“เธอไม่รู้ว่าเงินในบัญชีไม่ได้เพิ่มขึ้นเหรอ” ย่าเจี่ยนถาม เธอขมวดคิ้วขณะที่ถาม
นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
“น …หนูไม่รู้จริงๆ” เหอเยี่ยนกระซิบปกป้องตัวเอง
“ถ้าอย่างนั้น” ย่าเจี่ยนก็กล่าวขึ้น “ในเมื่อเธอไม่รู้วิธีจัดการกองทุนอย่างถูกต้อง ก็ให้พี่สะใภ้ของเธอเข้ารับช่วงต่อกองทุนต่อไปก็แล้วกัน”
ไม่ว่าเหอเยี่ยนจะรู้เรื่องนี้หรือไม่ เธอก็ต้องรับผิดชอบบัญชีของกองทุน หากเกิดอะไรขึ้น เธอก็จะต้องรับผิดชอบ
เนื่องจากเธอไม่ได้ทำงานดี ย่าเจี่ยนจึงมีเหตุผลที่จะเปลี่ยนตัวเธอ
“แม่…หนู…”
เหอเยี่ยนยังอยากสู้เพื่อตัวเอง
“ตอนนี้เราหยุดพูดถึงเรื่องนั้นกันเถอะ” ย่าเจี่ยนพูด เธอไม่อยากได้ยินคำพูดของเหอเยี่ยนอีกแล้ว
หัวใจของเหอเยี่ยนดิ่งเหวลงทันที
แม่ยายเธอลำเอียงเกินไป
เธอไม่ให้โอกาสอธิบายด้วยซ้ำ
สุดท้าย แม่ก็แค่อยากจะมอบกองทุนการกุศลให้เวินน่วนเท่านั้น
บัญชีไม่ตรงกันเป็นเพียงข้ออ้าง ต่อให้ไม่ตรงกัน เธอก็ยังคงจะมอบกองทุนให้กับเวินน่วนอยู่ดี
ไม่ว่าอย่างไร เวินน่วนก็ยังคงเป็นลูกสะใภ้คนโปรดของย่าเจี่ยน
และเธอก็เป็นคนที่ย่าเจี่ยนไม่ชอบมากที่สุด
อาหารที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนจืดชืดขึ้นมาในทันที ราวกับว่าเธอกำลังเคี้ยวขี้ผึ้ง
ขณะที่พวกเธอจากไป เหอเยี่ยนก็เดินไปยังที่จอดรถพร้อมกับเวินน่วน
เหอเยี่ยนถือโอกาสนี้ถามเวินน่วนว่า “พี่สาว พักนี้เป็นยังไงบ้าง ฉันทำให้พี่ขุ่นเคืองอะไรบ้างไหม”
เวินน่วนหันกลับมาแล้วยิ้มให้กับเหอเยี่ยน “ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้นล่ะ ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดเธอก็ไม่ควรถึงคิดเรื่องแบบนี้ เธอน่าจะคิดว่าฉันทำอะไรผิดในวันนี้แทน”
ท่าทางของเหอเยี่ยนแข็งขึ้นทันที “ถ้าพี่ไม่พอใจกับฉันมันจะดีกว่าที่จะพูดตรงๆ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเวินน่วนไม่ได้ลดน้อยลง “โปรดอย่าลืมไปว่า เดิมทีกองทุนนี้ก็ตั้งใจจะมอบให้ฉัน เป็นเพราะว่าฉันไม่ต้องการมัน น้องสะใภ้สามก็ไม่ต้องการ นั่นคือเหตุผลที่มันไปตกอยู่ในมือเธอ”
เสียงของเวินน่วนยังคงนุ่มนวลและผ่อนคลาย อย่างไรก็ตามคำพูดที่ออกมานั้นรุนแรงต่อหูของเหอเยี่ยนเป็นพิเศษ
เหอเยี่ยนโกรธสุดขีด เธอกัดฟันแน่น
นั่นคือเหตุผลที่มันมาอยู่ในมือของเธองั้นเหรอ
เวินน่วนทำให้ดูเหมือนกับว่า เธอนั้นรับเศษเดนหรืออะไรสักอย่างทำนองนั้น
ทันทีที่พูดจบเวินน่วนก็เข้าไปในรถ ขอให้โชเฟอร์ขับรถกลับบ้าน ไม่ให้โอกาสเหอเยี่ยนตอบกลับ
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
###
เมื่อเวลาที่เจี่ยนอีหลิงกลับมาบ้าน เวินน่วนและเหอเยี่ยนก็ออกไปแล้ว
คนเดียวที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นก็คือเจี่ยนหยุ่นโม่ มีกระติกน้ำร้อนอยู่ตรงหน้า เขากำลังดื่มซุปที่ดูเหมือนจะมาจากกระติกน้ำร้อนนั้น
เจี่ยนอีหลิงมอดดูซุป ซุปดูเหมือนจะแปลกอยู่บ้าง
เมื่อเจี่ยนหยุ่นโม่เห็นเจี่ยนอีหลิงมองไปที่ซุป เขาก็รีบอธิบาย “แม่ของเราทำซุปนี้ เธอต้องการให้เราดื่ม แต่ว่า…เธอก็รู้ว่าแม่ของเราทำอาหารไม่เป็น และซุปนี้ … อาาา พี่ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี”
