มุกดาตกใจมาก แต่เมื่อเธอได้กลิ่นที่คุ้นเคย ก็ไม่ได้ดิ้นรนต่อไปอีก และปล่อยให้คนคนนั้นจูบเธอไป
ชลธีระบายความทรมานการรอคอยทั้งหมดใส่มุกดา บังคับจูบเธออย่างรุนแรง จูบจนกระทั่งเธอหายใจไม่ออกถึงยอมรามือ
จากนั้นเขาก็ย่อตัวลงอุ้มมุกดาขึ้นก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินตรงไปที่ห้องนอน ระหว่างกระบวนการเหล่านั้นมุกดาเหมือนเป็นตุ๊กตาผ้าขาดลุ่ยก็ไม่ปาน ยอมปล่อยให้เขาจัดการบงการไป
ชลธีได้รับความพึงพอใจจากร่างกายของมุกดา เขาคร่อมอยู่บนร่างของมุกดากดทับเธอเอาไว้ จูบเธอ สัมผัสใบหน้าของเธออย่างละเมียดละไม
ผิวพรรณของมุกดาดีมาก ทั้งละเอียดทั้งนุ่มลื่น ราวกับกำลังลูบสัมผัสไข่ไก่ก็ไม่ปาน มันทำให้ชลธีชอบมากจนวางมือไม่ลง
ความวิตกกังวลตลอดทั้งคืน ความกริ้วโกรธตลอดทั้งคืน ตอนนี้ชลธีสงบลงแล้ว แต่มุกดากลับไม่สามารถยอมรับปล่อยวางมันลงได้เลย ภายในใจของนางมีปมในใจอยู่ตลอด
ชลธีมองมุกดาที่ไม่มีการตอบสนองใดๆ เขาไม่อยากพูดอะไรมาก ยังไงซะอีกแค่หนึ่งปีกว่าก็ต้องหย่ากันแล้ว เขาไม่สามารถให้ความหวังอะไรกับเธอได้
เมื่อลุกขึ้นจากตัวของมุกดาแล้ว ชลธีก็เตรียมตัวกลับไปที่ห้องของตัวเองทันที มุกดาก็ลุกขึ้นจากเตียง มือลูบคลำหาของท่ามกลางความมืด เปิดลิ้นชัก หยิบขวดยาของตัวเองออกมา เทเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ดแล้วกินมันลงไป
ณิชพนถูกส่งตัวไปแล้ว มุกดาคอยสวดภาวนาขอให้พ่อปลอดภัยอยู่ทุกวันด้วยความหวัง ระยะนี้งานของเธอก็ค่อนข้างเยอะมากเป็นพิเศษ เยอะจนกระทั่งต้องทำงานล่วงเวลาถึงสามารถทำงานเสร็จลุล่วงทั้งหมด
ถ้าสามารถไม่ต้องไปห้องทำงานของท่านประธาน เธอก็จะพยายามไม่ไปอย่างถึงที่สุด เวลาอยู่กับประธานชลธีคนนั้น เธอจะรู้สึกแปลกประหลาดมาก แต่ยิ่งเธอต้องการจะหลบ กลับมีคนบีบบังคับให้เธอต้องเจอหน้าจนได้
“มุกดา เธอเอาเอกสารข้อมูลพวกนี้ไปส่งให้ท่านประธานที” สาวสวยพราวเสน่ห์คนหนึ่งเดินมาหยุดตรงหน้ามุกดา และโยนเอกสารกองหนาเตอะให้เธอ
“พี่ลิลลี่ ฉันยังมีอย่างอื่นต้องทำอีก พอจะขอให้คนอื่นไปส่งแทนได้ไหมคะ?” มุกดาชี้ไปที่งานบนโต๊ะที่กองพะเนินเป็นภูเขา
เพียงแค่เป็นงานที่คนอื่นไม่อยากทำ โยนมาให้เธอ เธอก็จะทำต่อ ขอเพียงแค่ไม่ต้องไปห้องทำงานของประธานชลธีก็พอแล้ว
