เหนียงจื่อของคุณชายขี้โรค – ตอนที่ 367 นัดพบ มีคนไม่พอใจ (1)

แต่เขาไม่อาจให้เชียนเสวี่ยอดกลั้นต่อเรื่องสกปรกน่ารำคาญใจเหล่านี้ตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งเข้ามาได้! หากเป็นเช่นนั้น เขาจะรู้สึกปวดใจมากยิ่งขึ้น!

“พี่เซ่าชิง…ท่านกำลังกล่าวอันใด ตระกูลหนิงก็คือตระกูลอวี่เหวิน ตระกูลอวี่เหวินก็คือตระกูลหนิงไม่ใช่หรือเจ้าคะ ทำไมจะต้องขีดเส้นชัดเจนเช่นนั้นด้วยเล่า”

อวี่เหวินหันเหล่ยมองหนิงเซ่าชิงด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ และแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสงสัยในวาจาของเขา

แต่กลับไม่รู้ว่าประโยคนี้ได้ทำลายฟางเส้นสุดท้ายลง!

ตระกูลหนิงก็คือตระกูลอวี่เหวินไม่ใช่หรือ หญิงชราได้สติขึ้นมาทันที!

หมุนกายสะบัดฝ่ามือใส่อวี่เหวินหันเหล่ยไปครั้งหนึ่ง! เสียงดังเป็นอย่างมาก!

“เหล่าฮูหยิน…นี่ท่าน…” อวี่เหวินหันเหล่ยกุมใบหน้าด้วยความน้อยใจ ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา ทว่าในใจกลับด่าว่า ยายแก่ตายยากตบนางทำไมกัน อีกทั้งยังทำให้นางอับอายขายหน้าต่อหน้าหนิงเซ่าชิงด้วย

วันใดที่นางแต่งเข้าตระกูลหนิง นั่งในตำแหน่งนายหญิงของตระกูล คนแรกที่นางจะจัดการคือยายแก่ตายยากนี่แน่นอน

เดิมอวี่เหวินหันเหล่ยก็ไม่ใช่คนฉลาด แววตานางแสดงสิ่งที่นางคิดแล้วจะสามารถปิดบังคนสองคนที่ฉลาดเป็นที่สุดได้อย่างไร

คนไม่เอาไหน!

หนิงเซ่าชิงมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา และปราศจากความรู้สึกใดๆ เขารู้ว่าท่านย่าของเขาไม่ใช่สตรีที่โง่เขลา!

สีหน้าของหนิงเหล่าฮูหยินย่ำแย่ถึงขีดสุด

“ใครก็ได้! มาประคองคุณหนูออกไปหน่อย!” นางพูดว่าประคองออกไป ก็นับว่าเป็นการไว้หน้าอวี่เหวินหันเหล่ยแล้ว

แต่อวี่เหวินหันเหล่ยกลับไม่รับน้ำใจแม้แต่น้อย! ยังคงมีความเกลียดชังอยู่!

เหล่าฮูหยินต้องไม่ได้สนทนาเรื่องที่เป็นผลดีต่อตนเองกับพี่เซ่าชิงเป็นการส่วนตัวแน่นอน!

“ไม่! กูไหน่ไน! หันเหล่ยไม่ไป! มีเรื่องอันใดที่ต้องให้หลีกเลี่ยงด้วย ตระกูลอวี่เหวินของพวกเราไม่ได้กลายเป็นครอบครัวเดียวกันกับตระกูลหนิงตั้งนานแล้วหรือเจ้าคะ ยังจะมีความลับอันใดอีก หันเหล่ยไม่ไป!”

นางกล่าววาจานี้จบ หนิงเหล่าฮูหยินก็เจ็บหน้าอกขึ้นมาทันที! ลำคอขมปร่า…เกือบจะโมโหจนกระอักเลือด

อายุมากแล้ว พลังเส้นลมปราณไม่ดี เลือดไม่ได้กระอักออกมา แต่ภาพเบื้องหน้ากลับดำมืด

“ท่านย่า!” หนิงเซ่าชิงตกใจ รีบเคลื่อนตัวไปข้างกายหนิงเหล่าฮูหยิน และรับร่างที่กำลังจะล้มลงไปที่พื้นเอาไว้!

“ท่านย่า! ท่านย่า ท่านเป็นอย่างไรบ้าง ท่านย่าอย่าทำให้เซ่าชิงตกใจสิขอรับ!” หนิงเซ่าชิงร้อนใจมาก

นี่คือย่าแท้ๆ ของเขา แม้ว่าวันนี้เขามีเจตนาจะตักเตือนท่านย่าจริงๆ แต่กลับไม่อยากให้เกิดอันตรายขึ้นกับหญิงชราเช่นนั้นสักนิดเดียว!

