“ตอนนี้บางทีเขาอาจกำลังสังเกตพฤติกรรมของพวกเราผ่านอะไรบางอย่างอยู่” เหลิ่งหลิงยวิ๋นก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแสงสีขาวบนมือของเขา จากนั้นหันไปพูด “ไม่มีพิษ”
“เจ้าจะดูว่าน้ำนั้นมีพิษหรือไม่ทำไม ข้าไม่ดื่มน้ำจากที่นี่แน่นอน” สีเฉ่าฉีดูเบื่อหน่าย
“ไปเอาน้ำมา” แต่ชีอ้าวชวางกลับสั่งเช่นนี้
“ทำไม? ทำไม? ทำไมล่ะ? คุณหนูเก็บน้ำไว้ในแหวนมิติตั้งเยอะไม่ใช่หรือ” สีเฉ่าฉีร้องด้วยความคับแค้นใจและร้องโวยวาย
“เจ้างี่เง่า! ดูทำท่าเข้า ถ้าคนผู้นั้นเห็นเรามาที่นี่อาจจะสงสัยได้นะ” เฟิงอี้เซวียนกอดอกแล้วสอนเขาอย่างดูถูก
สีเฉ่าฉีก้าวไปข้างหน้าอย่างกลัดกลุ้ม แกะถุงน้ำรอบเอวของเขาและเริ่มตักน้ำ สีเฉ่าซื่อก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตักน้ำเช่นกัน
การคาดเดาของชีอ้าวชวางนั้นดีมาก ชายแปลกหน้าในค่ายกลสังเกตเห็นสิ่งนี้ ในขณะนี้เขาหดตัวลงใต้ก้อนหินขนาดใหญ่ที่ยื่นออกมาเพื่อหลีกเลี่ยงความหนาวเย็นระหว่างนั้นเขาก็มองไปที่ลูกแก้วในมือ เมื่อเห็นชีอ้าวชวางและคนอื่นๆ เข้าไปใกล้ทะเลสาบ หัวใจก็บีบแน่น แต่เมื่อเหลิ่งหลิงยวิ๋นตัดสินว่าน้ำในทะเลสาบไม่เป็นพิษและทุกคนเริ่มตักน้ำเขาก็โล่งใจทันที ทิ้งลูกแก้วในมือ หาววอดและพลิกตัวนอน จะมีใครเดาได้อย่างไรว่ากุญแจสำคัญของค่ายกลอยู่ก้นทะเลสาบ กัปตันจู้จี้เกินไปจริงๆ แม้ว่าหนึ่งในคนเหล่านี้จะพูดได้ว่าเป็นผู้จัดการอาร์ชบิชอปทั้งสิบสองแห่งวิหารแห่งแสงลงได้แต่เมื่อเทียบกับองค์กรของพวกเขาแล้ว วิหารแห่งแสงก็ไม่มีอะไร ตนเองคนเดียวก็สามารถจัดการพวกเขาได้แล้ว!
พอตกกลางคืนอุณหภูมิก็ลดลงอย่างรวดเร็ว แสงจันทร์ส่องสลัว
คนเดินบนถนนในเมืองเล็กๆ ยังคงเคลื่อนไหวเหมือนในยามกลางวันทั้งเดินไปและเดินกลับ
ชีอ้าวชวางและพรรคพวกสวมเสื้อคลุมเดินไปที่ใจกลางเมือง
ชีอ้าวชวางมาที่ทะเลสาบ หันไปมองสีเฉ่าฉีแล้วพูด “ลงไป”
“อ้าว! ไม่นะ ทำไมข้าอีกแล้วล่ะ!” สีเฉ่าฉีคร่ำครวญด้วยเสียงต่ำ
“เพราะเจ้าอยากออกไปจากที่นี่มากที่สุด” ชีอ้าวชวางนำสิ่งที่สีเฉ่าฉีพูดโต้กลับไป
“ไม่มีเหตุผลเลย หนาวขนาดนี้ ท่านจะปล่อยให้ข้าผู้เป็นนักเวทอ่อนแอลงไป นี่ไม่ใช่การฆาตกรรมหรือ?” สีเฉ่าฉีทำหน้าจะร้องไห้และเดินไปที่ทะเลสาบ
“พูดมาก!” ชีอ้าวชวางตะโกนเสียงเย็นชาพลางโบกมือ
สีเฉ่าฉีกุมหัวของเขาและนั่งยองๆ โดยไม่รู้ตัวแต่เขาไม่ได้สัมผัสกับความเจ็บปวดอย่างที่คิด กลับมีความอบอุ่นเกิดขึ้น จากนั้น สีเฉ่าฉีก็ก้มหน้าลงมอง ร่างกายของเขาถูกล้อมรอบด้วยแสงสีทองจางๆ
“รีบลงไปเร็วเข้า เดี๋ยวหลังจากที่เขตกั้นหมดไปแล้วเจ้าก็รอตัวแข็งได้เลย” ชีอ้าวชวางเร่ง
“ตายหมื่นครั้งก็ยอม คุณหนู ท่านเป็นคนจิตใจดีจริงๆ” สีเฉ่าฉียืนขึ้นและลงไปในน้ำโดยไม่พูดอะไรอีก