แต่ตอนนี้ทำไมยังต้องให้เธอไปที่ห้องทำงานของประธานชลธีอีกล่ะ เธอจึงต้องการปฏิเสธ
“ไม่ได้ นี่เป็นเอกสารที่สำคัญมาก เธอต้องไปเดี๋ยวนี้เลย และนี่ก็เป็นงานที่ประธานชลธีเจาะจงให้เธอไป เขาบอกว่าภาษาต่างประเทศของเธอค่อนข้างดี มีส่วนไหนที่เขาไม่เข้าใจจะได้ถามจากเธอได้เลย” พี่ลิลลี่เบะปาก เดิมทีควรเป็นหล่อนที่ต้องเป็นคนไปส่งเอกสารนี้ หล่อนถึงกับแต่งตัวแต่งหน้าเรียบร้อยแล้ว ใครไม่รู้บ้างว่าประธานชลธีเป็นราชาแห่งเพชรลำดับที่ห้าในพระนครแห่งนี้ ถ้าทำให้เขาสนใจได้ อย่าว่าแต่เป็นภรรยาเลย เป็นแค่เมียน้อยก็ดีมากแล้ว
แต่เบื้องบนกลับมีคำสั่งลงมาว่าให้มุกดาเป็นคนไปส่ง แค่เรื่องนี้ก็ทำให้พี่ลิลลี่ไม่ชอบใจมากพอแล้ว มุกดายังจะมาบ่ายเบี่ยงอีก
ไม่รู้ว่าประธานชลธีเกิดบ้าอะไรขึ้นมาอีก ในสำนักเลขาธิการมีใครที่ไม่รู้ภาษาต่างประเทศหนึ่งถึงสองภาษาบ้าง ยังเจาะจงให้ตนเองไปอีก คงอยากจะทำให้ตนอับอายขายหน้าแน่
แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น การได้มีข้าวกินเพราะอยู่ภายใต้อำนาจของเขาแบบนี้ มุกดาทำได้เพียงยอมรับชะตากรรมของตัวเองเท่านั้น
เธอลุกขึ้นยืน หอบเอกสารกองนั้นขึ้น ท่าทางราวกับผู้มีปณิธานอันยิ่งใหญ่ที่ไม่ยี่หระต่อความตายใดๆทั้งสิ้น พี่ลิลลี่เหลือบมองหน้าอกของมุกดาเล็กน้อย และมองลงไปที่หน้าอกของตัวเอง ก่อนจะหันศีรษะเดินออกไป
เมื่อมาถึงชั้นสามสิบ มุกดาจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย วันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว ด้านล่างสวมกระโปรงสีดำ เดิมทีนี่เป็นชุดที่เป็นทางการมาก แต่พอเธอสวมมันกลับทำให้ดูสวยไปด้วยเสน่ห์
เคาะประตูเบาๆ มุกดาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าชลธีจะไม่อยู่ แบบนั้นเธอสามารถวางของไว้แล้วไปได้เลย ทว่ากลับมีเสียงของชลธีบอกให้เธอเข้าไปดังสะท้อนออกมาจากด้านใน
เมื่อผลักประตูเข้าไป ก็เห็นชลธีกำลังยุ่งกับงานอยู่ด้านใน เขาก้มศีรษะ เส้นผมดกดำถูกหวีจัดทรงอย่างรวบเรียบมาก
ในพระนครแทบจะไม่มีเรื่องอื้อฉาวเกี่ยวกับชลธีเลย นอกเหนือจากเรื่องธินิดารักแรกของเขา ได้ยินมาว่าห้าปีมานี้หลังจากที่ธินิดาจากไป ชลธีก็ไม่สนใจผู้หญิงอีกเลย หรือว่าจะเบี่ยงเบนแล้ว? มิน่าถึงชอบหาเรื่องตนอยู่บ่อยๆ ที่แท้ก็จิตป่วย!
