“นี่คือสิ่งที่คุณหมายถึงพยายามอย่าคิดฟุ้งซ่านใช่ไหม”
แวนส์อดไม่ได้ที่จะพึมพำในขณะที่เขาจ้องมองไปที่…สัตว์ร้ายที่แสดงตัวอยู่อีกด้านของประตูขณะที่มันเปิดออกจนสุด สิ่งแรกที่เห็นคือ…หน้าอกขนาดอันมหึมาของสัตว์ร้ายซึ่งขยับได้แม้กระทั่งการเคลื่อนไหวที่ง่ายที่สุดของมัน
แม้แต่ผมยาวที่เกือบถึงพื้นก็ไม่สามารถปกปิดความเย้ายวนใจที่มันมีได้ และแตกต่างจากแมงมุมปีศาจที่แวนส์เคยเห็นมาจนถึงตอนนี้นี่ มันเป็นตัวแรกที่มีร่างของมนุษย์จริงๆและเป็นมนุษย์ที่น่าดึงดูดมาก
แวนส์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ในขณะที่เขากระพริบตาสองสามครั้ง และพยายามละสายตาจากชิ้นส่วนมนุษย์ของแมงมุม นานมากแล้วที่เขาได้เห็นผู้หญิงเปลือยกายเป็นครั้งสุดท้าย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถมีสมาธิได้มากขนาดนั้น แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็จับมือและเบี่ยงสายตาออกได้สำเร็จ
แวนส์มองไปที่นิชาที่คิ้วขมวด ขณะที่เธอเดาะลิ้นของเธอ ทั้ง 3 คนมีสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วของพวกเขาคงที่ แต่อย่างไรก็ตามจมูกที่พองและกระตุก ด้านข้างของปากของพวกเขาที่ค่อยๆยกขึ้นนั้นล้มเหลวในความพยายามที่จะซ่อนความสุขที่พวกเขารู้สึกไว้ภายใน
อืม…แวนส์ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้จริงๆ มันยากเกินไปที่จะไม่คิดฟุ้งซ่านกับเรื่องแบบนี้ นี่มันแตกต่างจากมหาแมงมุมปีศาจที่มีขนาดใหญ่กว่า บอสของประตูมิตินี้มีขนาดปานกลางมันมีขนาดเช่นเดียวกันแมงมุมทั้งสามตัวที่แวนส์ต่อสู้ก่อนหน้านี้
ห้องที่แมงมุมปีศาจอยู่ในนั้นมีเสากระจัดกระจายไปทั่ว บางเสาหักครึ่งและบางส่วนยังคงดันเพดานไว้
“ทำไม…มันไม่มองเราด้วยซ้ำ” แวนส์กระซิบขณะเดินเข้ามาหานิชาจากด้านหลังอย่างระมัดระวัง
“…ฉันไม่รู้” นิชาเหล่ตาของเธอขณะที่เธอจ้องไปที่แมงมุมปีศาจ
“มันค่อนข้างแตกต่างจากแมงมุมปีศาจที่ฉันเคยเห็นมาก่อน”
“ไม่เป็นไร” สก็อตขัดจังหวะการสนทนาของแวนส์และนิชา
“สุดท้ายมันก็ยังคงเป็นสัตว์ร้ายอยู่ดี แม้ว่ามันจะเป็นแมงมุมปีศาจที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาก็ตาม”
“ฮ่าๆ” นักเวทย์ทั้งสองคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของสก็อต์
“คุณพูดถูก” พวกเขากระซิบขณะที่พวกเขาปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆ
เมื่อได้ยินความคิดของผู้ชายนิชาก็อดไม่ได้ที่จะเดาะลิ้นของเธอขณะที่เธอเตรียมใบมีดของเธอ
“แผนเดิมไหม?”
“แผนเดิม” สก็อต์พูดขณะยกโล่ขึ้น
“เจ้าหนูอยู่ที่นี่นะ” เขาพูดขณะที่ก้าวไปข้างหน้าช้าๆ นิชาและอีกสองคนรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขาขณะที่พวกเขาเข้าไปในห้องของบอสประตูมิติ
“ไปกันเถอะ!” จากนั้นสก็อตก็ตะโกนขึ้นในขณะที่เขาเร่งฝีเท้า คนอื่นๆตามเขามาจากด้านหลัง…แต่ทันทีที่พวกเขาผ่านทางเข้าประตู พวกเขาทั้งสี่ก็หายไป
“!!!”
แวนส์กระพริบตาสองสามครั้งขณะที่เขามองไปรอบๆ
“พวก…พวกเขาไปไหน?” แวนส์กระซิบ
‘เกิดอะไรขึ้น?’ แวนส์คิด ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปข้างในเขาไม่แม้แต่จะละสายตาจากสมาชิกของกิลด์เลย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างพวกเขาก็หายไปอย่างกะทันหันโดยไม่มีการเตือนใดๆพวกเขาหายไปทันที
มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับทางเข้าประตูหรือเปล่า? พวกเขาย้ายไปที่อื่นของประตูมิติงั้นหรือ?
