ตอนที่ 80 มนุษย์
แวนส์ขมวดคิ้ว ขณะที่มองไปยังหญิงชราที่อยู่ข้างหน้าเขา ถ้าเธออยู่ที่นี่ก่อนหน้านี้แล้วทําไมเธอไม่พยายามช่วยให้หลานชายของเรือสงบสิง?
ตอนนี้เธอยังยิ้มให้แวนส์ราวกับว่าคาดหวังอะไรจากเขา ทัศนคติที่ไม่ใส่ใจแบบนี้ทําให้เขานึกถึง…มิสเอลตันทันที
เมื่อลองคิดดูจากคําพูดของมิสเอลตันในตอนนั้น เขารู้ดีว่ามิสเอลตันสามารถติดตามความเร็ว ของเขาด้วยสายตาของเธอได้ และชาร์ล็อตต์ เธออาจจะสามารถทุ่มแวนส์ได้ก่อนที่เขาจะสามารถใช้ทักษะของเขาได้ด้วยซ้ํา
เหล่านักสู้ขั้นแนวหน้าทั้งหมดเป็นแบบนี้หรือเปล่า? แวนส์คิดขณะที่จ้องมองชาร์ล็อตต์
“มองฉันทําไม เด็กน้อย” ชาร์ล็อตต์หัวเราะเบาๆ
“สนใจฉันหรืออะไร”
“ ” แวนส์อดไม่ได้ที่จะหรี่ตกลง
“ทําธุระของเธอเถอะ” ชาร์ล็อตต์พูดขณะที่กรงชั่วคราวที่เธอทําขึ้นเพื่อควบคุมไม่ให้เอ็ดเวิร์ดอาละวาด
เมื่อเห็นสายตาที่คาดหวังในดวงตาของชาร์ล็อตต์ แวนส์ทําได้เพียงถอนหายใจยาวๆและลึกๆ ก่อนจะมุ่งความสนใจไปที่เอ็ดเวิร์ด
“เอ็ดเวิร์ด นายต้องปิดทักษะการแปลงร่างของนายเสียก่อน” เขากล่าว แต่คําพูดของเขาดูไม่มีผล ในขณะที่เอ็ดเวิร์ดยังคงกระแทกร่างของเขาไปที่กรง และพยายามปลดปล่อยตัวเองอย่างไม่ลดละ
แวนส์อดไม่ได้ที่จะเดาะสิ้นของเขาด้วยความหงุดหงิด บางทีเขาไม่คววขอให้เอ็ดเวิร์ดเปิดหน้าต่างสถานะ เพราะมันทําให้เขาคลั่งมากขึ้น
แวนส์จำครั้งแรกที่ระบบของเขาตื่นขึ้นได้ มันมีสิ่งที่ขีดเขียนลอยอยู่ตรงหน้าของเขาเต็มไปหมด และเขาจําได้ว่าเขาตื่นตระหนกและกรีดร้องเพราะเขาคิดว่าตาของเขากําลังจะบอก
แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็ตระหนักว่าคําพูดที่ไม่สามารถอ่านได้ซึ่งปรากฏต่อหน้าเขานั้น เป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาคือผู้ควบคุมระบบ ซึ่งทําให้ความตื่นตระหนกของเขากลายเป็นความตื่นเต้นในทันที
แต่สําหรับเอ็ดเวิร์ด มันคงแตกต่างออกไปอย่างแน่นอน
แวนส์สูดหายใจเข้าลึกๆอีกครั้ง เขาต้องไม่ใช้วิธีนี้ แต่นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่เขาคิดได้ซึ่งจะทําให้เอ็ดเวิร์ดสงบสง
“นายต้องการมีคู่ใช่ไหม?” แวนส์กระซิบ และทันทีที่คําพูดของเขาไปถึงหูของเอ็ดเวิร์ด เขา ก็ค่อยๆหยุดเคลื่อนไหว และเอนตัวเข้าไปใกส์แวนส์
“นายเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม?” แวนส์ชี้ไปที่เบียทริซ
“เธอขอเบียทริซ”
เบียทริซอดไม่ได้ที่จะขยี้ตา เธอเพิ่งได้ยินชื่อของเธอถูกพูดถึงผ่านเสียงคํารามที่ทั้งสองทํากันงั้นหรอ? หรือเธอแค่ได้ยินไปเอง?