สีเฉ่าซื่อยืนอยู่บนชายฝั่งและกระตุกปากเล็กน้อย โง่มาก! เห็นได้ชัดว่าการทำเขตกั้นให้เป็นเรื่องปกติ แต่ตอนนี้เขาทำซาบซึ้งเหมือนเป็นบุญคุณใหญ่หลวง
หลังจากที่สีเฉ่าฉีลงไปในน้ำเขารู้สึกยินดีที่พบว่าร่างกายของเขาถูกแยกออกจากน้ำไม่มีน้ำหยด และเขตกั้นยังคงหลั่งไหลออกมาให้ความอบอุ่น เมื่อนึกถึงคำเตือนครั้งสุดท้ายของชีอ้าวชวางสีเฉ่าฉีเข้าใจว่าเวลาสำหรับเขตกั้นนี้มีจำกัด ดังนั้นเขาจึงรีบดำดิ่งลงไป
น้ำในทะเลสาบไม่ลึกมากหลังจากดำน้ำไปสักพัก สีเฉ่าฉีก็รู้สึกได้ถึงแรงพ่นเล็กน้อยของน้ำพุใต้ดิน และสิ่งที่เป็นรูปแผ่นแวววาวก็ตราตรึงใจเขาเช่นกัน ในขณะที่เขาเดินเข้าไปช้าๆ สีเฉ่าฉีรู้สึกได้ถึงคลื่นเวทมนตร์ที่แผ่ออกมาจากสิ่งนั้น สิ่งนี้หรือ? ดวงตาค่ายกลอะไรนั่น?
สีเฉ่าฉีกำลังจะยื่นมือออกไปเพื่อหยิบมันขึ้นมา ทันใดนั้นก็จำคำสั่งของชีอ้าวชวางได้ดังนั้นเขาจึงดึงมือออกอีกครั้ง และรีบไปที่ผิวน้ำ ตัดสินใจรายงานให้ชีอ้าวชวางฟังก่อน
เมื่อเขาขึ้นฝั่ง ก็พบทุกคนรออยู่ “เป็นอย่างไรบ้าง?” ชีอ้าวชวางถาม
“มีบางสิ่งที่แผ่คลื่นเวทมนตร์ออกมา ข้าไม่ได้สัมผัสมัน” สีเฉ่าฉีตอบ
“อืม” ชีอ้าวชวางพยักหน้า “น่าจะเป็นสิ่งนั้น”
“คุณหนู ตอนนี้เราจะทำอย่างไรกันดี?” สีเฉ่าฉีก้มลงและเอ่ยถาม เขตกั้นบนร่างกายของเขาหายไปช้าๆเขาอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
“ข้าจะลงไปดู พวกเจ้ารออยู่ที่นี่” ชีอ้าวชวางสะบัดนิ้วเบาๆ หลังจากพูดจบร่างกายของนางก็ถูกปกคลุมด้วยชั้นบางๆ ของเกราะสีทอง
“ข้าจะไปกับเจ้า” เฟิงอี้เซวียนก้าวไปข้างหน้า
“ไม่” ชีอ้าวชวางส่ายหัวเบาๆ “ทุกคนอยู่ที่นี่ พวกเจ้าล้วนเป็นนักเวทถ้าข้างล่างนั้นเสียเวลานาน ความแข็งแกร่งของพวกเจ้าจะไม่เพียงพอ”
ทุกคนนึกขึ้นได้ว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ในห้าคนนี้ชีอ้าวชวางเป็นคนเดียวที่เป็นทั้งนักเวทและนักรบ
“แต่ว่า!” เฟิงอี้เซวียนต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ชีอ้าวชวางหยุดไว้
“เจ้าลงไปก็ช่วยอะไรไม่ได้คอยอยู่ข้างบนดีกว่าพวกเจ้ารู้หรือว่าดวงตาค่ายกลคืออะไร?” คำพูดของชีอ้าวชวางทำให้เฟิงอี้เซวียนพูดไม่ออก
“ไม่ต้องกังวลไม่เป็นไรหรอก ใช้เวลาเล็กน้อยในการทำลายค่ายกล รอข้าอยู่ที่นี่” ชีอ้าวชวางพูดจบก็ลงไปในน้ำ
เฟิงอี้เซวียนตามมาข้างหลัง ยืนอยู่ที่ริมน้ำและมองไปในน้ำอย่างเป็นห่วง
ชีอ้าวชวางดำน้ำไป เมื่อเข้าใกล้มากขึ้นก็เพ่งมอง เห็นแผ่นขนาดเล็กที่สว่างสดใส เฉพาะตอนที่ว่ายน้ำเท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่าสิ่งนั้นมีขนาดเพียงเท่าฝ่ามือของทารกและมันก็นอนราบและหมุนช้าๆ ผิวด้านหน้าเรียบเหมือนกระจกดูเหมือนทำจากคริสตัลในขณะที่ด้านหลังทำด้วยทองแดงมีลวดลายเรียบง่ายและลึกลับ แผ่คลื่นเวทมนตร์ออกมา
ปลดออกหรือ? จะปลดออกอย่างไร?
