“ฮัลโหล ที่รัก คุณทำอะไรอยู่คะ?” ตอนที่คุณฟิลลิปกำลังคุยกับวรกัญญาอย่างสนุกสนาน ธินิดาก็เดินออกมาจากด้านใน เมื่อครู่เธอไปคุยกับอุไรภัสร์นิดหน่อย ไม่คิดว่าฟิลลิปก็จะออกมาแล้ว เขารู้จักวรกัญญาได้ยังไง?
“อ้อ ที่รัก ผมได้รู้จักสาวน้อยที่ไม่เลวเลยคนหนึ่ง เธอเก่งมากๆ อายุแค่นี้ก็ควบคุมโจนส์กรุ๊ปได้แล้ว เจ๋งจริงๆ” คุณฟิลลิปอธิบายให้ธินิดาฟัง
ธินิดาแน่ใจว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือมุกดา ทำไมเธอถึงเกี่ยวข้องกับคุณโจนส์ได้ แล้วยังเป็นคนดูแลโจนส์กรุ๊ปอีก นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ทำให้คนไม่เข้าใจขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ
“อ้อ เหรอคะ? ยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันก็ชื่นชม คุณมุกดาท่านนี้ เราทำความรู้จักกันหน่อยได้ไหมคะ?” ธินิดาพูดกับวรกัญญา
“ขอโทษนะคะ ฉันชื่อวรกัญญาค่ะ” วรกัญญาก็ไม่ชอบผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ ไม่ชอบมากๆ
“วรกัญญา？ฮ่าๆๆ แม้แต่นามสกุลก็เปลี่ยนด้วยเหรอเนี่ย น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ” ธินิดาหัวเราะออกมา ตอนที่เธอคิดว่าวรกัญญาคงจะโมโห แต่วรกัญญากลับหันไปบอกลาคุณฟิลลิป แล้วเดินออกไปกับประวีร์เลย
“เป็นผู้หญิงที่ไม่เลวเลยจริงๆ ไม่เลวเลย” คุณฟิลลิปยังคงชื่นชมกับด้านหลังของวรกัญญา
ธินิดาไม่พอใจมากๆ ทำไมสามีของตนเองต้องไปชมผู้หญิงคนอื่นด้วย ยัยมุกดานี่อ้อไม่สิวรกัญญาอะไรนั่นต้องเป็นนังจิ้งจอกแน่ๆ ใครอยู่ด้วยก็หลงใหลเธอกันทั้งนั้น
“ฟิลลิป คุณไม่รักฉันแล้วใช่ไหม? ทำไมคุณต้องชมเธอ ไม่ชมฉันล่ะคะ?” ธินิดารู้ว่าคุณฟิลลิปชอบตนเองมากๆ ดังนั้นเธอจึงเริ่มออดอ้อน
“ผมต้องชมคุณอยู่แล้ว คุณเป็นของล้ำค่าของผม เป็นยอดดวงใจ คุณก็ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมมากๆ” คุณฟิลลิปเห็นภรรยาของตนเองมุ่ยปากเล็กๆ เขาก็หัวเราะ กำลังกอดธินิดาแล้วจุ๊บเธอไปหนึ่งที
ธินิดารู้ว่าตนเองต้องพึ่งพาคุณฟิลลิป ดังนั้นเธอจึงไม่ได้หาเรื่องทะเลาะอีก เธอรู้ดีว่าควรหยุดที่ตรงไหน
เดิมทีคิดว่าตนเองได้เจอคุณฟิลลิปแล้ว ก็จะได้เจอกับอนาคตที่แข็งแกร่ง คุณฟิลลิปเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงอยู่ที่วอลล์สตรีทแห่งมหานครนิวยอร์ก
ส่วนที่ธินิดาเจอคุณฟิลลิปได้ยังไง คงเป็นจังหวะชีวิตจริงๆ
