ชลธีที่กระโดดลงไปโดยไม่ได้มีการป้องกันตัวก็ถูกคนจับตัวเอาไว้ได้
เดิมชลธีก็ได้รับบาดเจ็บ บวกกับที่คนเหล่านี้ล้วนมีการเตรียมการ ในไม่ช้าก็เอาชนะชลธีได้
มุกดาได้ยินเสียงความเคลื่อนไหว เธอจึงคลำทางไปถึงหน้าบานหน้าต่าง ตะโกนลงไปข้างล่างสองครั้ง แต่กลับไม่ได้ยินเสียงใดเลยแม้แต่น้อย เธอรู้ว่าไม่ได้การแล้ว ที่แท้ธีรเมทก็เตรียมการเอาไว้นานแล้ว
ความจริงของเรื่องราวทั้งหมดล้วนปรากฏออกมา เรื่องทั้งหมดนี้จะต้องมีธีรเมทเป็นผู้กำกับอย่างแน่นอน มุกดาเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดได้ในทันที
เมธพรก็เป็นเพียงแค่ตัวแทน คนที่บงการอยู่เบื้องหลังจริงๆก็คือธีรเมท! ทว่ามุกดาในตอนนี้ก็ไม่มีวิธีที่จะทำอะไรเขาได้ อย่างนั้นก็ทำได้เพียงแค่รอคอยโอกาสแล้ว
เพียงแต่ว่าตอนนี้ชลธีตกอยู่ในกำมือของธีรเมท จะต้องคิดหาวิธีช่วยเขาออกมา
ไม่รู้ว่าเป็นเวลาใดแล้ว มุกดาไม่ได้นอนมาโดยตลอด เธอได้ยินเสียงประตูห้องตัวเองดังขึ้น หลังจากนั้นก็มีเสียงการใช้กุญแจเปิดประตู เธอจำได้ว่าตัวเองล็อกห้องเอาไว้
ประตูเปิดออกแล้ว คนที่เข้ามาเดินเข้ามาอย่างเงียบเชียบ มาถึงด้านหน้ามุกดา ก็ยื่นมือออกมาลูบตาเธอ
“คุณมุกดา ฉันมาหยอดยาหยอดตาให้คุณค่ะ” คนที่มาก็คือแม่นม แม่นมคนนี้ก็คือหูตาของธีรเมทที่คอยเฝ้ามองตัวเองมาตลอด เมื่อครู่นี้เธอจะต้องได้กลิ่นคาวเลือดของธีรเมทแล้วแน่นอน แต่ว่าเธอกลับทำท่าทางราวกับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น
“ได้” ภายนอก มุกดาก็แสร้งทำท่าทางเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเช่นกัน เธอเคลื่อนใบหน้าไปถึงด้านหน้าแม่นม
แม่นมเปิดขวดยาหยอดตา ช่วยหยอดตาให้กับมุกดา
ยาหยอดตานี้เมื่อหยอดตาแล้วก็เย็น ค่อนข้างจะสบาย เทียบกับตอนที่หยอดตาในครั้งแรกแล้ว ก็มีความรู้สึกมั่นใจขึ้นมา
การฟื้นฟูสภาพดวงตาของตัวเองนั้นสำคัญมากที่สุด ตอนนี้แม้ว่าตัวเองจะรู้อะไร ก็ทำได้เพียงแค่อดกลั้นเท่านั้น
“คุณมุกดา ตอนนี้คุณรู้สึกอย่างไรบ้างคะ” แม่นมนวดตาให้มุกดาอย่างแผ่วเบา ฝีมือเธอไม่เลว ทำให้ดวงตาของมุกดารู้สึกเจ็บปวด
“ฉันรู้สึกเจ็บแสบอยู่บ้าง” มุกดาบอกความรู้สึกของตัวเอง
“อืม อย่างนั้นก็ดีค่ะ พรุ่งนี้คุณหมอก็มาถึงแล้ว บอกว่ามีความรู้สึกเจ็บแสบนั้นดีที่สุด พรุ่งนี้เขาก็รู้แล้วว่าควรจะใช้ยาอย่างไร”