ความคิดมากมายกำลังแล่นอยู่ในความคิดของแวนส์ขณะที่เขาเดินเข้าไปในห้องอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็ค่อยๆเอื้อมมือไปตรวจดูว่ามือของเขาจะหายไปหรือไม่ ขณะที่มันเคลื่อนผ่านทางเข้าประตูเช่นกัน แต่ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของเขาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่สิ่งเดียวที่เขาได้รับกลับมาคือการดึงดูดความสนใจของบอสแมงมุมปีศาจ มันหันหน้ามาทางเขาทันที แวนส์กำลังจะเปิดสกิล [การรับรู้เวลา] แต่ก่อนที่เขาจะทำได้เขารู้สึกเจ็บที่แก้มขวา
“…อะไรน่ะ” แวนส์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเขารู้สึกได้ถึงรอยอุ่นๆที่หยดลงมาจากใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็สัมผัสใบหน้าของเขาอย่างรวดเร็ว และมันเป็นเลือดจริงๆ
และทันทีที่เขาเห็นนิ้วสีแดงของเขา เขาก็เปิดใช้งาน [การรับรู้เวลา] อย่างรวดเร็วเพื่อที่เขาจะได้ถอยหนีและคิดแผนการ แต่เมื่อเขาทำเช่นนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงการมองเห็นที่เปลี่ยนไปในขณะที่เขาค่อยๆล้มลงไปที่พื้นเท้าของเขาถูกลากไปที่แมงมุมปีศาจ การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันทำให้เขาขนลุกอย่างรวดเร็ว เขารีบลุกขึ้นยืนและวิ่งก่อนที่ทักษะ [การรับรู้เวลา] ของเขานะทำให้เขาปวดหัว
จากนั้นเขาก็กระแทกอาวุธของเขาซึ่งเป็นหอกที่ทำจากขาของแมงมุมปีศาจเข้าหาสิ่งที่ลากเท้าของเขา มันเป็นใยที่มาจากบอสแมงมุมปีศาจ อย่างไรก็ตามไม่ว่าเขาจะพยายามลบหรือตัดใยแมงมุมมากแค่ไหนอาวุธของเขาก็ไม่สามารถแม้แต่จะตัดใยแมงมุมนั้นได้เลย
“บ้าเอ้ย!” แวนส์อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนกขณะที่บอสแมงมุมปีศาจยังคงลากเขาไป แม้ว่าเขาจะมีทักษะ [การรับรู้เวลา] อยู่ แต่ความเร็วที่เขาถูกดึงก็ยังเร็วอย่างเห็นได้ชัด เขาคิดว่าถ้าเขาไม่มีทักษะเขาก็คงจะตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรูแล้ว
“นี่…คือบอสของประตูมิติเหรอ?” แวนส์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างประหม่า ขณะที่เขาเข้าใกล้มอนสเตอร์มากขึ้นเรื่อยๆเขาสงสัยว่าสมาชิกของกิลด์เซอร์เบอรัส 7 หัวจะใช้กลยุทธ์แบบไหนกับสัตว์ประหลาดชนิดนี้
แวนส์หลับตาลงแล้วหายใจเข้าลึกๆเขากำลังทำมันอีกครั้ง จิตใจของเขาระส่ำระสายเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเกือบตายก่อนหน้านี้ สิ่งที่สำคัญในการต่อสู้คือจิตใจที่สงบ เขาคิดอย่างรอบคอบและพยายามที่จะลุกขึ้นยืน
เนื่องจากเขาไม่สามารถตัดใยของแมงมุมปีศาจได้ เขาก็อาจใช้โอกาสนี้โจมตีมันได้เช่นกัน ดังนั้นด้วยความคิดที่แน่วแน่เขาจึงรีบวิ่งไปที่แมงมุมปีศาจพร้อมกับอาวุธของเขา เขาชี้มันไปที่เป้าหมายอย่างมั่นคงและเป้าหมายนั่นคือดวงตาที่สวยงามของแมงมุมปีศาจ
อย่างไรก็ตามเมื่อผ่านไปได้ครึ่งทางชุดเกราะคล้ายใยแมงมุมได้ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆบนร่างกายของแมงมุมปีศาจ ไม่มันดูเหมือนจะช้าไปตั้งแต่ที่แวนส์มีทักษะ [การรับรู้เวลา] อยู่ แต่ถ้าเขาไม่ทำเช่นนั้นการปรากฏตัวของเกราะใยแมงมุมก็คงแทบจะเกิดขึ้นในทันที
“!!!”
แวนส์ยังคงเดินหน้าต่อไป แม้ว่าชุดเกราะจะปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ใยแมงมุมที่ดึงขาเขาไว้ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ยาก จากนั้นอาวุธของเขาก็กระเด็นออกจากแมงมุมปีศาจ และการขยับตัวเล็กน้อยทำให้หน้าอกขนาดใหญ่กระตุก
“…อ่ะ”
ดวงตาของแวนส์เบิกกว้างขึ้นเมื่อเขาตระหนักถึงบางสิ่งได้อย่างรวดเร็ว ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ เขารู้ได้ทันทีว่า…
…เขาไม่เหมาะกับบอสของประตูมิติตัวนี้