เขาหยุดไปชั่วขณะก่อนที่จะพูดต่ออีกครั้ง “แต่ว่าพ่อตัดสินใจบอกแม่ว่าซุปรสชาติดี พ่อไม่อยากทำร้ายความรู้สึกแม่ ดังนั้นแม่ก็เลยนำซุปมาให้เรา … แต่ไม่ต้องกังวล พี่จะทนทุกข์ดื่มสิ่งนี้ น้องไม่จำเป็นต้องลอง ย่าขอให้คนทำซุปบำรุงกำลังให้น้องแล้ว น้องดื่มถ้วยนั้นได้ ส่วนนี่จะทำลายต่อมรับรสชาติของน้อง”
เจี่ยนอีหลิงไม่เชื่อในคำพูดของเจี่ยนหยุ่นโม่ ดังนั้นเธอจึงหยิบช้อนขึ้นมาเพื่อลองชิม
จากนั้นเธอก็รีบดื่มน้ำ
ซุปนั้นแปลกจริงๆ
เมื่อเจี่ยนหยุ่นโม่เห็นว่าเจี่ยนอีหลิงแลบลิ้นออกมา และดื่มน้ำอย่างหมดท่า เขาก็หัวเราะและพูดว่า “พี่บอกน้องแล้วไงว่ามันรสชาติแย่มาก น้องคิดว่าพี่ไม่เต็มใจที่จะแบ่งอาหารให้น้องหรือไง เจ้าน้องงี่เง่า”
“แล้วทำไมพี่ถึงดื่มมัน”
“เอ้อ ตามที่พ่อพูด แม่ของเราทำสงครามกับเครื่องปรุงพวกนี้ทุกเช้า เธอทำลายเครื่องปรุงหมดตะกร้า ดัังนั้น อย่างน้อยพี่ก็ควรลองดูสักเล็กน้อย”
เจี่ยนหยุ่นโม่พูดความจริง เขาจะไม่บอกเรื่องโกหกกับน้องสาว
“โครม——”
เวินน่วนวางภาพถ่ายไว้ตรงหน้าเจี่ยนหยุ่นเฉิง เธอชี้ไปที่ผู้หญิงในรูปถ่ายและพูดกับเขาว่า “หาผู้หญิงคนนี้ในรูปให้ฉัน”
”เจี่ยนหยุ่นเฉิงเหลือบมองรูปถ่ายเก่าๆตรงหน้า แล้วหันไปถามแม่ “นี่ใคร”
“เธอเป็นแฟนเก่าของอารองของเธอ”
“แม่ เกือบสามสิบปีแล้ว ต่อให้เราพบเธอ แต่มันก็นานเกินไปที่จะทำอะไร” เจี่ยนหยุ่นเฉิงอธิบาย
“ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น แค่หาเธอให้ฉันก่อน” เวินน่วนกล่าว เธอไม่สนใจที่เจี่ยนหยุ่นเฉิงพูด
เจี่ยนชูฉิงก้าวเข้ามา และพยายามโน้มน้าวภรรยา “ที่รัก ต่อให้เราพบหญิงคนนี้ และเธอก็ยังไม่ได้แต่งงาน เราก็ปล่อยให้น้องเขยกลายเป็นพวกเลวไม่ได้”
“ลูกสาวฉันตกเป็นจำเลยเพราะเมียเขา ทำไมฉันต้องสนใจเขาด้วย”
เวินน่วนเริ่มโกรธ
เมื่อเวินน่วนเห็นว่าเจี่ยนชูฉิงและเจี่ยนหยุ่นเฉิงไม่ทำอะไรเลย เธอก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธ “พวกเธอไม่เต็มใจที่จะช่วยฉันเหรอ ถ้างั้นฉันจะไปหาคนอื่น”
เจี่ยนหยุ่นเฉิงตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ไม่ ไม่ ผมจะให้ฮั่วอวี้ตรวจสอบเรื่องนี้ ผมจะติดต่อแม่พรุ่งนี้”
“โอเค” เวินน่วนตอบกลับ จากนั้นเวินน่วนก็ออกจากห้องทำงานไป
หลังจากที่เวินน่วนจากไปแล้ว เจี่ยนชูฉิงและเจี่ยนหยุ่นเฉิงก็ได้แต่มองหน้ากัน
เจี่ยนชูฉิงบอกลูกชายว่า “แม่ของลูกทำไปตั้งเยอะก่อนหน้านี้ เธอไม่เพียงแต่อยู่ดึกตรวจสอบบัญชีกองทุนเท่านั้น แต่เธอก็ยังออกไปทำกิจกรรมภายนอกมากมายอีกด้วย”
“ใช่ เมื่อเร็วๆนี้แม่ค่อนข้างโกรธอยู่บ้าง พ่อ โปรดพยายามให้หนักขึ้นเอาใจแม่ ทำให้แม่เยือกเย็นขึ้นนะ”
“ฉันคงไม่สามารถระงับความโกรธของแม่เธอได้ สิ่งเดียวที่จะทำให้เธอพอใจก็คือการเตะเหอเยี่ยนออกจากตระกูล”
เจี่ยนชูฉิงไม่ต้องการเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าน้องสะใภ้ของเขาอีกต่อไป และเขาเรียกเธอด้วยชื่อตรงๆแทน
