บทที่ 509 ข้าเข้าไปเอง
” เจ้าแน่ใจแล้วรึ ? ” เป่ยซื่อก็ขมวดคิ้ว ด้วยใบหน้าเคร่งขรึมของเขา ปิงชิงถง ซวงยู่ซู และหญิงสาวของเมืองจักพรรดิน้ำแข็งคนอื่นๆก็งุนงง และมองไปที่เขาด้วยความสงสัย .
พวกนางคิดว่าฉื่อหยานจะทิ้งพวกนางไปทันทีเมื่อเขาได้สนับสนุนจากองกำลังที่แข็งแกร่งเช่นเป่ยซื่อ สำหรับนักรบนภาที่สามระดับพระเจ้าที่ต้องการจะสังหารเขา ตัวตนเช่นนี้ต้องการจะสังหารเขา คนๆนี้จะต้องเตรียมแผนมาอย่างดี และมันก็ต้องเป็นแผนที่สามารถจัดการเรืองของสัปประหลาดเฒ่าที่อยู่เบื้องหลังฉื่อหยานได้
ช่องว่างระหว่างนักรบระดับนภาและระดับพระเจ้านั้นห่างชั้นกันเป็นอย่างมาก ต่อให้จะเป็นนภาที่สามระดับนภาก็ตาม
” ไม่เป็นไร ข้ามั่นใจว่าเขาไม่สามารถทำอะไรข้าได้ ” ฉื่อหยานยิ้ม มองอย่างสบายๆ ไปที่ ปิงชิงถง และเหล่าหญิงสาวที่มาด้วยกัน ” . เจ้ารู้ว่าเป้าหมายของเขาคือข้า แต่เจ้าก็ยังปกป้องข้า ชีวิตข้ามีค่ากว่าชีวิตของเจ้างั้นรึ ? ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ข้าจะเผชิญหน้ามันไปพร้อมกับเจ้า “
ดวงตาคู่สวยของ ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็สว่างขึ้นอย่างเงียบๆ เด็กหนุ่มคนนี้มีลักษณะนิสัยที่ยอดเยี่ยมนัก ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คนปกติทั่วไปคงคิดแต่จะปกป้องชีวิตของคนและเห็นตัวเองเป็นสำคัญก่อนอันดับแรก นี่เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถเลือกที่จะจากไปได้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะอยู่กับพวกนาง เหตุใดเขาถึงตัดสินใจเช่นนี้กัน ?
ปิงชิงถง ซวงยู่ซู แลหญิงสาวคนอื่นๆดวงตาก็ส่องประกาย เบ่งบานอย่างงดงาม
” เจ้าไปเสียเถอะ พวกเราไม่โทษเจ้าหลอก ” ปิงชิงถง ท่าทางของนางแปลกไป อารมณ์ของนางดูซับซ้อ นางต้องการฉื่อหยานให้อยู่ แต่ในขณะเดียวกัน นางก็คิดว่ามันไม่ถูกต้อง เพราะพวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ใดๆข้องเกี่ยวกัน ฉื่อหยานไม่จำเป็นต้องใช้แรงของคนพวกช่วยพวกนางก็ได้ นอกจากนี้ ศัตรูที่เผชิญนั้น ยังน่ากลัวเป็นอย่างมากอีกด้วย
” มันไม่เกี่ยวว่าจะเป็นเรื่องของใคร หรือ เป็นสิ่งที่สมควรทำหรือไม่ . ” ฉื่อหยานส่ายหัว ” ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ถือว่าเป็นคนดี แต่ข้าก็มีจิตสำนึกที่ยังเป็นคน ถ้าข้าปล่อยเจ้าไป เจ้าจะต้องจมอยู่กับปัญหาที่ไม่ได้ก่อ ถึงแม้ว่านี่มันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะข้า แต่เป้าหมายของเขาก็คือข้า น้องสาวของเจ้าเป็นคนเปิดเผยเรื่องของข้า เพราะความโลภของพวกนาง ดังนั้นเจ้าไม่ใช่คนทำผิด เจ้าไม่จำเป็นต้องแบกรับสิ่งใดไว้ทั้งสิ้น ! “
นี่คือ คติและหลักการของเขา . . . . . . .
