ตอนที่ 1429 – วิญญาณน้ำแข็งหมื่นปี (1)
ภายในวิหารหิมะน้ำแข็งสีขาวที่มีรูปสลักเหมือนเทพธิดาเจ้าศาลาน้ำแข็ง ผู้พิทักษ์ซุยที่สวมเกราะป้องกันนั่งอยู่บนเตียงน้ำแข็งของนางเหมือนรูปปั้น นางค่อย ๆ ลืมตาก่อนที่จะลังเลเล็กน้อย ด้วยมือที่นุ่มนวลของนางทำให้พื้นที่ด้านนอกศาลาเทพธิดาน้ำแข็งเริ่มบิดเบี้ยวทันที ศาลาเทพธิดาน้ำแข็งพร่ามัวอย่างรวดเร็วในมิติที่บิดเบี้ยว
ทุ่งน้ำแข็งยังคงเหมือนเดิมยกเว้นศาลาเทพธิดาน้ำแข็งที่ตั้งอยู่ที่นั่นมานานนับไม่ถ้วนได้หายไป
“ข้าได้ย้ายศาลาเทพธิดาน้ำแข็งไปแล้วในมิติที่แยกต่างหากและแยกมันออกมาจากโลกภายนอก ข้าหวังว่าการมาถึงของเจี้ยนเฉินจะไม่รบกวนองค์หญิง” ผู้พิทักษ์ซุยบ่นกับตัวเองในศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง มีบางสิ่งที่ช่วยไม่ได้อยู่ในสายตาเย็นชาและไร้อารมณ์
“ข้าอาจไม่สามารถทำสิ่งที่ยากลำบากให้กับเจี้ยนเฉินได้เพราะโม่เทียนหยุน แต่ข้าสามารถหยุดองค์หญิงไม่ให้เห็นเจี้ยนเฉินได้ เนื่องจากองค์หญิงยืนยันที่จะให้วิญญาณน้ำแข็งหมื่นปีแก่เขาและข้าไม่สามารถเปลี่ยนใจนางได้ ”
ในเวลาเดียวกันเจียงหยางหมิงเยว่ซึ่งอยู่ในอีกห้องหนึ่งของศาลาเทพธิดาน้ำแข็งก็ตื่นขึ้นจากการบ่มเพาะของนาง เศษเสี้ยวของความสงสัยกระพริบผ่านดวงตาของนางในขณะที่นางพูดพึมพำ แปลก ทำไมข้าถึงรู้สึกถึงความไม่สบายใจขึ้นมาในทันที ? ”
เจียงหยางหมิงเย่วขมวดคิ้วไตร่ตรองอยู่ชั่วขณะหนึ่งและหมดความสนใจในการบ่มเพาะ นางยืนขึ้นและออกจากห้องของนางมุ่งหน้าไปที่ผู้พิทักษ์ซุย นางถามว่า “ผู้พิทักษ์ซุย มันผ่านมาหลายปีแล้ว ทำไมน้องชายถึงยังไม่มาล่ะ ? น้องชายของข้าเจอปัญหาหรือไม่ ? ”
ผู้พิทักษ์ซุยค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและพูดอย่างสุภาพว่า “ฝ่าบาท น้องชายของท่านสบายดี ขณะนี้เขากำลังยุ่งกับเรื่องของการป้องกันโลกแห่งเซียนที่ถูกทอดทิ้งซึ่งเป็นสาเหตุที่เขามาไม่ได้” ผู้พิทักษ์ซุยเป็นห่วงว่าเจียงหยางหมิงเยว่จะนึกถึงการไปที่ทวีปหยวนหยวนเพื่อช่วยเหลือเจี้ยนเฉินอีกครั้ง ดังนั้นนางจึงกล่าวเพิ่มเติมว่า “ตอนนี้น้องชายของฝ่าบาทมีพลังที่จะเผชิญหน้ากับเหล่านักรบขอบเขตดั้งเดิมได้ การรุกรานจากต่างโลกนั้นไม่เพียงพอที่จะคุกคามเขา”
เพื่อที่จะให้เจียงหยางหมิงเยว่เชื่อในสิ่งที่นางพูด ผู้พิทักษ์ซุยก็โบกมือและใช้ความสามารถในการควบกระจกน้ำแข็งขึ้นต่อหน้านาง มันแสดงฉากเมื่อตอนเจี้ยนเฉินได้สังหารหมู่เซียนจักรพรรดิจากต่างโลกด้วยกระบี่จือหยิง
