บทที่ 711 เพชรลวงตา
หลินเฟิงรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยเมื่อมีแสงเจิดจ้าอยู่ตรงหน้า
เมื่อการมองเห็นของเขากลับมาเป็นปกติ เขาจึงพบว่าตัวเองได้มาอยู่ในพื้นที่แห่งอื่น
พื้นที่นี้มีขนาดใหญ่ ทั่วทั้งห้องดูโล่งมาก อากาศล่องลอยไปพร้อมกับลมหายใจอันเงียบเชียบ
ด้านหน้ามีแท่นหินอมมนุษย์ตั้งอยู่เงียบๆ ทั้งสองข้างของแท่นหินมีนักรบศิลาถือดาบยืนขนาบอยู่
ฝั่งทางทิศของสหภาพโซเวียตและยุโรปตะวันออกไม่น่าให้ความสนใจมากนัก อีกทั้งมันยังตั้งอยู่ที่ทางด้านหลัง
เขาเห็นกล่องไม้เรียบๆใบหนึ่งวางบนแท่นหิน มีลมปราณที่ลึกล้ําแผ่ออกมาจากกล่องไม้ใบนั้น
หลินเฟิงเห็นได้ชัดว่าลักษณะของกล่องนั้นดูไม่ธรรมดา จึงยื่นมือออกไปที่กล่อง
แต่ในขณะมือของเขาสัมผัสกล่อง ทันใดนั้น สิ่งที่น่าเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น
ตอนแรก เกิดเสียงหินเสียดสีกัน จากนั้นหลินเฟิงก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นว่าดวงตาของนักดาบศิลาทั้งสองเรืองรองไปด้วยแสงสีแดง!
“ไม่!” หลินเฟิงรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงรีบก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว
และในช่วงเวลาวิกฤตนี้เองที่เขาสามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของรูปปั้นหินได้
ดาบหินสองเล่มปักลงบนพื้นอย่างแรงจนเกิดประกายไฟสว่างว่าบ
จากนั้นนักดาบศิลาก็พุ่งเข้ามาหาหลินเฟิง
หลินเฟิงใช้ก้าวเงาลมอย่างรวดเร็วเพื่อหลบหลีก แต่กลับพบว่าเขาไม่สามารถกําจัดพวกมันได้
ดูเหมือนว่านักดาบศิลาเหล่านี้ไม่ได้ใช้สายตาในการไล่จับศัตรู แต่ใช้ประสาทการรับรู้
รูปปั้นนักดาบศิลาก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว โมเมนตัมที่ทะลุออกมาถึงขั้นกลางสวรรค์แห่งห้าชั้นในดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ภายใต้การทําอะไรไม่ถูก หลินเฟิงจําต้องเลือกมังกรดําเพื่อแปลงร่างสัตว์
หลังจากแปลงร่างสัตว์ การใช้ก้าวเงาลมจึงต้องหายไป หลินเฟิงโจมตีรูปปั้นนักดาบศิลาอย่างบ้าคลั่งตั้งใจที่จะบดขยี้มันในจังหวะเดียว
ในแง่ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา หากเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ปกติที่อยู่ ขั้นกลางของสวรรค์ชั้นห้า เขาก็สามารถเอาชนะได้อย่างง่ายดาย
แต่นักดาบศิลาทั้งสองนี้แข็งมาก หลิงเฟิงไม่คาดคิดว่าด้วยความแข็งแกร่งนี้ของเขาก็ยังไม่สามารถทะลวงผ่านไปได้
เขาต่อสู้กับนักดาบศิลาอยู่เป็นเวลานาน เสียงต่อสู้ยังคงดังขึ้นในพื้นที่อย่างต่อเนื่อง
หลินเฟิงรู้สึกหมดความอดทนและอดไม่ได้ที่จะคํารามออกมา
เกิดเสียงมังกรดําคําราม
ท้ายที่สุด รูปปั้นนักดาบศิลาก็ถูกโค่นลงได้
จากนั้น หลินเฟิงจึงใช้กระบวนท่าหนึ่งทําลายแสงแห่งความตายลง รูปปั้นนักดาบศิลาอีกตนก็ถูกทลายลงด้วยเช่นกัน
ในตอนนี้ อุปสรรคได้รับการแก้ไขแล้ว หลินเฟิงจึงเดินไปอีกครั้งและเปิดกล่อง
เขาคาดว่าจะคงมีบางอย่างเกิดขึ้น แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น อากาศเงียบสงบและในกล่องมีวัตถุสีทองชิ้นหนึ่งวางนอนอยู่
“เหตุใด? นี่คืออะไร?”
