บทที่ 487 นายท่าน ?
ทะเลเคียร่า เกาะอมตะ . . . . . . .
สามราชาทมิฬ เอบิ ฮาเดส และ เฮยเทียน นั่งเรียบร้อยอยู่กลางเกาะ ใบหน้าของพวกเขามืดมนและอึมครึม
พวกเขาพุ่งไปตลอดทางจนถึงเกาะสุรยิัน แต่เมื่อพวกเขากำลังจะไปถึงเกาะสุริยัน พวกเขาก็พบว่า ชิหยาน และ โปวชุนได้ถูกฆ่าตายแล้ว สามราชาอสูรจึงหยุดและออกจากทะเลเหิงลั่วทันที .
ความตายของราชาอสูรนั่นหมายถึง แผนการบุกทะเลไม่มีที่สิ้นสุดในครั้งนี้ล้มเหลวโดยสิ้นเชิง
พลังของราชาทมิฬทั้งสามนั้นต่างก็น้อยกว่าราชาอสูรระดับหนึ่ง และร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแอเป็นอย่างมาก เป็นเรื่องยากที่เขาจะใช้พลังของตนได้ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ขณะที่พวกเขาอยู่ในทะเลไม่มีสิ้นสุด พวกเขาได้สูญเสียพลังไปเป็นจำนวน
เห็นราชาอสูรตาย สามราชาทมิฬทันทีก็ได้แต่ยอมรับว่าหากพวกเขาไม่ควรอยู่ที่ทะเลแห่งนี้ต่อ พวกเขาไม่ลังเลที่จะหลบหนีไป
ตอนนี้สภาพแวดล้อมที่มืดมิดได้ถูกสร้างขึ้น พวกเขาจำเป็นต้องใช้มันเป็นอย่างมาก สามราชาทมิฬสร้างรูปแบบขึ้นมาเพื่อเชื่อมต่อสภาพแวดล้อมกับดินแดนใต้พิภพ
สัตว์อสูรทมิฬมากมายก็ออกมาจากท้องฟ้าผ่านรูปแบบที่เคลื่อนย้ายในขณะที่น้ำนับหมื่นตันปรากฏอยู่กลางรูปแบบ “
” ทุกคน เข้ามาเดียวนี้ขึ้นมาเดียวนี้ ! “ราชาทมิฬเอบิตะโกนออกมา
เผ่าทมิฬมากมายเรียงรายขึ้น กระโดดและหายไปในแม่น้ำแห่งความตายผ่านรูปแบบเคลื่อนย้ายที่อยู่บยท้องฟ้า แล้วเผ่าทมิฬมากมายที่อยู่บนเกาะก็หายไปในแม่น้ำแห่งความตาย
3 ราชาทมิฬต้องสร้างรูปแบบเคลื่อนย้ายที่มืดมิดนี้ขึ้นมาเพื่อต้องการถ่ายโอนพลังปราณทมิฬที่อยู่ในโลกใต้พิภพมายังทะเลไม่มีสิ้นสุดเพื่อทำสงครามระยะยาว ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งก็คือพวกเขาสร้างรูปแบบนี้ขึ้นมาเพื่อหลบหนีเมื่อสถานการณ์เลวร้ายขึ้น ด้วยวิธีนี้พวกเขาจะกลับไปยังดินแดนใต้พิภพได้โดยตรงโดยไม่ต้องผ่านประตูสวรรค์
ตราบเท่าที่พวกเขาอยู่ในดินแดนใต้พิภพ ราชาทมิฬทั้งสามจะแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
ในดินแดนใต้พิภพ แม้จักพรรดิหยางเทียน ฉาวเชี่ยวเต้า และหยางอี้เทียนจะร่วมมือกัน พวกเขาก็แทบจะไม่สามารถรับมือราชาทมิฬทั้งสามได้ ในดินแดนใต้พิภพนั้นมีสัตว์อสูรทมิฬที่น่ากลัวและรูปแบบที่มหัศจรรย์มากมาย ถ้าจักพรรดิหยางเทียนและอีกสองกล้าเข้าไปยังดินแดนใต้พิภด สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คืออุปสรรคและกับดักที่ไม่มีสิ้นสุด
ตราบเท่าที่พวกเขากลับไปยังดินแดนใต้พิภพ พวกเขาจะปลอดภัย หายไปในท้องฟ้าที่มืดมืดผ่านรูปแบบเคลื่อนย้ายอย่าต่อเนื่อง หลังจากนั้นไม่นาน เผ่าทมิฬทั้งหมดก็หายไปจากเกาะอมตะ .