เจียงหยางหมิงเย่วอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนางเห็นว่าน้องชายของนางฟาดฟันเซียนจักรพรรดิอย่างดุร้ายและไม่มีใครหยุดได้ นางพูดพึมพำว่า “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าน้องชายของข้าแข็งแกร่งมาก”
“ฝ่าบาท ยังเหลืออีกหนึ่งปีก่อนที่ร่างน้ำแข็งที่ลึกซึ้งจะเติบโตเต็มที่ ในเวลานั้นฝ่าบาทสามารถออกจากศาลาเทพธิดาน้ำแข็งและไปในที่ที่ฝ่าบาทต้องการไปได้” ผู้พิทักษ์ซุยกล่าว
ความคาดหวังปรากฏในดวงตาของเจียงหยางหมิงเย่ว นางพูดพึมพำ” ยังเหลืออีก 1 ปี ในเวลาอีก 1 ปี ข้าสามารถไปที่ทวีปเทียนหยวนเพื่อตามหาน้องชาย ท่านพ่อ ท่านแม่นานมาแล้วตั้งแต่ข้าไม่ได้ใช้เวลาอยู่กับพวกท่าน ข้าสงสัยว่าพวกท่านยังสบายดีหรือไม่”
” ในปีหน้า ข้าต้องบ่มเพาะอย่างหนักและทำให้ร่างน้ำแข็งที่ลึกซึ้งถึงขั้นสูงสุดโดยเร็วที่สุด ข้าจะไปบ่มเพาะในตอนนี้”
ผู้พิทักษ์ซุยเฝ้าดูการจากไปของเจียงหยางหมิงเยว่ แสงในดวงตาของนางสั่นไหวอย่างไม่สบายใจอย่างที่นางคิดไว้ “ยังเหลืออีก 1 ปีก่อนที่ร่างน้ำแข็งลี้ลับในร่างของนางจะถึงขั้นสูงสุด ในเวลานั้นข้าจะฝังวิญญาณน้ำแข็งทั้งสามไว้ในตัวฝ่าบาท ด้วยวิธีนี้ นางไม่สามารถให้พวกมันได้ เจี้ยนเฉิน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รบกวนองค์หญิงภายในปีหน้า”
“เฮ้อ..มันน่าเสียดายที่ข้าตกลงกับโมเทียนหยุนว่าข้าจะไม่ทำเรื่องยากลำบากให้กับเจี้ยนเฉิน..”
เจี้ยนเฉินไม่ได้คำนึงถึงผลเสียเมื่อเข้าไปในม่านหมอก เขาได้เห็นเป็นการส่วนตัวว่ามันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก่อน ถึงแม้จะมีพละกำลังและกระบี่ม่วงฟ้าอยู่ก็ตาม เขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะผ่านพ้นม่านหมอกไปได้
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้ว เขาหยุดตรงหน้าหมอกสักครู่และไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เกิดขึ้น เขาคิดว่า”ครั้งสุดท้ายที่ข้าไปเยี่ยมพี่สาว นางบอกว่าทุ่งน้ำแข็งทั้งหมดนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของผู้พิทักษ์ซุย ทันทีที่ข้าย่างเท้ามาที่นี่ ผู้พิทักษ์ซุยจะรู้เกี่ยวกับการมาถึงของข้าและมาหาข้า ข้าไม่เพียงแต่ก้าวเท้าในทุ่งน้ำแข็งนี้เท่านั้น แต่ข้ายังมีหมอกหนึ่งชั้นอยู่ห่างจากศาลาเทพธิดาน้ำแข็ง มันเป็นไปไม่ได้ที่ผู้พิทักษ์ซุยจะไม่รู้สึกถึงข้า”
