ตอนที่ 1521: พิเศษ
ดวงตาของสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อเห็นลูกท้อเมฆม่วง มันเต็มไปด้วยความสุขและตื่นเต้นอย่างมีความสุข มันพุ่งเข้าหาเจี้ยนเฉินทันทีและใช้สองขาหน้ายื่นออกมาเพื่อรับลูกท้อที่มีขนาดเท่า ๆ กับตัวของมันเอง
สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีไม่ได้กินลูกท้อทันที มันสูดดมกลิ่นของลูกท้อและแสดงอาการมึนเมาออกมา ร่างกายของมันขยายใหญ่อย่างรวดเร็วจนเห็นได้ด้วยตาเปล่าและกลายร่างยาวกว่าหนึ่งเมตรในพริบตา
ถึงแม้จะเป็นมดทะยานฟ้า แต่สัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีนั้นต่างจากมดทั่วไปอย่างมาก มันดูคล้ายกัน แต่เมื่อมองใกล้ ๆ มันมีคุณสมบัติหลากหลายที่มดทะยานฟ้าไม่มี ในเวลาเดียวกันมันก็เรืองแสงสีแดง, ส้มและเหลือง
สัตว์เทวะตัวนั้นอ้าปากและดูดลูกท้อก่อนที่จะกลับมามีขนาดเท่ากำปั้น มันแอบมองเจี้ยนเฉินก่อนที่จะเข้าใกล้เขาเพื่อดูดซับพลังงานจากลูกท้อ
หนึ่งวันต่อมาสี่พี่น้องก็ทะลวงไปยังขั้นเซียนจักรพรรดิ พวกเขาเปล่งประกายพลังออกมาล้อมภูเขาขนาดใหญ่ แต่พวกเขาก็ยังคงจมอยู่ในการบ่มเพาะ พวกเขาไม่ได้ดูดซับพลังงานของลูกท้ออย่างสมบูรณ์ สี่พี่น้องยังคงบ่มเพาะต่อไป ความแข็งแกร่งของพวกเขาดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกช่วงเวลาที่ผ่านไป
อย่างไรก็ตามมันไม่มีเมฆสีรุ้งปรากฏขึ้นหลังจากที่พวกเขาทะลวงไปยังเซียนจักรพรรดิ ดังนั้นการพัฒนาของพวกเขาจึงดูง่ายมากมันแตกต่างกันอย่างมากเมื่อเทียบกับคนอื่นที่ทะลวงขอบเขต
เจี้ยนเฉินไม่แปลกใจเลย เขาคาดการณ์เช่นนี้ไว้แล้ว จากนั้นเขาก็มองไปที่ไคยะที่มาถึงขั้นสูงสุดของเซียนราชาและกำลังจะทะลวงไปยังเซียนจักรพรรดิ
หนึ่งชั่วยามต่อมาไคยะก็ทะลวงผ่านเช่นกัน อย่างไรก็ตามช่วงเวลาที่นางทะลวง เจี้ยนเฉินก็หรี่ตาลง เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นเมฆเก้าสีบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วซึ่งทอดยาวข้ามทวีปทั้งหมด
เมฆสีรุ้งปรากฏปกคลุมไปทั่วทวีปอย่างสมบูรณ์และมองเห็นได้จากทุกที่ในทวีป การปรากฏตัวของเมฆสีรุ้งเก้าสีนั้นได้ทำให้บรรดาจอมยุทธมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามไม่มีใครมาดูว่าใครเป็นคนทะลวงผ่านในตอนนี้
นี่เป็นเพราะดินแดนทั้งหมดได้รับพรจากเจี้ยนเฉิน โลกไม่ได้ขาดเซียนจักรพรรดิอีกต่อไป ทุก ๆ เผ่าพันธุ์มีมากกว่าโหลเป็นอย่างน้อย
ทั้งไคยะและสี่พี่น้องไม่ได้ปล่อยให้พลังงานของลูกท้อสูญเปล่าแม้แต่น้อยเหมือนกับเจี้ยนเฉิน พวกเขาซึมซับอย่างหมดจรดและการทะลวงไปยังเซียนจักรพรรดิก็ใช้พลังงานเพียงหนึ่งในสิบของพลังของลูกท้อ
เจี้ยนเฉินสันนิษฐานว่าทั้งห้าต้องการเวลาอย่างน้อยสองสามวันก่อนที่พวกเขาจะดูดซับพลังของลูกท้อได้อย่างหมดจด อย่างไรก็ตามความประหลาดใจของเขาคือไคยะได้หยุดการดูดซับในวันรุ่งขึ้น นางดูดซับพลังงานจนหมดโดยไม่มีการสูญเสียพลังงานเลย
สิ่งที่เจี้ยนเฉินไม่เข้าใจก็คือไคยะยังคงเป็นเซียนจักรพรรดิชั้นสวรรค์ที่ 1 ความแข็งแกร่งของนางไม่ได้เพิ่มขึ้นเลยหลังจากที่นางทะลวงไปยังเซียนจักรพรรดิ ในอีกทางสี่พี่น้องได้มาถึงชั้นสวรรค์ที่ 3 ของเซียนจักรพรรดิและยังคงเหลือพลังของลูกท้ออยู่
ไคยะเปิดตาและแสดงความสงสัยของนางเช่นกัน นางพึมพำ แปลก พลังงานที่เหลืออยู่ในร่างกายของข้าเพิ่มขึ้นถึงเก้าในสิบส่วนหลังจากที่ข้าทะลวงผ่าน มันหายไปไหนหมด
