำก็มาปรากฏขึ้นข้าง ๆ ยามะ พวกเขาจ้องไปที่รอยแยกบนเพดานด้วยความตกใจ
ด้านนอก เจี้ยนเฉิน รุยจิน เฮยยู่ หงเหลียน เสือขาว และเซียนผู้คุมกฎ 5 คนของทหารรับจ้างอัคนีกำลังลอยอยู่ด้านบน ในขณะที่พวกเขาจ้องลงไปด้านล่างที่โถงศักดิ์สิทธิ์ เฮยยู่ถือมีดพร้าของเขาในขณะที่เขาเปล่งรัศมีแรงกดดันที่เยือกเย็นออกมา มันเป็นอาวุธที่มีพลังงานดั้งเดิม
เซียนผู้คุมกฎทั้งยืนเรียงกันอยู่ด้านหลังพวกเขา พวกเขาถือธงขนาดใหญ่เอาไว้ ธงขนาดใหญ่ของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี
“โถงศักดิ์สิทธิ์นี้ค่อนข้างแข็งแรงมาก มันต้องถูกสร้างมาจากเซียนจักรพรรดิที่ทรงพลังมากมากแน่ ข้าอยากจะรู้ว่ามันจะทนการโจมตีของข้าได้ซักกี่น้ำ” เฮยยู่เหยียดออกมา ปราณดาบที่ทรงพลังอีกอันปรากฎขึ้นจากที่ใดก็ไม่รู้และโจมตีไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ ทำให้มันสั่นไหวอย่างรุนแรงอีกครั้ง หินที่เกาะอยู่กระจายออกไปข้าง ๆ เล็กน้อย ในขณะที่รอยแยกก็ใหญ่ขึ้น
“ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าผู้อาวุโสคนไหนที่มากัน และทำไมพวกท่านถึงทำลายหอยามะของพวกเรา ? หอยามะของพวกเราไปทำให้ท่านโกรธหรือเปล่า ? “” เสียงแหบแห้งดังออกมาจากด้านใน แต่ก็ไม่มีใครปรากฎออกมา
“หัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี เจี้ยนเฉิน มาด้วยตัวเอง หอยามะ ทำไมพวกเจ้าไม่รีบออกมาต้อนรับเขาล่ะ ? ” เซียนผู้คุมกฎที่ถือธงอยู่ตะโกนออกมา เสียงของเขาดังเหมือนฟ้าร้องและกระจายออกไปรอบ ๆ
“ถ้างั้นก็คือหัวหน้าเจี้ยนเฉินนี่เอง หอยามะของข้าไม่ได้เตรียมต้อนรับท่านเลย ดังนั้นได้โปรดให้อภัยพวกเราด้วย อย่างไรก็ตาม ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าพวกเราไปทำให้หัวหน้าเจี้ยนเฉินโกรธเอาตอนไหนกัน ? ” เสียงของยามะดังออกมาจากด้านใน
“หลายปีที่ผ่านมา ข้าถูกองค์กรของเจ้าตามล่าที่เมืองแห่งเทพเจ้า ในตอนที่ข้าใช้ชื่อว่าหยางยู่เทียน ข้ามาเพื่อที่จะล้างแค้นในวันนี้” เจี้ยนเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา
“หัวหน้าเจี้ยนเฉิน ข้าเป็นนายของหอยามะคนปัจจุบัน ข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย แต่ข้าจะสอบสวนเรื่องนี้ด้วยทุกอย่างที่ข้ามี ถ้ามันเป็นเรื่องจริง ข้ายินดีที่จะส่งนักฆ่าที่ตามล่าท่านตอนนั้นให้ท่าน ข้าหวังว่าหัวหน้าเจี้ยนเฉินจะละเว้นหอยามะ” ยามะตอบกลับอย่างอ่อนน้อม เขาได้ยินชื่อของเจี้ยนเฉินมานานแล้ว และเขารู้ว่าเจี้ยนเฉินเป็นคนที่ตระกูลผู้พิทักษ์ยังทำอะไรไม่ได้
“มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ผู้อาวุโสเฮยยู่ ได้โปรดทำลายโถงศักดิ์สิทธิ์นี้ให้ข้าด้วย” เจี้ยนเฉินพูอย่างเย็นชา ในขณะที่จิตสังหารรุนแรงปรากฎในตาของเขา
“ข้าไม่เคยรู้สึกมาก่อนเลยว่าการทำลายโถงศักดิ์สิทธิ์มันเป็นยังไง มาลองดูในวันนี้กัน” เฮยยู่ค่อนข้างตื่นเต้น ก่อนที่จะบินขึ้นไปเหนือโถงศักดิ์สิทธิ์ มีดพร้าของเขาเปล่งแสงจ้าออกมา ในขณะที่เขาฟันลงไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงดังรุนแรงออกมาอย่างต่อเนื่อง ทุกการโจมตีจากเฮยยู่นั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าการโจมตีของเซียนจักรพรรดิเลย โถงศักดิ์สิทธิ์แตกกระจายออกจากการโจมตีอย่างต่อเนื่องของเฮยยู่ ส่วนบนของโถงศักดิ์สิทธิ์ถูกทำให้หายไป
การสั่นไหวของโถงศักดิ์สิทธิ์ได้ทำให้นักฆ่าที่อยู่ข้างในทุกคนรู้ตัว หลายคนเริ่มตื่นตระหนก
ไฟนรกปีศาจที่อยู่บนชั้นแรกของโถงศักดิ์สิทธิ์หายไป ตาของไป๋เต๋าคนที่ถูกดาบพิษควบคุมอยู่เป็นประกาย เขาจ้องไปที่โถงศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังสั่นด้วยความตกใจและสงสัย ในขณะที่เขาพึมพำออกมา “เกิดอะไรขึ้นกับหอยามะกัน ? ทำไมมันถึงได้สั่นไหวรุนแรงขนาดนี้ ? มีศัตรูมาแก้แค้นและกำลังโจมตีโถงศักดิ์สิทธิ์อย่างนั้นหรือ ? ? “
เขายินดีขึ้นทันทีเมื่อเขาคิดว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น เขาดูเหมือนจะมีความหวังในการหลบหนีแล้ว