ชีอ้าวชวางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยื่นมือออกไปสัมผัสแผ่นเงางามนั้น
ทันทีที่มือของชีอ้าวชวางแตะแผ่นนั้น ภาพตรงหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที!
ภาพตรงหน้าชีอ้าวชวางคือชายหาดกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด บริเวณที่ควรเป็นทะเลแห้งผากไม่มีน้ำสักหยด และมีเปลือกหอยสวยงามหลากสีบนชายหาด
วูบ…
เสียงดังเพียงเล็กน้อยที่ด้านหลังทำให้ชีอ้าวชวางตื่นตัวหันหน้าไปอย่างรวดเร็ว แต่ได้พบกับใบหน้าที่เหมือนตนเอง
ชีอ้าวชวางก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวัง
ภาพลวงตาหรือ?
ด้วยความประหลาดใจของชีอ้าวชวางอีกฝ่ายก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อยและถอยหลังไปสองก้าวเช่นกัน
“เจ้าเป็นใคร?” อีกฝ่ายขมวดคิ้วและถามชีอ้าวชวางเสียงของอีกฝ่ายก็เหมือนกับชีอ้าวชวางไม่มีผิด!
ชีอ้าวชวางตกใจเล็กน้อย นี่คือสิ่งที่นางต้องการจะถาม
ชีอ้าวชวางมองคนที่ท่าทางและแต่งตัวเหมือนกับตนเองเงียบๆ นี่คือตัวตนทั้งหมดที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันราวกับว่ามองในกระจก
การแสดงออกของอีกฝ่ายสงบลงอย่างรวดเร็วและการแสดงออกที่เย็นชานั้นดูคุ้นเคยในสายตาของชีอ้าวชวาง ริมฝีปากบางพ่นคำพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม“ภาพลวงตา!”
ไม่ต้องรอการเคลื่อนไหวของชีอ้าวชวางดาบเปลวไฟสีทองขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในมือของคู่ต่อสู้! จิตวิญญาณดาบที่ดุร้ายทำให้ชีอ้าวชวางประหลาดใจอีกครั้ง ชีอ้าวชวางหลบและพลังของดาบก็ผ่านไปเส้นไหมสีน้ำเงินตกลงมาเล็กน้อย
“หึ!” เมื่อเห็นชีอ้าวชวางหลบ อีกฝ่ายก็ไล่ตามและเหวี่ยงดาบอีกครั้ง
“เจ้าเป็นใคร?” ชีอ้าวชวางย้อนกลับไปอย่างรวดเร็วและถามด้วยเสียงทุ้ม
“แคลร์ ฮิลล์!” ฝ่ายตรงข้ามเหวี่ยงดาบอย่างรุนแรงและพูดเสียงเย็นชา “เจ้าต้องรีบแก้ไขภาพลวงตาของเจ้า พวกเขายังรออยู่”
ช่วงเวลาต่อมา รูม่านตาของ “แคลร์” ก็ขยายตัวมีเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากของนาง และมองไปที่ชีอ้าวชวางด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นด้วยความไม่เชื่อ ร่างของนางถูกแทงด้วยดาบยักษ์ในมือของชีอ้าวชวางเลือดยังคงหยดลงที่ปลายดาบยักษ์นั้น
“…ทำไม?”ร่างของ “แคลร์” เบิกตากว้างดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงถูกฆ่าในไม่กี่วินาที เห็นได้ชัดว่านางคัดลอกทุกอย่างของอีกฝ่ายได้อย่างสมบูรณ์แบบ เหตุใดนางจึงถูกฆ่าอย่างง่ายดาย
“ประการแรกชื่อแคลร์ได้ล่วงลับไปแล้วกับแม่ของนาง ประการที่สองเจ้าพูดมากเกินไป” ชีอ้าวชวางดึงดาบของนางออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าของนาง แคลร์ ฮิลล์…ชื่อหายไปในวันที่แคทเธอรีนเสียชีวิตแล้วนี่คือหน้าที่ของสมบัตินี้หรือ? ค่ายกลสะท้อนการโจมตีทั้งหมดและเมื่อมีผู้ใดสัมผัสมันก็จะปล่อยให้คนผู้นั้นเข้ามาในโลกนี้และคัดลอกบุคคลนั้นเพื่อขัดขวางไว้ แต่ว่า คราวนี้สมบัติชิ้นนี้ดูเหมือนจะมองไม่เห็นถึงแก่นแท้ ว่าตนไม่ใช่แคลร์ ฮิลล์ ผู้นั้นแล้ว!
