เปิดระบบสุดโกงอัปสกิลหมอ – ตอนที่ 313 คุณโกงหรือเปล่า!

บทที่ 313 คุณโกงหรือเปล่า!

หลังจากเฉินชางส่งข้อมูลจำนวนมากมาให้แล้ว ฉินเยว่ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที

ทำไมเธอต้องรู้จักชายคนนี้ด้วยนะ! หน้าไม่อายจริงๆ!

วิเคราะห์ข้อมูล…วิเคราะห์ข้อมูล…

ฉินเยว่เปิดโปรแกรม spss 22.0 ขึ้นมา แล้วเริ่มทำงาน

จริงๆ ฉินเยว่เองก็ไม่รู้ว่าทำไมตนถึงไม่เคยคิดจะปฏิเสธเลย…

ห้าทุ่ม ฉินเสี้ยวหยวนเตรียมเข้านอนแล้ว แต่เมื่อเดินผ่านห้องลูกสาวพบเห็นว่ายังเปิดไฟอยู่ จึงเคาะประตู “เยว่เยว่ ยังไม่นอนหรือ”

ฉินเยว่รีบตอบ “ยังค่ะ พ่อมีอะไรคะ”

ฉินเสี้ยวหยวนผลักประตูเข้าไป พบว่าฉินเยว่นั่งทำอะไรบางอย่างอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์

เขาชะงักไปทันที “ทำอะไรอยู่น่ะ”

ฉินเยว่ยังไม่ทันตอบ ฉินเสี้ยวหยวนก็เห็นแล้วว่าเป็นข้อมูลที่เฉินชางส่งผ่านวีแชทมาให้เธอ

เขาเดือดดาลขึ้นมาทันที!

ผมเฝ้าทะนุถนอมลูกสาวจนใช้งานเธอไม่ลง แต่มันกลับเรียกใช้ทั้งวันทั้งคืน!

มีเหตุผลแบบนี้ที่ไหนกัน!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉินเสี้ยวหยวนก็พูดว่า “รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงานอีก”

พูดจบก็ลอบตัดสินใจว่าจะหาโอกาสไปคุยกับเฉินชางสักหน่อย…

……

หากมีคนบอกว่างานในแผนกฉุกเฉินเป็นงานหนักและเหนื่อย เฉินชางจะพยักหน้าเห็นด้วยทันที แต่หากจะบอกว่าไม่มีสีสันหรือเป็นงานน่าเบื่อ เฉินชางจะต้องส่ายหัวแน่นอน!

คุณต้องลองมาอยู่ที่แผนกฉุกเฉินสักหนึ่งปี อาจพบเห็นเรื่องราวต่างๆ มากกว่าสิ่งที่คุณได้พบเห็นที่อื่นในสามปีห้าปีเสียอีก

มีคนเคยพูดไว้ว่าโรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่จะทำให้มนุษย์แสดงนิสัยที่แท้จริงออกมาได้ดีที่สุด จะดีหรือเลวล้วนถูกแสดงออกมาที่นี่เต็มๆ แผนกฉุกเฉินก็เป็นเช่นนี้เอง

ความจริงคนดีมีมากมาย และหากจะถามว่าคนเลวมีหรือไม่ ก็ต้องบอกเลยว่ามี

เฉินชางก็เหมือนคนปกติทั่วไป มาทำงานที่แผนกฉุกเฉินแต่เช้า เริ่มงานประจำวัน อันเยี่ยนจวินที่เป็นเวรดึกกำลังเปลี่ยนยาให้ผู้ป่วย กำลังยุ่งวุ่นวายจนไม่มีเวลาว่าง

เฉินชางเพิ่งจะเปลี่ยนไปสวมชุดกาวน์และเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็พบว่ามีชายหญิงอายุสามสิบกว่าปีคู่หนึ่งเข้ามาที่แผนกฉุกเฉิน

ทั้งสองเดินกันมาแบบไม่มีใครสนใจใคร! ประหนึ่งว่ามีใครบางคนนอกใจ ราวกับมีความแค้นเรื่องเมียน้อยผัวน้อยต่อกันอย่างไรอย่างนั้น

หากทั้งสองบังเอิญหันมามองกันก็จะปั้นหน้าบึ้งตึง!

ตอนนี้เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า แผนกผู้ป่วยนอกยังไม่เปิดทำการ เป็นเวลาที่แผนกฉุกเฉินยุ่งที่สุด

เมื่อทั้งสองเห็นเฉินชาง ดวงตาก็เปล่งประกาย รีบวิ่งเข้าไปหาทันที

“หมอ!”

“หมอ!”