หลินเฟิงรู้สึกแปลกๆ เขาหยิบวัตถุนั้นมาไว้ในมือและฉีดพลังวิญญาณใส่ แต่เขากลับไม่รู้สึกถึงอะไรเลย
เขาถามหลุมดํา แต่กลับไม่พบด้วยซ้ําว่ามันคืออะไร
อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงก็ยังกระจ่างแจ้งในใจ เป็นเพราะวัตถุนี้ถูกซ่อนเอาไว้ มันจึงต้องใช้ประโยชน์ได้บ้าง
เพียงในตอนนี้ยังไม่รู้วิธีใช้งาน
ดังนั้นหลินเฟิงจึงผ่อนคลายจิตใจลงและไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเก็บวัตถุลงในแหวนวิญญาณและออกไปจากพื้นที่
” ออกมา! เมื่อเห็นหลุมแสงเปิดขึ้นอีกครั้ง คนด้านนอกก็พูดออกมา
และขณะที่หลินเฟิงกําลังปรากฏตัวขึ้นก็เห็นแสงสีเหลืองพุ่งเข้ามาหาตัวของเขา
นั่นคือการโจมตีของหลีต้า!
หลินเฟิงแสดงสีหน้าเย็นชา พร้อมที่จะป้องกันการโจมตี
แต่ในเวลานี้ เฮยหยุนก็รีบพุ่งออกไปและรับมือแทนหลินเฟิง
“เจ้ากําลังทําอะไร?” หลี่ตาประหลาดใจและโกรธมาก
เฮยหยุนที่ลอยอยู่กลางอากาศพูดขึ้น : “หลินเฟิงเป็นคนสําคัญของพวกเรา ข้าขอสั่งห้ามไม่ให้เจ้าหาเรื่องเขา!”
อารมณ์ของหลี่ต้าขุ่นมัวเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่ต้องการทําให้เกิดเรื่องวุ่นวาย หลังจากไตร่ตรองเรื่องนี้ เขาจึงไม่ได้เลือกที่จะสู้ต่อและจากไปด้วยความโมโห
“ขอบคุณ” เมื่อเจอกับความช่วยเหลือของเฮยหยุน หลินเฟิงจึงซาบซึ้งในใจ
หลังจากนั้น เฮยหยุนเสนอความคิดที่จะติดตามหลินเฟิง แต่หลินเฟิงคิดว่ามันคงไม่เหมาะเขาจึงปฏิเสธ
กลุ่มคนจึงเดินออกจากห้องโถงและไปยังที่แห่งใหม่
ระหว่างทาง ตันหยุนกังวลมากเกี่ยวกับการเก็บเกี่ยวของหลินเฟิงและถามว่าหลินเฟิงได้อะไรมา
หลินเฟิงรู้ว่าผู้ชายคนนี้แค่อิจฉา เขาจึงไม่ให้ความสําคัญมากนักและไม่ได้บอกอะไรไป
ในไม่ช้า พวกเขาเข้ามาในอีกห้องและในขณะที่เดินเข้ามาก็รู้สึกเหมือนตกอยู่ในความมืด
เมื่อการมองเห็นกลับคืนมา พวกเขาพบว่าตัวเองอยู่บนท้องฟ้าที่มีดวงดาว ดวงดาวเต็มไปหมดจนทําให้ผู้คนต่างหลงทาง
“สวยจัง” เส้นฮุยชื่นชมตามประสาความชอบของหญิงสาว
“สถานที่นี้มีบางอย่างแปลกๆ” หลิวชางขมวดคิ้วอย่างกังวล
หลินเฟิงพยักหน้าและสายตาของเขาจึงกวาดไปรอบๆ
เขารู้สึกว่าวิญญาณของเขากําลังได้รับผลกระทบ ราวกับมีบางอย่างกําลังดึงดูดเขา
ทันใดนั้น ราวกับหยดน้ําตกลงไปกลางทะเลสาบจนเกิดระลอกคลื่นกระจายออกไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว
จากนั้น เสียงหุ้มสองสามเสียงก็ดังขึ้นอย่างช้าๆ ผู้คนเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีดวงดาวมากมายนับไม่ถ้วนกําลังตกลงมาใส่พวกเขา
พวกเขาทั้งหมดต่างก็ต่อสู้ แต่กลับพบว่าพลังวิญญาณทั้งหมดได้ทะลุผ่านดวงดาวไป!