แต่ในตอนนี้ฟิลลิปโดนตนเองใช้เล่ห์เหลี่ยมพากลับมาแล้ว อยากจะโอ้อวดคนพวกนั้นในพระนครที่ดูถูกตนเองเอาไว้สักหน่อย แต่กลับไม่มีใครสังเกตเห็นตนเองเลย น่าผิดหวังจริงๆ
“พอดีกว่า ที่รัก เรากลับกันเถอะ นั่งเครื่องบินมาทั้งวันก็เหนื่อยแล้ว” อายุของคุณฟิลลิปค่อนข้างเยอะแล้ว เขาต้องเดินทางไกลข้ามน้ำข้ามทะเลมาก็รู้สึกทนไม่ไหวอยู่บ้าง
“โอเคค่ะ สามี เรากลับกันเถอะ รอฉันหาวันดีๆ ฉันจะพาคุณกลับไปบ้านของฉัน ให้พ่อกับพี่ชายของฉันได้เจอคุณนะคะ” ธินิดาบอกคุณฟิลลิป
เธอกับฟิลลิปจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ต่อไปทรัพย์สินของคุณฟิลลิปก็จะเป็นของเธอทั้งหมด วรกัญญาอะไรนั่นจะมาเทียบกับความเปล่งประกายของตนเองได้ยังไง
“อื้ม อื้ม” ฟิลลิปคล้องแขนธินิดากลับไป
“ทำไมฉันเห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้แล้วรู้สึกอึดอัดใจมากเลย?” จู่ๆวรกัญญาก็ถามประวีร์ที่อยู่ข้างกายตนเอง
เริ่มแรกตอนที่ณิชพนเกิดเรื่อง ประวีร์อยู่ข้างๆวรกัญญา แต่เขาก็ไม่เห็นธินิดา เขาเห็นแค่ฉากที่ ปรีณาพรรณขับรถชนวรกัญญา
“อาจจะเพราะกลิ่นน้ำหอมบนตัวของเธอมันแรงเกินไปมั้ง คุณเป็นจมูกอักเสบที่แพ้รุนแรงไม่ใช่เหรอ?” ประวีร์ไม่ได้บอกวรกัญญาว่าเกิดอะไรขึ้น แค่ตอบๆเธออย่างขอไปที
ยังไงเธอก็ไม่รู้อะไรอยู่แล้ว เพียงแค่จิตใต้สำนึกยังมีคนที่ตนเองชอบกับไม่ชอบอยู่
“อือ ก็อาจจะเป็นไปได้ แค่เธอเข้ามาใกล้ฉันก็รู้สึกอึดอัดมาก อาจจะเป็นเพราะน้ำหอมของเธอกลิ่นแรงเกินไป ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องฉีดจนแสบจมูกขนาดนั้น” วรกัญญาเข้าใจแล้ว เธอมีอาการจมูกอักเสบที่แพ้อย่างรุนแรง โดยเฉพาะกลิ่นที่แสบจมูกประเภทนั้น
เธอเดินออกไปข้างนอกกับประวีร์ ชลธีรอเธออยู่บนรถ ในฐานะที่เป็นผู้ช่วย ชลธีจึงเข้าไปในที่ประชุมไม่ได้
“มุก มุกครับ” มีคนตะโกนเรียกวรกัญญาอยู่ที่ด้านหลัง
วรกัญญาหันกลับไปมอง เป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาที่มองตนเองจากด้านหลังตอนที่ประชุมอยู่นั่นเอง
“คุณคือ?” วรกัญญามองธีรเมท เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ แต่เธอกลับไม่ชอบเขา หน้าตาราวกับพวกไก่อ่อน ไม่มีท่วงท่าที่สง่าผ่าเผยของผู้ชายอยู่เลย
“มุก คุณ……” ธีรเมทกำลังจะถามวรกัญญาว่าไม่รู้จักตนเองแล้วเหรอ แต่เขากลับโดนประวีร์ขวางเอาไว้