ทั้งสองเรียกพร้อมกัน เฉินชางก็เห็นอยู่กับตา

“ครับ!”

“ครับ!”

และเขาก็ส่งเสียงตอบไปสองครั้ง

ทั้งสองมองกันและกัน ฝ่ายหญิงมองผู้ชายด้วยท่าทีรังเกียจ “หึ! ไอ้ผู้ชายสกปรก!”

เมื่อฝ่ายชายได้ยินคำพูดนี้ก็โกรธขึ้นมาทันที เบิกตากว้างแล้วพูดขึ้นว่า “เธอว่าใครเป็นสกปรก! ผมเป็นสุภาพบุรุษนิสัยปกติทั่วไป เธอบอกว่าใครขี้ขลาด ผมยังไม่ว่าเธอเลย เธอยังมีหน้ามาว่าผมอีก!”

ฝ่ายหญิงโกรธจนหน้าเขียว ในดวงตามีประกายแห่งความโกรธลุกโชน “ได้ เก่งนักก็ไปเอาผู้หญิงอื่นให้ติดโรคตายไปเลยสิ!”

เมื่อผู้ชายได้ยินดังนั้นก็โกรธจนทนไม่ไหว “ผมไปเอาผู้หญิงคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมเหมาฮ่าวเป็นสุภาพบุรุษมากพอ ไม่ทำเรื่องที่ผิดต่อภรรยาหรอก! กลับเป็นเธอที่…หึ!”

ผู้ชายคนนั้นโกรธจนมือสั่น ชี้นิ้วไปที่ผู้หญิง อยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ในฐานะที่ดำรงตนเป็นสุภาพบุรุษเขาก็พูดไม่ออกจริงๆ!

เป็นภรรยาที่มีชู้ไม่ใช่หรือ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งโกรธ โกรธจนหน้าแดงไปหมด!

เขาสะบัดมือด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้วหมุนตัวคิดจะกลับไป!

ฝ่ายหญิงเห็นดังนั้นก็เกิดโกรธขึ้นมาอีกครั้ง “เธออะไร! คุณทำเรื่องน่ารังกียจ เอาโรคมาติดฉันแล้วยังไม่สนใจอีกเหรอ!”

เสียงทะเลาะของทั้งสองดึงดูดความสนใจของคนอื่น

เวลานี้เป็นเวรของเกาเฟิง ผู้ป่วยในแผนกฉุกเฉินก็ค่อนข้างมาก เมื่อเห็นคนทั้งสองชี้หน้าด่ากันก็เกิดความสนใจขึ้นมา

ฝ่ายชายเห็นดังนั้นก็ดึงฝ่ายหญิงไปในห้องห้องหนึ่ง

เฉินชางมึนงงเล็กน้อย เหมือนมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีชู้นะ

เมื่อเดินตามเข้ามาในห้อง เฉินชางก็คิดว่าหากตนไม่หยุดพวกเขา พวกเขาคงทะเลาะกันไม่จบไม่สิ้น

คิดได้ดังนี้ เฉินชางก็มองผู้ชายแล้วถามว่า “สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”

ฝ่ายชายเห็นเฉินชางพูดจาเกรงอกเกรงใจเช่นนี้ก็คลายอารมณ์โกรธลงมาก เขาทอดถอนใจออกมา “หมอครับ ช่วยตรวจหน่อยครับว่าผมเป็นโรคอะไร”

เฉินชางพยักหน้า “ครับ คุณไม่สบายตรงไหนครับ”

ชายคนนั้นมองไปรอบห้อง ด้านนอกยังมีคนมุงดูอยู่มากจึงรู้สึกเขินอาย

เขากล่าวอย่างเขินๆ ว่า “มีที่ลับตากว่านี้ไหมครับ ผมป่วยข้างล่าง! คุณดู…มันเป็นโรคอะไรครับ…รักษาได้หรือเปล่า…”

ฝ่ายชายพูดอ้ำๆ อึ้งๆ รู้สึกไม่สบายใจนัก

เฉินชางชะงักเล็กน้อย

ผมไม่เชี่ยวชาญด้านโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์หรอกนะ!

