บทที่ 1321 เธอยังมีอีกชื่อ
“เอ่อ…ใช่ครับ เป็นเสือตัวหนึ่ง เสือจริงๆ ทหารรับจ้างห้าคนนั้นบอกว่ามันเป็นสัตว์เลี้ยงของคุณหนูอู๋โยวตอนอยู่จีน…” ต้วนเฟ่ยพยักหน้าแล้วบอก
จี้ซิวหร่านไม่พูดอะไรมาก แค่หันไปกระดิกนิ้วเรียกซือหมิงหลี่
ซือหมิงหลี่ตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นไปด้านบนของห้องโถง
ซือหมิงหลี่ในตอนนี้ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไม่เข้าใจว่าจี้หวงผู้โด่งดังจับตัวเข้ามาที่นี่ทำไม…
“ฉันได้ยินมาว่านายเคยจ้างคนไปฆ่าอู๋โยว” พอซือหมิงหลี่เดินเข้ามาใกล้ จี้ซิวหร่านก็ยิ้มพูด
“หา…อู๋โยว?” ซือหมิงหลี่ชะงักไปกับคำถามของจี้หวงเล็กน้อย เขาทำหน้าประหลาดใจ “อู๋…อู๋โยวเป็นใคร? ผะ…ผมไม่รู้จัก เคยส่งคนไปฆ่าที่ไหนกัน…”
ซือหมิงหลี่ไม่ได้โกหก เขาไม่รู้จริงๆ ว่าอู๋โยวที่จี้ซิวหร่านพูดถึงเป็นใคร
“ไม่รู้งั้นเหรอ” จี้ซิวหรานเงยหน้าแล้วยิ้มบอก “เธอมีอีกชื่อหนึ่ง ชื่อเยี่ยหวันหวั่น”
“ยะ…เยี่ยหวันหวั่น?!” ซือหมิงหลี่ตกตะลึง ยัยเยี่ยหวันหวั่นคนนั้นเป็นอะไรกับจี้หวงแห่งรัฐอิสระคนนี้กัน ทั้งสองดูไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันได้เลยแท้ๆ!
“จะ…จี้หวง คุณกับเยี่ยหวันหวั่นเป็น?” ซือหมิงหลี่ถามอย่างระมัดระวัง
“เธอเป็น…น้องสาวฉัน” รอยยิ้มในดวงตาของจี้หวงพลันเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก ซือหมิงหลี่ยังไม่ทันทำอะไรก็โดนบีบคออย่างแรง
เพียงชั่วขณะเดียว เสียงกระดูกหักดังลั่น คอของซือหมิงหลี่ถูกจี้หวงบีบแหลกในพริบตาเดียว
“โครม!”
จี้หวงสะบัดแขนขวาเหวี่ยงศพของซือหมิงหลี่ทิ้งไปด้านหนึ่ง แล้วกล่าวเสียงเบาว่า “ต้วนเฟย พาพวกเขาเข้ามาให้หมด”
“ครับ” ต้วนเฟยพยักหน้าแล้วเดินออกไป
ไม่นาน กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนกับชายหนุ่มคนหนึ่งก็ถูกพาตัวเข้ามาในห้องโถงใหญ่
ถ้าหากเยี่ยหวันหวั่นอยู่ที่นี่จะต้องจำได้แน่ เพราะชายหนุ่มคนนั้นก็คืออดีตหัวหน้าทีมบอดี้การ์ดลับของซือเยี่ยหาน หลิวอิ่ง
“พวกแกเป็นใคร”
นัยน์ตาของหลิวอิ่งมีแต่ความใจเย็น เขากวาดมองทุกคน แล้วตวาดเสียงเย็น
“นายไม่จำเป็นต้องรู้มาก แค่ตอบคำถามมาก็พอ” ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านล่างที่นั่งของจี้หวงจ้องหน้าหลิวอิ่ง แล้วเอ่ยเสียงเย็น
“รนหาที่ตาย!”
