ตอนที่ 186 เจออุปสรรค
เบอร์ลินตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเยอรมนี เป็นเมืองหลวงของประเทศเยอรมนี และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของเยอรมนีด้วย นับเป็นเมืองระดับโลก ประชากรของเบอร์ลินมีประมาณสามสิบล้านห้าแสนคน เทียบกับประชากรเมืองหกสิบล้านห้าแสนคนของจินหลิงน้อยกว่าเกือบเท่าตัว!
หยางโปติดตามคนทั้งกลุ่มลงมาจากเครื่องบิน ยังไม่ทันได้ชมวิวก็เร่งรีบขึ้นรถแล้ว
กู้ฉางซุ่นเดิมทีคิดจะอยู่สั่งการที่จินหลิง แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้าที่จะออกเดินทางหนึ่งวัน จู่ๆ ก็บอกว่าจะเดินทางมาเบอร์ลินพร้อมกับทุกคนด้วย
คนทั้งกลุ่มนอกจากหยางโปแล้ว ยังมีตาอ้วนหลิว กุ้ยหรงจิ่ว เหมยเฉาหนิง รวมถึงกลุ่มงานของผู้เชี่ยวชาญอีกกลุ่มหนึ่ง รวมถึงเลขา ทนายความ ล่าม จำนวนมากมาย รวมกันแล้วมีถึงสิบกว่าคน!
ในพื้นที่เบอร์ลินนี้ กู้ฉางซุ่นยังจ้างบริษัททนายความท้องถิ่นไว้อีกแห่งหนึ่ง ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่าเพื่อซื้อถ้วยดินเผาเคลือบลายไก่นี้ กู้ฉางซุ่นจ่ายเงินไปไม่น้อย
พอมาถึงโรงแรมแล้ว หยางโปกับตาอ้วนหลิวก็พักอยู่ในห้องหนึ่ง
พักผ่อนเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง หยางโปก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก เขาเปิดประตูมองเห็นเลขาของกู้ฉางซุ่นยืนอยู่ด้านนอก
“คุณหยาง รบกวนแล้ว ท่านประธานกู้ให้ทุกคนไปเริ่มประชุมที่ห้องประชุมชั้นสองในอีกครึ่งชั่วโมง” เลขาของกู้ฉางซุ่นคือผู้หญิงวัยสามสิบกว่าปีคนหนึ่ง คำพูดก็นับว่าสุภาพ
“ตกลง” หยางโปเอ่ยตอบคำหนึ่ง
รอจนหยางโปปิดประตูแล้ว ตาอ้วนหลิวก็อดพร่ำบ่นไม่ได้ “กู้ฉางซุ่นตามมาทำอะไร?
เขาควรรอข่าวอยู่ที่จินหลิงก็พอแล้ว!
หยางโปหัวเราะ “เขามาก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็มีคนรับผิดชอบ การเจรจาก็จะได้เร็วขึ้นอีกสักหน่อย”
“หวังว่าจะสามารถเจรจาได้เร็วสักหน่อย พวกเราก็จะได้เงินแล้วกลับไปให้เร็วอีกนิด” ตาอ้วนหลิวหัวเราะเหอเหอขึ้นมา
ไปถึงห้องประชุมชั้นสอง ตอนที่หยางโปเข้าไปก็มองเห็นกู้ฉางซุ่นนั่งอยู่ตำแหน่งประธานแล้ว ภายในห้องประชุมเงียบสนิทไร้สุ้มเสียง ทุกคนต่างก็ไม่ได้พูดจา
หยางโปนั่งลงไป ไม่ได้พูดมาก
ไม่นานคนในกลุ่มก็มากันครบ กู้ฉางซุ่นแสร้งกระแอมครั้งหนึ่ง แล้วเอ่ยปากว่า “ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคนที่เดินทางมาไกลถึงต่างแดนนับพันลี้กับผม ลำบากทุกคนแล้ว!
หยางโปประหลาดใจเล็กน้อย เขาพบเจอกับการพูดจาอย่างผู้นำแบบนี้เป็นครั้งแรก แต่ว่าเขาก็ปรบมือตามไปกับทุกคน
กู้ฉางซุ่นค้อมหน้า “ทุกคนก็เข้าใจเป้าหมายของการมาเยอรมันในครั้งนี้ของพวกเราดี พวกเราก็ทำเพื่อถ้วยดินเผาเคลือบลายไก่สมัยเฉิงฮั่ว!”
“นี่คือสมบัติของประเทศชาติของพวกเรา เป็นชิ้นงานเครื่องลายครามที่ยอดเยี่ยมมาก
เพื่อช่วยให้การทวงคืนถ้วยดินเผาเคลือบสีลายไก่สมัยเฉิงฮั่ว พวกเราเลยตั้งกลุ่มของพวกเราเอง เชิญทีมทนายความผู้มีชื่อเสียงในท้องที่ของเยอรมนีมาแล้ว ถึงขนาดติดต่อกับกรมโบราณคดีภายในประเทศแล้ว เพื่อความปลอดภัยของพวกเรา!”