แต่…ตรวจดูก่อนค่อยว่ากันเถอะ บางทีอาจช่วยอะไรได้บ้าง

เมื่อคิดถึงตรงนี้เฉินชางก็พูดขึ้นว่า “คุณไปห้องตรวจกับผมนะครับ”

พูดจบเฉินชางก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำคนทั้งสองไปยังห้องตรวจ ทั้งสองมองกัน เธอมองฉัน ฉันมองเธอ จากนั้นก็แค่นเสียงเย็นๆ ออกมา

เมื่อเข้าไปที่ห้องตรวจแล้ว เฉินชางก็ปิดประตูลงแล้วพูดกับฝ่ายชายว่า “คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ เป็นมานานแค่ไหนแล้ว มีลักษณะอาการอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”

เขาตอบว่า “นานแค่ไหนผมก็จำไม่ได้แล้วครับ ตอนแรกข้างล่างคันเล็กน้อย ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ คิดว่าเป็นเพราะความชื้น แต่หลังๆ มานี้อาการรุนแรงยิ่งขึ้น ผมคันจนทนไม่ไหว บริเวณก้นและถุงอัณฑะเริ่มแดง เมื่อวานผมอาบน้ำเสร็จ ลองส่งกระจกดูเห็นว่ามีผื่นแดงขึ้นด้วย! เช้าวันนี้ผมตื่นมาก็พบว่ามันขยายขึ้น! แล้วยังมีตุ่มใสๆ อีก บางที่ก็เป็นแผลไปแล้ว!”

เมื่อเขากล่าวออกมาเช่นนี้เฉินชางก็ชะงักไปทันที

หรือจะเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์จริงๆ

เมื่อผู้หญิงได้ยินดังนั้นก็กล่าวออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “คุณคิดว่าคุณเป็น! แล้วฉันไม่เป็นเหรอ ฉันอายจนพูดไม่ออกแล้ว”

“หมอคะ ระยะนี้ฉันรู้สึกคันบริเวณขาหนีบและตรงนั้นจนทนไม่ไหว เดินทีก็รู้สึกทรมานมาก เช้าวันนี้ฉันลองสำรวจดูพบว่ามีผื่นแดงและตุ่มใสขึ้นด้วยค่ะ! ต้องเป็นเพราะไอ้ผู้ชายขี้ขลาดนี่ไปหาหญิงบริการจนติดโรคกลับมาแน่ แล้วยังเอามาติดฉันอีก!”

ผู้หญิงชี้หน้าด่าผู้ชายไปยกใหญ่!

อาการป่วยที่น่าขายหน้าแบบนี้ ไม่ว่าใครก็อับอายทั้งนั้น

หากไม่ใช่ว่าวันนี้สามีถามขึ้นว่า “คุณป่วยอะไรหรือเปล่า” เธอคงไม่ระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว!

เฉินชางเห็นทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันอีกครั้งก็พูดขึ้นว่า “เอาละครับ อย่าเพิ่งทะเลาะกัน ให้ผมดูก่อนว่าอาการมันเป็นยังไง”

กล่าวจบเฉินชางก็บอกให้ผู้ชายขึ้นเตียงแล้วถอดกางเกงออก

เฉินชางพบว่ามีตุ่มแดงและตุ่มใสจริงๆ ส่วนที่เป็นแผลดูเหมือนจะเป็นเพราะเกามากไปจนตุ่มใสพวกนั้นแตก

แต่…นี่มันเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่ไหนกันล่ะ!

มันคือสังคัง[1]ชัดๆ! แค่เป็นสังคังที่ค่อนข้างรุนแรงก็เท่านั้นเอง

ฝ่ายชายมีรูปร่างค่อนข้างอ้วน เมื่อถึงฤดูร้อนจะทำให้เกิดการอับชื้นได้ง่ายจนทำให้เกิดสังคัง

แต่นี่ไม่ใช่ส่วนสำคัญ!

ส่วนสำคัญก็คือหลังจากเฉินชางตรวจสอบตุ่มแดงแล้ว ในดวงตาก็ปรากฏตัวอักษรแจ้งเตือนขึ้นมาว่า

[สังคัง]

เฉินชางตาค้างไปแล้ว!

จู่ๆ เขาก็รับรู้ได้ว่าดวงตาทั้งสองของตนเปรียบเสมือนสูตรโกงที่ร้ายกาจในด้านการวินิจฉัยอาการป่วยทางผิวหนัง

ตัวอักษร [สังคัง] สีแดงปรากฏชัดเจนกระแทกตามากจริงๆ

[1] สังคัง (Tinea Cruris) เป็นโรคติดเชื้อราชนิดหนึ่งที่ส่งผลให้ผู้ที่ติดเชื้อเกิดอาการผิดปกติทางผิวหนัง เช่น เกิดผื่นแดงอักเสบ เป็นขุย และคันตามผิวหนัง โดยมักจะพบได้บ่อยบริเวณขาหนีบ อวัยวะเพศ ต้นขาด้านใน ก้น และผิวหนังที่มีความอับชื้นสูง