หลิวอิ่งเดือดดาล ง้างแขนขวาขึ้น กำหมัดเปลี่ยนเป็นฝ่ามือ พุ่งไปทางชายวัยกลางคนคนนั้นทันที
ชายวัยกลางคนแสยะยิ้ม ตั้งศอกพร้อมโจมตี หลิวอิ่งยังไม่ทันประชิดเข้ามา ศอกของเขาก็กระแทกเข้าที่ท้องหลิวอิ่งอย่างแรง
หลิวอิ่งอ่อนแรงเข่าทรุดทันที
“เยี่ยหวันหวั่นกับอดีตผู้นำตระกูลซือของพวกแกเป็นอะไรกัน!” ชายวัยกลางคนจ้องหน้าหลิวอิ่ง แล้วตะคอกถามเสียงเย็น
“ฉันไม่รู้!” หลิวอิ่งบอก
“ไม่รู้? แกเป็นบอดี้การ์ดของอดีตผู้นำตระกูลซือของจีน จะไม่รู้ได้ยังไง!” ประกายเยือกเย็นพาดผ่านดวงตาของชายวัยกลางคน
“เหอะ หยุดพล่ามซักที ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น” หลิวอิ่งแค่นยิ้ม
“หึๆ…แกนี่หยิ่งไม่เบาเหมือนกันนะ ถึงแกไม่บอก ก็มีคนบอกอยู่ดี” ชายวัยกลางคนค่อยๆ หันไปมองทหารรับจ้างห้าคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล จากนั้นก็หันกลับมา
“จี้หวง คนคนนี้เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ฆ่าเลยไหมครับ” ชายวัยกลางคนหันไปถามจี้หวง
แต่จี้หวงกลับยิ้มบอกว่า “ไม่ต้อง”
จี้หวงตัดสินใจแล้ว ชายวัยกลางคนย่อมไม่พูดอะไรมาก เพียงแต่หันไปมองกลุ่มทหารรับจ้างห้าคนเล็กน้อย
โลลิน้อยโดนจ้องอย่างนั้นก็ตัวสั่น
จี้หวง…ราชาผู้ปกครองอำนาจมืดของยุโรป เผด็จการสมคำล่ำลือ…
————————————————————————————-
บทที่ 1322 สวมหมวกเขียวให้จี้หวง
ถึงโลลิน้อยจะไม่เคยเจอจี้หวง แต่ชื่อเสียงของจี้หวงมีหรือเธอจะไม่เคยได้ยิน
“สวัสดีค่ะ จี้หวง…”
ไม่รอให้จี้หวงเอ่ยปาก โลลิน้อยเป็นฝ่ายยิ้มทักทายก่อน
จี้หวงพยักหน้าเล็กน้อย “เจ้านายของพวกเธอคือใคร”
“เจ้านายของพวกฉัน…” โลลิน้อยเหลือบพิจารณาจี้หวงเล็กน้อย ครุ่นคิดไม่นานก็ทำได้เพียงตอบตามความจริง” เจ้านายของพวกฉันคือเดธโรสค่ะ…”
ได้ยินโลลิน้อยพูดอย่างนั้น ทุกคนในห้องโถงใหญ่กลับยิ้มหยัน มีเดธโรสอะไรนั่นที่ไหนกัน
“เดธโรส…งั้นเหรอ” จี้หวงหยักยิ้มมุมปาก เผยให้เห็นรอยยิ้มที่งดงามเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
ดูเหมือนหลังจากที่อู๋โยวหายตัวไป เธอก็ใช้ชีวิตอย่างมีสีสันไม่น้อย ตอนอยู่จีนถึงขนาดเคยสวมรอยเป็นเดธโรสซะด้วย
“ขอบังอาจถามจี้หวง…คุณกับเจ้านายของพวกฉัน…เป็นอะไรกันคะ?” โลลิน้อยมองจี้หวงอย่างระมัดระวัง
ก่อนหน้านี้ตอนอยู่จีน เยี่ยหวันหวั่นก็เคยบอกพวกเขาว่าเธอจะมารัฐอิสระ ด้วยเหตุนี้กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนจึงรู้ว่าตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นอยู่ในรัฐอิสระ
“เจ้านายของพวกเธอเป็นคู่หมั้นของจี้หวง” ต้วนเฟยที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งพูดขึ้น
“อะไรนะ…”
“คู่หมั้น?!”
“ชิบหาย…มีเรื่องอย่างงี้ด้วยเหรอ…สมแล้วที่เป็นเจ้านายของพวกเรา…”
ขนาดจี้หวงยังเต๊าะมาได้ แล้วยังหมั้นหมายกันแล้วซะด้วย!
โลลิน้อยกับไฮดี้หน้าเปลี่ยนสีไปทันที
ชายไว้เครากลับทำหน้าประหลาดใจ “นั่นมัน…ไม่ใช่แล้วมั้ง ก็เจ้านายของเรากับผู้นำตระกูลซือคนนั้น…”
แต่ชายไว้เครายังพูดไม่ทันจบ กลับโดนโลลิน้อยถมึงตาใส่ก่อน
แค่สายตาเดียว ชายไว้เคราก็ได้สติ รีบหุบปากทันที
ไม่นึกเลยว่าเจ้านายของเธอจะไปมีชู้อยู่ที่จีน แล้วสวมหมวกเขียวให้จี้หวงอย่างงี้…
แม่งเอ๊ย ถ้าจี้หวงรู้เข้าจะทำยังไง…
“เจ้านายของพวกนายเป็นยังไงบ้างตอนอยู่จีน” จี้หวงถามอีก
“ดี ดีมาก ดีมากเลยครับ! ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระ และเปี่ยมไปด้วยความสุขเลยล่ะครับ!” ไฮดี้รีบบอก
“อืม…” จี้หวงพยักหน้า มองหน้าทหารรับจ้างทั้งห้าคน “ถ้างั้น ยังไงพวกนายก็มาแล้ว อยู่รัฐอิสระต่อเลยก็แล้วกัน…ตอนนี้เจ้านายของพวกนายอยู่ที่พันธมิตรอู๋เว่ยของรัฐอิสระ ไปหาเธอซะสิ”
“หา…พันธมิตรอู๋เว่ย?!”
