ตอนที่ 1860: ตระกูลหลิงตกอยู่ในอันตราย (2)
ผู้คนทั่วทั้งแคว้นค้นกระบี่เริ่มตื่นตระหนกจากการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน
ในขณะนี้ทุกคนในแคว้นค้นกระบี่เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ร่างสามร่างบนท้องฟ้า ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความตกใจ
“ขั้นเหนือเทพ ! พวกเขาเป็นขั้นเหนือเทพ ! สวรรค์โปรด ผู้คนทั้งสามบนท้องฟ้าล้วนเป็นขั้นเหนือเทพ … ”
“ช่างเป็นพลังช่วยร้ายที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้ คนเหล่านี้มีเจตนาไม่ดี แคว้นค้นกระบี่กำลังเจอปัญหา เร็วเข้า รีบออกจากแคว้นค้นกระบี่กันเถอะ …”
“พวกเขามาจากลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ! เมื่อกองทัพที่เก้าของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเข้าโจมตีอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์สามหม้อยา พวกเขาทิ้งพื้นดินสีแดงสดไว้ไม่ว่าพวกเขาจะผ่านไปทางไหน เลือดไหลนองกลายเป็นแม่น้ำ ไม่มีใครสามารถรักษาชีวิตของตัวเองได้เมื่อเจอลัทธิปีศาจชั้นฟ้า วิ่ง…”
……
ทันใดนั้นแคว้นค้นกระบี่ก็ตกอยู่ในความหวาดกลัว การบุกรุกของลัทธิปีศาจชั้นฟ้าเข้ามายังอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์สามหม้อยาได้นำไปสู่ความโกลาหลใหญ่หลวง คนจำนวนมากที่ไม่เคยได้ยินชื่อลัทธิปีศาจชั้นฟ้าในอดีตตอนนี้ก็คุ้นเคยกับลัทธิปีศาจอย่างสมบูรณ์
หลายคนจำขั้นเหนือเทพทั้งสามที่เข้ามาได้ทันที
นี่เป็นเพราะเมฆดำที่ก่อตัวขึ้นมาจากลำแสงปีศาจได้อธิบายสถานะของพวกเขาแล้วว่าเป็นส่วนหนึ่งของลัทธิปีศาจ
ในช่วงระยะเวลานี้ ทุกคนเริ่มคิดออกจากประตูของแคว้นอย่างตาเหลือกตาพอง พวกเขาทั้งหมดต้องการหนีออกไป
บนท้องฟ้า ทั้งสามคนจ้องมองไปทั่ว สายตาของพวกเขาเย็นชาและดูเหมือนว่าพวกเขายืนอยู่บนเมฆดำ
คนสามคนเป็นขั้นเหนือเทพที่ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้า หยันวูหมิง ส่งมา.
หนึ่งในนั้นคือแม่ทัพในกองทัพที่เก้า ชื่อของเขาคือหลิวชาน และเขาก็เป็นขั้นเหนือเทพช่วงกลาง
อีกสองคนเป็นตัวแทนของเขา พวกเขายังเป็นขั้นเหนือเทพและอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าหลิวชานเพียงเล็กน้อย
หลิวชานยิ้มอย่างเยือกเย็นบนเมฆดำในขณะที่เขามองดูประชาชนด้านล่างหนีไป ความกระหายเลือดปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา เขายื่นมือออกมา และผ้าทอจากด้ายสีดำก็ขยายตัวอย่างทันที ตกลงไปที่แคว้นค้นกระบี่ด้านล่าง
ตาข่ายสีดำขยายตัวในอัตราที่ไม่น่าเชื่อเมื่อมันตกลงมา ในเวลาสั้น ๆ มันขยายเกินขอบฟ้า
เมื่อมันตกลงมาจากท้องฟ้า มันสามารถครอบคลุมทั่วทั้งแคว้นค้นกระบี่ที่มีขนาดใหญ่เท่ากับอาณาจักรในโลกที่ต่ำกว่า
โอ๊ะ …
เสียงครวญครางดังกึก มีหลายคนที่กำลังจะออกจากแคว้นติดไปกับตาข่าย เปลวไฟปีศาจสีดำลุกขึ้นทันทีบนร่างกายของพวกเขา มันไม่สามารถดับได้
เปลวไฟปีศาจมีพลังมาก ผู้คนที่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตเทพไม่สามารถจะอยู่ได้นานกว่าห้าวินาทีภายใต้เปลวไฟ ภายใต้สายตาของหลาย ๆ คน พวกเขาถูกเผาไหม้กลายเป็นเพียงขี้เถ้า
แม้แต่ขั้นศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่สามารถทนอยู่ได้นานภายใต้เปลวไฟปีศาจ พวกเขากลายเป็นขี้เถ้า
