มุกดามองหอยกาบนั่นอยู่ตั้งนานแล้ว วิธีทำของหอยกาบนั้นน่าสนใจมาก ดูแล้วก็อยากกิน เธอหยิบจานก็เดินไปโซนอาหารทะเล พร้อมลุยแล้ว
แต่ว่าเวลานี้กลับมีคนคนหนึ่งยกหอยกาบขึ้นมาอย่างเด็ดขาด
มุกดาเห็นหอยกาบจานนั้นจะหายไปแล้ว เธอก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย
“อย่าโวยวาย ผมแบ่งคุณครึ่งหนึ่ง” คนที่มารู้สึกแรงกลิ่นอายแห่งความโกรธแล้ว จึงรีบแบ่งหอยกาบครึ่งหนึ่งไปที่จานของมุกดา
“พวกเราแบ่งจานนี้เลย ไปพวกเราไปกินข้างนอก” คนนั้นดึงมุกดาไปข้างนอก
มุกดาเห็นเพียงร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่งและผมสีเหลืองทั้งหัว
มือนั้นจับแขนของเธอไว้แน่น สะบัดไม่ออกเลยแม้แต่น้อย จึงเป็นแบบนี้ ทั้งสองมาถึงข้างนอก สถานที่สงบแห่งหนึ่ง
“พวกเรามากินนี่ที่กัน ผมชอบกินหอยกาบ แต่ว่าไม่มีคนกินเป็นเพื่อน ในที่สุดตอนนี้ก็มีคนมีความชอบเหมือนผม” ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามา
มุกดามองชายหนุ่มคนนั้น หน้าตาหล่อเกินไปไหม? ดูแล้วอายุไม่มาก ยังย้อมผมสีเหลือง ก็ดูออกว่าเขาเป็นคนจีนคนหนึ่ง
“พี่สาวสุดสวย ดูผมทำไมครับ? ผมน่าดูมากใช่ไหม พี่ชอบผมแล้วเหรอ?” ณฐวรมองมุกดาอย่างยิ้มแย้ม พี่สาวคนนี้สวยมาก เขาแค่มองก็ชอบแล้ว
เด็กคนนี้หลงตัวเองจริง แต่ว่ามุกดาก็ไม่อยากกระทบกระเทือนเขา จึงต้องยอมรับ เขาก็หน้าตาดีจริง
“อืม เธอหน้าตาสวยมาก เธอชื่ออะไร?” มุกดาถามเขา
“ผมชื่อณฐวร พี่สาวชื่ออะไร?” ณฐวรแบ่งหอยกาบของตัวเองให้มุกดาอีกนิด
“ฉันชื่อมุกดา” ทั้งสองพูดไปยิ้มไป เริ่มกินหอยกาบกัน เร็วมาก ตรงหน้าของทั้งสองคนก็มีเปลือกหอยกองใหญ่
“อร่อยมากจริงๆ” ทั้งสองคนใช้ท่าทางเดียวกัน เอานิ้วเข้าปากดูดไปทีหนึ่ง
“มุก คุณนี่หาสถานที่เก่งจังเลยนะ ผมหาคุณตั้งนาน” ชลธีแค่พูดกับพวกลลิตาไปไม่กี่คำ แต่พอหันหน้าก็ไม่เห็นมุกดาแล้ว
หาไปจนทั่วห้องแล้ว ก็หาไม่เจอ ที่แท้ก็มากินหอยกาบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ยังกินกันอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส เด็กผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นของบ้านไหน หน้าตาดีขนาดนี้ แต่ว่าดูคิ้วตาแล้วยังมีความคล้ายกับมุกดาอยู่บ้าง
“โอ้ ประธานชลธี คุณมาแล้วเหรอ จะกินหอยกาบสักคำไหม?” มุกดาแค่พูดอย่างเกรงใจนิดหน่อย ในมืออันขาวเนียนของเธอหยิบหอยกาบไว้ชิ้นหนึ่งพอดี
ชลธียื่นมือไปจับมือของมุกดาไว้ ใช้ปากของตัวเองไปกินเนื้อหอยกาบในมือของมุกดา กินหมดแล้ว เขายังเลียริมฝีปาก ท่าทางนั้นไม่ต้องพูดถึงว่ามันเซ็กซี่แค่ไหน
มุกดาก็มองจนเหม่อไปเลย หน้าตาของชลธีก็ดูดีเป็นบ้าเลย
“พี่สาวคนสวย เขาเป็นสามีพี่เหรอ?” ณฐวรดูท่าทางใกล้ชิดสนิทสนมของพวกเขา จึงถามมุกดา
“อืม ไม่ใช่” มุกดาเพิ่งจะพยักหน้า ก็รีบส่ายหน้าทันที ทำเอาณฐวรไม่รู้ว่าใช่หรือไม่ใช่
“สวัสดี ผมเป็นสามีอย่างถูกกฎหมายของมุกดา ผมชื่อชลธี” ชลธีนั่งลงข้างมุกดา แสดงความเป็นเจ้าของ
“โอ้ คุณคือคุณชลธีนี่เอง ผมได้ยินพ่อของผมพูดถึงคุณบ่อยๆ บอกว่าคุณประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย เป็นคนกล้าหาญคนหนึ่ง”