“เธอไม่รู้จักคุณ เธอเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน ไม่เข้าใจเรื่องราวมากมายภายในประเทศสักเท่าไหร่” ประวีร์พูดกับธีรเมท
แต่ธีรเมทไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขามองวรกัญญา
“มุก ผมคือธีรเมท ธี-ร-เมท ผมหวังว่าคุณจะจำชื่อของผมได้” มีประวีร์อยู่ด้วย ธีรเมทยังไม่กล้าทำอะไร เขาอยากกอดวรกัญญาแล้วถามว่าเธอไปอยู่ที่ไหนมา
“ธีรเมท? ว่องประเสริฐการกรุ๊ปน่ะเหรอ?” วรกัญญานึกขึ้นได้ถึงเอกสารที่ตนเองดูเมื่อวานก็คือว่องประเสริฐการกรุ๊ปนี่แหละ เงื่อนไขพวกนั้นเต็มไปด้วยความปลิ้นปล้อน เธอไม่ชอบร่วมงานกับธุรกิจอย่างนี้
“ใช่ ผมคือว่องประเสริฐการกรุ๊ป มุก คุณจำผมได้แล้วใช่ไหม?” ธีรเมทพูดกับวรกัญญา
“ดิษย์ดนุชเป็นอะไรกับคุณ?” วรกัญญาถามธีรเมท
“เขาเป็นพ่อของผม แล้วก็เป็นประธานของว่องประเสริฐการกรุ๊ปด้วย วันนี้ติดธุระจึงไม่ได้มา เป็นผมที่มาแทนเขา” ตอนนี้ธีรเมทดึงณัฐวรรธน์ให้ล้มลง เพื่อกลายเป็นผู้จัดการทั่วไปของว่องประเสริฐการกรุ๊ป
“อ้อ อย่างนี้เอง” วรกัญญามองธีรเมทเล็กน้อย มิน่าล่ะเอกสารนั้นถึงได้ขัดตา นี่ได้เจอคนในตระกูลนั้นแล้ว เธอก็รู้สึกแย่ คนคนนั้นแค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นพวกข้างนอกสุกใส ข้างในเป็นโพรง ดีแล้วที่ตนเองไม่คิดจะร่วมงานกับตระกูลนี้
“มุก มุก คุณอย่าเพิ่งไป อย่าเพิ่งไป” ธีรเมทรู้สึกว่าตนเองยังมีคำพูดอีกมากมายที่ต้องพูดกับมุกดา แต่วรกัญญากลับไม่สนใจเขา เดินไปตามทางของตนเอง ประวีร์จึงถลึงตาใส่ธีรเมท
“ต่อไปคุณอย่ามาสร้างความรำคาญให้มุกอีก คุณไม่คู่ควร!” ประวีร์พูดจบ ก็เดินตามวรกัญญาไป
ธีรเมทได้ยินคำพูดของประวีร์ ในใจก็ไม่ยินยอม ตรงไหนที่ตนเองไม่คู่ควรกับมุก? พวกเขารักกันมาสามปี ถ้าไม่ใช่เพราะเมธพรผู้หญิงคนนั้น เขากับมุกคงจะมีลูกด้วยกันไปแล้ว
นึกถึงเมธพรธีรเมทก็สะอิดสะเอียน ผู้หญิงคนนี้ยังคิดจะให้ตนเองแต่งงานกับเธออีก ไม่มองสภาพของตนเองเลยหรือไง ยังอยากให้ผู้จัดการทั่วไปของว่องประเสริฐการกรุ๊ปที่สง่าผ่าเผยอย่างเขาไปแต่งงานกับผู้หญิงใจง่ายอย่างเธอ
แต่โชคดีที่ผู้หญิงคนนี้โดนคุณนายของคุณทอมบีบบังคับจนหมดหนทาง ก็ไม่รู้ว่าไปตายอยู่ที่ไหน ตอนนี้มุกดากลับมาแล้ว เขาก็มีโอกาสแล้ว มุกดาคนนี้ จะต้องเป็นของเขา ตอนแรกไม่ได้ให้ความสำคัญ แต่ตอนนี้เขาต้องตามเธอกลับมาให้ได้
“ไป คอยติดตามมุกดา ดูว่าเธอไปที่ไหนบ้าง แล้วกลับมารายงานฉัน!” ธีรเมทสั่งลูกน้อง