การจ้องมองของเจี้ยนเฉินค่อย ๆ เย็นชาลงในขณะที่เขามองไปที่หมอกที่ขวางทางเขา เขาคิดว่า “สิ่งนี้สามารถอธิบายได้จากข้อเท็จจริงที่ว่าผู้พิทักษ์ซุยไม่ต้องการให้ข้าเข้าไปและไม่ต้องการให้ข้าเห็นพี่สาวของข้า หืมม ข้ามาที่นี่ในวันนี้แล้วข้าจะจากไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร ? ”
ทันใดนั้นการปรากฏตัวของเจี้ยนเฉินก็เปลี่ยนไป เขาเริ่มแผ่กระจายเจตจำนงกระบี่่ออกไป ในเวลานั้นดูเหมือนว่าเขาจะกลายเป็นกระบี่แทนที่จะเป็นมนุษย์ธรรมดา กระบี่ที่น่ากลัวดูเหมือนจะทำลายมิติและทำให้ความเย็นรอบตัวเขาพังทลายลง โดยเฉพาะชั้นหมอกหนาทึบต่อหน้าเขาเท่านั้นที่ไม่ได้รับผลกระทบ
เจี้ยนเฉินถูกปกคลุมด้วยแสงสีขาวสดใสปิดบังร่างกายของเขาอย่างสมบูรณ์ เมื่อแสงสีขาวสัมผัสกับแผ่นน้ำแข็งที่แข็งอยู่ข้างใต้เขาน้ำแข็งก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ
แสงแพรวพราวสองดวง สีม่วงหนึ่งดวงและสีน้ำเงินหนึ่งดวงปรากฏในแสงสีขาว พวกมันพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าในขณะที่พวกเขาเปลี่ยนเป็นเงาของกระบี่
ดวงตาของเจี้ยนเฉินส่องสว่างขึ้น เขาสร้างตราประทับมือของเขาและกระบี่ม่วงฟ้าที่ด้านหลังของเขาพุ่งออกมาในทันที พวกมันทั้งสองเริ่มหมุนวนเหมือนอ่างน้ำวนเมื่อพวกมันพุ่งเข้าไปในหมอกน้ำแข็งที่อยู่เบื้องหน้าเขาด้วยแสงที่แพรวพราว
เจี้ยนเฉินไม่ได้รั้งการโจมตีไว้เลย เขาปะทุออกมาด้วยพลังแห่งขอบเขตดั้งเดิม ไม่ว่ากระบี่จะผ่านไปไหนพื้นที่นั้นก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ปราณกระบี่ที่มองไม่เห็นเต็มไปทั่ว สิ่งรอบตัวสร้างรอยแตกขนาดใหญ่บนน้ำแข็งที่แข็งบนพื้น
ทุ่งน้ำแข็งเป็นหัวใจหลักของผู้พิทักษ์ซุย ดังนั้นมีมิตินับครั้งไม่ถ้วนยิ่งกว่าโลกภายนอก การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นเพียงพอที่จะทำลายโลกและแบ่งทวีปเทียนหยวนแบ่งออกเป็นสองส่วน อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้จัดการที่จะผ่ามิติในทุ่งน้ำแข็ง
กระบี่ม่วงฟ้าพุ่งเข้าสู่หมอกน้ำแข็งราวกับเส้นแสง หมอกก็เริ่มปั่นป่วน เมื่อหมอกสัมผัสกับปราณกระบี่จากกระบี่ม่วงฟ้า มันจะส่งเสียงดังฟู่ทันที
กระบี่ม่วงฟ้าพุ่งไปหลายสิบเมตรในหมอกในเวลาเดียวเปิดพื้นที่โล่งด้านหลังไว้ อย่างไรก็ตามหมอกก็ยิ่งน่ากลัวเมื่อยิ่งลึกเข้าไป หลังจากเดินไป 300 เมตร แสงจากกระบี่ทั้งสองก็ถูกระงับทันทีและพวกมันก็สูญเสียสีสดใสของพวกมัน
หลังจากเดินไปแล้ว 360 เมตร แสงบนกระบี่ก็ถูกระงับอย่างสมบูรณ์ ผลักมันกลับเข้าไปในกระบี่ของพวกมัน ชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วบนกระบี่