แล้ว สามราชาทมิฬก็ลุกขึ้น ลักษณะของพวกเขาเปลี่ยนไปและปล่อยคลื่นพลังออกมา เมื่อรูปแบบเคลื่อนย้ายใกล้ถูกทำลาย สามว่าราชาทมิฬกลายเป็นสามคานแสงพุ่งหายไปในรูปแบบ .
หนึ่งชั่วโมงต่อมา จักพรรดิหยางเทียน ฉาวเชี่ยวเต้า หยางอี้เทียน ก็มาถึงเกาะอมตะ
” เรามาช้าไป ” จักพรรดิหยางเทียนส่ายหัวแล้วบอกพูด ” สามราชาทมิฬนั้นลงมือรวดเร็วนั้น ข้าไม่คิดเลยว่า พวกมันจะสามารถสร้างรูปแบบเคลื่อนย้ายทมิฬได้เสร็จสมบูรณ์ ทันทีที่พวกเขารู้สึกได้ถึงสถานการณ์เลวร้าย พวกเขาก็หนีกลับไปโดยตรง ข้าคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะจับราชาทมิฬทั้งสามในตอนนี้ ” .
ฉาวเชี่ยวเต้า หยางอี้เทียน และคนอื่นก็ถอนใจ
พวกเขาสามคนได้วางแผนมานานหลายปีเพื่อถอนรากถอนโคนเผ่าอสูรและเผ่าทมิฬ แต่น่าเสียดายที่แผนของพวกเขาที่สมบูรณ์แบบ จะต้องเสียไป
มองไปที่รูปแบบเคลื่อนย้ายที่อยู่บนท้องฟ้า พวกเขารู้ได้ว่าเหล่าราชาทมิฬนั้นไปไกลเกินกว่าที่พวกเขาจะลงมือแล้ว
ในขณะที่พวกเขายังเสียใจ ก็มีตัวตนบางอย่างบินมาทางพวกเขา จากเกาะที่อยู่ใกล้ๆ อย่างไรก็ตาม ตัวตนเหล่านั้นก็กรีดร้องด้วยความกลัว ก่อนที่จะถึงเกาะพวกเขาก็บินเร็วขึ้น
” พวกเขาทิ้งชนเผ่าทมิฬของตนไว้งั้นรึ ” ฉาวเชี่ยวเต้า รูม่านตาหดแล้ว เขาหายตัวไปทันที
ทันที พวกเขาเห็นเผ่าทมิฬที่ออกมาจากเกาะตกลงไปในทะเลจากฟากฟ้า เผ่าทมิฬเหล่านั้นก็ตกตายก่อนที่จะจมลงสู่ทะเล
หยางอี้เทียน และจักพรรดิหยางเทียนมองในทิศทางนั้นและจากนั้นก็เริ่มโจมตี
ชนเผ่าทมิฬเหล่านี้มีระดับการบ่มเพาะไม่สูงนัก ภายใต้การฆ่าฟันของทั้งสามคน เผ่าอสูรก็ตกตายไปมากมาย จักพรรดิหยางเทียนส่งจิตสำนึกวิญญานของเขาออกไป ครอบคลุมเกาะที่อยู่ติดกัน คิ้วของเขาขทวดและเขาก็หายไป เขาหายตัวไป
ไม่นานหลังจากนั้นเขากลับไปโผล่ที่เกาะจุติของตระกูลเซี่ย .