มีแสงวาบผ่านดวงตาของเจี้ยนเฉินเมื่อเขาเห็นอย่างนี้ เขาจ้องมองไคยะอย่างลึกล้ำก่อนที่จะดิ่งลงไปในความคิดของเขา
ไคยะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดสิ่งแปลกประหลาดเช่นนี้เช่นกัน นางยืนขึ้นและมาอยู่ข้าง ๆ เจี้ยนเฉินและขอบคุณเขา นักรบเจี้ยนเฉิน ข้าไม่อาจชดใช้ความเมตตาที่ท่านให้ข้าได้ ข้าจะจดจำพวกมันเอาไว้และถ้าข้ามีพลังในอนาคต ข้าจะชดใช้สิ่งเหล่านี้ให้พันเท่า
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำสัญญาของนาง เขามองไปที่ไคยะและพูดอย่างไม่มีความสุขว่า ไคยะ ข้าคิดกับเจ้าเหมือนสหาย เจ้าพูดอย่างกับข้าเป็นแค่คนที่เดินผ่านมา
ไคยะยิ้มขอโทษก่อนที่จะตอบอย่างจริงจัง นักรบเจี้ยนเฉิน เจ้าเป็นสหายที่ดีที่สุดของข้า ขณะที่นางพูดอย่างนั้นในหัวใจลึกของไคยะก็ปวดร้าวและนางก็รู้สึกเหงามาก นางไม่มีคนที่สนิทอีกต่อไปในโลกนี้หลังจากที่เผ่าคาเลอร์ถูกกวาดล้าง นางไม่มีสหายเลย นางไม่ค่อยมีสหายที่อยู่ในเผ่าคาเลอร์อีกแล้ว เจี้ยนเฉินกลายเป็นสหายเพียงคนเดียวของนางในตอนนี้
เจี้ยนเฉินรู้สึกถึงความเศร้าของไคยะ เขาถอนหาใจและพูดว่า ไคยะ ทำไมเจ้าไม่พักอยู่ที่เมืองอัคนีต่อจากนี้ไปล่ะ ?
ไคยะลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับคำแนะนำของเจี้ยนเฉิน นักรบเจี้ยนเฉิน ข้าจะเข้าไปในเมืองก่อน ข้าอึดอัดมากที่อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาทั้งสี่คน
เจี้ยนเฉินพยักหน้า เขายังไม่ได้วางแผนที่จะกลับไปที่เมืองอัคนีเลย เขาต้องการดูแลสี่พี่น้องและป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใด ๆ
ไคยะหยิบสัตว์อสูรกลืนสวรรค์เจ็ดสีที่ขดตัวอยู่บนพื้นและออกเดินทางกลับไปยังเมืองอัคนนีด้วยตัวของนางเอง
เจี้ยนเฉินยังคงอยู่ที่เดิม เขาเฝ้ามองสี่พี่น้องด้วยความตื่นเต้นหลังจากนั้นไม่กี่วัน พวกเขาดูดซับพลังงานจากลูกท้ออมตะเสร็จสิ้นแล้วและมาถึงจุดสูงสุดของเซียนจักรพรรดิ พวกเขาอยู่ในขั้นสวรรค์ชั้น 9 ของเซียนจักรพรรดิและกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในขอบเขตเดียวกัน นอกเหนือจากขอบเขตดั้งเดิมอย่าง หยางลี่ เฟิงเซียวเทียนและกุยไห่ยี่เต่า
ด้วยความแข็งแกร่งของเราในตอนนี้ เราอาจจะไม่สามารถสังหารจอมยุทธขอบเขตดั้งเดิมด้วยค่ายกลกระบี่ของเรา แต่การทำให้พวกเขาวุ่นวายก็ไม่ได้เกินมือนัก อาต้าพึมพำ ทั้งสี่พี่น้องต่างก็มีความสุขเนื่องจากความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้น และด้วยความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นพวกเขาก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ
ตอนนี้ทั้งสี่พี่น้องมีพลังมากพอที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับคนต่างโลก
เจี้ยนเฉินแสดงความยินดีให้กับพวกเขาทั้งสี่เป็นคนแรก จากนั้นเขาก็พูดต่อ ไคยะเป็นสหายของข้า อาต้า, อาเอ้อ, อาซานและอาซือ ข้าหวังว่าพวกท่านจะไม่เป็นศัตรูกับนาง
เราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับนาง ทำไมเราต้องเป็นศัตรูกับนาง ? ในเวลาเดียวกันการคุมคามจากต่างโลกนั้นยิ่งใหญ่กว่ามาก ในช่วงเวลาที่อ่อนไหวเหล่านี้ เราไม่สนใจกับสิ่งติดขัดเล็ก ๆ น้อย ๆ เราสามารถร่วมมือกันเพื่อรับมือกับศัตรูที่แข็งแกร่งที่จะมารุกรานเราในอนาคต อาต้ากล่าว