“ฉันกู้ฉางซู่น เกิดใต้ธงแดง เติบโตใต้วสันตฤดู เป็นดินเหลืองที่หล่อเลี้ยงฉัน เป็นประเทศชาติที่หล่อหลอมฉัน เป็นหินถ่านดำที่ทำให้ฉันร่ำรวย!”
“หนึ่งร้อยกว่าปีก่อนหน้านี้ ประเทศชาติอ่อนแอลง คนต่างชาติสารเลวกลุ่มนี้แย่งชิงทองคำแร่เงินของพวกเรา แย่งชิงดินแดนของพวกเรา ทั้งยังแย่งชิงสมบัติของชาติ โบราณวัตถุของพวกเรา! ถึงแม้จะไม่มีความสามารถอะไร แต่ไม่มีทางปล่อยให้คนอื่นมาด่าฉันว่าคนรวยไร้น้ำใจได้!”
“วันนี้ ฉันขอให้คำมั่น ครั้งนี้จะต้องเอาถ้วยดินเผาเคลือบสีลายไก่สมัยเฉิงฮั่วกลับประเทศให้ได้ ให้โบราณวัตถุที่สูญหายของพวกเราหวนกลับคืนบ้านเกิด! ให้โลกจดจำว่าพวกเราประเทศจีนในที่สุดก็ร่ำรวยแข็งแกร่งขึ้นมาแล้ว พวกเราจะต้องเอาของที่เป็นของพวกเรากลับไป!
“ฆ่าพวกสวะสารเลวกลุ่มนี้! ไอ้พวกเฮงซวย!
กู้ฉางซุ่นยิ่งพูด อารมณ์ก็ยิ่งตื่นเต้นขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดที่ในตอนท้ายสุดเขาตบโต๊ะแล้วร้องด่าขึ้นมาฉาดใหญ่!ทุกคนที่นั่งอยู่ข้างล่างอึ้งงันก่อน จากนั้นก็ร้องดีขึ้นมา
หยางโปนั่งอยู่ข้างล่าง หันหน้ามองไปทางกู้ฉางซุ่น มองเห็นด้านหน้าของเขาวางคำร่างสุนทรพจน์ส่วนหนึ่งไว้ ในใจก็ประหลาดใจเล็กน้อย ถึงแม้อีกฝ่ายจะแสร้งพูดแต่ในท้ายที่สุดแล้วทัศนคติก็ไม่ผิดเพี้ยน
จากนั้นกู้ฉางซุ่นก็พูดคุยถึงขั้นตอนการทำงานต่อไปเล็กน้อย หยางโปได้ยินกู้ฉางซุ่นชี้ไปที่ชื่อของพวกเขาหลายคน ให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อม ตอนบ่ายจะไปพบเบอร์ด้า ฟรีแมน ด้วยกัน
ตอนเที่ยงทานอาหารอย่างเรียบง่าย หยางโปกับกุ้ยหรงจิ้ว เหมยเฉาหนิงแลกเปลี่ยนทักษะในการประเมินถ้วยดินเผาเคลือบสีลายไก่สมัยเฉิงฮั่ว
สำหรับความสามารถในการทำของปลอมพวกนั้น กุ้ย เหมย ทั้งสองคนประสบพบเจอมามาก ทั้งสองคนต่างสนทนาอย่างเข้าใจง่ายไม่น้อย ทำให้หยางโปได้รับผลประโยชน์ด้วย
ตอนบ่ายสองโมงตรง ทั้งกลุ่มภายใต้การนำของกู้ฉางซุ่น มุ่งหน้าไปที่พักของเบอร์ด้าอย่างยิ่งใหญ่
บรรพบุรุษของเบอร์ด้า ฟรีแมนเป็นคนฝรั่งเศส ในปัจจุบันทำธุรกิจแปรรูปไม้ที่นอร์เวย์ บรรพบุรุษของเขาเป็นผู้บัญชาการกองทัพในสมัยสงครามฝิ่นครั้งที่ 2 นำกองทัพฝรั่งเศสเข้ารุกรานฝรั่งเศส กองทัพพันธมิตรอังกฤษฝรั่งเศสในตอนนั้นเผาพระราชวังหยวนเหอหยวน บรรพบุรุษของเขานับว่าเป็นหนึ่งในหัวหน้าคนร้าย!