ในช่วงเวลาต่อมาร่างของแคลร์ก็หายไปคราบเลือดที่พื้นและดาบชีอ้าวชวางก็หายไปเช่นกัน ทะเลแห้งผากตรงหน้าเต็มไปด้วยน้ำสีฟ้าเข้มในทันที คลื่นซัดสาดเข้าหาชายหาด
บนชายหาด เด็กหญิงตัวเล็กๆ ในชุดสีขาวราวกับหิมะและชุดหยกสีชมพูก้าวขึ้นมาบนชายหาดด้วยเท้าเปล่าและยิ้มอย่างสดใสให้กับชีอ้าวชวาง
ชีอ้าวชวางยังไม่คืนสติดี ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้านางหายไปทันที ทะเลสีฟ้าเข้มชายหาดที่เต็มไปด้วยเปลือกหอยหลากสีและเด็กหญิงตัวน้อยที่ยิ้มแย้มก็หายไปแล้ว
หลังจากที่ชีอ้าวชวางได้สติแล้ว นางก็ก้มหัวลงและพบว่านางถือแผ่นขนาดเล็กไว้ในมือ
ทั้งสี่คนที่อยู่ริมทะเลสาบมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยความประหลาดใจ
ค่ายกลค่อยๆจางลงแล้วก็หายไป
ค่ายกลถูกทำลายแล้ว!
ทันใดนั้นชายประหลาดที่อยู่เบื้องหลังหินก้อนใหญ่ก็ตื่นขึ้นมาขณะนี้ใบหน้าของเขาซีดเผือดแล้วเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสีดำ!
ค่ายกลแตก!
และสมบัติของเขาหินหมึกแก้วหลากสีก็ได้เปลี่ยนมือเจ้าของแล้ว!
บ้าเอ๊ย! หินหมึกแก้วหลากสีเปลี่ยนมือจริงหรือ?! มีความผิดพลาดหรือไม่! เมื่อครู่เปลี่ยนมือไปแล้ว! ตอนนี้ตนเองไม่สามารถรู้สึกถึงการมีอยู่ของหินหมึกแก้วหลากสีได้เลย
ใคร? เป็นใครกัน? สามารถทำลายค่ายกลได้ และทำให้หินหมึกแก้วหลากสีของเขาเปลี่ยนเจ้านาย! ชายประหลาดดึงทึ้งผมของเขาอย่างรุนแรง มองขึ้นไปบนฟ้า แต่กลัวจะดึงดูดคนไม่กี่คนที่เพิ่งทำลายค่ายกลไป เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะเผชิญหน้ากับคนพวกนั้นที่รวมพลังกันอย่างแน่นอน! ดูเหมือนว่าจะประเมินพวกเขาต่ำเกินไปจริงๆ!
ตอนนี้ชายประหลาดเสียใจมาก ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เขางเชื่อฟังคำพูดของกัปตันและปฏิบัติกับทุกคนอย่างเชื่อฟัง ในเวลานี้ต้องไม่ประมาท ตอนนี้ไม่มีใครถูกฆ่า แต่เขาสูญเสียของรักไป
สมควรตาย!
ชายแปลกหน้าโกรธมาก แต่เขาก็ลุกขึ้นอย่างมีสติและรีบออกไปในทิศทางที่ห่างไกลจากเมือง สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือไปพบกัปตันทันทีและเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น จะต้องเอาหินหมึกแก้วกลับมาให้ได้!