อี้เทียนโหมว คาป้า และหยาเมิงที่อยู่บนเกาะจุติก็มีสีหน้าตกใจ
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว “
หน้าของ อี้เทียนโหมวก็มืดมน เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน ” รูปแบบเคลื่อนย้ายทมิฬถูกเปิดใช้งานแล้ว ข้าสัมพัสได้ว่ากลิ่นอายของราชาทมิฬทั้งสามได้หายไป ! “
” พวกเขากลับไปดินแดนใต้พิภพงั้นรึ ?” คาป้าก็สั่นสะท้าน ” เกิดอะไรขึ้น ? “
” ข้าคิดว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้นในทะเลไม่มีสิ้นสุด และ การเปลี่ยนแปลงนี้ก็ทำให้สามราชาทมิฬรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ในทะเลไม่มีสิ้นสุดต่อ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเขาจึงรีบกลับไปยังดินแดนใต้พิภพ “
หยาเมิงก็ฝืนยิ้ม . ” ไม่มีใครบอกอะไรเราเลย “
อี้เทียนโหมวสวมใส่ใบหน้าที่ซับซ้อน คาป้า และหยาเมิงก็แสดงออกอย่างเย็นชา แต่พวกเขาก็กังวลอยู่ข้างใน
” เราถูกทิ้ง ” อี้เทียนโหมวครุ่นคิดอยู่นาน ด้วยใบหน้าขมขื่นของเขา เขาก็พูด” ข้าคิดอยู่แล้วว่าราชาทมิฬจะต้องไม่นึกถึงเราในช่วงเวลาวิกฤต ดูเหมือนว่าเราไม่มีเลือก ครั้งนี้ราชาทมิฬได้หนีไป ซึ่งนั่นก็หมายความว่า ทะเลเคียร่ากำลังจะเกิดการกว้างล้างครั้งใหญ่ขึ้น มันเป็นความจริงรึที่ไม่นานมานี้เผ่าอสูรถูกจัดการไปแล้ว ?”
คาป้า และหยาเมิง ก็สิ้นหวัง มองไปยังท้องฟ้าอย่างเป็นทุกข์และว่างเปล่า ความรู้สึกต่างๆเติบโตขึ้นในใจของพวกเขา
” พวกเจ้าคือเผ่าเสียงอสูรใช่หรือไม่ ? ” ตอนนี้เองเสียงที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็ดังขึ้น
พวกเขามากันแล้วรึ !
อี้เทียนโหมวเปลี่ยนไปมองเขา จ้องร่างที่อยู่บนท้องฟ้าด้วยความกังวล ไม่นานหลังจากนั้นก็มีอีกสามคนปรากฏขึ้นเหนือเกาะ
อี้เทียนโหมว และ อีกสองคนต่างก็มีพลังวิญญานที่แข็งแกร่ง เพียงส่งสัมพัสไปเล็กน้อย พวกเขาก็รู้สึกถึงความสิ้นหวังอย่างสมบูรณ์
พวกเขาเป็นนักรบที่แข็งแกร่งจนไม่สามารถสัมพัสอะไรได้
” ใช่ ถูกต้องแล้ว พวกเราคือเผ่าเสียงอสูร ” อี้เทียนโหมวพยายามจะใจเย็น ยกศีรษะของเขาและตอบคนๆนั้น” ข้ารู้ว่าข้ากำลังจะตาย แต่ข้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทะเลไม่มีสิ้นสุดกัน “
” โปวชุนกับชิหยานตายแล้ว” ชายคนนั้นก็ยิ้มอย่างเย็นชา
กลุ่มของอีเทียนโหมวทั้งสามคนก็สั่นสะท้านสั่ พวกเขารู้สึกไร้พลัง เมื่อได้รู้ว่าเหตุการณ์ที่พวกเขากลัวที่สุดได้เกิดขึ้น
ราชาอสูรตาย และพราชาทมิฬได้หลบหนีไป แล้วพวกเขาจะไปไหนได้ ?
