ตอนที่ 1478 : เข้าไปในหอคอยอนัตตา
***ขอแก้ไขหมู่ตึกอนัตตาเป็นหอคอยอนัตตา ค่ะ
เจี้ยนเฉินก้าวไปด้านหน้าพร้อมกับกระบี่ม่วงฟ้าด้านหลัง เขาเดินทางไปตามพื้นที่ราบ เขาระวังมากขึ้นหลังจากที่มาถึงเขตนี้ เขาไม่ได้ประมาทดังเก่า
ภายในหมอกนั้นมันมีแค่จิตวิญญาณชั่วร้ายที่เขาต้องระวัง จิตวิญญาณที่แข็งแกร่งบางดวงนั้นเพียงพอที่จะเป็นภัยต่อเซียนจักรพรรดิหรือฆ่าพวกนั้นได้ แต่ไม่ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจจะเป็นภัยต่อผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมได้เลยเพราะจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นแค่เซียนจักรพรรดิ
แต่เขตที่ไม่มีหมอกนี้มีบางสิ่งที่น่ากลัวเพียงพอจะฆ่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตดั้งเดิมได้ นี่คือที่ซึ่งหอคอยอนัตตาตั้งอยู่
เจี้ยนเฉินเดินหน้าไปได้ 30 เมตรในเขตนี้และหยุดนิ่ง เขามองออกข้างหน้าด้วยตาที่เป็นประกาย
ห่างไปหลายสิบกิโลเมตรตรงหน้ามีหอคอยโบราณตั้งอยู่ หอคอยแห่งนี้สูงหลายร้อยเมตรและดูเหมือนธรรมดาไม่ได้โดดเด่นอะไรนอกจากกระบี่ที่เต็มไปทั่วหอคอย
แต่ละกระบี่นั้นฝังลึกเข้าไปในตัวหอคอยจนทำให้หอคอยที่ดูธรรมดานี้ได้รับความเสียหายและดูเหมือนกับซาก ในเวลาเดียวกันแต่ละกระบี่ก็ยังมีแสงแผ่ปราณกระบี่ออกมาอยู่ตลอด
ปราณกระบี่เหล่านี้ทรงพลังเพียงพอที่จะสั่นคลอนโลกได้ ไม่ต้องเดาเลยว่ามันมีพลังที่จะทำลายโลกได้ แม้แต่เจี้ยนเฉินก็ยังต้องใจเต้นรัวด้วยความกลัวเมื่อเห็นปราณกระบี่นี้
เจี้ยนเฉินหยุด เขายืนอยู่กับที่และมองไปที่หอคอยสักพักก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาค่อย ๆ รวบรวมสติแก่อนจะเดินเข้าไปด้วยความมั่นใจ
จู่ ๆ หอคอยก็สั่นไหว ตอนที่หอคอยสั่นไหวนั้นมิติรอบตัวก็สั่นไหวไปด้วย มันสั่นไหวอย่างรุนแรงจนบดบังตัวหอคอยเอาไว้ ในเวลาเดียวกันก็เกิดคลื่นที่ทรงพลังกระจายตัวออกไปโดยรอบ ไม่ว่าคลื่นจะผ่านไปที่ใด มิติก็จะบิดเบี้ยว ถ้ามันไม่ใช่เพราะมิติที่หอคอยตั้งอยู่นี้ทนทานมากกว่ามิติของอาณาจักรทะเล บางทีคลื่นนี้อาจจะเพียงพอทำให้ทั้งเขตนี้ถล่มลงไปได้
สายตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง ตอนที่เขามาที่นี่กับยาดริมคราวก่อน ทั้งสองคนโนบังคับออกไปโดยคลื่นพวกนี้ แต่ตอนนี้คลื่นแบบเดียวกันนี้ไม่อาจจะบีบเขาออกไปได้ แค่เพียงคิด กระบี่จือหยิงก็บินเข้ามาในมือพร้อมกับลำแสงสีม่วง เขาแทงกระบี่เข้าใส่คลื่นพวกนั้น
ทั้งเขตถูกย้อมไปด้วยสีม่วงทันทีที่เขาแทงออกไป ประกายแสงส่องออกมาจากกระบี่แล้วสะท้อนไปพร้อมกับปราณกระบี่ที่ปะทุขึ้นมา เจี้ยนเฉินได้หลอมรวมความเข้าใจเส้นทางกระบี่เข้าไปในการโจมตี ดังนั้นมันจึงมีพลังของกฎด้วย การโจมตีนี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าขั้นรับมอบช่วงปลาย แม้แต่ขั้นรับมอบช่วงปลายก็ต้องหน้าซีดเมื่อรับการโจมตีนี้
ปัง !
