ตอนที่ 1149: ผลไม้เซียนสุกงอม
รุยจินจ้องวิญญาณแค้นด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขากล่าวอย่างหนักแน่นว่า “สมัยโบราณเป็นยุคที่รุ่งเรือง ในยุคนั้นมีเซียนจักรพรรดิมากกว่าตอนนี้ และวิญญาณแค้นที่เราเห็นในตอนนี้เป็นเพียงพวกที่เข้าร่วมสงครามเท่านั้น ข้าเชื่อว่ามีศพจำนวนมากที่โมเทียนหยุนไม่ได้เอามา”
เจี้ยนเฉินพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ เขารู้ว่าความเข้าใจของรุยจินและหงเหลียนเกี่ยวกับสถานการณ์ในสมัยโบราณนั้นไม่น้อยไปกว่าตระกูลผู้พิทักษ์ เพราะพวกเขามีความทรงจำที่สืบทอดมา
“ตอนนี้มีวิญญาณแค้นอยู่มากมาย เมื่อผลไม้สุกเราจะไปดึงมันมาได้อย่างไร ? และเราควรจะออกไปหลังจากที่เราฟื้นตัวได้อย่างไร ? ” หงเหลียนขมวดคิ้ว
พวกเขาทั้งหมดเงียบไปกับสิ่งนั้น พวกเขาเริ่มคิดหาวิธีหนีเพราะมีวิญญาณแค้นอยู่ข้างนอกมากเกินไป เมื่อพวกเขาถูกล้อมรอบ แม้แต่รุยจิน, หงเหลียน, เฮยยู่คงยากที่จะหลุดพ้นจากการเป็นอิสระ พวกเขาทำได้เพียงป้องกันตัวเองชั่วคราว และเมื่อพลังงานหมดไป พวกเขาก็จะตกอยู่ในอันตราย
“ดูเหมือนรังมรณะจะเป็นโลกที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ไม่สามารถเปิดมิติได้ เราจึงไม่สามารถออกไปโดยใช้ประตูมิติได้” เฮยยู่กล่าว
เถี่ยต้าชำเลืองมองผ่านทั้งสี่คน เขาลังเลเล็กน้อยและพูดว่า “ข้าอาจจะมีทางออก”
ด้วยเหตุนี้พวกเขาทั้งหมดจึงมองไปที่เถี่ยต้า พวกเขาไม่กล้าประมาทเถี่ยต้า เพราะเขามีความทรงจำเกี่ยวกับเทพเจ้าสงคราม
“เถี่ยต้า มีวิธีการอะไรบ้างที่จะหลุดพ้นจากวงล้อมของวิญญาณแค้น ? ” เจี้ยนเฉินถามทันที
เถี่ยต้าเกาหัว เขาพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ว่า “ข้ามีความลึกลับของสงคราม ข้าสามารถฝ่าข้อจำกัดของมิติและเคลื่อนที่ผ่านช่องว่าง ข้าสามารถไปได้ทุกที่ที่ต้องการ ฉะนั้นหลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ข้าคิดว่าข้าสามารถออกไปจากที่นี่ได้ แต่เมื่อข้าใช้ความลึกลับของสงคราม ข้าจะเป็นคนเดียวที่สามารถจากไปได้ ข้าไม่สามารถพาใครไปได้เลย แต่ถ้าทุกคนเข้าไปในวัตถุเซียน ข้าก็คิดว่าเราจะออกไปได้
“รังมรณะเป็นโลกที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง มันแตกต่างจากโลกภายนอก แน่ใจหรือไม่ว่าความลึกลับของสงครามจะสามารถทำได้สำเร็จ”
“เรื่องนั้น…..” เถี่ยต้าเริ่มเกาหัวอย่างแรง หลังคิดอะไรบางอย่าง เขาก็พูดด้วยความไม่แน่ใจว่า “ความลึกลับของสงครามดูเหมือนจะทรงพลังมาก มันสามารถเจาะผ่านข้อจำกัดของมิติได้ ดังนั้นมันจึงไม่น่าจะมีปัญหา”
“เนื่องจากเจ้าไม่แน่ใจ เราจึงไม่สามารถมั่นใจได้ หากเราถูกล้อมรอบอีกครั้ง เราอาจไม่มีเวลาสร้างโลกจิ๋ว จำไว้ว่ามีวิญญาณแค้นอยู่ข้างนอกมากกว่าแต่ก่อน” หงเหลียนตอบกลับอย่างไร้อารมณ์
“ไม่สำคัญว่ามันจะประสบความสำเร็จหรือไม่ อย่างน้อยมันก็เป็นโอกาสรอด ควรให้เถี่ยต้าลอง ถ้าตัวเลือกของเราหมดจริง ๆ แม้ว่าเพื่อความปลอดภัยเราควรเตรียมการเพิ่มเติม หงเหลียน มันขึ้นอยู่กับเราแล้ว เราต้องสร้างค่ายกลสังหารขั้นสูงสุดให้ได้” รุยจินกล่าว
หงเหลียนขมวดคิ้วเล็กน้อย นางกล่าวว่า “ตระกูลฟีนิกซ์ของข้ามีค่ายกลสังหารที่น่าสะพรึงกลัว 3 ค่ายกล มันสามารถสังหารเซียนจักรพรรดิในสมัยโบราณได้ ข้ามีวิธีการใช้มันในความทรงจำที่สืบทอดมา แต่มันต้องการวัสดุมากเกินไป เราจะหาวัสดุเหล่านี้ได้จากที่ไหน ? ”
รุยจินมองดูเจี้ยนเฉิน เขากล่าวว่า “เจี้ยนเฉิน เจ้าได้รับแหวนมิติมากมายจากจอมยุทธ์ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้าคิดว่าอย่างน้อยควรมีวัสดุบางอย่างที่สามารถใช้สำหรับค่ายกลได้”