อวี่เหวินหันเหล่ยก็ร้อนใจเช่นกัน แต่เดิมในใจนางก็รู้สึกโมโห ตอนนี้จึงรู้จักแต่ยืนโง่เง่าอยู่อีกด้านหนึ่ง

ความแตกต่างระหว่างหลานชายกับหลานชายหลานสาวตระกูลอวี่เหวินปรากฎขึ้น

หนิงเหล่าฮูหยินก็แค่ถูกอารมณ์โมโหฉับพลันทำให้เลือดไหลไปหล่อเลี้ยงหัวใจไม่พอเท่านั้น ความจริงแล้วร่างกายไม่ได้เป็นอะไรมาก ชั่วพริบตาที่หนิงเซ่าชิงรับนางเอาไว้ เหล่าฮูหยินก็รู้สึกว่าตนเองผิดบ้างแล้วจริงๆ

นางตำหนิหลานชายของตนเอง เพื่อคนไม่เอาไหนคนหนึ่ง

“เซ่าชิง…” หญิงชราถอนหายใจ รู้สึกเสียใจในภายหลังขึ้นมาบ้างแล้ว

“ใครก็ได้! มานำตัวคุณหนูออกไป!” หนิงเซ่าชิงระเบิดโทสะ!

หนิงเหล่าฮูหยินกล่าวว่าประคองออกไป ส่วนตอนนี้หนิงเซ่าชิงกล่าวว่านำตัวออกไป!

ล้วนออกไปเหมือนกัน แต่กลับไม่ใช่ความหมายเดียวกันแม้แต่น้อย!

หลังจากนั้น…

“นี่! เจ้าเป็นใคร เจ้าปล่อยข้านะ! เจ้ารู้ไหมว่าข้าคือใคร พี่เซ่าชิงช่วยข้าด้วย…”

เสียงนั้นห่างไกลออกไปเรื่อยๆ หนิงเซ่าชิงก็คร้านจะฟัง เขามองหนิงเหล่าฮูหยินด้วยความกังวล

“ท่านย่าวางใจได้ขอรับ เซ่าชิงไม่ทำอันใดนางแน่นอน ถึงอย่างไร…นางก็เป็นคนตระกูลอวี่เหวิน เพียงแค่ให้เตาหนูพานางไปสถานที่สงบเงียบเท่านั้นเอง”

หนิงเหล่าฮูหยินพยักหน้า ไม่ได้กล่าวอันใดอีก และหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้าอยู่บ้าง

แม้ว่าตอนนี้นางจะเข้าใจแล้ว แต่ตระกูลอวี่เหวิน…

สุดท้ายก็ดูแลมาหลายปีขนาดนี้ ไม่ใช่กล่าวว่าจะปล่อยวางก็ปล่อยได้ทันทีเลย

หันเหล่ยใช้ไม่ได้แล้ว หวังว่าครั้งหน้าคนที่ตระกูลอวี่เหวินส่งมาจะมีปฏิภาณไหวพริบสักสองสามคน

รอจนมั่วเชียนเสวี่ยผู้นั้นแต่งเข้ามา ก็สามารถรับสาวใช้หรือสตรีนางอื่นให้เซ่าชิงได้แล้ว มีลูกหลานมากถึงจะมีความสุข

ผู้นำตระกูลคนไหนบ้างที่ไม่ได้มีสามภรรยาสี่อนุ มั่วเชียนเสวี่ยจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถขัดขวางการรับอนุภรรยาของผู้นำตระกูลหนิงได้เช่นกัน

เพียงแค่ค่อยๆ โน้มน้าวไป ชิงเอ๋อร์ย่อมเปลี่ยนความคิด และสนใจตระกูลอวี่เหวินใหม่อีกครั้ง…

ตอนนี้อวี่เหวินหันเหล่ยที่ตรึกตรองอยู่ในสถานที่สงบเงียบ

“กรี้ด…ช่วยด้วย!…พี่เซ่าชิงช่วยข้าด้วย! ข้าว่ายน้ำไม่เป็น…ฮือ…ฮือ…”

อวี่เหวินหันเหล่ยถูกเตาหนูโยนลงสระบุปผาในเรือนหลังของตระกูลหนิง

เตาหนูมองอวี่เหวินหันเหล่ยที่ตะเกียกตะกายอยู่ในน้ำด้วยสายตาเย็นชา ใบหน้าไร้ความรู้สึก

อวี่เหวินหันเหล่ยที่อยู่ในน้ำออกแรงพยุงตัว…ร้องตะโกน…สุดท้ายก็ค่อยๆ เงียบเสียงไป…