กระบี่จือหยิงได้ปะทะกับคลื่นด้วยพลังอันน่าตกใจแล้วระเบิดเสียงขึ้นมา คลื่นพลังน่ากลัวกว่าเดิมระเบิดออกปะทะออกโดยรอบเป็นพายุทำลายล้าง มันทำให้พื้นดินยุบลงและแตกออกแต่ตอนที่พลังงานปะทุเข้าไปในหมอกที่ท้องฟ้า มันได้สลายหายไปโดยไม่อาจจะเข้าใกล้ได้ราวกับว่าโลกนี้อยู่กันคนละโลก ตัดขาดจากภายนอก
ร่างของเจี้ยนเฉินสั่นไหวอย่างรุนแรงแต่เขาก็ยังยืนอยู่ที่เดิม เขาไม่ได้กระเด็นถอยกลับไป แต่เท้าของเขาจมลึกเข้าไปในดิน
ตอนนั้นพื้นดินห่างไปหลายสิบกิโลเมตรจาก เจี้ยนเฉิน ได้จมลงกับพื้นกว่า 3 เมตร พื้นดินเริ่มแข็งกว่าแต่ก่อนราวกับหิน
รอยฟันที่หอคอยเปล่งแสงออกมาหลังจากที่หอคอยทำการโจมตี รอยฟันกว่า 108 รอยที่หอคอยได้เปล่งแสงออกมา กระบี่ลวงตากว่า 36 อันได้ปรากฏขึ้นแล้วหมุนวนรอบหอคอยช้า ๆ เพื่อทำการสยบมัน
หอคอยสั่นไหวอย่างต่อเนื่องและมีเสียงทุ้มดังขึ้นมาอยู่ตลอดราวกับว่ามันกำลังต้านทานผนึกแต่มันก็ไม่อาจจะสร้างการโจมตีชุดที่สองขึ้นมาได้
สักพกัหอคอยก็สั่นน้อยลงกว่าเดิมก่อนที่จะหยุด หอคอยกลับคืนสู่ความเงียบสงบดังเดิมอีกครั้งโดยไม่เคลื่อนไหว
เจี้ยนเฉินมองไปที่หอคอย เขาจับกระบี่จือหยิงในมือซึ่งห่อหุ้มด้วยแสงสีม่วง ตอนที่หอคอยสงบลง เจี้ยนเฉินก็เริ่มเดินหน้าต่อ
หอคอยได้รับความเสียหายหนักแต่อาวุธวิญญาณของมันยังคงอยู่ หอคอยนี้ยังแสดงพลังอันคาดไม่ถึงออกมาผ่านการควบคุมของจิตวิญญาณวัตถุ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใกล้แม้แต่จะมีพลังของจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิม แม้แต่ขั้นแลกเปลี่ยนก็ยากจะยังมีชีวิตต่อได้ แต่หอคอยนี้ถูกผนึกโดยการโจมตีของนิพพานอมตะเที่ยงแท้ซึ่งจำกัดพลังของมันไว้ การฆ่าเจี้ยนเฉินนั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยาก
หอคอยอนัตตาไม่เคลื่อนไหวราวกับว่ามันใจเย็นลง แม้แต่ตอนที่เจี้ยนเฉินไปถึงทางเข้าหลักของมัน มันก็ยังไม่มีท่าทีใด ๆ
เจี้ยนเฉินมองไปที่หอคอยจากทางเข้า หอคอยนี้มีรอยฟันกว่า 108 รอย แต่ละรอยลึกหลายเมตร พวกมันยังคงส่องแสงออกมาอยู่แม้กระทั่งตอนนี้ พวกมันแผ่ปราณกระบี่ออกมาพร้อมกับกระบี่ลวงตา 36 เล่มที่หมุนวนรอบหอคอย พวกมันดูเหมือนจะแผ่พลังของกฎออกมา
ตาของเจี้ยนเฉินหรี่ลง เขาเพิ่มความระวังขึ้นมาจนถึงขีดสุด หอคอยนี้เงียบแต่การทำงานของผนึกบอกเจี้ยนเฉิน ว่าหอคอยไม่ได้สงบเหมือนอย่างที่เห็นภายนอก
ประตูของชั้นแรกได้รับความเสียหายไปแล้ว รูบนประตูถูกปะโดยพลังงานอัดแน่นกลายเป็นกำแพง มันเหมือนจะหลุดออกมาตอนไหนก็ได้
ตอนนั้นเองจู่ ๆ เจี้ยนเฉิน ก็ได้ฟันออกไป กระบี่จือหยิงในมือได้ปะทะกับประตูซึ่งทำให้เกิดเสียงระเบิดขึ้นมา หอคอยอนัตตาไม่ได้สั่นไหว ประตูเองก็ไม่ได้สั่นไหวด้วยแต่แสงจากเขตประตูนั้นได้หม่นลงไปเล็กน้อย