มุกดาไม่พูดอะไร เธอเดินเข้าไปอย่างแผ่วเบา ก่อนจะวางเอกสารลงบนโต๊ะทำงานของชลธี หลังจากรออยู่สักพัก ชลธียังคงจัดการกับงานที่อยู่ในมือของตัวเองอยู่ และไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย
มุกดาหายใจออกหนึ่งที เตรียมตัวจะแอบถอยออกไป แต่เพิ่งจะยกเท้าได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกชลธีพบเข้าเสียแล้ว
“ไปไหน?” ชลธียังคงไม่เงยหน้าขึ้นมอง ถ้าไม่ใช่เพราะภายในห้องมีกันอยู่แค่สองคนล่ะก็ มุกดาคงจะคิดว่าเขากำลังถามคนอื่นอยู่
“ถ้าประธานชลธีไม่มีธุระอะไรแล้ว ฉันอยากกลับลงไปทำงานค่ะ” บนโต๊ะทำงานของเธอยังมีงานกองอยู่เยอะมากๆ
“งานในมือของเธอฉันให้คนอื่นทำแล้ว งานของเธอในวันนี้คือรออยู่ที่นี่ หลังจากฉันอ่านเอกสารแล้วมีตรงส่วนไหนที่ไม่เข้าใจ ก็ค่อยช่วยแปลให้ฉัน ได้ยินมาว่าคุณได้ถึงสามภาษา” สีหน้าของชลธีกำลังบอกว่ามุกดาควรจะรออยู่ที่นี่
“ในสำนักเลขาธิการยังมีอีกหลายคนที่สามารถพูดได้ถึงสามภาษา ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ฉันเองก็ไม่ได้เก่งมาก ให้คนอื่นมาจะดีกว่านะคะ งานของฉันจะให้คนอื่นทำแทนได้ยังไงล่ะคะ?” มุกดาบ่ายเบี่ยง เธอไม่อยากอยู่กับผู้ชายที่จิตใจไม่แข็งแรงคนนี้เลยจริงๆ
ตอนนี้ชลธีวางปากกาในมือลง เขาเงยหน้าขึ้นมองมุกดา ผู้หญิงคนนี้กับผู้ชายคนอื่นทั้งคุยไปหัวเราะไป แต่กับตนกลับทำเหมือนหนูเจอแมวยังไงอย่างนั้น ตกดูเข้าหายากขนาดนั้นเลยเหรอ?
แต่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เธอสวมอยู่นั่นมันอะไรกัน? ถึงทำให้หน้าอกดูใหญ่ขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เป็นแค่เสื้อเชิ้ตสีขาวธรรมดา พอเธอใส่กลับทำให้ดูเซ็กซี่ได้ถึงขนาดนี้
ความเซ็กซี่ของเธอ ในสองปีนี้มันเป็นของชลธี คนอื่นทำได้แค่จ้องตาเป็นมัน ส่วนหลังจากสองปีนี้ไป ตอนนี้ชลธียังไม่ได้คิดไปถึงส่วนนั้น
“เธอขยับยืนเข้ามาอีกนิดสิ” ชลธีให้มุกดาขยับเข้ามา
มุกดามองเขาและไม่ได้ขยับเขยื้อน ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว ถ้าให้ขยับเข้าไปอีกนิด คงจะได้ไปอยู่ในตักของเขาแล้ว
ชลธีก็ได้สติขึ้นมาแล้วเช่นกัน มันขยับเข้ามาอีกไม่ได้แล้วจริงๆ
“เธอไปรินน้ำอุ่นมาให้ฉันแก้วสิ จะได้ดื่มพอดีด้วย ไปเถอะ แล้วพวกเราค่อยมาถกเรื่องเอกสารพวกนี้ที่เธอถือมา” ชลธีชี้ไปที่แก้วของตัวเอง
มุกดามองไปที่แก้วใบนั้น มันว่างเปล่าแล้วจริงๆ จึงไม่ได้คิดอะไรมาก ก่อนจะหยิบแก้วออกไปตักน้ำ
มุกดาเดินมาหยุดที่ข้างๆ ชลธี ยื่นน้ำให้เขา ชลธีไม่ได้มองไปที่มุกดา เพียงแค่ยื่นมือออกไป เขาไม่ทันระวังทำน้ำแก้วนั้นสาดใส่ร่างของมุกดา เมื่อเสื้อเชิ้ตสีขาวเปียกน้ำ เผยให้เห็นลูกไม้สีดำที่อยู่ด้านในปรากฏออกมาจนหมด
“อ๊ะ!” มุกดากรีดร้อง ตอนนี้จะทำยังไงดี? เสื้อเชิ้ตสีขาวแนบติดกับเนื้อของเธอ เหมือนกับไม่ได้สวมเสื้อยังไงอย่างนั้น เธอรีบร้อนปิดหน้าอกของตัวเองไว้
ตอนนี้ชลธี ‘ถึง’ หันมองไปทางมุกดา เขาตื่นเต้นตกใจ เสื้อเชิ้ตขาวตัวนั้นแนบติดกับตัว ทำให้เส้นโค้งอ่อนช้อยสวยงามของเธอเผยออกมาอย่างชัดเจน
