ตอนที่ 710 หลู่เหยาต้องไม่มีชีวิตอยู่
ผู้คนตะโกนด้วยความประหลาดใจ แต่เห็นว่าคนที่กระโดดลงไปในสระบัวนั้นว่ายน้ําค่อนข้างเก่งนางว่ายตรงไปที่ที่ซูชื่อและหลู่เหยา ทุกคนไม่คุ้นเคยกับเด็กผู้หญิงที่กระโดดลง ไปในน้ําพวกนางล้วนแต่คาดเดาว่านางเป็นใคร แต่นี่คือคนที่เพิ่งหยูเฮงรู้จัก บุคคลนั้นเป็นบุตรสาวคนโตของตระกูลหลู่ บุตรสาวของอนุตระกูลหลู่
นางกับชวนเทียนเก้อมองหน้ากันและทั้งคู่ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพิ่งหยูเฮงสามารถระบุได้ว่าการที่ซูชื่อตกน้ํานั้นต้องเกี่ยวข้องกับหลู่เหยา นอกจากนี้นางสังเกตเห็นว่าแม้หลู่เหยาจะจมน้ําต่อหน้าซูชื่อ แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นเพราะนางจมน้ําตาย แต่มันดูจงใจ แม้ว่านางจะทําท่าเหมือนว่ายน้ําไม่เป็น แต่จากการสังเกตของนาง ความคิดและการกระทําของหลู่เหยาก็ไม่สา
มารถหลอกนางได้แม้ว่านางจะสามารถหลอกคนอื่นได้ก็ตาม หลู่เหยาว่ายน้ําเป็น นี่คือสิ่งที่เพิ่งหยูเฮงมั่นใจ
หลังจากได้รับความเข้าใจเล็กน้อย นางก็ยังรู้สึกกังวลชูชื่อยังคงอยู่ในน้ําและไม่สามารถจัดการกับความงุ่มง่ามเพียงเล็กน้อยได้
หวงซวนถามอย่างรอบคอบจากด้านข้างของนาง “คุณหนู คุณหนูต้องการให้ข้าเข้าไปช่วยหรือไม่เจ้าคะ ?”
แม้ว่าเฟิงหยูเฮงอยากจะเห็นว่าหลู่วิ่งไปช่วยพวกนาง นางก็ส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ต้องไปสังเกตไปก่อน”
หลังจากพูดอย่างนี้แล้วหลู่วิ่งก็ยื่นมือไปหาซูชื่อ การเคลื่อนไหวนี้ทําให้จิตใจของนางเปลี่ยนไปคนหนึ่งที่ตกลงไปในน้ําคือชูชื่อ และอีกคนคือน้องสาวของหมู่ปิง อย่างไรก็ตามนางเอื้อมมือไปหาซูชื่อและไม่สนใจหลู่เหยา นี่เป็นสิ่งที่ทําให้นางต้องใช้ความคิด
บางคนจากฝูงชนผู้ชมต่างเริ่มส่งเสียงให้กําลังหลู่วิ่ง แม้ว่าพวกนางจะไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใครแต่พวกนางก็เห็นด้วยอย่างมากกับการกระโดดลงไปในน้ําเพื่อช่วยพวกนาง แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนที่เริ่มตั้งคําถามว่าพวกนางตกลงไปในน้ําได้อย่างไร “ทั้งสองมาเดินเล่นที่สระน้ํา ทําไมพวกนา งถึงตกลงไปได้ ? นอกจากนี้ทําไมพวกนางทําไมอยู่ห่างจากขอบสระเช่นนั้น ?”
คําพูดเหล่านี้ทําให้ทุกคนตกใจ ถูกต้อง ! ถึงแม้ว่าการตกลงไปในน้ําจะเป็นเรื่องแปลก แต่พวกนางก็จะตกลงไปใกล้ ๆ ข้างสระน้ํา สระบัวนี้ยังมีพืชจํานวนมาก คนจะลอยออกไปไกลขนาดนั้นได้อย่างไร ?