มีแม้กระทั่งขั้นเทพที่เข้ามาติดกับดักตาข่ายสีดำ เขาถูกไฟไหม้ เขาคร่ำครวญอย่างเจ็บปวดและทุกข์ทรมานภายใต้เปลวไฟ มันเป็นภาพที่น่าสยดสยอง
ผู้คนนับไม่ถ้วนหยุดชะงัก พวกเขาจ้องตาข่ายด้วยสีหน้าซีดเซียว ปัจจุบันพวกเขาตกใจกลัวมาก บางคนถึงกับสิ้นหวัง
“ลัทธิปีศาจชั้นฟ้า นี่เป็นดินแดนของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียน เจ้าไม่กลัวที่จะยั่วยุให้ราชาศักดิ์สิทธิ์โกรธเคืองเพราะการกระทำของเจ้าและเจ้าไม่กลัวว่าเขาจะมาฆ่าเจ้าหรือ ? ”
ในตอนนี้ มีเสียงตะโกนกึกก้องดังออกมาจากตระกูลหลิง
ตระกูลหลิงได้เปิดใช้งานค่ายกลป้องกันของพวกเขาแล้ว มันแวววาวด้วยแสงโลหะขณะที่กระบี่นับไม่ถ้วนหมุนรอบตัวมัน
นี่เป็นค่ายกลระดับขั้นเหนือเทพ ซึ่งอ๋องหลิงได้วางค่ายกลลงเป็นการส่วนตัว และค่ายกลก็สามารถโจมตีและป้องกันได้ทั้งสองอย่าง
ผู้นำตระกูลหลิง หลิงโม่เจียนและผู้อาวุโสทั้งหมดในตระกูลหลิงกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า พวกเขายืนอยู่ในบริเวณที่ค่ายกลป้องกัน พวกเขาจ้องมองขั้นเหนือเทพทั้งสามบนท้องฟ้าด้วยสายตาดุดัน
“ฮาฮาฮาฮาฮา…” หลิวชาน เริ่มหัวเราะเสียงดังเมื่อเขาได้ยินคำขู่ของหลิงโม่เจียน เขากล่าวว่า “ทำไมราชาศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนถึงได้มีความกล้ามุทะลุพอที่จะยืนหยัดต่อต้านลัทธิปีศาจชั้นฟ้า ? ”
หลิวชานมองดูหลิงโม่เจียนที่ข่มขู่เขา เขาเย้ยหยัน “เจ้าคงจะเป็นผู้นำแห่งตระกูลหลิงใช่หรือไม่ ? ผู้นำหลิง เจ้าไม่ใช่คนโง่ เจ้าคิดว่าราชาศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนจะพูดอะไรหรือไม่ถ้าลัทธิปีศาจชั้นฟ้าของเรากวาดล้างแคว้นค้นกระบี่อันเล็กน้อยของเจ้าให้หมดสิ้น ? ”
หลิวชานพูดอย่างโอหัง เขาไม่มีความกลัวอะไรเลย และเขาก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อราชาศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนด้วยความสำคัญใด ๆ เลย
ใบหน้าของหลิงโม่เจียนดูจองหองมาก เขามีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับความแข็งแกร่งของลัทธิปีศาจชั้นฟ้า คนในกองทัพทั้งเก้าของพวกเขาคนใดคนหนึ่งสามารถถอนรากถอนโคนอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนได้อย่างง่ายดาย หากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนต้องการที่จะยืนหยัดต่อสู้กับพวกเขา สิ่งเดียวที่พวกเขาต้องเจอคือความตายเท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้นนอกเหนือจากกองทัพทั้งเก้าแล้ว ลัทธิปีศาจชั้นฟ้ายังมีเหล่าผู้พิทักษ์ราชาเทพและรองหัวหน้าสามคนที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่า
พวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ปิงเทียนสามารถจัดการได้
“ข้ามาทำภารกิจ ดังนั้นข้าจึงไม่สนใจที่จะเสียเวลากับฝูงมด ผู้นำหลิง ข้าไม่สนใจสิ่งที่เจ้าทำ แต่ไปลากตัวหลิงเฮ่ากงออกมาทันที ไม่เช่นนั้น ไม่เพียงตระกูลหลิงของเจ้าจะถูกสังหารหมู่เพียงอย่างเดียว แต่แม้แต่คนทุกคนในเมืองหลักก็จะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับเจ้า” หลิวชานกล่าวอย่างเยือกเย็น เสียงของเขาดังขึ้นทั่วเมืองหลัก
“อย่าฆ่าข้า ข้าไม่รู้อะไร ข้าไม่มีความสัมพันธ์กับตระกูลหลิงเลย…”
“ผู้นำหลิง ช่วยเราด้วย ผู้นำหลิง ทุกชีวิตของผู้คนในเมืองอยู่ในมือของท่าน ท่านลอยแพเราไม่ได้ … ”
“ ผู้นำหลิง จงไปตามหาผู้อาวุโสหลิงมาเดี๋ยวนี้ เมื่อเขากลับมา เราจะได้ไม่ต้องตาย … ”
…..