ณฐวรได้ยินว่าฝ่ายตรงห้ามคือชลธี ก็นึกถึงคนที่พ่อตัวเองพูดถึงบ่อยๆขึ้นมาทันที
“โอ้ ถ้าอย่างนั้นต้องขอบคุณคำชมของพ่อคุณด้วย มุก ทางโน้นยังมีของกินอีกมากมาย ผมพาคุณไปดีกว่า” ชลธีไม่ได้ถามว่าพ่อของณฐวรเป็นใคร เขาแต่งตัวแปลกขนาดนี้ คิดไปแล้วก็ไม่ใช่คนมีชื่อเสียงอะไร
“ณัฐ พี่ไปก่อนนะ” มุกดาถูกชลธีดึงตัวไปอย่างไม่เต็มใจ
ณฐวรมองดูหลังของมุกดา เขากลับประเทศครั้งแรก แต่ว่ากลับรู้สึกมีความคุ้นเคยบางอย่างกับมุกดา
“คุณชลธี คุณก็มีธินิดาแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณยังต้องมารบกวนฉันอีก?” มุกดารู้สึกว่าชลธีไม่ค่อยปกติ
“คุณหึงเหรอ?” ดูท่าทางโมโหหน้าบึ้งของมุกดา ชลธีรู้สึกดีใจมาก
“หึง? ทำไมฉันต้องหึงด้วย? อีกอย่างฉันมีสิทธิ์อะไรไปหึง?” ในใจมุกดารู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเหมือนกัน เธอรู้สึกอิจฉาธินิดาจริงๆ ที่สามารถทำให้ชลธีรอเธอ
“คุณมีสิทธิ์หึงอยู่แล้ว คุณเป็นภรรยาผม ผมชอบท่าทางหึงหวงของคุณ” ทันใดนั้นชลธีก็กอดมุกดาไว้ในอ้อมกอด
ในอ้อมกอดของชลธี มุกดารู้สึกอยากร้องไห้ ทำไมเธอถึงไม่เอาไหนแบบนี้ อยู่ๆก็หลงรักชลธีอย่างไม่รู้ตัว อีกอย่างยังหึงหวงอีก เธอแค่เจ้าสาวในสัญญาคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรไปหึง?
“อ้าว นี่มุกดาไม่ใช่เหรอ?” เมธพรกอดแขนของธีรเมท เดินมาพอดี ก็มองเห็นมุกดา
เธอเห็นมุกดาใส่ชุดสวยขนาดนี้ ยังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของชลธี ใจเธอก็รู้สึกโมโหมาก มุกดาคนนี้ ยั่วคนเก่งจริงๆ เอาชลธีอยู่ในกำมือได้แล้ว
ธีรเมทก็เห็นชลธีกอดมุกดาอยู่ ท่าทางทั้งสองดูสนิทกันมาก
มุกดาในวันนี้ดูสวยมาก เหมือนดั่งนางฟ้าที่ไม่กินของร้อน กับวันที่แต่งงานวันนั้นไม่เหมือนกันเลยสักนิด วันนั้นแต่งอย่างกับลิเก
มุกดาอยากผลักชลธีออก แต่ชลธีกลับกอดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม
“ประธานชลธี ขออภัยด้วย เมื่อกี้มองไม่เห็น ประธานชลธี น้ำผึ้งมองคุณอยู่ตรงโน้น” เมธพรก็รู้ว่าชลธีชอบธินิดา แต่ว่าเขากลับกอดมุกดาอยู่ตรงนี้ทำไม
“คุณเป็นใคร?” ชลธีมองเมธพรอย่างเย่อหยิ่ง ตระกูลบุญเยี่ยมอยู่ในพระนครเป็นเพียงกิจการหางแถวเท่านั้น เธอจะคืนดีกับธีรเมทตระกูลบุญเยี่ยมยังต้องให้ข้อดีมากมายกับธีรเมท ธีรเมทถึงได้ฝืนตอบรับ
“ประธานชลธี ฉันคือเมธพรคุณหนูตระกูลบุญเยี่ยม ฉันก็เป็นเพื่อนนักเรียนของมุกดา” เมธพรเห็นชลธีพูดกับตัวเองแล้ว เธอก็ตื่นเต้น ชลธีเป็นคนระดับไหน นั้นมันราชาแห่งพระนคร พูดกับตัวเองแล้ว เธอก็รีบจัดผมของตัวเอง
ธีรเมทเห็นมุกดาอยู่ในอ้อมกอดของชลธี ยิ่งดูก็ยิ่งโมโห
“มุก ทำไมคุณถึงไม่รักตัวเองแบบนี้ หลังจากที่คุณหย่ากับผมแล้ว เปลี่ยนผู้ชายมากี่คนแล้ว? พวกเขาล้วนเก่งกว่าผมเหรอ?” ธีรเมทไม่สนใจที่ชลธีอยู่ที่นี่ เขาเดินเข้าไป อยากดึงตัวมุกดาออกมา
“ผู้จัดการธีร์ โปรดเคารพกันด้วย มุกดาเป็นภรรยาผม” ชลธีมองธีรเมทอย่างเย็นชา คำพูดของเขาเหมือนดั่งฟ้าผ่าท่ามกลางท้องฟ้าแจ่มใส ทำให้ธีรเมทและเมธพรต่างก็ตะลึงอยู่กับที่