ปิงชิงถง นั้นมักจะแสดงออกอย่างเย็นชาและหยิ่งพยอง แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา นางก็ผ่อนคลายลง
ฉื่อหยาน ยังคงยืนกรานและคิดในใจ . . . . . . . นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าเก็บรักษามานานตลอดหลายปีหลอกรึ ?
ไม่งั้นพวกนางคงไม่ทนอยู่ในเมืองจักพรรดิน้ำแข็งในพื้นที่ที่ยากจนเช่นนี้ เพราะจะไม่ค่อยมีนักรบที่แข็งแกร่งมาที่แห่งนี้นัก ถึงแม้ว่าพวกนางจะเจอกับปัญหาบ่อยครั้งและหลบหนีอย่างยากลำบาก พวกเขาก็จะไม่ละเมิดสิ่งที่ตัวเองยึดเหนื่ยวเด็ดขาด . ที่นางพวกนางต้องการคือปกป้องศักดิ์ศรีและความบริสุทธิ์ของพวกนางไว้
ฉื่อหยานยังคงดื้อดุง เขาพูดถึงหลักการของเขากับนาง นี่เป็นการตัดสินใจที่ไม่ค่อยฉลาดนัก แต่สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับจิตสำนึกภายในหัวใจและมันก็เป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนควรกระทำ
” เจ้าไม่ควรอยู่ที่นี่ อย่าได้มาโทษเราทีหลังแล้วกัน ” ปิงชิงถงยังคงพูดออกมาอย่างแข็งกร้าว. นางยิ้มให้เขาและพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในขณะที่นางรึสึกราวกับว่าได้เจอกับสหายที่ห่างหายไปนาน
” ไม่ต้องเป็นห่วง นั่นคือการตัดสินใจของข้า ข้าจะแบกรับมันทั้งหมดไว้เอง ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเจ้า ” ฉื่อหยานพูด เขาโบกมือของเขาไปที่เป่ยซื่อ ” ท่านประมุข กลับไปยังตระกูลผู้นำของท่านก่อนเถิด หลังจากข้าเสร็จสิ้นเรื่องทุกอย่างแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมตระกูลผู้นำของท่านแน่นอน ! ฮ่าๆๆ ”
เป่ยซื่อไม่ได้จากไปทันที เขาลังเลอยู่สักพัก แล้วก็หัวเราะออกมาดัง ๆ ” เช่นนั้นก็ดี ข้าจะอยู่กับเจ้าด้วย แม้ว่าคนๆนั้นจะอยู่ในนภาที่สามระดับพระเจ้า แต่ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ข้าก็สามารถหลบหนีได้ จากความมั่นใจของเจ้า ข้าอยากเห็นว่าเหตุใดเจ้าถึงได้มั่นใจเช่นนั้น “
” เช่นนั้นก็เยี่ยมเลย ” ฉื่อหยานมีความเชื่อมั่นอย่างสูง และเป่ยซื่อก็ไม่กังวลที่ต้องเข้ามายุ่งกับปัญหาของพวกเขา . ” รอจนกว่าเรื่องนี้จะจบ ข้าจะไปเป็นแขกของท่านและเมื่อถึงตอนนั้นเราจะดื่มสุราร่วมกันอย่างสนุกสนาน !
” เจ้าหนู เจ้าจริงใจและใจกว้าง ข้าชอบเจ้านัก ! ” เป่ยซื่อปรบมืออย่างสนุกสนาน .
” พวกเจ้ารีบฟื้นฟูพลังของพวกเจ้าเถอะ หลังจากเราเสร็จสิ้นแล้ว เราจะออกเดินทางทันที ” ซวงยู่ซูก็ตัดสินใจทันทีหลังจากที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นางพูดกับปิงเว่ย ปิงเซียง , และคนอื่น ๆ ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม และมองไปที่ฉื่อหยานอย่างแปลกประหลาด หญิงสาวบางคนพยายามจ้องมองไปที่เขาเพื่อละลายความสุขุมของเขา ขนตายาวของพวกนางกระพริบไปมาเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา
หญิงสาวเหล่านี้มักจะมีกลิ่นอายที่เย็นชาในร่างของพวกนาง ตอนนี้ พวกนางกำลังยิ้ม มันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะต้านทานไหว ดวงตาของฉื่อหยานก็ส่องประกาย
เมื่อฟังซวงยู่ซูสั่ง หญิงสาวทุกคนก็นั่งลงที่รืมทะเลสาบอีกครั้ง หลับตาเพื่อเรียกคืนความแข็งแกร่งของพวกนางอย่างเงียบๆ
ฉื่อหยาน ไม่ได้รีบร้อน เขาหยิบผลึกแกนพลังปราณขึ้นมาก้อนหนึ่ง , หาที่นั่งและดูดซับพลังปราณในผลึก
เป่ยซื่อไม่ได้ไปไหน เขานั่งลงข้างๆ ฉื่อหยาน , มองชายหนุ่มด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับใบหน้ายิ้ม ราวกับว่าเขาอยากรู้ถึงสิ่งที่ฉื่อหยานต้องการทำ . . .