“ถ้านายกลับเป็นมนุษย์” แวนส์พูดข้าสิง
“ นายอาจมีโอกาสได้แต่งงานกับเธอ”
“!” ดวงตาสีดําสนิทของเอ็ดเวิร์ดกระวนกระวายทันทีที่ได้ยินคําพูดของแวนส์
“แต่นายต้องแปลงร่างเป็นมนุษย์ก่อน” แวนส์เสริม
“และนายต้องคุยกับเธอ และให้ของขวัญกับเธอ”
“มนุษย์… ฉันเหรอ?” เอ็ดเวิร์ดถอนหายใจ ควันที่ออกมาจากจมูกของเขาเริ่มจางลง
“ใช่”
“ฉันเป็นมนุษย์ได้ไหม?” เอ็ดเวิร์ดเอียงศีรษะ
“นายเป็นมนุษย์” แวนส์ตอบอย่างรวดเร็ว
“นายแค่ต้องปิดมัน ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม”
ชาร์ล็อตต์ที่กําลังพยายามคิดว่าทั้งสองคนจะพูดถึงเรื่องอะไร เธออดไม่ได้ที่จะกอดอกขณะที่เธอหายใจเข้าลึกๆ เขอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้รู้สึกไม่สบายใจ เพราะเธออาจก่อให้เกิดแผ่นดินไหวที่นี่ได้หากเธอเริ่มตัวสั่นเนื่องจากความกังวลของเธอ
“ถ้าจะมีเพศสัมพันธ์ นายต้องเป็นมนุษย์ก่อน” แวนส์กล่าวต่อ
“มนุษย์ ?”
“ใช่มนุษย์
“มนุษย์
“นายคือมนุษย์”
ทั้งกลุ่มอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ขณะที่มองดูทั้งสองแลกเปลี่ยนคํารามกัน แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที กลุ่มคนก็เบิกตากว้างอย่างด้วยความตกใจ
“มนุษย์”
“!!!”
เอ็ดเวิร์ดเปล่งเสียงออกมา
หลังจากนั้นทุกอย่างก็เงียบกริบ หากมีคนกระซิบกันตอนนี้ทุกคนจะได้ยินอย่างแน่นอน
เอ็ดเวิร์ดเปล่งเสียง และพวกเขาก็สามารถเข้าใจเขาได้
ชาร์ล็อตต์อดไม่ได้ที่จะปิดปากของเมื่อเธอกลัวที่จะส่งเสียงและกลบเสียงของหลานชายของเขาที่เธอปรารถนาจะได้ยินตลอดหลายปีที่ผ่านมา
“ฮึ…นาย” เสียงแหบแห้งของเอ็ดเวิร์ดเข้ามาในหูของพวกเขาอีกครั้ง
จากนั้นตัวของเขาก็เริ่มเล็กลง เสียงของกระดูกกระทบกัน เนื้อและกล้ามเนื้อที่ใบกันทําให้มันมีเสียงเหมือนเนื้อสองชนิดที่แตกต่างกันกําลังรวมเข้าด้วยกัน
แวนส์อดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อยเมื่อมองดูกระบวนการทั้งหมด เขาเกือบจะขอบคุณที่เขาไม่ได้ตื่นขึ้นในฐานะผู้ถูกระบบประเภทวิวัฒนาการ
เอ็ดเวิร์ดยังคงเปลี่ยนแปลงต่อไปเรื่อยๆ ขนาดของเขาเล็กลงเรื่อยๆ และในไม่ช้าขนที่ปกคลุมร่างกายและใบหน้าของเขาก็ค่อยๆลดลง จมูกยาวที่ยื่นออกมาจากใบหน้าของเขาเริ่มเรียงตัวเป็นแนวเดียวกัน
ศีรษะของเขาเริ่มคล้ายกับของมนุษย์ และผมที่ยาวและยุ่งเหยิงของเขาก็เริ่มงอกออกมาจากหนังศีรษะของเขา
แขนขาส่วนเกินที่เขามีอยู่ก็หายไปในที่สุด แขนขาของเขาตอนนี้เป็นแขนขาของมนุษย์โดยสิ้นเชิง
ชาร์ล็อตต์อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง เมื่อเห็นหลานชายของเธอเป็นครั้งแรก
“เอ็ดเวิร์ด” ชาร์ล็อตต์ครางเสียงอู้อี้ ขณะที่เธอกัดริมฝีปาก พยายามควบคุมอารมณ์เพื่อไม่ให้หลานชายของเขาตกใจ