” พวกเราทั้งหมดต้องตายสินะ ” สีหน้าของหยาเมิงก็กลายเป็นดุร้าย ” ข้ารู้ว่าเผ่าเสียงอสูรของเราจะต้องถูกกวาดล้างในครั้งนี้ ไม่มีใครสามารถช่วยเราได้ ในเมื่อพวกเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว รออะไรอยู่หละ ? “
” ข้าคือจักพรรดิหยางเทียน ” ชายคนนั้นก็พูดขึ้นพร้อมกับม้วนริมฝีปากของเขา” ฉื่อหยานเอ๋อ บอกว่าเผ่าเสียงอสูรนั้นเป็นผู้ติดตามของเขา ไม่ต้องห่วง ไม่มีใครกล้าแตะต้องพวกเจ้าแน่ พวกเจ้าช่างเลือกนายได้ถูกนัก เขาได้ปกป้องพวกเจ้าไว้ พวกเจ้าจึงไม่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์นี้ “
อี้เทียนโหมว และ อีกสองคนก็ตกตะลึง.
. . . . . . .
เกาะมังกรเหมัน . . . . . . .
นักรบที่แข็งแกร่งของทะเลไม่มีสิ้นสุด ยู่ชิง , กู่ฉาว ตงฟางก้วย ราชินีนภา กษัตริย์ปฐพีก็มาถึงเกาะนี้ และเริ่มฆ่าคนของเผ่าอสูร
โมจีต้า , เซี่ยหยาน , ศินดร้า อเล็กซ์ สี่ปรมจารย์อสูรกำลังดิ้นรนอย่างหนักภายใต้การล้อมของนักรบแห่งทะเลไม่มีที่สิ้นสุด นักรบจากทะเลทมิฬและ ทะเลตูต้าเองก็มา เมื่อพวกเขาได้รับข้อความจากผู้นำของพวกเขา ทุกหน่วยมาพวกกวาดล้างเผ่าอสูร
” โปวชุนกับชิหยานตายแล้ว ราชาอสูรของพวกเจ้าถูกจัดการแล้ว และ วันนี้ก็เป็นวันตายของพวกเจ้า . ” ตงฟางก้วยสแยะยิ้ม ขณะที่ยืนอยู่บนเกาะมังกรเหมัน จากนั้นก็ตะโกน ” ฆ่ามัน “
สมาชิกทั้งหมดของเผ่าอสูรทั้งหมดก็กังวลและสั่นสะท้าน
” ราชาอสูรตายแล้ว ? ที่ตีนภูเขามังกรเหมัน , ตี่ฉานก็ตะโกนออกมาด้วยความกลัว ” มันเป็นไปได้ยังไง”
ยู่โหลวก็ตกใจ ” ราชาอสูรตาย เราควรจะทำยังไงดี โปวชุนเองก็ถูกฆ่า ถ้าเรารู้ เราคงจะไม่ออกจากหุบเหวสนามรบมาแน่ อย่างน้อย เราสามารถรักษาเผ่าพันธุ์ของเราไว้ได้”
” หนี ! พาคนของเรา และหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ข้าหวังว่าพวกเราจะไม่ถูกถอนรากถอนโคนก็พอ ” สีหน้าของตี่ฉานก็มืดมน ” มันคือหายนะของเราแล้วในครั้งนี้และไม่มีใครสามารถช่วยเราได้ ถ้าเรากล้าที่จะเสี่ยงชีวิตและลงมือ บางทีเราอาจจะสร้างโอกาสให้พวกเขามากขึ้น .