หลังจากลั่วหลันและลั่วหลี่กลับมาที่ตระกูลผู้นำ พวกเขาก็ได้เล่าปันประสบการณ์ของพวกเขาในหมอกแม่เหล็กพิ๋ทมิฬ สองพี่น้องคู่นี้ต่างก็เป็นที่ชื่นชมในเมืองจักรพรรดิขาว หลังจากที่พวกเขากลับมา พวกเขาก็เต็มไปด้วยความเลื่อมใสต่อฉื่อหยาน พวกเขาบอกว่าไม่มีรุ่นเยาว์ใดที่แข็งแกร่งเทียบกับฉื่อหยานได้อีก ชายหนุ่มคนนี้เป็นดังเหล็กกล้า เป็นคนซื่อตรงและซื่อสัตว์ และเป็นคนที่สมควรคบเป็นสหายเป็นอย่างมาก .
เมื่อเป่ยซื่อได้ยินทั้งหมดจากพี่น้องลั่ว เขาก็รู้สึกสนใจในตัว ฉื่อหยาน อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจเชื่อได้ว่าฉื่อหยานจะยอดเยี่ยมถึงเพียงนั้น เขาจึงเต็มไปด้วยความสงสัย
วันนี้เขาได้เจอกับฉื่อหยาน เขาก็เริ่มเชื่อขึ้นมาเล็กน้อย ตอนนี้ เขาต้องรออีกหน่อยเพื่อตรวจสอบความสามารถของชายหนุ่ม
หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากที่พวกเขาฟื้นฟูพลังเสร็จ , พวกเขาก็ยังคงเดินทางไปยังเมืองจักพรรดิขาว อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปสองสามร้อยลี้ เป่ยซื่อก็มาอยู่ข้างหน้าเชา
” ดูเหมือนนักรบที่แข็งแกร่งจะมาแล้ว . . . . . . . “
ทุกคนตกใจ และสายต่อของพวกเขาก็จ้องไปที่เป่ยซือ พวกเขาทั้งหมดสีหน้าก็เปลี่ยนแปลงไป
ประมาณสิบลี้ ไปข้างหน้าพวกเขา ป่าที่กว้างใหญ่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้โบราณหนาแน่น ต้นไม้เหล่านี้สูงเสียดฟ้า มัสัตว์อสูรปรากฏอยู่ทั้งในและนอก พื้นที่แห่งนี้เป็นของเมืองจักพรรดิขาว
ตอนนี้ เมฆสีเทาหนาครอบคลุมป่าอย่างหนาแน่น กลุ่มเมฆสีเทาเป็นเหมือนม่าน ครอบคลุมพื้นที่หนึ่งในสามของป่า ป่าแห่งนี้เงียบสงบ ไร้ซึ่งเสียงใดๆ มันดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก ทำให้รู้สึกว่าบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้น
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็มองหน้ากัน สูดหายใจเข้าลึก พร้อมกับสีหน้าของพวกนางที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง
” พี่สาวท่าน รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของพี่สองและพี่สามหรือไม่ ? “ซวงยู่ซูรู้สึกได้สักพักแล้ว นางปล่อยจิตสำนึกวิญญาณของนางเพื่อตรวจสอบ นางไม่สามารถซ่อนความกลัวของนางที่ประกายอยู่ในดวงตาได้
” อ่า . . . . . . . “
ปิงชิงถงส่ายหน้า นางไม่สามารถส่งจิตสำนึกวิญญานเข้าไปในป่าได้
” แน่นอนว่า ผู้ชายคนนั้นได้ครอบคลุมกลิ่นอายของตนไว้แล้ว ถ้าเขามีระดับการบ่มเพาะนภาที่สามระดับพระเจ้าจริง เขาสมควรใช้กลิ่นอายของคนปกคลุมร่างของพี่สาวไว้ และปกปิดไม่ให้พวกเราสัมพัสได้ถึงพวกนาง”
ดวงตาของซวงยู่ซูก็เปลี่ยนไป นางเอาแต่เงียบ จ้องมองไปยังพื้นที่ด้านหน้าด้วยความระมัดระวัง
