โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล – ตอนที่ 485

RC:บทที่ 485 ไฟ

ในเวลาเดียวกันไม่ไกลจากเต็นท์ขนาดใหญ่ หลินเฟิงตบหน้าอกของตัวเองและสูดลมหายใจเข้าออกเป็นเวลานาน

“คาดไม่ถึงว่าหัวหน้าใหญ่ในที่แห่งนี้จะแข็งแกร่งมาก ฉันแค่มองดูเขาและถูกพบตัวแล้ว!” หลินเฟิงก้มลงพูดกับตัวเองช้าๆ

“ท่านหลินเราพบสถานที่ที่ทหารม้าอยู่แล้ว” ในเวลานี้ซุนเซียนส่งข้อความถึงหลินเฟิง

“อะไรนะ… ดี เยี่ยมมาก!” หลินเฟิงพูดแล้วหันไปทางซ้าย

หลังจากการประชุมผ่านไปครึ่งหนึ่ง หลินเฟิงก็มาถึงสถานที่ซึ่งศัตรูรวมตัวกันอยู่ ด้านหน้าของพวกเขามีทหารนับไม่ถ้วนแต่งตัวเหมือนทหารม้าพากันเดินเข้าและออกจากเต็นท์เหล่านั้น

นอกจากนี้ยังมีม้าจำนวนมากอยู่ไม่ไกลจากเต็นท์ หลินเฟิงเฝ้ามองและสรุปว่านี่เป็นทหารม้าพิเศษจำนวนหมื่นคน

จากนั้นหลินเฟิงมองไปที่คนทั้งสิบคนของเขาและพูดว่า “ตอนนี้พวกท่านไปที่เต็นท์ของเหล่าทหารม้าและจุดไฟ จำไว้ว่า ทำให้เร็วที่สุด! ไม่ว่ามันจะสำเร็จหรือไม่ ก็ให้ฟังเสียงของข้าด้วย ถ้าข้าเรียกก็ให้ล่าถอย พวกท่านต้องไม่ใฝ่หาสงคราม”

“รับทราบ” แล้วคนทั้งหมดก็แยกย้ายกันไป

หลังจากคนเหล่านี้ออกไปหลินเฟิงก็แยกย้ายกระจายตัวไป เจียงหวู่ชิงและอีกสิบคนจุดไฟเผาค่ายทหารม้าชั้นยอด มันจะเป็นผลดี ถ้าหลินเฟิงสามารถเผาครึ่งหนึ่งของจำนวนเต็นท์ทั้งหมดได้

แต่หลินเฟิงเลือกจุดไฟเผาที่เต็นท์อีกแห่ง เพราะถ้าแสงไฟถูกจุดในย่านทหารม้า 10,000 คนตรงนี้ มันคงจะยากจะรับมือ ถ้าหากมีทัพอื่นเกิดสงสัยและเข้ามาตรวจสอบ

ดังนั้นจึงจำเป็นต้องจุดไฟที่อื่นเพื่อดึงดูดความสนใจจากกองทหารของพวกมัน

หลังจากนั้นครู่หนึ่งจู่ ๆ ทหารทั้ง 100,000 คนก็ตะโกนและกรีดร้องนับไม่ถ้วน

ในเต็นท์ขนาดใหญ่นั้น ฝ่ายนายพลตกใจและมองฝูงชนแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น”

แม่ทัพคนอื่น ๆ ต่างก็ตกใจสงสัยกับสถานณ์คับขันที่เกิดขึ้น!

จากนั้นคนเหล่านี้ก็รีบออกจากเต็นท์ไปหากันและในวินาทีต่อมาพวกเขาก็ลืมตาโพล่ง เกิดอะไรขึ้น?

ในเวลานี้ในสายตาของพวกเขามีกองเพลิงขนาดใหญ่หลายแห่งถูกเผาไหม้และคนทั้งกองทัพก็พากันกรีดร้อง

“ช่วยด้วย”

“ไฟไหม้!

“รายงานท่านนายพลมีการบุกรุกของศัตรูและจุดไฟ!”