แน่นอนว่าแม่นมหวังว่ามุกดาจะหายดี ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่เจ้านายตัวเองชอบมากที่สุด เธอประจบแล้วในใจก็รู้สึกสงบ
“โอเค อย่างนั้นก็ขอบคุณคุณแล้ว” มุกดาเอ่ยอย่างเกรงอกเกรงใจ
แม่นมจึงแสดงความสามารถออกมาอย่างเต็มที่มากกว่าเดิม ทำให้มุกดารู้สึกว่าเธออยากจะนวดให้ตัวเองสามารถมองเห็นได้เดี๋ยวนี้
หลังจากนวดแล้ว แม่นมก็ยกอาหารเข้ามาให้มุกดา มุกดาก็กินอย่างไม่เกรงใจเช่นกัน
“คุณมุกดา คุณชายจะกลับมาดึกหน่อยนะคะ เขาให้คุณพักผ่อนก่อน” แม่นมเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยกับมุกดา
“เมื่อครู่นี้ธีรเมทอยู่ที่บ้าน?” มุกดาถามประโยคหนึ่ง
แม่นมรู้สึกตัวได้ทันทีว่าตัวเองพูดผิดไป เธอชะงักไปครู่หนึ่ง และรีบเอ่ยแก้ไขในทันที
“คุณชายไม่อยู่ค่ะ เขาสั่งเอาไว้ในตอนที่เขาออกไป”
“อ่อ อย่างนั้นก็ได้ ฉันจะพักผ่อนก่อน ถ้าหากว่าฉันหลับไปแล้ว ก็บอกเขาว่าอย่ามารบกวนฉัน” มุกดาเอนตัวลง หันหน้าเข้าหากำแพง
แม่นมเห็นมุกดาพักผ่อนแล้ว เธอก็ลำบากที่จะพูดอะไรอีก และออกไปเก็บกวาดเช่นกัน
มุกดารอจนแม่นมออกไปแล้ว เธอก็พลิกตัวนอนหงาย ลืมตาที่มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้นขึ้นมาและหลับตาลง แม้ว่าเมื่อครู่ตอนนวดจะรู้สึกสบาย แต่ก็ยังคงมองไม่เห็นอะไรอยู่ดี และไม่รู้ว่าตอนนี้ชลธีจะเป็นอย่างไรบ้าง สติปัญญาเขายังไม่ฟื้นฟู พบเรื่องแบบนี้จะต้องตกใจแย่แน่ๆ
ในใจมุกดาเป็นห่วงชลธีมาก
พลิกตัวไปมา มุกดาก็อยากจะลุกขึ้นไปดู แต่ดวงตาของตัวเองก็มองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เธอจึงทำได้เพียงแค่ล้มเลิกเท่านั้น
“ยังไม่นอนหรือ” ในตอนที่มุกดาล้มเลิกความคิดที่จะลงจากเตียง เสียงของธีรเมทก็ดังขึ้นเหนือศีรษะเธอกะทันหัน
คราวนี้ทำให้มุกดาสะดุ้งตกใจแล้วจริงๆ ดวงตาของตัวเองใช้ไม่ได้นี่ไม่ใช่เรื่องดีเลยจริงๆ
มือของธีรเมทลูบลงบนดวงตาของมุกดา มุกดาสะดุ้ง เธอคิดจะดึงมือเขาออกตามจิตใต้สำนึก
“มุก ผมรู้ว่าคุณรู้หมดแล้ว ทว่าผมก็ไม่สนใจเช่นกัน เพราะว่าผมรักคุณ ดังนั้นผมคิดจะรั้งคุณให้อยู่ข้างกายผมไปชั่วชีวิต!” ตอนนี้ธีรเมทก็ไม่ปิดบังอะไรอีกแล้วเช่นกัน เขาคว้าหมับเข้าที่มือของมุกดา