” ตอนนี้สิ่งที่เราต้องทำคือหนิ ” ยูโหลวพูดอย่างเศร้าสร้อย ” ข้าจะไปจัดการมันเอง “
ตี่ฉานพยักหน้า ” เร็ว ! ทุกนาทีที่เจ้าสามารถยื้ดได้ ก็เท่ากับเพิ่มโอกาสให้เผ่าของเรารอดมากขึ้น “
” เอ๋ ? “
เป็นยู่โหลวที่กำลังจะเคลื่อนไหว จู่ๆ นางก็สะดุ้ง มองออกไปอย่างว่างเปล่าพร้อมกับพูดออกมา ” พวกเขา . . . พวกเขาไม่โจมตีพวกเราเผ่าปีกงั้นรึ ?
ดิฉานก็ตะลึงมองออกไปอย่างสงสัย
มีป่าหนาทึบที่เท้าของภูเขาหิมะมังกร . บ้านไม้หลายหลังเป็นของเผ่าปีกที่ถูกสร้างขึ้นจากต้นโม้โบราณขนาดใหญ่ เมื่อพวกเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงของหิมะมังกรเกาะ คนเผ่าปีกก็กระจายอยู่ในป่า และมองท้องฟ้าด้วยความกลัว
รอบๆพวกเขามี คนจากเผ่าอสูณหลายคนถูกฆ่าตายโดยนักรบจากทะเลไม่มีสิ้นสุด อย่างไรก็ตาม กลับไม่มีนักรบคนใดเข้ามายังอาณาเขตของเผ่าปีกเลย.
แม้แต่เผ่าปีกที่อาศัยอยู่ใกล้ๆกับเผ่าอสูรก็ยังปลอดภัย ในขณะที่เผ่าอสูรที่สร้างบ้านอยู่ถัดไปกลับถูกฆ่าตาย
ราวกับว่านักรบจากทะเลไม่มีสิ้นสุดจะบกพร่องสายตาที่มองไม่เห็นพวกเขา พวกเขาดูเหมือนจะไม่พบตัวตรของเผ่าปีกเลย พวกเขาเอาแต่ฆ่าเผ่าอสูร ตราบเท่าที่พวกเขาเห็นคนที่มีปีก คนๆก็จะถูกมองข้ามและรอดตาย
” ทำไมถึงเป็นเช่นนี้กัน ?” ตี่ฉานก็สับสน ” ทำไมไม่ฆ่าพวกเราเผ่าปีก ? เกิดอะไรขึ้นกับมนุษย์พวกนี้กัน ? “
ยู่โหลวก็แปลกใจ ” แปลกยิ่งนัก ใครสามารถบอกข้าได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น ? “
” พวกเราทุกคนจากเผ่าปีกล้วนไม่ได้ผลกระทบใดๆ ” ดิฉานรำพึงสักพักแล้วตะโกน ” พวกเจ้าอย่าได้ลงมือทำอะไร ! ไม่มีคิดจะทำอะไรเรา พวกเจ้าดูสิ “
คนจากเผ่าปีกที่อยากช่วยเผ่าอสูรเมื่อได้ยินตี่ฉานพูด พวกเขาก็หยุด
ในขณะเดียวกัน คนจากเผ่าปีกบางคนที่เข้าไปร่วมต่อสู้กับไม่ถูกโจมตี
พวกเขาไม่รู้เลยว่าทำไมนักรบมนุษย์ถึงไม่แตกต้องคนจากเผ่าปีก ความกตัญญูก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของตี่ฉานและยู่โหลว ขณะที่่พวกเขารู้สึกว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง
” นี่่ถ้าไม่ใช่เพราะฉื่อหยาน พวกเจ้าเผ่าปีกคนถูกทำลายสิ้นไปแล้ว , ! ” ตงฟางก้วยที่อยู่บนฟ้าก็สุดลมหายใจเข้า ” พวกเจ้าช่างโชคดีนัก “
” นายท่านรึ ? “
ตี่หยานและยู่โหลวก็แปลกใจและสีหน้าก็กลายเป็นสับสน
________________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 30 แล้ว มีถึงตอนที่ 1404 แล้วจ้า ท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