เตาหนูพิงร่างอยู่ที่ต้นไม้ด้านข้าง เห็นว่าพอสมควรแล้ว นายท่านไม่ได้ให้เขาจัดการคนถึงตาย เขาแตะปลายเท้า ลอยตัวขึ้นไป…คว้าคนขึ้นมาโยนไว้บนหญ้า และลอยตัวจากไป กระทั่งมองก็ไม่มองสักแวบเดียว…

เรื่องที่เกิดขึ้นในจวนหนิง มั่วเชียนเสวี่ยย่อมไม่รู้

หลายวันนี้ยากที่จะมีเวลาว่างเช่นนี้ ประการแรกคือไม่มีงานเลี้ยงของสตรีชั้นสูง และบุตรีของชนชั้นสูง ประการที่สองไม่มีคนที่นางเห็นแล้วขัดตามาลอยไปลอยมาตรงหน้า และที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ…

วันนี้ตอนกลางวันหนิเซ่าชิงให้คนส่งเทียบเชิญมา เมื่ออ่านรายละเอียดในเทียบเชิญจบแล้ว มั่วเชียนเสวี่ยก็หัวเราะอย่างไร้ภาพพจน์ตรงนั้นทันที ราวกับมุสิกที่แอบกินน้ำมันหมูตัวหนึ่ง

ปลายนิ้วเรียวขาวของมั่วเชียนเสวี่ยถือเทียบเชิญเอาไว้ หมุนตัวเต้นบัลเลต์ด้วยท่าทางสมบูรณ์แบบและสง่างาม

มั่วเหนียงที่ยืนอยู่ด้านหลังมั่วเชียนเสวี่ย เห็นท่าทางราวกับเด็กสาวของนางแล้ว ก็ยิ้มเช่นกัน แววตาที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนมีความสบายใจปรากฏขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ฮูหยิน ท่านกั๋วกง ถ้าหากว่าพวกท่านมองเห็นคุณหนูในตอนนี้ จะรู้สึกชื่นใจอย่างไร้ที่เปรียบเหมือนกับบ่าวไหมเจ้าคะ

มั่วเชียนเสวี่ยส่งชูอีกับสื่ออู่ไปตรวจสอบที่หมู่บ้านแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรงแต่กลับยังไม่กลับมา มั่วเหนียงคิดว่า แปดส่วนคงจะถูกพวกหวังเทียนเหลยดึงตัวเอาไว้ เกรงว่าตอนเย็นถึงจะกลับมา

บุตรีตระกูลมั่วสองคนที่ถูกมั่วเหนียงจัดการไปรอบหนึ่ง หลายวันมานี้ก็ไม่กล้าแสร้งมาทักทายยามเช้าอีกแล้ว

อากาศร้อนอยู่บ้าง ภายในเรือนจึงอุดอู้เล็กน้อย มั่วเชียนเสวี่ยเอนกายพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้โยกในเรือนอย่างอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ฮัมเพลงรักยิ้มๆ

มั่วเหนียงกำชับตักเตือนเหล่าสาวใช้ในเรือนว่า ถ้าหากมีใครกล้านำเรื่องที่คุณหนูได้รับเทียบเชิญจากว่าที่กูเหยียไปแจ้งให้บุตรีตระกูลมั่วจากเรือนเฝ่ยชุ่ยกับเรือนหู่พั่วสองคนนั้นทราบ เช่นนั้นก็อย่าโทษนางว่าไม่เกรงใจ

แม้ว่าจะถูกมั่วเหนียงเอ่ยเตือน ทว่า วันนี้เหล่าสาวใช้และผอจื่อในเรือนเสวี่ยหว่านยังคงอารมณ์ดีมาก

เจ้านายอารมณ์ดี ทั้งยังไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องทำ อารมณ์ของพวกนางย่อมดีด้วยเป็นธรรมดา อยู่ดีไม่ว่าดี พวกนางจะไปสนใจสองคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยทำไม

มั่วเชียนเสวี่ยที่เอนร่างอยู่บนเก้าอี้โยกอย่างสบายใจนั้นพลิกตัวไปพลิกตัวมาก็ยังนอนไม่หลับ นางหรี่ตามองดวงอาทิตย์ หลังจากนั้นก็หยิบเทียบเชิญออกมาอ่านอีกรอบ

เทียบเชิญนี้ไม่เหมือนกับเทียบเชิญอื่นๆ นี่คือเทียบเชิญที่หนิงเซ่าชิงให้คนมาส่งอย่างเป็นทางการ ส่งมาอย่างเปิดเผย