ในเวลาเดียวกัน คําถามนี้ถูกถามในใจของเฟิงหยูเฮง อย่างไรก็ตามสายตาของนางยังคงจับจ้องอยู่ที่หลู่เหยา ถึงแม้หลู่เหยาจะยังอยู่ใต้น้ํา แต่เฟิงหยูเฮงก็เห็นนางยังคงจับซูชื่ออย่างสิ้นหวังนางยังจัดการดึงมือของหลู่วิ่งออกจากซูซื่อ
นางขมวดคิ้วและรู้สึกว่าหลู่เหยากําลังหยุดหลู่วิ่งไม่ให้ช่วยพวกนาง แต่สําหรับผู้คนที่อยู่ข้างนอก หลู่เหยากําลังดิ้นรนขณะจมน้ํา เฟิงหยูเฮงประหลาดใจและพร้อมที่จะสั่งให้หวงซวนกระโดดลงไปช่วย แต่ในเวลานี้หลู่วิ่งหลุดพ้นจากการแทรกแซงของหลู่เหยาแล้ว นางรีบดึงซูชื่อมาข้างสระอย่างรวดเร็ว
แต่ในขณะที่นางกําลังว่ายน้ํา สามารถมองเห็นเลือดได้ในน้ํา เลือดมาจากใบหน้าของหลู่ปิงในช่วงพริบตาเดียวสระบัวขนาดใหญ่ก็ถูกย้อมไปด้วยเลือด
ทุกคนตกใจ พวกคุณหนูพากันส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว ในเวลานี้นางกํานัลก็พาขันทีมาได้ ขันที่ผู้แข็งแรงไปและดึงพวกนางขึ้นจากน้ํา เฟิงหยูเฮงรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วและตบหลังของซูชื่ออย่างแรง ทําให้ซูชื่อสําลักน้ําออกมา
ไม่มีปัญหาสําคัญกับซูชื่อ หลังจากสําลักน้ํานางก็ตกใจเล็กน้อย โชคดีที่มีหลายคนกําลังดูอยู่ท่านฮูหยินและคุณหนูที่มีจิตใจดีได้ดึงผ้าที่สะอาดบางส่วนจากบ่าวรับใช้ในพระราชวังแล้วห่อซูชื่อไว้ แต่เมื่อมองดูหลู่ปิง นางก็ไม่ได้โชคดีอย่างซูชื่อ ผ้าคลุมหน้าของนางหลุดหายไปในขณะที่นางกําลังว่ายน้ํา ใบหน้าที่งดงามล่มเมืองในขณะนี้ ทุกคนเห็นว่ามีบาดแผลที่น่าเกลียดบนใบหน้าของนางใครจะรู้ว่ามีอะไรบางอย่างจากบ่อน้ําเข้ามาในแผลราวกับว่ามันมืด เลือดที่ไหลออกมาก็ดําและดําลงพร้อมกับสิ่งนี้ใบหน้าด้านซ้ายของนางก็เริ่มเปลี่ยนไป
เฟิงหยูเฮงตกใจ “เจ้าถูกวางยา ? อะไรที่ทําให้เจ้าเจ็บ ?”
หลู่วิ่งกัดฟันและบอกกับนางว่า “ข้าถูกแมลงกัด องค์หญิงอย่ากังวลเจ้าค่ะ พิษชนิดนี้จะไม่มีผลอะไรต่อข้า มันจะทําลายใบหน้าของข้าเพียงครึ่งเดียว เราดูท่านฮูหยินใหญ่ก่อนเจ้าคะนางถูกแมลงมีพิษกัดหรือไม่ ? ”
ในเวลานี้ซูชื่อได้สติขึ้นมาแล้ว เมื่อได้ยินสิ่งที่หลู่วิ่งพูด นางส่ายหัวซ้ํา ๆ และน้ําตาคลอนางกล่าวว่า “เจ้ามาจากตระกูลไหน ตระกูลเหยาของข้าจะตอบแทนเจ้าอย่างแน่นอนเพราะบุญคุณในการช่วยชีวิตข้า ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บเพราะเจ้าปกป้องข้าตลอดเวลา ด้วยการใช้ร่างกายของเจ้าเอง เจ้าช่วยข้าจากแมลงใต้น้ํา แต่ใบหน้าของเจ้า” เมื่อมองแล้วนางรู้สึกตกใจและได้แต่พูดกับเฟิงหยูเฮงว่า “อาเฮง เจ้าต้องช่วยรักษานาง”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “ท่านป้าไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะ”
ในเวลานี้มีหมอหลวงมาถึง เฟิงหยูเฮงเปิดทางให้หมอหลวง ในเวลาเดียวกันนางเอื้อมมือไปที่แขนเสื้อของนางแล้วดึงยาแก้ปวดชนิดพิเศษออกมา และบอกกับหมอหลวงว่าจะใช้มันอย่างไรและสั่งให้พวกเขามอบมันให้กับหลู่ปิง นางสามารถบอกได้ว่าอาการบาดเจ็บบนใบหน้าของหลู่วิ่งไม่สามารถรักษาได้อีกต่อไป แต่อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ติดเชื้อ มันสําคัญยิ่งกว่าที่อาการปวยอื่นจะไม่เกิดขึ้นเนื่องจากการติดเชื้อ
ทุกคนมารวมตัวกันรอบ ๆ หลู่ปิงและซูชื่อ หมอหลวงก็รีบรักษาทั้งสองเช่นกัน ไม่มีใครให้ความสนใจกับความจริงที่ว่ายังมีอีกคนหนึ่งที่ยังคงแช่อยู่ในสระบัว เป็นคนที่ตกลงไปพร้อมกับซูชื่อ,หลู่เหยา
ในเวลานี้หัวของหลู่เหยาผุดขึ้นมาเหนือพื้นผิวน้ําแล้ว ขณะที่นางมองไปที่ด้านข้างสระโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเฟิงหยูเฮงลุกขึ้นยืนและมองข้ามนาง สีหน้าของนางก็เต็มไปด้วยความสับสนและความไม่พอใจมากยิ่งขึ้น หลู่เหยาไม่เข้าใจ เป็นคนแรกที่กระโดดเข้ามาหลังจากที่ซูชื่อตกลงไปในน้ําไม่ใช่เฟิงหยูเฮง ? ความสัมพันธ์ของนางกับซูชื่อนั้นดีมากไม่ใช่หรือ ? นางได้วางแผนให้เรียกเฟิงหยูเฮงมาก่อนทําไมหลู่วิ่งถึงกระโดดลงมาแทน ?
คนที่กระโดดลงมาช่วยไม่ใช่เฟิงหยูเฮง นี่คือความจริงที่หลู่เหยาเพิ่งรู้ นางรู้เพียงว่าในเวลาที่หสู่ปิงถูกดึงออกจากน้ํา แมลงที่นางปล่อยออกไปกัดคนผิด ไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่กัดเฟิงหยูเฮงแต่พวกมันยังทําลายใบหน้าของหลู่ปิง ในขณะที่หลู่เหยารู้สึกไม่ได้รับการปรับแต่ง นางก็ค่อนข้าง ตกใจเช่นกัน มันไม่เหมือนที่นางไม่ได้เบาะแสเกี่ยวกับความหวังของตระกูลหญ่ที่มีต่อหลู่วิ่งแม้ว่าหลู่ปิงจะมีอาการป่วยซับซ่อนรูปร่างหน้าตางดงามของนางเป็นเหตุผลที่ทําให้ตระกูลหญ่ไม่ยอมแพ้ แต่ตอนนี้ใบหน้าของหลู่ปังถูกทําลายด้วยน้ํามือของนางเอง ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะปิดบังจากคนอื่นแต่ก็ไม่สามารถซ่อนจากบิดาของนางได้ หากบิดาของนางทําการสอบสวนในภายหลังนางจะ อธิบายเรื่องนี้อย่างไร ?
