มู่เฉินฮ่าวมองเซี่ยฉิงกง พลางถอนหายใจ แน่นอนว่า จะต้องมีสิ่งที่เป็นของแพ้ทางกันเสมอ
ว่ากันว่า ผู้หญิงทุกคน จะต้องเคยเป็นกระดูกซี่โครงที่หายไปของผู้ชายสักคนในชาติปางก่อน ด้วยเหตุนี้เมื่อชายหนุ่มอุ้มสาวที่ใช่ไว้ในอ้อมแขน เขาจึงรู้สึกสบายและปลอดภัย
เดาว่าเซี่ยฉิงกงก็คงเป็นชิ้นส่วนที่หายไปของมู่เฉินฮ่าว
มู่เฉินฮ่าวยังคงยืนอยู่ที่ประตูห้องน้ำ เขามองเซี่ยฉิงกงอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร
แม้ว่าเซี่ยฉิงกงจะหลับตาปี๋ หากแต่เธอก็ยังรู้สึกว่ามู่เฉินฮ่าวจ้องมองเธออยู่ เธอไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาถึงยังยืนอยู่ที่นั่น และเขากำลังทำอะไรอยู่
สายตาแบบนั้นทำให้เซี่ยฉิงกงรู้สึกอึดอัดเล็ก ๆ
และแล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ..
เซี่ยฉิงกงเริ่มทนบรรยากาศแบบนี้ไม่ได้ เธอจึงเอ่ยถามขึ้นว่า
“ทำไมคุณไม่มาหลับมานอนซะทีล่ะ ?”
“หลับนอนหรือ ? ผมกำลังไปแล้วจ้ะ”
มู่เฉินฮ่าวผละจากประตูห้องน้ำไปที่เตียง จากนั้นก็เอนกายลงบนเตียงพร้อมรอยยิ้ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก เซี่ยฉิงกงรู้สึกว่าเตียงขยับเล็กน้อย แล้วการเคลื่อนไหวต่อมาก็ทำให้เลือดในกายของเธอพลุ่งพล่าน เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างกายจากเท้าขึ้นสู่ศีรษะ กระทั่งหน้าผากของเธอร้อนไปหมด
ร่างที่บึกบึนแข็งแรงของมู่เฉินฮ่าวกดลงบนร่างบอบบางของเซี่ยฉิงกง
ครั้นสายตาสบประสานกัน เซี่ยฉิงกงก็เห็นถึงอารมณ์ปรารถนาร้อนเร่าจากก้นบึ้งในดวงตาของเขา
กลิ่นหอมจากฮอร์โมนเพศชายแผ่กระจายออกมาจากร่างของมู่เฉินฮ่าว ส่งผลให้ใบหน้างามของเซี่ยฉิงกงแดงจัดจากแก้มไปถึงติ่งหู เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้น ทว่าร่างกำยำของมู่เฉินฮ่าวก็บดบังเรือนร่างบอบบางของเซี่ยฉิงกงจนไม่ต่างจากหนอนดักแด้ที่ไม่สามารถกระดิกตัวได้แม้เพียงน้อยนิด
เซี่ยฉิงกงรู้สึกเสียใจกับคำพูดเมื่อครู่ที่สุดท้ายกลับกลายเป็นสิ่งผูกมัดตัวเธอเอง
มู่เฉินฮ่าวจับจ้องมองเซี่ยฉิงกงนิ่ง ท้ายสุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะรั้งเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขน
“ฉิงกง…”
น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเห็นได้ชัดว่าเขากำลังระงับความปรารถนาอย่างสุดขีด
เขาแนบริมฝีปากทาบทับริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธออีกครั้ง จุมพิตของเขาอ่อนโยน และระมัดระวังราวกับกำลังทะนุถนอมสมบัติล้ำค่าอันหาใดเปรียบ
เซี่ยฉิงกงรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง ความร้อนนี้ทำให้เธออึดอัดจนต้องบิดร่างไปมาโดยไม่รู้ตัว เธอหารู้ไม่ว่า นั่นยิ่งไปกระตุ้นไฟปรารถนาในกายของมู่เฉินฮ่าวให้ลุกฮือมากขึ้นกว่าเดิม
“มู่เฉินฮ่าว คุณขยับออกก่อนได้มั้ย ?”
