RC:บทที่ 625 เหนือดินแดนศักดิ์สิทธิ์
พื้นดินที่ถูกแยกออกจากกันนั้น ราชามังกรทั้งสองก็ออกมาในรูปแบบของมนุษย์ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเห็นสิ่งนี้หลินเฟิงก็รู้ว่างูตัวเล็กตัวนี้ไม่ได้เป็นอะไรที่จัดการได้อย่างง่ายดายอย่างแน่นอน เขาถามทันทีว่า
“ท่านทั้งสอง ต้นกำเนิดของงูน้อยตัวนี้คืออะไรกันหรือ?”
ราชินีมังกรแห่งท้องทะเลแสดงมีสีหน้าอึมครึมเล็กน้อย ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นก็กลับมาเป็นความอ่อนโยนอีกครั้ง เมื่อมองไปที่งูตัวน้อย “เจ้ารู้จัก เย่เหมินจาเก๋อ ไหม”
“เย่เหมินจาเก๋อ ?” หลินเฟิงเป็นงงเล็กน้อย ในใจกำลังค้นหาชื่อนี้อยู่ “ราวกับว่าเคยได้ยินมากก่อนนะ แต่ไม่มีอะไรที่น่าประทับใจเป็นพิเศษ”
ราชามังกรแห่งกาลเวลาเดินออกมาพร้อมกับใบหน้าที่จริงจัง: “นี่คืองูหลามที่สามารถฆ่าพระเจ้าได้”
“ฮืม!?” เสียงของราชามังกรเวลานั้นต่ำมาก เช่นเดียวกับระฆังสีแดงที่ดังขึ้นในตอนค่ำ ซึ่งทำให้จิตใจของหลินเฟิงตื่นตัวอีกครั้ง
เมื่อเจ้างูได้ยินดังนั้นแล้ว ร่างของงูหลากสีก็แข็งทื่อทันที มันยกตัวขึ้น ยืนหัวเล็ก ๆ ของมันไปมองที่ราชามังกรแห่งกาลเวลาทันที ดวงตาของมันเต็มไปด้วยความระมัดระวังและลายบนตัวของมันก็เป็นสีแดงราวกับเลือดแทน
หลินเฟิงจ้องมองไปที่งูหลากสี หลังจากนั้นไม่นานเขาถามว่า “ฆ่าพระเจ้าเหรอ? พระเจ้าคนไหน”
แสงในดวงตาของราชามังกรลดลงและเสียงของเขาก็ต่ำมากขึ้นกว่าเดิม แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกของการระเบิดออก : “ธอร์ ธอร์ยังไงหละ!”
เมื่อราชามังกรอ่านชื่อนั้น ท้องฟ้าที่แจ่มใสก็ปรากฏขึ้นเมื่อมีเมฆดำผ่านไปและแสงสว่างกับความมืดก็กระพริบออกมาในช่วงเวลาสั้น ๆ ราวกับฟ้าผ่า
และในเวลานี้หลินเฟิงดูเหมือนจะได้ยินเสียงของลมและฟ้าร้องด้วย
หลินเฟิงยืนอยู่ที่เดิมเหมือนเสาไม้ ในเวลานี้เส้นประสาทสัมผัสของเขาดูเหมือนจะแหลกสลายไปทีละนิ้วและจิตใจของเขาก็ว่างเปล่าในที่สุด
ทันใดนั้นเสียงที่แหลมคมและเย็นยะเยือกราวกับดาบราวกับก็ดังขึ้น แต่ก็เหมือนดาบที่ปักผ่านหัวใจของผู้คน
เพียงสี้ยววินาที ต่อมางูหลากสีก็พุ่งออกมาเหมือนกระสุนร่างของมันกลายเป็นสีดำและพุ่งเข้าหาราชามังกรแห่งกาลเวลาด้วยท่าทางที่อันตรายอย่างยิ่ง!
“ช่างกำแหงนัก!!”
เมื่อราชามังกรพึมพำ งูหลากสีก็สั่นและลอยอยู่ในอากาศไม่สามารถขยับได้อีก
เวลาของมันถูกระงับเอาไว้
หลินเฟิงกลับมามีสติอีกครั้งและรีบเดินไป
งูหลากสียังคงอยู่ในท่าทางที่ดุร้าย ร่างกายของมันตรงราวกับหอกที่หยุดนิ่ง
มันอ้าปากอย่างสุดกำลัง กว้างพอที่จะจับกุมร่างของคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วได้สบาย ๆ ดวงตาสีเข้มของมันก็เปล่งประกายออกมา
มันเป็นเจตจำนงสูงสุดที่จะโจมตีความเดือดดาลที่มากพอจะเผาไหม้กระดูกให้ลุกเป็นไฟท่ามกลางลมหนาวแห่งความเยือกเย็น
แม้ว่ามันจะเป็นความเกลียดชัง แต่ก็เป็นได้แค่นั้น!