“ธีรเมท คุณปล่อยฉัน คุณปล่อยฉันนะ คุณมันหน้าด้าน!” มุกดาเตะธีรเมท แต่ว่าเธอมองไม่เห็น เท้าจึงเตะไม่โดนเป้าหมาย
“มุก คุณอย่าดิ้นรนเลย ตอนนี้ชลธีอยู่ในมือของผม คุณอยากจะช่วยเขาไม่ใช่หรือ” ธีรเมทใช้เน็คไทของตัวเองมัดมือมุกดาเอาไว้ หลังจากนั้นเขาก็คว้าเข้าที่เท้าของมุกดา
สุดท้ายแล้วมุกดาก็สู้แรงธีรเมทไม่ได้ จึงถูกธีรเมทจับเท้าเอาไว้ได้ และไม่รู้ว่าใช้อะไรมัดเอาไว้
ตอนนี้เองที่มุกดารู้สึกกลัวขึ้นมา ธีรเมทเป็นคนเช่นไร เธอน่าจะรู้ชัดเจนดี ถ้าหากว่าทำอย่างนั้นกับเธอจริงๆ เธอก็ถูกทำลายแล้ว
“ธีรเมท คุณจะทำอะไร” มุกดาถาม
“ผมจะทำอะไร ผมต้องการคุณ คุณคือปมในใจของผม หญิงสาวที่งดงามถึงเพียงนี้คนหนึ่ง ในปีนั้นผมกลับยกให้คนอื่น ตอนนี้ผมจะเอาคุณกลับคืนมา” ธีรเมทพูดแล้วก็ซุกศีรษะเข้าที่ซอกคอของมุกดา สูดกลิ่นกายของเธอ
“ธีรเมท คุณชอบฉันก็นับว่าเป็นเกียรติของฉัน แต่คุณคิดว่าคุณครอบครองฉันแบบนี้แล้ว ฉันจะเชื่อฟังคำสั่งคุณหรือ ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้นิสัยของฉัน ฉันยินยอมที่จะตาย แต่จะไม่ยอมทำให้คุณสมปรารถนา!” มุกดาเปลี่ยนกลยุทธ์ สำหรับคนอย่างธีรเมทนั้น ไม่สามารถดื้อดึงต่อต้านเกินไปได้ ไม่อย่างนั้นเมื่อทำให้เขามีโทสะขึ้นมา ไม่ว่าอะไร เขาก็ทำออกมาได้หมด
ธีรเมทที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีกแล้วจริงๆ ธีรเมทลุกขึ้นมาจากร่างของมุกดา เขายืนอยู่ด้านหน้ามุกดา มองมุกดาที่ครุ่นคิดอยู่
มุกดาหอบหายใจ มือเท้าของเธอยังคงถูกมัดอยู่ ทว่าขอเพียงแค่อยู่ห่างจากร่างกายของธีรเมท เธอก็รู้สึกว่าอากาศสดชื่นขึ้นแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็พูดมาเถอะว่า ต้องการให้ผมทำอย่างไร” ธีรเมทก็อยากจะได้ตัวมุกดามากเช่นกัน เขาถึงกับยอมประนีประนอม
มุกดาใช้คางของตัวเองชี้ไปที่มือและเท้าของตัวเอง
“ธีรเมท คุณปล่อยฉันก่อน ถึงอย่างไรดวงตาฉันก็มองไม่เห็น หนีไม่ได้หรอก คุณไม่มีความมั่นใจขนาดนั้นเลยหรือ?”
“ได้ ผมจะช่วยคลายมัดให้คุณ นี่คือถิ่นของผม ดวงตาของคุณใช้ไม่ได้ก็ช่างมันเถอะ ถึงแม้ว่าจะใช้การได้ คุณกับชลธีก็หนีไม่พ้นอยู่ดี” ธีรเมทมีความมั่นใจในตัวเองมาก ที่นี่เปลี่ยวมาก ถึงจะออกไปหลายกิโลเมตรแล้ว ก็ยังไม่มีผู้คน