###
เหอเยี่ยนกำลังจะบ้า เธอถูกเวินน่วนกวนจนบ้าคลั่ง
ในตอนแรก เธอคิดว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับกองทุนจะจบลงในตอนนั้น แต่ทว่า เวินน่วนได้ร้องเรียนกับย่าเจี่ยนอีกครั้ง เธอบอกว่าเหอเยี่ยนต้องเติมสิ่งที่ขาดไปในบัญชีของกองทุน
นอกจากนี้ หลังจากที่เวินน่วนเข้าบริหารกองทุน เธอก็ไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น
เธอสอบสวนคนทั้งหมดที่มีส่วนเกี่ยวข้อง จากนั้นเธอตรวจสอบบัญชีทีละรายการ เธอทำให้มั่นใจว่าทุกอย่างเคลียร์เรียบร้อยแล้ว
สุดท้าย เธอก็ประกาศว่าเหอเยี่ยนเป็นผู้รับผิดชอบกับสิ่งที่ไม่ตรงกันทั้งหมด
อย่างไรก็ตาม เวินน่วนปฏิเสธที่จะพูดคุยกับเหอเยี่ยนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไปที่ปู่เจี่ยนและย่าเจี่ยนโดยตรงแทน
ปู่เจี่ยนเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้มากที่สุด เขาจะไม่ยอมให้ใครในตระกูลทำสิ่งที่ทำร้ายคนอื่นๆในครอบครัว
ดังนั้นเหอเยี่ยนจึงถูกเรียกไปที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนในทันทีเพื่อซักถาม
ตอนนี้ในบ้านเก่าตระกูลเจี่ยน เหอเยี่ยนต้องเผชิญกับการซักถามและสอบสวนของคุณปู่และย่าเจี่ยน เหอเยี่ยนพบว่าเธอไม่สามารถปกป้องตัวเองได้เลย ดังนั้นเธอจึงทำได้แต่เพียงขอโทษสำหรับความผิดพลาดของตัวเอง
“พ่อ แม่ หนูรู้ว่าหนูทำผิด หนูผิดไปแล้ว หนูบริหารกองทุนได้ไม่ดี หนูยินดีรับการลงโทษ”
เหอเยี่ยนรีบยอมรับความผิดพลาด
อย่างไรก็ตาม ปู่เจี่ยนไม่ได้พูดอะไร ในเมื่อย่าเจี่ยนเป็นผู้รับผิดชอบกองทุนการกุศลมาโดยตลอด ดังนั้นเธอจึงควรเป็นคนตัดสินบทลงโทษในเรื่องนี้
ย่าเจี่ยนถามเหอเยี่ยน “เธอรู้จริงๆเหรอว่าตัวเองผิด”
“แม่ หนูรู้แล้วว่าหนูผิดจริงๆ หนูไม่ได้ตั้งใจจะทำ หนูไม่มีความสามารถพอ”
มันเป็นความผิดที่น้อยกว่ามาก หากจะบอกว่าเธอไม่มีความสามารถ มากกว่าที่จะบอกว่าเธอจงใจทำความผิด
ย่าเจี่ยนและปู่เจี่ยนจะไม่ให้อภัยคนที่กระทำความผิดโดยเจตนา นั่นเป็นเรื่องของทัศนคติ ไม่ใช่ความสามารถ
ย่าเจี่ยนถอนหายใจยาว เหอเยี่ยนต้องถูกลงโทษ อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถลงโทษอีกฝ่ายมากเกินไป เธอยังคงต้องนึกถึงลูกชายคนที่สองและหลานสามคนของเธอด้วย
“ก็ได้ อันดับแรก เธอจะเข้าไปยุ่ยกับกิจกรรมของกองทุนในอนาคตได้อีก อันดับสอง เธอจะต้องเติมเงินทั้งหมดที่ขาดหายไป สุดท้าย เธอจะต้องบริจาคเงินสองแสนหยวนให้กับกองทุนทุกเดือนเป็นเวลาหนึ่งปี”
“ตกลง ตกลง”
เหอเยี่ยนรู้สึกผิดหวังและโกรธสุดขีด แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถทำอะไรได้มาก
เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นไป เธอก็เห็นเวินน่วนยืนอยู่ที่นั่น เวินน่วนดูเหมือนจะไม่ใส่ใจในเรื่องนี้ แต่เพียงแค่มองดูอีกฝายก็ทำให้เกิดไฟแผดเผาในหัวใจของเหอเยี่ยน
เวินน่วน นังหญิงเลว
เวินน่วนก็ชำเลืองมองเหอเยี่ยนด้วยเช่นกัน การลงโทษจากย่าเจี่ยนไม่ได้ทำให้ความโกรธของเธอลดน้อยลงเลย
สิ่งนี้ไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอพอใจ
