บทที่ 206 ความรักลึกซึ้งฉันพี่น้อง!
เฉินชางแลกเวรกับหวังหย่ง
ในวันพุธมีพิธีเปิดภาคเรียน เฉินชางอยากไปร่วมงาน แต่วันพุธเป็นวันที่เฉินชางเข้าเวรเช้าทั้งวัน
วันนี้หวังหย่งเข้าเวรดึก เมื่อคิดไปคิดมา เฉินชางก็เลยแลกเวรกับหวังหย่ง เข้าเวรดึกแทนเขาในคืนนี้
ทันทีที่หวังหย่งได้ยินเช่นนั้น ก็เป็นธรรมดาที่เขาจะตอบตกลงด้วยความยินดี
เฉินชางทำงานไปจนถึงตอนสี่ทุ่มกว่า ในเวลานี้ด้านนอกไม่ยุ่งแล้ว เฉินชางไม่ได้กลับไปที่ห้องเวร แต่นอนงีบอยู่บนเก้าอี้ที่วางเรียงติดกันสามตัวในห้องทำงานเลย
ขณะที่กำลังนอนหลับสลบไสลอยู่นั้น จู่ๆ เฉินชางก็รู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขา!
เขาตกใจจนพลิกตัวลุกขึ้นมายืนด้านข้างในทันใด
เพราะเขาเห็นว่ามีหญิงสาวผมยาวยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิงยืนอยู่ข้างตน จับจ้องเฉินชางชนิดไม่ละสายตา และไม่พูดไม่จา
กล่าวตามจริงว่าหญิงสาวคนนี้ทำให้เฉินชางตกใจกลัวจนขวัญกระเจิง!
ตกใจถึงขั้นที่ต้องเอามือลูบอก หายใจหอบหืดอยู่สองเฮือก
เมื่อเฉินชางมองหญิงสาวคนนี้ที่ยืนอยู่ข้างเขา สิ่งที่เห็นคือหญิงสาวสวมชุดโรงพยาบาล คงเป็นเพราะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยจนเส้นค่อนผมยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง แล้วก็ลุกพรวดจากเตียงมาจ้องเฉินชางในสภาพเช่นนี้เลย แววตาที่เธอจ้องเขาแฝงไว้ด้วยคำถาม
เฉินชางคิดแล้วก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา ใครจะไปรู้ได้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแล้ว! ถ้าเธอคิดจะทำอะไรเลวร้ายขึ้นมา วันนี้ตนคงต้องจบชีวิตลงแล้ว
เฉินชางมองหน้าหญิงสาว เขาค่อนข้างรู้สึกคุ้นหน้า คล้ายว่าจะเป็นผู้ในห้องผู้ป่วยของแผนกฉุกเฉิน แต่…ดึกขนาดนี้ยังไม่หลับไม่นอน แต่เดินมาที่ห้องทำงานเพื่ออะไร
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว เฉินชางก็ถอนหายใจออกมา “คุณ…มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”
หญิงสาวจ้องมองเฉินชาง “ทำไมคุณถึงนอนหลับ”
เฉินชางชะงักงัน “ครับ ผมง่วง ถ้าไม่นอนจะให้ผมทำอะไรล่ะครับ”
ประหลาดพิลึก…
สีหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนทันที เธอถามด้วยความข้องใจ “คุณนอนหลับในเวลาเข้าเวร คุณเป็นหมอหรือเปล่า ทำไมไม่มีความรับผิดชอบ เกิดผู้ป่วยเป็นอะไรขึ้นมาจะทำไง!”
เมื่อเฉินชางเห็นว่าหญิงสาวคนนี้ค่อนข้างจะโมโห ก็เลยอดกลั้นความเป็นตัวของตัวเองเอาไว้ อธิบายอย่างใจเย็น “เวรดึกนอนได้ครับ แต่ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น พยาบาลจะมาเรียกได้ทันเวลา ดังนันไม่กระทบงานครับ”
หลังจากที่หญิงสาวได้ฟังคำอธิบายแล้ว เธอก็ไม่พูดอะไร ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็เข้าใจ “ฉันเห็นคุณนอนหลับ ก็เลยเข้ามาดูสักหน่อย ไม่มีอะไร ฉันไปแล้ว คุณนอนต่อเถอะค่ะ”
หลังจากพูดจบหญิงสาวก็เดินออกจากห้องไป
ปล่อยให้เฉินชางงงเป็นไก่ตาแตก
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
เฉินชางถอนหายใจออกมาด้วยความจนปัญญา เขานั่งอยู่ที่เก้าอี้นานมากก็ยังไม่รู้สึกดีขึ้น น่ากลัวจริงๆ
ดูแล้วอีกหน่อยจะนอนในห้องทำงานไม่ได้แล้ว ตอนที่กลับไปนอนที่ห้องเวรก็ต้องปิดประตูให้ดี!
ถ้าเจอกับผู้ป่วยที่มีอารมณ์รุนแรงขึ้นมา เฉินชางก็ไม่กล้ารับประกันว่าวันนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น!
หลังจากที่เจอกับเหตุการณ์นี้เข้าไป เฉินชางก็หลับไม่ลงแล้ว
เขามองนาฬิกา เพิ่งจะเที่ยงคืน ดูแล้วคืนนี้จะต้องเป็นหนึ่งคืนที่หลับไม่ลง
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานขึ้นมาเปิดดู
ผ่านไปประมาณสิบนาที ทันใดนั้นก็มีพยาบาลสีหน้าตื่นตระหนกวิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อน
“หมอเสี่ยวเฉินคะ คุณรีบมานี่หน่อยค่ะ!”
เฉินชางรีบวิ่งตามไป
ในตอนนี้มีกลุ่มวัยรุ่นหนึ่งกลุ่มยืนอยู่ที่หน้าประตูแผนกฉุกเฉิน ไม่เดินเข้ามา และไม่เดินออกไปไหน ยืนขวางประตูอยู่เช่นนั้น แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังโต้เถียงกัน
เฉินชางเองก็ไม่เดินออกไป ยืนอยู่ห่างออกไปเจ็ดแปดเมตรก็ยังได้กลิ่นเหล้าโชยเข้ามา
เมื่อมองอย่างละเอียด จะเห็นว่าคนกลุ่มนี้เป็นวัยรุ่นทั้งหมด วัยคึกคะนอง แต่ละคนแต่งตัว…จัดเต็มสุดๆ
เฉินชางถอนหายใจออกมา ดื่มเหล้าด้วยกันจนเมาแล้วก่อเรื่องวุ่นวาย อุปนิสัยเฉพาะคน!
ก็คือมีคนกลุ่มหนึ่งที่ดื่มเหล้าแล้วไม่รู้ว่าตนเองเป็นใคร จู่ๆ อุปนิสัยก็เปลี่ยนกะทันหัน กลายเป็นคนที่ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท
ในที่สุดเฉินชางก็เห็นคนกลุ่มนี้พยุงชายคนหนึ่งเดินเข้ามา
เมื่อเฉินชางสังเกตอย่างละเอียดแล้วก็พบว่าทั่วทั้งศีรษะชายคนนี้อาบไปด้วยเลือด สีหน้าของเฉินชางก็เปลี่ยนในทันใด “เล่อเล่อ รถเข็น!”
เมื่อเล่อเล่อเห็นชายหน้าอาบเลือด เธอก็เข็นเตียงผู้ป่วยมาเตรียมไว้แล้ว
เฉินชางรีบบอกคนเหล่านั้น “เอาตัวคนเจ็บขึ้นเตียง!”
หลังจากที่วัยรุ่นกลุ่มนี้เห็นเฉินชาง แต่ละคนต่างก็ปล่อยมือจากชายบาดเจ็บ ถึงขั้นที่ไม่มีใครพยุงตัวชายบาดเจ็บแล้ว ทำเอาเฉินชางถึงตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น
ผมคนเดียวจะไปพยุงเขาขึ้นเตียงไหวได้ไง
อย่าว่าแต่คนเดียวเลย ช่วยกันออกแรงสองคน คนที่หมดสติไม่มีเรี่ยวแรงแบบนี้ตัวจะหนักมาก เฉินชางคนเดียวพยุงขึ้นเตียงไม่ไหว
เมื่อพยาบาลสาวสองคนเห็นสถานการณ์ก็รีบเข้ามาช่วยพยุงตัวไว้ทันที
กว่าจะพยุงขึ้นเตียงได้ทุลักทุเลไม่น้อย จู่ๆ คนกลุ่มนี้ก็ส่งเสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้น
“รักษาให้เต็มที่นะครับ เขาเป็นน้องชายผม วันนี้โดนขวดเหล้าฟาดหัวจนหมดสติ คุณต้องรักษาให้เต็มที่!”
“ใช่ คุณรีบรักษาสิ รีบเย็บแผล อย่าปล่อยให้น้องผมอยู่สภาพนี้นาน!”
“ใช่ ถ้าคุณรักษาไม่ดี วันนี้พวกเราสามคนจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”
เห็นคนกลุ่มนี้ส่งเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายด้วยความร้อนใจราวกับกำลังโกรธแค้นเต็มอก และในกรณีที่เฉินชางรักษาไม่ดี พวกเขาก็พร้อมจะฆ่าเฉินชางในตายเสีย
เฉินชางก็อดมองคนกลุ่มนั้นทีหนึ่งไม่ได้ ความรักระหว่างพี่น้องของพวกคุณนี่มันช่างลึกซึ้งจริงๆ แค่พยุงขึ้นเตียงยังไม่อยากทำเลย
เมื่อคนกลุ่มนั้นเห็นว่าเฉินชางมองพวกเขา ทันใดนั้นทุกคนต่างก็เลิกคิ้วขึ้น จากนั้นก็เผยให้เห็นชุดคอสเพลย์ฮีโร่ต่างๆ ในเกม ชุดคอสเพลย์ 2B[1] ฉบับต่างๆ บวกกับสร้อยคอ แหวนวงใหญ่ ตุ้มหูต่างหูกับรอยสัก!
“มองอะไรวะ! ยังไม่รีบรักษาอีก! ถ้าเกิดอะไรขึ้นคุณรับผิดชอบไหวหรือไง”
“ใช่ รีบรักษาเร็วเข้า อย่างมัวแต่ยึกยัก ถ้ายังเอาแต่มองอยู่อีกคุณโดนดีแน่!”
…
ขณะที่ตะโกนโหวกเหวกอยู่นั้น เพื่อที่จะโชว์กร่าง ชายวัยรุ่นคนนี้เริ่มสูบบุหรี่ ถ่มน้ำลาย ตะโกนสั่งสอนเฉินชาง
เมื่อเห็นคนเหล่านี้มีท่าทีเช่นนี้ จู่ๆ พยาบาลสาวก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ
คนกลุ่มนี้ไม่น่ากลัว
อยู่แผนกฉุกเฉินมานานจะพบว่าคนกลุ่มนี้รับมือง่ายที่สุดแล้ว
เฉินชางทำงานเป็นทีมมาก กล่าวกับเล่อเล่อว่าเข็นผู้ป่วยไปห้องตรวจคลื่นหัวใจ
จากนั้นก็บอกพยาบาลว่า “ผู้ป่วยอาการหนักมาก เราต้องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ”
หลังจากตรวจแล้ว พบว่าไม่มีอะไรที่ผิดปกติสักนิด ถึงขั้นที่ผู้ป่วยยังพูดละเมอด้วย…
เฉินชางเข้าใจแล้ว ตาคนนี้แค่ดื่มเหล้าจนเมาเท่านั้นเอง แต่แผลบนศีรษะยังคงต้องเย็บ
ทว่าเมื่อมองคนกลุ่มนั้นที่รออยู่ด้านนอก เฉินชางก็ถอนหายใจออกมา แล้วเดินออกไป กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ผู้ป่วยสาหัสมาก จำเป็นต้องได้รับการช่วยชีวิตด่วน ในบรรดาพวกคุณใครเป็นคนรับผิดชอบ”
ทันทีที่คนเหล่านั้นได้ยินคำถามนี้ “พวกเราทุกคนเป็นพี่น้องกัน คุณอย่ามาพูดอะไรไร้สาระ รีบรักษาให้ดีทีสุดก็พอแล้ว!”
“นั่นน่ะสิ! มัวแต่ชักช้าแบบนี้ ถ้าน้องชายเราเป็นอะไรขึ้นมาคุณรับผิดชอบไม่ไหวแน่!”
เฉินชางพยักหน้า “ใช่ๆๆ ผมเข้าใจ แต่อาการของผู้ป่วยสาหัสมาก จำเป็นต้องได้รับการช่วยชีวิตด่วน พวกคุณต้องจ่ายค่ารักษา ไม่เยอะครับ แค่จ่ายค่ามัดจำสองหมื่นหยวน พวกคุณรวมเงินกันจ่ายก็แล้วกันนะครับ!”
เมื่อชายคนนี้ได้ยินเช่นนั้น เขาก็หัวเราะเยาะออกมา “ได้! ก็แค่เงิน เท่าไหร่ก็จ่าย ขอแค่รักษาน้องชายเราให้ดีก็พอ ผมไปโทรศัพท์ จะเอาเงินมาจ่าย”
หลังจากพูดจบ ชายคนนี้ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ชี้โทรศัพท์ไปที่เฉินชาง “คุณรอเดี๋ยว รักษาให้ดีๆ ผมจะเอาเงินมาจ่าย!”
หลังจากที่พูดจบก็ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะลืมกดโทรออก เขาเอาโทรศัพท์มือถือแนบหู “ฮัลโหลๆๆ เตรียมเงินให้ผม โอเค ผมไปเอาตอนนี้เลย!”
ชายวัยรุ่นคนอื่นๆ ต่างก็พร้อมให้ความช่วยเหลือ แต่ละคนหยิบโทรศัพท์ถือออกมาชี้ไปที่เฉินชางเล็กน้อย บ้างก็หยิบโทรศัพท์มือถืออกมาแต่ไม่กดโทรออก บ้างก็แสร้งทำเป็นกดโทรยืมเงิน
แต่ละคนเดินออกไปคุยโทรศัพท์ไกลยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ช่วงเวลาเพียงไม่นาน ตอนที่เฉินชางออกมาดูอีกครั้งก็ไม่มีใครอยู่แล้ว!
เฉินชางถอนหายใจออกมา ความรักลึกซึ้งฉันพี่น้อง!
[1] 2B (YoRHa ฉบับที่ 2 Type B) เป็นหนึ่งในตัวละครเอกในเกม Nier: Automata