เซี่ยฉิงกงจ้องมองมู่เฉินฮ่าว ร่างของเธอถูกพันธนาการไว้ด้วยผ้าห่ม นั่นทำให้เธอทั้งร้อน ทั้งอึดอัดมากขึ้นไปอีก
“ร้อนมากหรือ ?”
มู่เฉินฮ่าวจูบติ่งหูเซี่ยฉิงกงอีกครั้ง เขายิ้ม รอยยิ้มของเขาทำให้เซี่ยฉิงกงสั่นสะท้านไปทั้งตัว เขายอมคลายอ้อมแขนปล่อยให้เธอเป็นอิสระ
ครั้นเซี่ยฉิงกงหลุดพ้นจากอ้อมกอดของมู่เฉินฮ่าวมาได้ เธอก็รีบสลัดผ้าห่มบนร่างของเธอออก พร้อมกับต่อว่าต่อขาน
“มู่เฉินฮ่าว คนบ้า !”
แม้ปากจะพูดเช่นนั้น ทว่าท่อนแขนเรียวงามราวก้านดอกบัวกลับยกขึ้นคล้องคอมู่เฉินฮ่าว
“คุณยั่วยวนผมถึงเพียงนี้ ไม่กลัวว่าผมจะร้อนจนไหม้ตายไปเลยงั้นหรือ ?”
“หืม จะเป็นไรไป ฉันก็แค่ยั่วยวนคู่หมั้นของตัวเองนี่”
ลมเบา ๆ ปะทะเข้าที่หูของมู่เฉินฮ่าว ส่งผลให้เลือดในกายของเขาพลุ่งพล่านจากหัวจรดเท้า หัวใจของเขาคันยุกยิกไม่ต่างจากโดนแมวน้อยตะกุยหยอกเบา ๆ
“งั้นคืนนี้..ก็เลิกคิดเรื่องที่จะนอนหลับกันง่าย ๆ ได้เลย”
ทันทีที่สิ้นเสียง มู่เฉินฮ่าวก็คว้าร่างของหญิงสาวกดลงบนเตียงอีกครั้ง มือของเขาลูบไล้ไปมาไม่มีอยู่นิ่ง
ชั่วขณะนั้น เซี่ยฉิงกงพลันนึกถึงคำถามสำคัญขึ้นมาได้ เธอรีบขัดจังหวะเขา ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงขึ้นอีกเล็กน้อย
“เอ่อ..ที่บ้านของคุณมีถุงยางอนามัยบ้างมั้ย ?”
มู่เฉินฮ่าวรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อถูกขัดจังหวะอีกครั้ง
“ทำไมต้องใช้ถุงยางอนามัยด้วยล่ะ ?”
“ถ้าไม่ใส่ถุงยาง แล้วฉันเกิดท้องขึ้นมาล่ะ”
เซี่ยฉิงกงจ้องมองนัยน์ตาของมู่เฉินฮ่าว พร้อมกับเอ่ยกล่าวอย่างจริงจัง
“เด็กโง่เอ๊ย ! ทำไมคุณถึงได้โง่อย่างนี้ หากคุณตั้งท้อง คุณก็แค่คลอดออกมาสิ”
“ฉัน…”
ก่อนที่เซี่ยฉิงกงจะทันพูดจบ ริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดกั้นอีกครั้ง ครั้งนี้จูบของเขาทั้งคุกคาม ครอบงำ และอบอุ่น ทำให้เซี่ยฉิงกงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทา..
***จบตอน ถ้าท้องก็แค่คลอด !***