“มันคือภาพลวงตา!” หลินเฟิงตอบออกมา
พวกเราทุกคนต่างก็รู้ความจริง แต่เนื่องจากดวงดาวที่ตกลงมานั้นเหมือนจริงมากเกินไป ผู้คนจึงไม่สามารถพาตัวเองออกจากหมู่ดาวตกได้
รวมถึงหลินเฟิงที่ไม่ว่าจะคิดเตือนตัวเองมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ส่งผลนัก
ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าลูกปัดกําลังส่งสัญญาณบางอย่างราวกับมีอะไรจะบอกเขา
เขารีบนําลูกปัดออกมาและเห็นว่าลูกปัดกําลังส่องประกาย จากนั้นภาพลวงตาที่อยู่ตรงหน้า หลินเฟิงก็หายไป!
“มันกลายเป็นลูกปัดวิเศษ!” หลินเฟิงประหลาดใจเป็นอย่างมาก
หากมีลูกปัดนี้ ภาพลวงตาจะไม่สามารถส่งผลต่อเขาได้เลย!
หลินเฟิงพบว่าภายนอกดินแดนแห่งความฝัน มีถนนที่ส่องประกายราวกับถูกปูไว้ด้วยเพชร
เขาเดินไปตามทาง และที่ปลายทางของถนนก็มีหนังสือเล่มหนึ่งอยู่
ขณะที่หลินเฟิงสัมผัสหนังสือ มันก็เจาะเข้าไปในร่างกายของเขา
จากนั้นหลินเฟิงก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า เขาได้เรียนรู้ทักษะการขัดเกลาร่างกายชนิดหนึ่ง!
นี่คือทักษะวิญญาณขั้นสูง! เรียกว่ากายาเพชร!
และกระบวนท่านี้สามารถยกระดับร่างฝุ่นวีนัสปิดทองของเขาให้กลายเป็นร่างฝุ่นเพชรขั้นสูงได้โดยตรง
หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมากและจากนั้นก็ปัดเป่าภาพลวงตาเหล่านั้นออกไปด้วยลูกปัดเม็ดเล็ก
พวกเขาประหลาดใจมากที่หลินเฟิงสามารถปัดเปาภาพลวงตาได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถามออกมา
หลินเฟิงอธิบายอย่างง่ายๆ เพียงครั้งเดียว แต่ตันหยุนกลับจ้องมองมาที่เขาทันที
“เจ้ากําลังซ่อนอะไรบางอย่างจากพวกเรา?” ตันหยุนถาม “เจ้าจะต้องได้รับของดีบางอย่างมาแน่!”
หลินเฟิงกล่าวอย่างแผ่วเบา “ของดีอะไร? เกี่ยวกับเจ้าด้วยหรือ?”
ตันหยุนนิ่งเงียบ ทันใดเขาก็ฟาดฝ่ามือไปที่หลินเฟิง!
“เจ้ากําลังทําอะไร?” หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจ
ท่าทางของตันหยุนเปลี่ยนเป็นดุร้าย: “ข้าทนไม่ได้! เจ้าได้รับแต่สิ่งดีๆที่เจ้าต้องการ”
“ตอนนี้เจ้าไม่มีเด็กหญิงคนนี้แล้ว ข้าอยากเห็นว่าเจ้าจะสู้กับข้าอย่างไร!”
“ตอนนี้ข้าจะพรากเอาทุกสิ่งที่เป็นของเจ้าไป!”
ดวงตาของหลินเฟิงดําดิ่ง ดูเหมือนชายคนนี้คงทนไว้ไม่ไหวแล้ว!
