ตอนที่ 1884: ความก้าวหน้าของนางฟ้าเฮายู่
“นางฟ้าเฮายู่ ! ”
เสียงของเจี้ยนเฉินเต็มไปด้วยความสุข เขาไม่คิดเลยว่าในช่วงเวลาความเป็นความตายในครั้งนี้ นางฟ้าเฮายู่ผู้ที่แยกทางกันไปเมื่อหลายสิบปีก่อนจะปรากฏตัวที่นี่ ยิ่งกว่านั้นนางยังทรงพลังยิ่งกว่าตอนที่นางอยู่ที่สุสานราชาเทพต้วนมู่
ตอนนี้นางสามารถทำให้ชั้นแสงนั้นปกป้องการโจมตีของฉีเจิ่งได้ง่าย ๆ
เจี้ยนเฉินเข้าใจว่าปัญหาใหญ่ที่เขาเผชิญกำลังจะได้รับการแก้ไขด้วยการปรากฏของนางฟ้าเฮายู่ โดยไม่มีการลังเล เขาหยุดการผสานกับกระบี่คู่ทันที
At the same time, the sword spirits secretly assisted Jian Chen as well. They used their full strength to separate the two swords that were just about to fuse together.
ในเวลาเดียวกัน จิตวิญญาณกระบี่ก็ช่วยเจี้ยนเฉินอย่างลับ ๆ เช่นกัน พวกมันใช้กำลังอย่างเต็มที่เพื่อที่จะแยกการผสาน
เจี้ยนเฉินประสบปัญหาย้อนกลับจากการใช้พลังเกินตัวอีกครั้ง เลือดไหลออกจากใบหน้าจนทำให้เขาดูซีดเซียว เขารู้สึกอ่อนแรง
ปัญหาย้อนกลับจากการผสานกระบี่คู่นั้นทรงพลังมากเกินไป เพียงแค่อยู่ในกระบวนการผสานโดยที่ยังไม่ได้ผสานอย่างสมบูรณ์ก็ทำให้เจี้ยนเฉินบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก
ถ้าไม่ใช่ร่างบรรพกาลของเขา มันก็ยากมากที่เขาจะเหลือเพียงครึ่งชีวิตแม้ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงความตาย
“เรา องค์ชายเก้าจากจักรวรรดิตะวันโลหิต เจ้าเป็นใคร ? เจ้าเป็นคนของกลุ่มใด ? ” ใบไม้ของฉีเจิ่งยังคงหุบอย่างแน่หนา เขาใช้พลังจิตที่รุนแรงถามออกมา
ในเวลาเดียวกันก็มีราชาเทพที่ซ่อนตัวในภูเขาอีก 8 คนเช่นกัน บางคนคิดว่าเป็นมนุษย์ ขณะที่บางคนก็เป็นเหมือนฉีเจิ่ง
พวกมันยืนอยู่ข้างฉีเจิ่ง พวกมันจ้องมองไปยังนางฟ้าเฮาเย่อย่างเคร่งขรึม
นางฟ้าเฮายู่ไม่ได้สนใจกับราชาเทพทั้ง 9 คน นางมองไปที่เจี้ยนเฉินและขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้ให้ยันต์ติดต่อข้ากับเจ้าก่อนที่ข้าจะจากไปหรอกหรือ ? ทำไมเจ้าไม่สนใจมันเพื่อติดต่อข้าในตอนที่เจ้ากำลังตกอยู่ในอันตราย หากข้าไม่ผ่านมา วันนี้อาจจะเป็นวันตายของเจ้า”
เจี้ยนเฉินยิ้มอย่างขมขื่น “เบื้องหน้าข้ามีราชาเทพ 9 คน แม้ว่าข้าไม่อาจบอกได้ว่าเขาแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ข้าก็ไม่คิดว่าเจ้าจะแข็งแกร่งมากมายขึ้นมากขนาดนี้ในช่วงเวลาสิบปีที่ผ่านมา ถ้าข้าเรียกเจ้าและเจ้าไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้พวกเขาได้ มันไม่ใช่จะเป็นการลากเจ้าเจ้ามาตายด้วยงั้นหรือ ? ”