ในตอนนี้แม้แต่หลินเฟิงก็ยังอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น
“ ฮึบ!” ราชามังกรแห่งกาลเวลาเผชิญกับความไม่พอใจ คลื่นพลังจากฝ่ามือของเขากำลังกดงูหลากให้ล้มลง
ในขณะเดียวกันนิ้วของราชามังกรก็ขยับเล็กน้อย มีลูกบอลน้ำสีน้ำเงินเข้มห่องูเอาไว้
ลูกบอลน้ำดูเหมือนจะมีผลในการทำให้จิตใจสงบ ความดุร้ายของงูถูกระงับชั่วคราว มันจะขดเป็นลูกบอลและหลับไป
ราชินีมังกรถอนหายใจ: “ดูเหมือนว่าความเกลียดชังในสมัยโบราณยังคงฝังอยู่ในสายเลือดสินะ”
หลินเฟิงสับสนไปหมด เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “มีเรื่องอะไรหรือ?”
“พูดเรื่องอะไรทำไมฉันไม่เข้าใจเลย”
ราชามังกรแห่งกาลเวลามองไปบนท้องฟ้าอันกว้างไกล
“หลินเฟิง ข้าขอถามเจ้าหน่อย เจ้ารู้ไหมว่าเหนือดินแดนศักดิ์สิทธิ์มีอาณาจักรแบบไหนคอยเจ้าอยู่?”
เหนือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างงั้นรึ!
หลินเฟิงรู้สึกงงมาก
ในเมื่อเขาเป็นมนุษย์ เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ามีพลังอะไรที่เหนือจากนั้นอีก
เมื่อเขากลายเป็นผู้มีวิสัยทัศน์กว้างไกล จนใกล้เข้าสู่การเปิดประตูสู่โลกใหม่ มันถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่อยู่เหนือกว่าการดำรงอยู่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว
บัดนี้เขาได้บรรลุเป้าหมายปัจจุบันของเขาไปแล้วในที่สุด นั้นจึงเป็นผลให้ราชามังกรบอกเขาถึงการมีอยู่ของสิ่งที่เหนืออาณาจักรศักดิ์สิทธิ์
อาจจะมีมากกว่าหนึ่งหรือมีอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้
หลังจากความตกตะลึงจากหลินเฟิงไปแล้ว เขาก็ส่ายหัวแรง ๆ “ผมไม่รู้ ผมมักจะคิดว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นจุดสูงสุดแล้ว”
ราชินีมังกรหัวเราะ: “ไม่มีจุดสูงสุดในโลกใบนี้ ถ้าเจ้ายืนยันที่จะไปต่อ ข้าเองก็กลัวว่าบิดาของพวกข้าจะถูกมองว่าเป็นจุดสูงสุดของพลัง แต่นั้นก็ไม่ใช่จุดสูงสุด”
“แต่ความยิ่งใหญ่ขนาดนั้นไม่ได้มาด้วยการฝึกฝนเพียงอย่างเดียว”
ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว
จากนั้นเขาก็อธิบายให้หลินเฟิงฟังเกี่ยวกับความจริงของดินแดนศักดิ์สิทธิ์
“ดินแดนแห่งนั้นมีชื่อว่า ดินแดนแห่งนักบุญ หลังจากมาถึงดินแดนนี้แล้ว เจ้าจะได้สัมผัสกับพลังที่สามารถย้ายภูเขาหรือแยกทะเลกลับไดเ ตามความเห็นของมนุษย์มันเทียบเท่ากับดินแดนแห่งความเป็นอมตะ”
“หลังจากดินแดนแห่งนักบุญ มันคืออาณาจักรแห่งสวรรค์และตำนาน”
“ อาจกล่าวได้ว่า คนหรือสัตว์นั้นไปถึงจุดนั้นน้อยมากที่สามารถก้าวเข้ามาในอาณาจักรนี้ได้ แม้แต่ใน 5 ยุคที่แล้วก็ตาม จะมีปรมาจารย์ไม่เกิน 100 คน ที่ก้าวเข้ามาในอาณาจักรแห่งสวรรค์และตำนานได้ และตอนนี้คงเหลือไม่กี่คน.”