หลู่เหยายังคงลอยอยู่ในน้ําในขณะที่ไตร่ตรองกับตัวเอง ใจของนางปั่นป่วนขณะนี้เฟิงหยูเฮงกําลังเฝ้าดูอยู่
สีหน้าของนางเปิดเผยทุกสิ่ง เฟิงหยูเฮงเป็นคนฉลาด เมื่อได้เห็นสีหน้าของหมู่เหยา ทําไมนางจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นางเพียงแค่เกลียดว่าความปรารถนาของหลู่เหยาที่จะทําร้ายนางส่งผลให้ซูชื่อพัวพันไปด้วย ถ้าไม่มีหลู่วิ่ง แม้ว่าชูชื่อจะไม่จมน้ําแต่นางก็จะปวยหนักมาก ความตั้งใจของหลู่เหยาเป็นสิ่งที่น่ากลัวซึ่งทําให้นางตัดสินใจ นางไม่สามารถควบคุมความหายนะนี้ได้อีกต่อไป
“หวงซวน” นางสั่งอย่างใจเย็น “กระโดดลงไปช่วยชีวิตนางไว้”
หวงซวนสับสน ขณะที่นางงุนงงและสงสัยว่าทําไมคุณหนูของนางถึงขอให้นางช่วยหมู่เหยา เป็นเวลาหลายปีที่พวกนางอยู่ด้วยกันในฐานะเจ้านายและบ่าวรับใช้ ทําให้หวงซวนใจเข้าใจเจตนาของนาง ดังนั้นนางจึงเผยอยิ้มและพยักหน้าโดยกล่าวว่า “เจ้าค่ะ”
หลังจากพูดอย่างนี้นางก็ถอดเสื้อคลุมด้านนอกแล้วก็กระโดดลงไปในน้ํา
เมื่อผู้คนได้ยินเสียง “บูม” นี้พวกนางหันหลังกลับไปดู พวกนางพบว่ามีบางคนกระโดดลงไปในน้ํา พวกนางตอบโต้ในเวลานี้ “อ้า ! มีอีกคนอยู่ในน้ํา !”
ขันทีที่รีบไปช่วยผู้คนถูกจับโดยไม่ระวัง เมื่อเห็นว่าเฟิงหยูเฮงปรากฏตัวและซูชื่ออยู่กับคนจํานวนมาก พวกเขาจะกังวลเกี่ยวกับคนอื่นได้อย่างไร หลังจากดึงซูชื่อขึ้นมา พวกเขาถามอาการของนางและลืมหลู่เหยาไปสนิท
แต่ในเวลานี้หวงซวนกระโดดลงไปในน้ําเพื่อช่วยชีวิตนาง แม้ว่าผู้คนต้องการดู พวกเขายังรู้สึกว่าเรื่องของซูชื่อและหลู่ปิงนั้นน่าเป็นห่วง พวกเขาหันไปดูไม่นาน จากนั้นพวกเขาก็หันกลับมา
หวงซวนว่ายไปทางหลู่เหยา ความสามารถในการว่ายน้ําของหลู่เหยาไม่ดีนัก แต่หลู่เหยาสามารถรู้สิ่งต่าง ๆ ได้อย่างแม่นยํา นางไม่รู้ด้วยซ้ําว่าเพิ่งหยูเฮงว่ายน้ําไม่เป็น เมื่อเห็นว่าหวงซวนมาแล้วนางก็รู้สึกตกใจ นางเริ่มว่ายน้ําลงไปในสระบัวพยายามหนีหวงซวน หวงซวนเห็นสิ่งนี้และไม่สามารถช่วยอะไรได้ อย่างไรก็ตามนางไม่ต้องการให้หลู่เหยาว่ายน้ําไปไกลออกไป นางรู้ขีดจํากัดของตัวเองเมื่อว่ายน้ํา ดังนั้นนางจึงใช้กําลังทั้งหมดของนางและเอื้อมมือออกไปจับเท้าของหมู่เหยา และดึงนางกลับมา
ความสามารถในการว่ายน้ําของหวงซวนนั้นเป็นระดับธรรมดา แต่ความสามารถของศิลปะการต่อสู้ของนางนั้นดี นางยังแข็งแกร่ง เมื่อหลู่เหยาถูกดึงโดยหวงซวน นางก็ถูกนํา กลับไปยังจุดเริ่มต้นของนางทันทีนางสูญเสียความคิดไปอย่างตื่นตระหนก และหวงซวนปฏิเสธที่ จะไม่ยอมทําตาม เมื่อดึงหลู่เหยาไปนางก็เริ่มจมลงในน้ํา
แต่หลังจากนั้นไม่นานหวงซวนก็จมลง นางยึดหัวขึ้นมา จากนั้นนางใช้ร่างของนางปิดหลู่เหยาทําให้แน่ใจว่าผู้คนบนฝั่งจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่มือที่อยู่ในน้ํานั้นกอดรอบหลู่เหยาทําให้นางจมน้ํา