“ยิ่งกว่านั้นถ้าเจ้าอยู่ไกลจากข้าและข้าจะขอความช่วยเหลือในเวลาสั้น ๆ ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าจะสามารถมาได้ทันเวลาหรือไม่ ? ”
“นั่นก็เป็นที่เข้าใจได้ อย่างไรก็ตามทั้งเก้าคนเบื้องหน้าเจ้าเป็นราชาเทพช่วงปลายทั้งหมด พวกอยู่ในระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับราชาเทพช่วงต้น” นางฟ้าเฮายู่กล่าว หลังจากนั้นนางก็หยินยาและมอบให้กับเจี้ยนเฉินก่อนที่จะพูดว่า “นี่เป็นยารักษาระดับเทพ กินซะ”
“ยาระดับเทพ ? ” เจี้ยนเฉินลิ้นจุกอย่างลับๆ ยาระดับเทพมันอยู่ในระดับที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับยาระดับอมตะ ทุกเม็ดมีค่าเท่ากับเมือง ๆ หนึ่ง แม้แต่ราชาเทพจำนวนมากก็ไม่อาจมียาระดับนี้
เขาไม่คิดเลยว่าในเวลาไม่ถึง 10 ปีนางฟ้าเฮายู่จะมีแม้กระทั่งยาระดับเทพ
“ข้าจะคืนวัตถุเทพให้กับเจ้า โปรดออกไปด้วย” ชายหัวล้านพูดอย่างไร้อารมณ์และฝืนใจถอดชุดเกราะที่เขาใส่คืน
เต๋าตี้ตัดสินใจคืนชุดเกราะตรง ๆ เพราะมันเป็นเกราะที่เสียหาย ดังนั้นราคาของมันจึงลดลงอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเขาสามารถบอกได้เลยว่านางฟ้าเฮายู่นั้นทรงพลัง ไม่มีเหตุผลที่จะเป็นศัตรูที่ทรงพลังอย่างนี้เพื่อวัตถุเทพที่ชำรุดเสียหาย
นางฟ้าเฮายู่รับวัตถุเทพไป มีความแปลกใจวาบผ่านดวงตาของนาง จากนั้นนางก็ส่งมอบเกราะให้กับเจี้ยนเฉิน นางพูดว่า “เจี้ยนเฉิน เจ้าไม่ได้มาที่นี่อย่างไร้เหตุผลใช่หรือไม่ ? เจ้าควรจะค้นหาอะไรสักอย่าง”
“ถูกต้อง…” เจี้ยนเฉินอธิบายว่าทำไมเขาถึงมาที่เทือกเขาหยินเจ็ดทลาย
สีหน้าของราชาเทพทั้ง 9 เปลี่ยนไปเมื่อพวกเขาได้ยินว่าเจี้ยนเฉินมาที่นี่เพื่อหาสมบัติสวรรค์ที่สามารถรักษาวิญญาณ
“เจ้ามาถูกที่แล้ว ที่นี่มีสมบัติสวรรค์เพื่อรักษาวิญญาณได้” นางฟ้าเฮายู่ยิ้มอย่างอ่อนโยน นางจ้องไปที่ราชาเทพทั้งเก้าและกล่าวว่า “จากความรู้ของข้า เจ้ามีดอกไม้เมฆม่วงมากมาย ดอกไม้ที่อยู่ในระดับเทพและผลหลัก ๆ ของมันคือการรักษาวิญญาณ นอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นอาหารเพื่อบำรุงดอกไม้แห่งวิถี”
“เจ้าต้องการจะทำอะไร ? ” ดวงตาของราชาเทพทั้งเก้าลืมขึ้น พวกเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง
“เจ้าควรเข้าใจสิ่งที่ข้าต้องการ เจ้าจะมอบมันมาให้เองหรือให้ข้าไปเอามันเอง” นางฟ้าเฮายู่พูดอย่างสงบ
“ดอกไม้เมฆม่วงเป็นขององค์ชายเก้า เจ้าแน่ใจว่าต้องการเอาสิ่งขององค์ชายเก้าผู้นี้ไปด้วย ? เจ้าต้องเข้าใจว่าองค์ชายเก้าเป็นบุคคลที่น่าจะกลายเป็นจักรพรรดิโลหิต แม้แต่ขั้นอสงไขยยังต้องเคารพเขา” ต้นไม้โบราณพูดจาขู่ขวัญให้นางฟ้าเฮายู่ตกใจ
“ใครเป็นองค์ชายเก้า ? ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน อย่างไรก็ตามไม่เพียงแต่ข้าต้องการดอกไม้เมฆม่วง ข้ายังต้องการดอกไม้ที่เจ้าปลูกไว้ที่นี่” นางฟ้าเฮายู่กล่าว
เจี้ยนเฉินเข้าใจทุกอย่างหลังจากนี้ องค์ชายเก้าของจักรวรรดินิรันต์ตะวันโลหิตในภูมิภาคใต้นี้พร้อมกับราชาเทพทั้งเก้าอยู่ที่นี่ด้วยความตั้งใจที่จะปลูกดอกไม้แห่งวิถี
สำหรับนางฟ้าเฮายู่ เห็นได้ชัดว่านางมาเพราะดอกไม้แห่งวิถี
“ข้าแค่สงสัยว่าดอกไม้แห่งวิถีคืออะไร ดูเหมือนจะมีค่ามากมายเลยทีเดียว”เจี้ยนเฉินคิด
“ดอกไม้แห่งวิธีมีความสำคัญมากกับองค์ชายเก้า หากเจ้าต้องการดอกไม้วิถี เจ้าต้องผ่านศพของเราไปก่อน” ต้นไม้โบราณกล่าว
ใบหน้าของนางฟ้าเฮายู่จมลง นางกล่าวว่า”หากเป็นเช่นนั้น ข้าจะไปเอามันด้วยตัวเอง”
ทันใดนั้นนางฟ้าเฮายู่ก็เริ่มเปล่งประกาย มันดูราวกับมีแสงจันทร์ขนาดใหญ่ส่องสว่างมาที่นี่ ทำให้ดูศักดิ์สิทธิ์และอ่อนโยน มันกวาดหมอกพิษจากสภาพแวดล้อมและปกคลุมทั้งภูเขาด้วยแสงสีเงิน
แสงจันทร์ส่องไปที่ราชาเทพทั้งเก้า แสงจันทร์มีพลังแห่งการเวลา มันสามารถย้อนเวลาไป-มาได้
ภายใต้แสงจันทร์การปรากฏตัวของทั้งเก้าเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขากลายเป็นเด็ก ในขณะที่ต้นไม้โบราณและร่างใหญ่ ๆ ของฉีเจิ่งหดตัวลงในระดับที่มองเห็นได้
สิ่งที่ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นกับร่างกายของพวกเขา ราวกับว่าทุกสิ่งที่พวกเขาพบเจอในชีวิตของพวกเขาถอยห่างออกไป จากนั้นพวกเขาก็กลับมาในอดีต
ส่วนที่น่ากลัวก็คือแม้แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ถดถอยลงอย่างรวดเร็ว พลังของพวกเขาลดลงจากราชาเทพช่วงปลายไปยังราชาเทพช่วงกลางและจากนั้นก็ไปยังราชาเทพช่วงต้น
“นี่คือผลกระทบของเวลา โอ้ ไม่ นางทำให้เรากลับไปยังอดีต” ราชาเทพทั้งเก้าตะโกนออกมา ขณะที่ใบหน้าของเขาไม่น่าดูอย่างยิ่ง
“เจ้าแน่ใจหรือว่าเจ้าต้องการเอาขององค์ชายเก้าไป ? องค์ชายเก้าจะไม่ปล่อยชีวิตเจ้า แม้ว่าเจ้าจะเป็นขั้นอสงไขย เขาก็ยังทำให้เจ้าหวาดกลัวจากตัวตนของเขา” เต๋าตี้ตะโกน