“ในอาณาจักรนี้ ความคิดที่เป็นหนึ่งสามารถขับเคลื่อนพลังแห่งสวรรค์และโลกได้ ในแนวคิดมนุษย์แล้ว มันคงเป็นพระเจ้าที่แท้จริงและคู่ควร”
“พระเจ้าที่แท้จริงยังงั้นเหรอ … ” เมื่อได้ยินสองคำนี้ หลินเฟิงรู้สึกว่างเปล่าในใจ
แต่แล้วอารมณ์ที่ปั่นป่วนและอบอุ่นก็ระเบิดออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ
เขาไม่ได้คาดหวังเลย ว่ามนุษย์จะสามารถเข้าถึงดินแดนแห่งพระเจ้าได้อย่างแท้จริงได้ซึ่งมันเหลือเชื่อมาก
หลินเฟิงกำหมัดแน่นอย่างช้า ๆ ดวงตาสีเข้มของเขาสว่างขึ้นเล็กน้อย มันเต็มไปด้วยความโหยหาที่แข็งแกร่ง
ราชามังกรทั้งสองสังเกตเห็นการแสดงออกของหลินเฟิง พวกเขาเข้าใจได้โดยธรรมชาติว่าหลินเฟิงมีความคิดอย่างไร
ราชามังกรแห่งกาลเวลาส่ายหัวและกล่าวว่า: “ดินแดนแห่งนี้อยู่ห่างไกลจากเจ้าเกินไป จะดีกว่าที่เจ้าจะไม่ดันทุรังเกินไป ในขณะนี้”
ราชามังกรแห่งเวลาและราชินีมังกรมองหน้ากัน:“หนทางสู่แดนสวรรค์นั้นยากเหลือเกิน พวกเราพี่น้องมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้งมาแล้ว หากเราไม่ระมัดระวังเราอาจถึงวาระเลยก็ได้ แม้จะอยู่ในช่วงสูงสุดของการฝึกก็ตาม แต่ถึงตอนนี้พลังของพวกเราก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์นัก กำลังรอคอยเวลานั้น เวลาที่จะก้าวกระโดดไปถึงขั้นอย่างสมบูรณ์ “
“มีเรื่องลึกลับที่พวกข้าไม่รู้อีกมากมาย ข้าขอแนะนำว่าอย่าทะเยอทะยานจนเกินตัว ไม่งั้นเจ้าจะทำลายอนาคตตัวเองด้วยความบู่มบ่ามนั้น”
เมื่อฟังคำพูดของราชามังกรทั้งสองแล้ว หลินเฟิงไม่ได้รู้สึกขัดใจอีกต่อไป เขารู้อยู่ในใจรู้แล้วการดำรงอยู่ที่สูงส่งเช่นเดียวกับราชามังกรทั้งสองรวมทั้งบิดาของพวกเขา แต่ตอนนี้พวกเขายินดีที่จะพูดเรื่องเหล่านี้กับหลินเฟิงแล้ว นี่คือการปฏิบัติต่อหลินเฟิง ในฐานะคนผู้ชี้นำอย่างแท้จริง
ยิ่งไปกว่านั้นราชามังกรก็พูดถูกในหลาย ๆ เรื่อง เนื่องจากมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์ได้ควรใช้เวลาเป็นหลายปีถึงจะมั่นคง เขาจึงควรทำให้พลังของตนนิ่งและมั่นคงมากกว่านี้ เขาไม่ควรเร่งรีบเพื่อความสำเร็จข้างหน้าแล้ว เพราะความกระตือรือร้นไม่ใช่ทุกอย่าง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าและกล่าวว่า “เข้าใจแล้วครับ”
จากนั้นเขาก็มองไปที่งูหลากสี ก่อนที่จะครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง “ตั้งแต่ที่พวกท่านบอกว่างูตัวเล็กตัวนี้เป็นงูหลามที่ฆ่าพระเจ้าได้ หมายความว่าครั้งหนึ่งมันเคยฆ่า พระเจ้าของอาณาจักรแห่งสวรรค์มาก่อนใช่ไหมครับ”
ราชามังกรแห่งกาลเวลาพยักหน้า: “แน่นอน นั้นน่าจะเป็นชะตากรรมเดียวกัน… “
จากนั้นถึงเวลาราชามังกรก็เริ่มเล่าเรื่องราวในอดีตให้หลินเฟิงฟัง
ทันใดนั้นราวกับว่าเวลาและพื้นที่ถูกฉีกขาดออกจากกัน หลินเฟิงรู้สึกได้ถึงกระแสลมจากยุคโบราณกาล
