บทที่ 1673 ศัตรูบนถนนแคบ
“ฮ่าๆ ทหารรับจ้างระดับ D นั่นใช้โชคหมดแล้ว”
“เจออวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A จิ๊ๆ โชคนี้…”
ที่ด้านล่างเวที ทหารรับจ้างไม่น้อยพากันระเบิดหัวเราะ
‘สวบ!’
ไม่เสียทีที่เป็นทหารรับจ้างระดับ A ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาก็พลันลงมือใส่เยี่ยหวันหวั่น
แทบจะในพริบตา เยี่ยหวันหวั่นก็เข้าสู่สภาพลืมเลือนตัวเอง ฝ่ามือที่เร็วดุจสายฟ้าของอวิ๋นเฟิง ในสายตาของเยี่ยหวันหวั่นสุดท้ายกลับช้าลง
สวบ!
แทบจะในพริบตา พละกำลังทั้งร่างของเยี่ยหวันหวั่นรวมกันอยู่ที่กลางฝ่ามือ ถือพลังอันไร้ขอบเขต ฝ่ามือนั้นระเบิดใส่อวิ๋นเฟิง
“ฝ่ามือมหาเมตตาของผู้อาวุโสกง!?”
รับรู้ถึงพลังฝ่ามือนี้ของเยี่ยหวันหวั่น แม้แต่อวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A ก็อดมีสีหน้าตกใจไม่ได้
ฝ่ามือมหาเมตตาเท่ากับวิชาสาบสูญของผู้อาวุโสกง ไม่เคยถ่ายทอดให้คนนอก!
ตูม!
เสียงดังกึกก้อง สองฝ่ามือประสานกัน
วินาทีถัดมา อวิ๋นเฟิงขมวดคิ้วแน่น ร่างกายเสียการทรงตัวถอยหลังไปหลายก้าว
เวลานี้เอง คนทั่วทั้งงานก็มีสีหน้าตกตะลึง
โดยเฉพาะพวกเบื้องสูง ก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่นจากที่นั่งกิตติมศักดิ์
ทหารรับจ้างระดับ A ถูกทหารรับจ้างระดับ D โจมตีล่าถอยในฝ่ามือเดียว!?
ทหารรับจ้างที่ก่อนหน้านี้นึกว่าเยี่ยหวันหวั่นใช้โชคหมดแล้ว รอยยิ้มแข็งค้างบนใบหน้า
อวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A ถูกทหารรับจ้างระดับ D คนนั้นโจมตีถอยในฝ่ามือเดียว!?
เห็นดังนั้น เมิ่งเข่อที่ด้านข้างผู้อาวุโสเหลยเฮ่อมุมปากยกขึ้นสูงน้อยๆ “มิน่าเธอถึงกล้าเข้าร่วมงาน ที่แท้ก็ใช้ฝ่ามือมหาเมตตาของผู้อาวุโสกงเป็นแล้ว ก็ไม่แปลกที่ผู้อาวุโสจะรับทหารรับจ้างระดับ D เกรงว่าผู้อาวุโสกงกับเธอคงติดต่อรู้จักกันนานแล้ว อย่างน้อยก็ต้องสอนฝ่ามือมหาเมตตาให้เธอเมื่อหลายปีก่อนแล้ว”
แต่แบบนี้ก็ก็ดี ถ้าเยี่ยหวันหวั่นแพ้ แล้วเธอยังจะทรมานฆ่าอีกฝ่ายบนเวทีได้ยังไง
ตั้งแต่ต้นจนจบเนี่ยหลิงหลงหลับตา ไม่เกิดความสนใจใดๆ กับการแข่งขันที่ด้านล่างแม้แต่น้อย
…
“อะไรน่ะ…”
ที่จุดหนึ่งของที่นั่งกิตติมศักดิ์ ผู้อาวุโสกงลุกพรวดขึ้น มองเยี่ยหวันหวั่นอย่างยากเข้าใจ
“อาจารย์ ฝ่ามือมหาเมตตาของอาจารย์…นี่เพิ่งจะสองวัน…” ศิษย์รองเจี้ยนหู่ส่งเสียงตกใจ
ได้ยินดังนั้นจี้ซิวหร่านก็ยิ้มน้อยๆ ไม่พูดไม่อะไร
ดูท่าว่าการส่งเยี่ยหวันหวั่นมาโรงเรียนชื่อเยี่ยนจะถูกต้องแล้ว…หวังว่าความทรงจำของเนี่ยอู๋โยวจะฟื้นคืนกลับมาทีละน้อยและตื่นขึ้นมา
“เป็นไปได้ยังไง…” ผู้อาวุโสกงจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ
เพิ่งจะแค่สองวัน เยี่ยหวันหวั่นก็เป็นฝ่ามือมหาเมตตาของเขาอย่างทะลุปรุโปร่ง จากร่างกายไปถึงจิตใจ และตอนแรกสุดผู้อาวุโสกงก็กำหนดเวลาให้เยี่ยหวันหวั่นสามปี…
ต่อให้เป็นเนี่ยอู๋โยวเมื่อตอนนั้นก็ใช้เวลาหนึ่งปีเต็มจึงจะเป็นฝ่ามือมหาเมตตาอย่างสมบูรณ์…
เนี่ยอู๋โยวใช้เวลาหนึ่งปี เยี่ยหวันหวั่นลูกศิษย์คนนี้ของเขา…ใช้เวลาสองวัน…
ผู้อาวุโสกงโง่เขลาเล็กน้อย
…
‘ปึง!’
เสียงดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง บนเวทีหน้าผากอวิ๋นเฟิงซึมเหงื่อเย็น
ฝ่ามือมหาเมตตามีทั้งรุกรับ ตัวเขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้อย่างสิ้นเชิง…
สุดท้ายอวิ๋นเฟิงก็กัดฟัน เขาไม่สามารถทะลวงฝ่ามือมหาเมตตาได้แม้แต่น้อย ได้แต่ประสานกำปั้นเอ่ยว่า “รุ่นน้องเยี่ยเก่งกาจ ฉันยอมแพ้”
เมื่อสิ้นเสียงของอวิ๋นเฟิง ทั้งงานก็ฮือฮา
ทหารรับจ้างระดับ A คนหนึ่งถึงกับยอมแพ้ให้…ทหารรับจ้าง D…
หลังกรรมการตัดสินประกาศผล ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นลงเวที กรรมการตัดสินก็จับโดนเยี่ยหวันหวั่นอีกครั้ง และคู่ต่อสู้ก็คือทหารรับจ้างระดับ B คนหนึ่ง
“เชี่ย”
ทหารรับจ้างระดับ B มองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเปี่ยมความอักอ่วน “โคตรซวย…อวิ๋นเฟิงก็ยอมแพ้แล้ว…ฉันจะสู้ได้ยังไง!?”
ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก ทหารรับจ้างระดับ B ก็ส่ายหน้ารัว “เธอเจ๋ง ฉันยอมแพ้!”
ทหารรับจ้างระดับ B พูดจบก็ลงจากเวทีไปอย่างไม่แม้แต่เหลียวหลังอีก
…
“หมายเลข 4 เจี้ยนหู่ หมายเลข 10 เมิ่งเทียน”
เจี้ยนหู่ ศิษย์คนรองของผู้อาวุโสกง
เมิ่งเทียน ศิษย์คนรองของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อ
——————————————————————————————————–
บทที่ 1674 ชนะ 27 ตารวด
กรรมการตัดสินประกาศชื่อของรุ่นพี่และศิษย์คนรองของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อ
“เจี้ยนหู่ ระวังด้วย” ผู้อาวุโสกงเตือน
“อาจารย์วางใจเถอะครับ” เจี้ยนหู่พยักหน้าก่อนสับเท้าขึ้นเวที
การแข่งถึงตอนนี้ในที่สุดก็เป็นการปะทะกันของทหารรับจ้างระดับ S สองคน อีกทั้งคนหนึ่งเป็นลูกศิษย์คนรองของผู้อาวุโสกง และอีกคนหนึ่งก็คือศิษย์คนรองของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อ
หลายปีก่อน ลูกศิษย์คนหนึ่งที่ผู้อาวุโสกงค่อนข้างรักเอ็นดูก็ถูกศิษย์คนโตของผู้อาวุโสเหลยเฮ่ออัดตายทั้งเป็นบนเวทีการประลองนี้…
เป็นการแข่งที่เหมือนกับละคร
“หึ เจี้ยนหู่ วันนี้ฉันอารมณ์ไม่เลว จะทำลายขานายหนึ่งข้างเป็นไง” เฝิงเทียนเหล่มองเจี้ยนหู่
“ไสหัวแม่แกไป!” เจี้ยนหู่ตะคอกเสียงโกรธ ก่อนเหวี่ยงหวัดใส่เฝิงเทียน
แต่ความเร็วของเฝิงเทียนรวดเร็วมาก หมัดของรุ่นพี่เจี้ยนหู่โจมตีไม่โดนเป้าหมาย
เจี้ยนหู่พละกำลังไร้ขอบเขต ไม่ว่าทหารรับจ้างระดับ S คนไหน ถ้าโดนเจี้ยนหู่ต่อยโดนจะต้องบาดเจ็บสาหัส ต่อให้เป็นเฝิงเทียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
แต่เฝิงเทียนนี้กลับฉลาดเฉลียว ไม่เข้าประชิดเจี้ยนหู่ ตรงกันข้ามเขาทิ้งระยะห่าง ผลาญพละกำลังของเจี้ยนหู่อย่างบ้าคลั่ง
บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ หัวคิ้วเยี่ยหวันหวั่นผูกเป็นปม
รุ่นพี่รองเจี้ยนหู่นิสัยตรงไปตรงมา ทนการยุแหย่ไม่ได้ เห็นชัดว่าถูกเฝิงเทียนจูงจมูกแล้ว…
ก่อนหน้านี้ก็เคยได้ยินผู้อาวุโสกงพูดว่า เหตุผลที่พี่รองเจี้ยนหู่ยังไม่จบการศึกษา ก็เพราะนิสัยของเขายังมีจุดอ่อน หัวร้อนง่าย จึงไม่ผ่านการสอบจบศึกษาของชื่อเยี่ยนสักที
ตอนนี้ดูแล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เฝิงเทียนนั่นอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจี้ยนหู่
การสู้ของเจี้ยนหู่กับเฝิงเทียนผ่านไปหลายสิบรอบ พลังกายของเจี้ยนหู่แทบจะไม่ได้สูญเสียไป แต่เจี้ยนหู่กลับหายใจหนักหน่วง พลังกายไหลออกไปอย่างใหญ่หลวง
‘ปึง!’