เฟิงหยูเฮงและชวนเทียนเก้อยืนอยู่บนฝั่ง พวกนางจ้องเหตุการณ์ในน้ําตลอด และชวนเทียนเก้อถามอย่างเงียบ ๆ “มันถูกตัดสินแล้วหรือ ?”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า “มีบางคนรนหาที่ตายทั้งที่ได้ข้าปล่อยพวกนางไปแล้ว ข้าคิดว่ามันผ่านไปแล้ว ข้าจะเพิกเฉยถ้านางรังแกเหยาซู ท้ายที่สุดแล้วเหยาซูเองก็ยินดีที่จะยอมรับแต่คราวนี้นางทําเพื่อที่จะทําร้ายข้า จริง ๆ แล้วนางก็ลากท่านป้าใหญ่ลงไปในน้ําข้าทนไม่ได้จริง ๆ”
“ดี” สีหน้าของซวนเทียนเก้อกลายเป็นเย็นชา “ท่านแม่ของข้าบอกว่าการที่หลู่เหยาแต่งงานกับตระกูลเหยานั้นจะเป็นหายนะ ใครจะรู้ว่าหายนะครั้งนี้จะนําไปสู่เส้นทางแห่งการทําลายล้างของนางอย่างรวดเร็วสําหรับตระกูลเหยานั้นถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ดี”
ในขณะที่ทั้งสองกําลังพูดคุยกัน ความเคลื่อนไหวในน้ําก็น้อยลง หวงซวนเริ่มว่ายน้ําไปทางข้างของสระแล้ว ในช่วงเวลาที่นางหันศีรษะของนาง นางพยักหน้าสองสามครั้งให้เฟิงหยูเฮงเฟิงหยูเฮงม้วนริมฝีปากของนางด้วยรอยยิ้ม และบอกชวนเทียนเก้อ “มันจบแล้ว” จากนั้นนางก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และแสร้งถามด้วยความกังวล “นางเป็นอย่างไรบ้าง? ท่านฮูหยินน้อยตระกูลเหยาเป็นอย่างไรบ้าง ? ”
หวงชวนสายหัวของนางจากในน้ํา “คุณหนู นางอาการไม่ดีเจ้าค่ะ นางจมน้ํานานเกินไป ข้าไม่รู้ว่านางยังหายใจหรือไม่เจ้าค่ะ”
คําพูดเหล่านี้พูดค่อนข้างดังและทุกคนได้ยิน ผู้คนไม่สามารถช่วยได้แต่รู้สึกตกใจอย่างยิ่งพวกนางไม่เคยคิดเลยว่าการล่าช้าสําหรับการช่วยชีวิตทําให้ฮูหยินน้อยตระกูลเหยาเสียชีวิต ?
เมื่อหวงซวนว่ายน้ํากลับไปที่ฝั่ง มีขั้นที่ที่แข็งแกร่งยื่นมือออกมา และดึงทั้งสองออกจากน้ําหวงซวนสามารถเสริมกําลังและดึงออกมาจากน้ําได้ง่าย แต่หลู่เหยานั้นพยายามอย่างมากในการดึงขึ้นมา ในขณะที่ดึงหลู่เหยาออกมา ขันที่หนึ่งในนั้นส่ายหัวของเขา และกล่าวว่า “หนักมากข้ากลัวว่าอาการของนางจะไม่ดีขอรับ”
แน่นอนว่าหลังจากที่นางถูกดึงออกขึ้นน้ํา นางก็นอนลงบนพื้นเหมือนหมูที่ตายแล้ว เสื้อผ้าของนางเปีกโชก ผมของนางกระจัดกระจายและท้องของนางปอง เห็นได้ชัดว่านางดื่มน้ําลงไปมากไม่มีใครอยากมองไกลต่อไปและเบือนหน้าหนี อย่างไรก็ตามซูชื่อจองที่หลู่เหยาเป็นเวลานานจากนั้นจึงใช้ความคิดริเริ่มที่จะพูดกับหมอหลวง “นางคือฮูหยินน้อยตระกูลเหยา ข้าขอให้หมอหลวงไปตรวจดูนางได้หรือไม่เจ้าค่ะ”
หมอหลวงตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่าคนที่ถูกทิ้งก็เป็นคนในตระกูลเหยาด้วย ดังนั้นเขาจึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หลู่เหยา เฟิงหยูเองก็ก้าวไปข้างหน้า ทั้งคู่เป็นหมอ หลังจากทําการตรวจพวกเขาทั้งสองก็ส่ายหน้า“ท่านฮูหยินน้อยตระกูลเหยาเสียชีวิตจากการจมน้ําแล้ว”
Related