เจี้ยนเฉินดึงแหวนมิติออกมาโดยไม่ลังเล เขากล่าวว่า “ข้าได้เก็บแหวนมิติทั้งหมดที่ข้าได้มาในนั้น ข้าหวังว่าจะมีวัสดุที่มีประโยชน์อยู่ในนั้น” เจี้ยนเฉินส่งมันต่อให้รุยจิน ในแหวนมิติของเจี้ยนเฉินมีแหวนมิติอีกหลายโหล และมันคือทุกสิ่งที่เขาได้รับในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาตรวจสอบสิ่งของทั้งหมดที่อยู่ในนั้น มีสิ่งของล้ำค่าหลายอย่างที่เขาเตรียมไว้สำหรับกลุ่มทหารรับจ้างอัคนี รายการที่เหลือก็มีอีกหลายอย่างรวมกัน มีสิ่งของมากมายที่เขาไม่ทราบว่ามันต้องใช้เพื่ออะไร
รุยจินและหงเหลียนเริ่มตรวจสอบสิ่งของที่อยู่ภายในทันที พวกเขาใช้เวลาสองวันก่อนที่พวกเขาจะสามารถจัดเรียงทุกอย่างและพวกเขาพบว่าวัสดุบางอย่างสำหรับค่ายกล วัสดุต่าง ๆ ถูกวางซ้อนกันในภูเขาลูกเล็กด้านหลัง
“วัสดุเหล่านี้เพียงพอในการสร้างค่ายกลที่ทรงพลัง อย่างไรก็ตามในขณะที่เราขาดวัสดุที่สำคัญบางอย่าง เราสามารถแทนที่มันด้วยวัสดุอื่น ๆ สิ่งนี้จะได้ผล แต่ค่ายกลจะไม่อยู่ในรูปแบบที่ทรงพลังที่สุด” รุยจินบ่นกับตัวเองขณะที่เขาจ้องไปที่กองภูเขาวัสดุที่อยู่ด้านหลัง
หลังจากนั้นรุยจินและหงเหลียนทั้งคู่ก็แยกตัวออกจากกัน พวกเขาใช้กองวัสดุขนาดใหญ่เพื่อสร้างค่ายกล เมื่อพวกเขามีความทรงจำที่สืบทอดมา พวกเขาจึงเข้าใจทุกขั้นตอนของกระบวนการเป็นอย่างดี
เจี้ยนเฉิน, เถี่ยต้า, และเฮยยู่ไม่มีอะไรจะทำ พวกเขาใช้เวลาช่วงต่อไปให้ความสนใจกับสถานการณ์ภายนอกโดยใช้กระจกของรุยจิน พวกเขาเฝ้าดูเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาได้รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิด
หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว รุยจินและหงเหลียนใช้เวลาตลอดทั้งวันไปกับค่ายกล หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าร่วมกับเจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ในการเฝ้าดูสถานการณ์ภายนอก รอผลไม้เซียนสุกอย่างเงียบ ๆ
ทั้งห้าคนใช้เวลาสามเดือนในโลกจิ๋วโดยไม่รู้ตัว รุยจินต้องเติมพลังงานของโลกทุก ๆ เดือนเพื่อรักษาโลกจิ๋วไว้
ตอนนี้ผลไม้เซียนเพิ่มขึ้นจากเจ็ดสีเป็นแปดสีแล้ว ใบเก้าใบนั้นเพิ่มขึ้นเป็นเจ็ดสีและแสงรอบ ๆ ก็ยิ่งเปล่งประกายมากขึ้น พื้นที่ที่ห่อหุ้มก็ส่องสว่างมากขึ้นอีกครั้งเช่นกัน
พวกเขาทุกคนรู้ว่ายิ่งผลไม้เซียนใกล้สุกมากขึ้นเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนี้ มันเข้าสู่ช่วงสำคัญแล้ว
อีกสองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผลไม้เซียนมีเก้าสี มันกำลังกำจัดพลังงานอันชั่วช้าด้วยแสงของมัน สวรรค์ปรากฏขึ้นในรังมรณะ ราวกับว่ามันเป็นที่ซึ่งผู้อมตะอาศัยอยู่
อีกหนึ่งเดือนที่ผ่านไปและใบไม้ทั้งเก้าก็มีสีเพิ่ม ทันทีที่มันมีแปดสี แสงที่สว่างมากก็ปะทุขึ้นในทันใด ใบไม้เก้าใบและผลไม้ดูเหมือนจะกลายเป็นดวงอาทิตย์ขนาดเล็ก มันปล่อยแสงที่สว่างจ้าจนบดบังการมองเห็น ส่องสว่างรอบ ๆ และห่อหุ้มทั่วทั้งรังมรณะด้วยสีที่เหมือนความฝัน
การแสดงตนอันกว้างใหญ่พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วในผลไม้เซียนจากใบไม้ทั้งเก้า ในขณะเดียวกันสารสกัดจำนวนมากก็พุ่งขึ้นมาจากพื้นดินสีแดงของรังมรณะ ทั้งหมดนั้นพุ่งเข้าหาต้นไม้เล็ก ๆ
เมฆหนาทึบก่อตัวขึ้นอย่างเงียบ ๆ เหนือผลไม้เซียน เมฆอยู่ที่ระดับความสูงที่ต่ำมากและมีการแผ่รังสีที่มีอยู่อย่างมาก ความกดดันที่มองไม่เห็นแทรกซึมเข้าไปในบริเวณโดยรอบ ทำให้ชั้นบรรยากาศหายใจไม่ออก