ฉับพลันนั้นเฝิงเทียนกะจังหวะถีบเท้าโจมตีตรงเข่าซ้ายของเจี้ยนหู่อย่างรุนแรง
หน้าผากเจี้ยนหู่ผุดเหงื่อเย็น หน้าซีดเผือด คำรามเสียงโกรธ ใช้ข้อศอกฟาดใส่หน้าของเฝิงเทียน
เยี่ยหวันหวั่นจะไม่สงสัยแม้แต่น้อย ถ้าการโจมตีนี้ของเจี้ยนหู่โจมตีโดน เกรงว่าหัวของเฝิงเทียนคงต้องแหลกแล้ว
พละกำลังน่ากลัวอย่างนี้…น่าตกใจจริงๆ เยี่ยหวันหวั่นยังไม่เคยเห็นใครที่มีพลังมากมายขนาดนี้มาก่อน!
แต่น่าเสียดาย เฝิงเทียนคล่องแคล่วมาก พลังวิทยายุทธของเขายังสูงกว่าเฝิงเข่อหนึ่งขั้น!
“ฮ่าๆๆๆ ลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกงทุกคนเป็นกองขยะเหรอ” เฝิงเทียนหัวเราะเย็นหลบการโจมตีถึงชีพของเจี้ยนหู่ ขณะเดียวกันเฝิงเทียนก็โจมตีที่เข่าของเจี้ยนหู่อย่างแรงอีก
เวลานี้เข่าซ้ายของเจี้ยนหู่บาดเจ็บสาหัส ร่างกายซวนเซถอยไปด้านหลัง
“จะหนีไปไหน” เฝิงเทียนยกมุมปากสูงเล็กน้อย เห็นเจี้ยนหู่ใช้แรงหมดเกลี้ยงแล้วเขาก็เปิดใช้พลังทั้งหมด
แค่ไม่กี่ลมหายใจ เจี้ยนหู่ก็ถูกเฝิงเทียนอัดหงายลงกับพื้น
เวลานั้นเฝิงเทียนเหยียบท้องของเจี้ยนหู่ “จิ๊ๆ น่าสงสาร”
“เฝิงเทียนชนะ!”
เห็นผลแพ้ชนะออกมาแล้ว กรรมการตัดสินจึงประกาศทันที
แม้เจี้ยนหู่จะไม่เต็มใจ แต่ก็ทำได้แค่ปล่อยให้หน่วยพยาบาลยกตัวไป
“อาจารย์…ผม…”
บนเปลหาม เจี้ยนหู่มองผู้อาวุโสกง สองมือกำหมัดแน่นอยากพูดอะไรบางอย่าง
“ไปรักษาตัวก่อน!” ผู้อาวุโสกงขมวดคิ้วเอ่ย
…
“ลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกงยังต่างกับลูกศิษย์ของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อไม่น้อย…”
“หลายปีมานี้ที่ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อกดหัวผู้อาวุโสกงตลอด ใช่ว่าไม่มีเหตุผล”
เบื้องบนกับทหารรับจ้างไม่น้อยพากันเอ่ยปาก
…
ไม่นานก็วนมาถึงตาเยี่ยหวันหวั่นขึ้นเวที
ช่วงเวลาทั้งวันนี้ เยี่ยหวันหวั่นสู้ติดต่อกัน 27 ตา และชนะทั้ง 27 ตารวด เข้าสู่รอบตัดสินอย่างราบรื่น