” พวกเจ้าจะไปที่นั่นหรือไม่ ? ” เป่ยซื่อลังเล ” ฝ่ายตรงข้ามได้ปิดกั้นทางข้างหน้าไว่ เขาต้องเดาได้แน่นอนว่าพวกเจ้าต้องมาทางนี้ ต่อให้พวกเจ้ากลับไปทางเดิม เขาก็สามารถไล่ตามพวกเจ้าได้ทัน ด้วยระดับการบ่มเพาะของเขา แน่นอนว่าความเร็วของเขาต้องมากกว่าพวกเรา นอกจากนี้ เรายังมีรุ่นเยาว์มากมายอยู่ที่นี่ เราไม่อาจหลีกเลี่ยงเขาได้ ” .
ทุกคนรู้ว่าพวกเขาควรหลีกเลี่ยง ฝ่ายตรงข้าม แต่อย่างไรก็ตาม….
ถ้า มีเพียง ปิงชิงถงและซวงยู่ซูอยู่ที่นี่ เมื่อพวกนางพบอะไรผิดปกติ ก็สามารถย้อนกลับไปด้วยความเร็วสูงสุดทันที เสี่ยงชีวิต และใช้วิชาลับ หลบหนีไปก็อาจจะรอด
แต่ตอนนี้ ไม่ได้มีแค่พวกนางสองคนเท่านั้น . . . . . . .
ถึงแม้ว่าพวกนางจะรู้ว่าพวกนางไม่สามารถหลีกเลี่ยง พวกนางจึงไม่กล้าที่จะตัดสินใจ กลิ่นอายของศัตรูนั้นได้ปกคลุมป่าไปแล้ว 1ใน3 ถ้าพวกนางเข้าไปในสถานที่แห่งนั้น พวกนางจะต้องถูกสัมพัสได้แน่ ตอนนั้น พวกเขาคงไม่มีทางที่จะซ่อนหรือหนีได้
ทุกคนหยุดอยู่กับที่คิดหาวีธีแก้ปัญหา
หากยังคิดหาวิธีอยู่ . . .
ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถอดทนได้ และออกมาจากป่าก่อน แม้ว่าพวกนางจะพ่ายแพ้ในการต่อสู้ ผลที่ตามมาก็ไม่เลวร้ายนัก บางที อาจจะสามารถช่วยบางคนให้รอดกลับไปที่เมืองได้
ปิงชิงถงและซวงยู่ซูก็ตัดสินใจที่จะรอให้ฝ่ายตรงข้ามออกมาจากป่า
” ฮ่า ฮ่า ฮ่า . . . . . . . ” อย่างเย็นยะเยือก เสียงหัวเราะที่มืดมนก็ดังออกมาจากป่า มันสะท้อนไปทุกที่ ไม่มีใครสามารถตรวจสอบแหล่งที่มาของเสียงหัวเราะ
” หึ ข้ารอพวกเจ้ามาเป็นชั่วโมงแล้ว ในที่สุดพวกเจ้าก็มา ไม่มีใครหนีรอดไปจากมือข้าได้ . . . ” เสียงของยู่หลี่หมิงก็ดังออกมาจากป่าลึกอย่างน่ากลัว
” น้องสองกับน้องสาวอยู่ไหน ? ” ปิงชิงถงก็ตะโกนออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา
” พี่สาว . . . . . . . “
ฮันซุยและเหลิงต้านชิงก็ตอบกลับ เสียงของพวกนางเต็มไปด้วยความขมขิ่น ดูเหมือนพวกนางตะถูกรังแก
เมื่องได้ยินพวกนางทั้งสองตอบ , ปิงชิงถงจิตใจก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย นางครุ่นคิดสักพัก นางก็ถามออกไป” ข้าอยากรู้ยอดฝีมือคนใดกันที่อยุ่ในป่า ? เมืองจักรพรรดิน้ำแข็งของเราไม่เคยไปทำให้ใครเดือดร้อน ข้าคิดว่าเราไม่ได้มีความแค้นกับเจ้า เหตุใดเจ้าถึงอยากฆ่าเรากัน ? “
“ข้ามาที่นี่ไม่ใช่เพราะเจ้า ? “ยู่หลี่หมิงก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย ” ข้ามาที่นั่นก็เพราะเด็กนั่น หลังจากข้าเสร็จธุระกับเขาแล้ว เราค่อยมาสนุกสนานกัน ข้าสนใจในตัวเจ้า บางทีข้าอาจช่วยหรือไม่ก็มอบบางสิ่งดีๆให้กับเจ้าได้ . “
” เขาเป็นแขกคนพิเศษของเมืองจักรพรรดิน้ำแข็ง ข้าสงสัยว่าเขาได้ทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจกัน ? ” ปิงชิงถงขมวดคิ้ว .