พอพูดถึงพันธมิตรอู๋เว่ย กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนก็หน้าเปลี่ยนสีไปทันที
นี่มันมุกตลกระดับชาติรึไง พันธมิตรอู๋เว่ยน่ากลัวขนาดนั้น จะให้พวกเขาไปหาเจ้านายที่พันธมิตรอู๋เว่ยเนี่ยนะ…
แต่ในเมื่อจี้หวงว่าอย่างงี้แล้ว เกรงว่าเยี่ยหวันหวั่นก็คงอยู่ที่พันธมิตรอู๋เว่ยแน่นอน
พวกเขาโดนจับตัวมาก็ว่าได้ คิดจะกลับไปตอนนี้เป็นเรื่องยากมาก คงต้องทำตามที่จี้หวงบอก เสี่ยงดวงตามหาเจ้านายดูซักตั้ง
“งั้น…จี้หวง พวกเราไปก่อนนะคะ?” โลลิน้อยเอ่ยอย่างระมัดระวัง
“พาเขาไปด้วย” จี้หวงชี้ไปที่หลิวอิ่ง
“ครับๆๆ…”
ไฮดี้รีบดึงแขนหลิวอิ่งแล้วลากเขาออกจากห้องโถงใหญ่
หลังจากที่กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนกับหลิวอิ่งออกไป ต้วนเฟยก็เดินเข้ามา แล้วพูดเสียงเบา “จี้หวง…คุณคิดอะไรอยู่กันแน่ครับ ตอนนี้คุณหนูอู๋โยวสูญเสียความจำ ปล่อยให้เธออยู่ในพันธมิตรอู๋เว่ยต่อไปน่าจะเป็นอันตรายต่อเธอมาก ทำไมถึงไม่บอกให้ตระกูลเนี่ยรู้ล่ะครับ?”
จี้หวงยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวอย่างมีความหมายแฝง “กลับไปอยู่ตระกูลเนี่ยอาจจะอันตรายกว่า”
“เธอจะต้องเติบโต ไม่ว่าจะได้ความจำกลับคืนมาหรือไม่…อยู่ในพันธมิตรอู๋เว่ย ถึงจะอันตรายแต่อาจช่วยให้เธอฟื้นความจำกลับมาได้ แล้วฐานะป๋ายเฟิ่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยของอู๋โยว ก็มีแค่ฉันคนเดียวในโลกนี้ที่รู้
ฉันเคยรับปากเธอว่าจะไม่บอกใคร ถ้าตอนนี้ฉันบอกตระกูลเนี่ยก็เท่ากับฉันผิดคำพูดที่ให้ไว้กับอู๋โยวไม่ใช่เหรอ…อีกอย่าง พันธมิตรอู๋เว่ยเป็นของเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” จี้หวงบอก
ต้วนเฟ่ยนิ่งคิด “ก็จริงครับ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของสี่ตระกูลใหญ่ยังคลุมเครืออยู่ ในฐานะตัวแทนของตระกูลจี้ จี้หวงไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องในตระกูลเนี่ยดีที่สุด…แล้วที่จี้หวงปล่อยห้าคนนั้นไป คงตั้งใจให้พวกเขาคอยช่วยเหลือคุณหนูอู๋โยวใช่ไหมครับ”
“ใช่แล้ว” จี้หวงพยักหน้า แล้วบอกว่า “มีคนจ้องจะทำร้ายเธอมากมาย ยังไงเธอก็ควรมีคนของตัวเองอยู่ข้างๆ บ้าง”
“อ้อ จี้หวง…ผมสืบมาแล้วครับ หลายปีมานี้ คุณหนูอู๋โยวกับผู้นำตระกูลซือคนหนึ่งในจีนเหมือนจะเป็นคนรักกัน แต่ผู้นำตระกูลคนนั้นหายตัวไปแล้ว…ที่คุณหนูอู๋โยวมารัฐอิสระในครั้งนี้ น่าจะมาตามหาเขาครับ”
ประกายเย็นชาพาดผ่านดวงตาของจี้ซิวหร่าน “ชื่อ”
“ซือเยี่ยหานครับ” ต้วนเฟยตอบ