แคว้นค้นกระบี่อยู่ในวิกฤติโกลาหล ผู้คนในเมืองไม่มีความหวังที่จะหนี ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงเดินทางมาถึงตระกูลหลิงเพื่อขอร้องพวกเขาอย่างสิ้นหวัง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวังในการอยู่รอด
ผู้คนทั้งหมดในตระกูลหลิงเงียบสนิท
“ผู้นำ เราควรทำอย่างไร ? ” ผู้อาวุโสของตระกูลหลิงถามหลิงโม่เจียนด้วยสีหน้าวิตกกังวล
ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่พวกเขาทั้งหมดมองหลิงโม่เจียน
“ผู้นำ มันจะดีที่สุดถ้าเจ้าพยายามหาวิธีที่จะนำบรรพชนกลับมา เราไม่สามารถปล่อยให้ผู้คนมากมายในเมืองตายโดยเปล่าประโยชน์… ”
“ไม่ เราไม่สามารถติดต่อบรรพชนได้เลย ไม่ต้องพูดถึงว่าจะให้บรรพชนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่”
“ยังมีผู้นำแห่งตระกูลเทียนหยวนไม่ใช่หรือ ? เขาสามารถเอาชนะหยางไคได้ เขาจะสามารถช่วยเราได้แน่นอน ผู้นำ ผู้นำแห่งตระกูลเทียนหยวนทิ้งวิธีการสื่อสารไว้ให้กับท่านตอนที่เขาจากไปไม่ใช่หรือ ? จะเป็นการดีที่สุดถ้าท่านติดต่อเขาในทันที … ”
“ท่านไม่สามารถติดต่อผู้นำแห่งตระกูลเทียนหยวนได้ ท้ายที่สุด พวกเขามาจากลัทธิปีศาจชั้นฟ้า เราไม่สามารถลากผู้นำแห่งตระกูลเทียนหยวนเข้ามาพัวพันในเรื่องยุ่งยากได้เช่นกัน…”
……
ผู้อาวุโสในตระกูลหลิงก็สูญเสียความสงบในการเผชิญกับความเป็นความตาย พวกเขาโต้เถียงเสียงดังรอบ ๆ หลิงโม่เจียน พวกเขาบางคนรักตัวกลัวตาย ดังนั้นพวกเขาจึงพยายามหาทางเอาตัวรอด
ในขณะเดียวกันก็มีบางคนที่ไม่กลัวตาย ความมุ่งมั่นท่วมท้นดวงตาของพวกเขา
หลิงโม่เจียนหลับตาอย่างขมขื่น ปัจจุบันเขาต้องเผชิญกับทางเลือกที่ยากลำบาก เขาติดอยู่ในการต่อสู้ภายในที่รุนแรง
“บรรพชนหายตัวไปเป็นเวลาหลายปีแล้ว ข้าไม่รู้ว่าบรรพชนอยู่ที่ไหน หากเจ้าต้องการโจมตีผู้คนก็จงโจมตีตระกูลหลิง ปล่อยผู้บริสุทธิ์ในเมืองออกจากเรื่องนี้ได้หรือไม่ ? ” หลิงโม่เจียนพูดอย่างเจ็บปวด