” เจ้าเมืองปิง อย่าได้ถามข้าเลย ทุกคนที่นี่ต่างก็รู้ดี ส่งคนมาให้ข้า แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป ถ้าเจ้าไม่ทำตาม ฮ่าๆ ผลนั้นก็ควรรู้อยู่ !” ยู่หลี่หมิงหัวเราะอย่างเย็นชา น้ำเสียงของเขาแสดงให้เห็นว่าความอดทนของเขาเหลือน้อยแล้ว ” . อย่าทำให้ข้าเสียเวลา ข้ามาที่นี่แล้ว ข้าจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าแน่นอน “
” ฉื่อหยาน เป็นทายาทของยอดฝีมือสัปประหลาดที่แข็งแกร่ง เจ้ากล้าที่จะลงมือกับเขารึ . . . . . . . เจ้าคิดถึงผลที่จะตามมาหรือยัง ?” ปิงชิงถง ข่มขู่เขาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
” ฮ่า ฮ่า . . . . . . . ใครกันที่อยู่เบื้องหลังเจ้าเด็กนั่น ? เขาไม่ได้มาที่นี่ด้วยตัวเอง ข้าจะฆ่าเด็กนั่นและทำลายตราประทับวิญญานของเสีย เช่นนั้นแล้วสัปประหลาดนั่นจะรู้ได้อย่างไร ? ” ยูหลี่หมิงไม่กลัวคำขู่ของนาง
” ข้าคนนี้ท่องไปทั่วดินแดนมากมายคนเดียว ข้าไม่อาศัยอยู่ที่ไหนนานนัก ดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้กว้างใหญ้เพียงพอ ข้าเพียงแค่หาสถานที่สันโดษหลบซ่อน แม้ว่าเขาจะใช้เวลาเป็นร้อยปี เขาก็ไม่อาจพบเจอข้าได้ หลังจากร้อยปี บางทีข้าอาจจะบรรลุเข้าสู่ระดับพระเจ้าแท้จริงแล้ว ในตอนนั้นข้าควรจะกลัวงั้นรึ ?
” รอร้อยปีอะไรกัน ? เจ้ายังไม่กลัว มีหรือที่ข้าจะกลัว ?
ฉื่อหยานไม่สามารถทนฟังชายชราพูดได้อีก เขาฉีกยิ้ม และตะโกนเข้าไปในป่า” นี่เจ้าเต่าเฒ่า ไม่เป็นไรหากเจ้าจะไม่ออกมา ข้าจะไปหาเอง ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะใช้วิธีอะไรจัดการข้า “
เป่ยซื่อ ปิงชิงถง และซวงยู่ซูสีหน้าก็แปลกไป พวกนางไม่ทันได้ห้ามอะไร ฉื่อหยานก็พุ่งไปข้างหน้าราวกับสายฟ้าที่กราดเกรี้ยว พุ่งเข้าไปในป่า
_______________________
ปล. ตอนนี้กลุ่มลับถึงกลุ่ม 31 แล้ว มีถึงตอนที่ 1426 ลูกค้าท่านใดสนใจ กดอ่านรายละเอียดที่นี่เลย > กดตรงนี้ <