และก็เป็นด้วยเหตุผลนี้ หลังจากสืบต่อกันมาสี่ชั่วอายุคน ในการครอบครองของเบอร์ด้าก็ยังเก็บรักษาโบราณวัตถุของประเทศจีนไว้เป็นจำนวนมาก หนึ่งชิ้นในนั้นก็คือถ้วยดินเผาเคลือบสีลายไก่สมัยเฉิงฮั่วที่มีมูลค่ามากที่สุดในนั้น
ทั้งกลุ่มมาถึงด้านหน้าวิลล่าของเบอร์ด้า กู้ฉางซุ่นให้เลขาติดต่ออีกฝ่าย อย่างรวดเร็วชายผิวขาวอายุ 50 กว่าปีในชุดสูทสีเทาก็เดินออกมา กู้ฉางซุ่นกำลังจะก้าวไปครึ่งก้าว คิดจะจับมือกับเขา เลขาก็ได้ห้ามเขาเอาไว้แล้วเอ่ยกระซิบว่า “นี่คือพ่อบ้านของเบอร์ด้า!
กู้ฉางซุ่นชะงักฝีเท้า อึ้งงันเล็กน้อย ไม่นานก็มีปฏิกริยากลับมาเป็นปกติ ด้านนอกประตูใหญ่สามารถมองเห็นพื้นที่ด้านนอกหนึ่งร้อยเมตรภายในวิลล่าอยู่ไกลๆ แบบนี้ดูท่าว่าสวนในบ้านของอีกฝ่ายอย่างน้อยก็ต้องใหญ่โตมาก ความมั่งคั่งหรูหราของบ้าน ไม่มีคนอื่นสูงศักดิ์แบบนี้แล้ว!
คุณกู้ที่เคารพ สวัสดีครับ! พ่อบ้านเดินออกมา จมูกตาเชิดขึ้นฟ้า คำพูดสุภาพมากแต่ทว่าท่าทางกลับไม่สุภาพอะไรเลย
กู้ฉางซุ่นขมวดคิ้วนิ่งงัน ได้ยินคำอธิบายจากล่ามแล้วก็ร้องฮึครั้งหนึ่ง ฉันติดต่อคุณเบอร์ด้าไว้เรียบร้อยแล้วว่าวันนี้จะมาดูเครื่องลายครามชิ้นนั้น
พ่อบ้านหันมาเหลือบมองกู้ฉางซุ่นที่อยู่ด้านหลังครั้งหนึ่ง คุณกู้ ทำไมข้อมูลที่ผมได้รับกลับไม่เหมือนกันล่ะ? คุณเบอร์ด้ากำชับผมว่าวันพรุ่งนี้ให้การต้อนรับคุณ วันนี้เขาไม่ได้อยู่บ้านเลย!
กู้ฉางซุ่นชะงักเล็กน้อย หันหน้าไปมองเลขา วันนี้วันที่เท่าไร?
เถ้าแก่ วันนี้วันที่ 9 เดือนตุลาคม เลขาตอบ
ถ้างั้นวันที่ฉันกับคุณเบอร์ด้านัดกันคือวันที่เท่าไร? กู้ฉางซุ่นเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
เป็นวันที่ 9! เลขากล่าว
กู้ฉางซุ่นมองไปทางพ่อบ้าน ฉันนัดกับคุณเบอร์ด้าไว้ก็วันที่ 9 ไม่รู้ว่าทำไมพวกคุณถึงได้เปลี่ยนวัน?
สีหน้าของพ่อบ้านแฝงด้วยรอยยิ้มการค้า นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมจะล่วงรู้ได้
กู้ฉางซุ่นขมวดคิ้ว รู้ว่าพูดคุยไม่ได้แล้ว ตัวเองก็ไม่สามารถโกรธเกรี้ยวได้ ทำได้แค่กล่าวว่า คุณโทรศัพท์หาคุณเบอร์ด้าแล้วยืนยันวันสักหน่อยเถอะ!
คุณครับ ถ้าหากทุกครั้งที่มีแขกมาขอเข้าพบแล้วผมทำแบบนี้ ถ้างั้นผมก็ต้องตกงานพ่อบ้านนี้ไปแล้ว ผมทำได้แค่อ้างอิงจากความต้องการจากคุณเบอร์ด้ามาทำ ถ้ายังไงพรุ่งนี้คุณมาอีกครั้งไหมครับ? พ่อบ้านกล่าวพลางหัวเราะ
กู้ฉางซุ่นได้ยินถ้อยคำที่ล่ามบอกมา ทันใดนั้นก็โมโหขึ้น ทางคุณเกิดแสดงวันที่ผิด คุณกรุณาโทรเพื่อตรวจสอบเดี๋ยวนี้เลย!
“คุณกู้ คุณมาซื้อของจริงหรือ!” พ่อบ้านกล่าวพร้อมรอยยิ้มเต็มใบหน้า
กู้ฉางซุ่นโกรธจนแทบคลั่งในฉับพลัน!