ในกองไฟเหล่านั้นผู้คนนับไม่ถ้วนต่างร้องออกมา

ในเวลานี้ กลางอากาศ หลินเฟิงมองลงมา มีกองเพลิงที่เผาไหม้สี่หรือห้าจุดทั่วทั้งค่าย สถานที่ที่ใหญ่ที่สุดสองแห่งคือสถานที่ซึ่งทหารม้าชั้นยอดและกองทัพบกตั้งอยู่

“ผู้ส่งข่าว! นายพล นายพล แย่แล้ว มีไฟไหม้ครั้งใหญ่ … ” แต่ทหารที่มารายงานไม่จบคำพูดของเขาและเห็นนายพลตบเขาและจับตัวเขาโยนออกไปทันที

จากนั้นนายพลเช็ดมือของเขาด้วยท่าทางรังเกียจและพูดว่า “ข้าไม่ได้ตาบอด!

เมื่อถึงเวลานั้นนายพลก็กระโดดขึ้นไปบนอากาศแล้วบินไปที่ระยะไกล คนเหล่านั้นที่อยู่ข้างหลังต่างติดตามเขามาด้วย

ในเวลานี้หลินเฟิงกลับมาแล้ว ไม่ไกลจากเจียงหวู่ชิงและคนอื่น ๆ อีกสิบคน ในเวลานี้ยังคงจุดไฟ

ทันใดนั้นหลินเฟิงรู้สึกลมหายใจที่เข้ามาใกล้ หลินเฟิงมีปฏิกิริยาที่แสดงถึงความกลัวทันทีที่เขาเห็น เขารีบอ้าปากพูดกับเจียงหวู่ชิงและคนอื่น ๆ : “ถอย ถอยหนีให้ไว ศัตรูตัวฉกาจมาแล้ว!”

“รับทราบ” ได้ยินเสียงของหลินเฟิง พวกเขาก็รีบบอกต่อกันไป

หลินเฟิงมองดูคนที่กำลังเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วและบินทิ้งระยะออกมาเพื่อหลีกเลี่ยงพวกเขาชั่วคราว

ในสายตาของหลินเฟิงในที่สุดคนเหล่านั้นก็มารวมกันมากกว่าสิบสองคน ซึ่งผู้นำคือนายพลที่ไล่ล่าหลินเฟิงมาก่อนและแรงกระตุ้นของเขานั้นแข็งแกร่งมาก

เมื่อคนเหล่านี้มาถึง นายพลมองดูหน้าของเขาและขมวดคิ้ว ไม่มีความตื่นตระหนกในแววตาหรือความรู้สึกของเขาเลย

หลินเฟิงคิดในใจ เมื่อดูว่าท่านนายพลจะเป็นอย่างไรต้องเผชิญกับปัญหาเหล่านี้ อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อไปนี้ แนวทางของนายพลก็ทำให้หลินเฟิงต้องประหลาดใจ

นายพลลอยอยู่ในอากาศแล้วอ้าปากพูดกับผู้คนด้านล่าง: “ฮึ่ม ทหารทุกคนสลายตัว ไม่ต้องดับไฟ!”

ทหารเหล่านั้นมองไปที่นายพลในชุดเกราะทองคำและสลายตัวทันทีทำให้ไฟยิ่งลุกลาม

จากนั้นนายพลก็คำรามและกระพือปีก ทันใดนั้นลมกระโชกแรงก็พัดเปลวไฟออกมา ใช่…ไฟเหล่านั้นถูกลมพัดดับไป

เต็นท์เผาไหม้หลายสิบแห่งถูกดับลงในพริบตา ซึ่งทำให้หลินเฟิงและคนอื่น ๆ ประหลาดใจ

ในขั้นต้นหลินเฟิงประเมินว่าทหารม้าครึ่งหมื่นคนอาจถูกฆ่าและได้รับบาดเจ็บ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าแม้หนึ่งในสามของพวกมันก็ไม่ทันได้ถูกไฟไหม้ด้วยซ้ำ

นอกจากนี้หลังจากที่นายพลดับไฟที่ทหารม้าหมื่นคนเขาก็บินไปอีกด้านหนึ่งทันทีซึ่งมีอาหารและหญ้าม้าอยู่