วิคตอเรียก็ลุกขึ้นจากพื้นและค่อยๆเดินไปหาพี่ชายของเธอ เธอก้าวข้าๆแต่เต็มไปด้วยความสุข
“คุณย่า ?” เอ็ดเวิร์ดพูดขณะที่เขาหันไปทางขาร์สอาร์
“น้องสาวว” จากนั้นเขาก็พูดขณะมองไปยังวิคตอเรีย
– พี่ชาย…ใช่ ฉัน…ฉันเอง” น้ําตาที่วิคตอเรียกสั้นไว้ก็ระเบิดทันทีเมื่อเธอได้ยินชื่อของเธอถูกเรียกโดยพี่ชายของเธอ ในที่สุดสิ่งที่เธอคิดตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงพี่ชายของเธอ
ในความเป็นจริง วิคตอเรียไม่สนใจว่าเอ็ดเวิร์ดจะหน้าตาเป็นอย่างไร เมื่อแค่อยากได้ยินเขาเรียกชื่อเธอ ให้เรียกเธอว่าน้องสาวของเขา และในที่สุด ในที่สุดมันก็เกิดขึ้น
“อ่า…คุ…” เอ็ดเวิร์ดพูดก่อนจะสะดุดลิ้มลงกับพื้น และกระแทกกรงชั่วคราว ก้าวที่สงบนิ่งของเขาทําให้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถเดินได้อย่างถูกต้อง
เมื่อเห็นหลานชายของเขาคร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด ชาร์ล็อตต์จึงรีบยกกรงขึ้นแล้วโยนมันทิ้งไปด้านข้าง นั่นทําให้กรงนั้นทําลายต้นไม้ไปตลอดทาง
เมื่อต้องการวิ่งไปหาหลานชายของเธอ และช่วยเขาขึ้น เธออยากกอดเขา แต่เธอเลือกที่จะไม่ทําอย่างนั้น เธอกลัวว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมกําลังและทําร้ายเขาได้
ดังนั้น เธอจึงเพียงพยักหน้าให้วิคตอเรียและปล่อยให้เธอทํา
“พี่ชาย!” วิคตอเรียรีบกอดพี่ชายของเธอแน่น
“วิคตอ…”
ก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะพูดจบ แขนของเขาก็ทรุดลงและเลี้ยงศีรษะไปด้านข้าง
“พี่ชาย!?”
“เขาไม่เป็นไร” ซาร์สื่อตต์พูดอย่างรวดเร็วขณะหลับตา
“เขาหายใจไม่ค่อยสะดวก แต่หัวใจเขาเต้นปกติดี”
“เจ้าหนู เจ้าหนูทองคํา” ชาร์ล็อตต์หันศีรษะไปทางฮาร์วีย์
ฮาร์รีย์อดไม่ได้ที่จะสะดุ้งเมื่อจู่ๆ ชาร์ล็อตต์เรียกเขา
“ผมเหรอ?” เขาตะกุกตะกัก
“เธอพาเขากลับไปที่คฤหาสน์ได้ไหม?”
“ได้ ได้!” ด้วยเหตุผลบางอย่าง ฮาร์วีย์ทําความเคารพไปทางชาร์ล็อตต์โดยสัญชาตญาณ ก่อนจะยกเอ็ดเวิร์ดออกจากวิคตอเรียอย่างนุ่มนวล
เบียทริชรีบวิ่งไปหาวิคตอเรียช่วยเหลือเธอและถามเธอว่าเธอโอเคไหม
วิคตอเรียพยักหน้าโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย จากนั้นเธอก็ยิ้มและหันไปทางแวนส์
“ขอบคุณนะ” เธอกล่าวพร้อมก้มหัวลงอย่างสุดซึ่ง
แวนส์เพียงโบกมือตอบโดยบอกว่าไม่มีอะไร
“อัลเบิร์ต พาพวกเขาไปที่คฤหาสน์” ชาร์ล็อตต์สั่ง
“ครับท่านหญิง”
แวนส์อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆในที่สุดมันก็จบลงสักที เขาคิด
แม้ว่าทุกอย่างจะเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น แต่เขาก็รู้สึกเหมือนมันเป็นหนึ่งในสถานการณ์ที่ยาวที่สุดที่แวนส์เคยเจอมา
เขากําลังจะกลับเข้าไปร่วมกับเบียทริซและกลุ่มของเขา แต่ชาร์ล็อตต์เหยียดแขนของเธอและขวางทางของเขาเอาไว้