จากนั้นเขาก็ยกฝ่ามือเดียวกันและทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดเปลวไฟออกมา อย่างไรก็ตามมันไม่ได้ระเบิดเต็นท์และอาหารและหญ้าม้าซึ่งทำให้หลินเฟินประหลาดใจ

การควบคุมพลังทางจิตวิญญาณของชายผู้นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ไกลเกินกว่าจินตนาการของหลินเฟิงด้วยซ้ำ

“ดูเหมือนว่าคนที่แข็งแกร่งในพื้นที่นี้ จะมีพลังมากกว่าที่คิด” หลินเฟิงพูดกับตัวเองด้วยความประหลาดใจ

จากนั้นนายพลก็บินไปที่อื่นหลายแห่งที่มีไฟลุกไหม้ เขากระพือปีกอีกครั้งและอีกครั้งและเปลวไฟก็ดับลงในไม่ช้า

ในเวลานี้เจียงหวู่ชิงและพวกเขาทั้งหมดก็รวมตัวกันที่ฝั่งของหลินเฟิง ผู้คนต่างตกใจกับพลังอันแข็งแกร่งของนายพล

หลินเฟิงเองก็แอบชื่นชมอยู่เช่นกัน นายพลคนแรกบอกให้ทหารสลายตัวและยอมแพ้การดับเพลิงซึ่งทำให้ผู้บาดเจ็บล้มตายลงตั้งมากมาย

หลังจากที่เขาดับไฟในกองทหารม้าได้แล้วเขาก็ไปที่แผนกอาหารเพื่อดับไฟและจากนั้นเขาก็ดับเปลวไฟในที่อื่น

ความสำคัญนี้ ไม่ว่าเรื่องเร่งด่วนและเชื่องช้าไม่นานก็ชัดเจน ซึ่งไม่เพียงแต่รักษาขวัญกำลังใจของกองทัพ แต่ยังช่วยลดความสูญเสียอย่างมาก

ในขั้นต้นหลินเฟิงคาดการณ์ว่าประมาณครึ่งหนึ่งกองทหารม้าที่ดีที่สุดควรถูกทำลาย แต่ในความเป็นจริง มากสุดก็แค่หนึ่งในสามของพวกมันเท่านั้นที่เสียหาย

อาหารของศัตรูไม่ถูกเผาทั้งหมดอย่างที่ตั้งใจ มันเสียหายไปประมาณครึ่งหนึ่ง ทหารธรรมดาคนอื่น ๆ ถูกสังหารหรือบาดเจ็บไปประมาณ 10,000 ถึง 20,000 คน

โดยรวมแล้วศัตรูดูเหมือนจะไม่สูญเสียอะไรไปมากนัก เหตุการณ์​นี้ไม่บรรลุความพึงพอใจของหลินเฟิง สิ่งเดียวที่ตอบสนองความพึงพอใจของหลินเฟิงคือรถรบหินยักษ์ 200 คัน

ในเวลานี้รถรบหิน 200 คันถูกเผาอย่างเงียบ ๆ ด้วยเปลวเพลิงสีดำในส่วนสำคัญ แต่เปลวไฟสีดำไม่เด่นในท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิดดังนั้นจึงไม่มีใครพบมัน

“ท่านหลิน ข้าควรทำอะไรตอนนี้” ซุนเซียนมองไปที่กองไฟซึ่งดับในทันทีและเห็นได้ชัดว่าไม่เป็นไปตามที่ตั้งใจไว้

“เรามาดูกันก่อนการสูญเสียของพวกเขาไม่มากอย่างที่เราคิด ถ้าเราปล่อยให้กองทัพโจมตีตอนนี้มันยากที่จะพูดว่าชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ อย่างไรก็ตามเราควรรั้งพวกเขาไว้ก่อน” หลินเฟิงกล่าว

ในเวลานี้การบาดเจ็บล้มตายของศัตรูคาดว่าจะน้อยกว่า 30,000 มันไม่ฉลาดเลยที่จะโจมตีในตอนนี้

“ยังไง เราต้องทำยังไง” เจียงหวู่ชิงถาม