บทที่ 36: คาดคะเนแบบตาบอด
สิบนาทีต่อมา อาร์เรย์เวทมนตร์ สีน้ำเงินเข้ม “ธรรมดามาก” ปรากฏในหนังสือคาถาของนีเดิร์น
ภายในวงกลมมีเส้นจำนวนมากและภาพเรขาคณิตที่ซับซ้อน
เมื่อซูเย่สังเกตอย่างใกล้ชิด เขาสังเกตเห็นว่าทุกเส้นกระจ่างและมีพลัง แต่ละภาพเต็มไปด้วยเสน่ห์ลึกลับ มันทำให้ อาร์เรย์เวทมนตร์ ทั้งหมดมีสุนทรียภาพที่ยอดเยี่ยม
ถึงกระนั้นมันก็หนักตาเล็กน้อย
ซูเย่มองไปที่นีเดิร์น เขาหวังว่านีเดิร์นจะไม่พูดเล่นในตอนนี้
อาร์เรย์เวทมนตร์ ที่ ผู้วิเศษระดับทอง วาดต่อเนื่องเป็นเวลาสิบนาทีถือว่าง่ายหรือ ?
“ ท่านใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างคาถาระดับทอง ? ” ซูเย่ถาม
“ ถ้าข้าโชคดีและไม่ล้มเหลว สองชั่วโมง ”
“ แล้ว อาร์เรย์เวทมนตร์ ในตำนานล่ะ ? ”
“ ในที่สุดข้าก็เข้าใจว่าทำไมศิลปะจึงเป็นหัวข้อหลัก ” ซูเย่กล่าว
“ ไม่เป็นไรถ้าภาพวาดของเจ้าแย่ อาร์เรย์เวทมนตร์ ที่ประสบความสำเร็จครั้งแรกของข้าบนใบไม้ของต้นไม้แห่งเวทมนตร์ก็สั่นคลอนและคดเคี้ยว แต่ด้วยการทำสมาธิและการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง ข้าก็มาถึงขั้นนี้แล้ว มา ข้าจะให้เจ้าดู อาร์เรย์เวทมนตร์ แรกที่ข้าวาด ข้าเก็บมันไว้จนถึงทุกวันนี้ ”
อาร์เรย์เวทมนตร์ อีกอันปรากฏในหนังสือคาถาของนีเดิร์นขณะที่เขาพูด
ซูเย่ชะงักไปครู่หนึ่ง อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้ไม่ได้เป็นวงกลม มันเหมือนมันฝรั่งรูปร่างประหลาดมากกว่า เส้นและภาพด้านในดูเหมือนขีดเขียนของเด็ก
เมื่อมองภาพนี้ ซูเย่นึกถึงครั้งแรกที่เขาวาดวัตถุสามมิติเมื่อเขาเรียนรู้วิธีร่างภาพ แม้ว่าจะดูงุ่มง่ามและหยาบคาย แต่ก็แสดงให้เห็นว่าเขาจริงจังอย่างไม่น่าเชื่อ
“ ข้าสัมผัสได้ถึงความสุขจากอาเรย์เวทมนตร์นี้ ” ซูเย่กล่าว
“ ข้าจำไม่ได้ว่าข้ามีความสุขในช่วงเวลานั้นหรือไม่ แต่ข้าจำความรู้สึกของน้ำลายของอาจารย์ทูไซดิดีสบนใบหน้าของข้าได้” นีเดิร์นกล่าว
“ อาจารย์ของท่านไม่ดีเท่าท่าน ” ซูเย่พูดด้วยท่าทางจริงจัง
สายตาของนีเดิร์นเปลี่ยนไปอย่างนุ่มนวล จากนั้นเขาพูดต่อว่า “ อย่าลืมคำเหล่านี้ในครั้งต่อไปที่เจ้าเห็นอาจารย์ทูไซดิดีส ”
ซูเย่มองขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ทูไซดิดีสเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นชายชราที่เจ้าอารมณ์ ต่างจากเพลโตที่อ่อนโยนและสง่างามอย่างสิ้นเชิง โดยพื้นฐานแล้ว หากมีสิ่งใดที่ต้องใช้ความรุนแรงใน สถาบันศึกษาเพลโต ทูไซดิดีสก็จะก้าวขึ้นมาจัดการกับสถานการณ์ เขาได้รับการยกย่องว่าเป็นเพชฌฆาตของสถาบันศึกษาเพลโต
ผู้วิเศษจะดูหมิ่นเพลโตมากกว่าทูไซดิดีส
” ลองมัน เจ้าไม่จำเป็นต้องวาดให้เสร็จในครั้งเดียว ค่อยเป็นค่อยไป การมีองค์ประกอบที่สำคัญเพียงพอแล้ว ” นีเดิร์นกล่าว
“ กลับไปที่ภาพเดี๋ยวนี้ ” ซูเย่ซ่อนความรังเกียจเล็กน้อยของเขาอย่างระมัดระวัง
นีเดิร์นขยับนิ้วของเขาอย่างเงียบ ๆ อาร์เรย์เวทมนตร์ ที่สมบูรณ์แบบปรากฏในหนังสือคาถา
ซูเย่วางหนังสือคาถาไว้บนพรมวิเศษและวาดขณะที่เขามองไปที่ อาร์เรย์เวทมนตร์ ของนีเดิร์น
ซูเย่วาดช้ามาก แต่เขาจริงจังและตื่นเต้นมาก
สิ่งนี้ทำให้ซูเย่ย้อนเวลากลับไปตอนที่เขาเรียนรู้การสเก็ตช์ภาพเป็นครั้งแรก แม้ว่าภาพวาดสามมิติของเขาจะดูเหมือนตะเกียบสองสามคู่ที่ประกบกัน แต่ก็ยังดูดีอยู่ ถ้าไม่ได้เน้นที่รายละเอียดมากเกินไป
นีเดิร์นมองอย่างเงียบ ๆ
ซูเย่หดนิ้วของเขาในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาแล้วหายใจออก
อาร์เรย์เวทมนตร์ของซูเย่ นั้นเทียบไม่ได้กับภาพที่นีเดิร์นวาด แต่มันดีกว่าภาพที่นีเดิร์นวาดในอดีตมาก
นีเดิร์นกล่าวว่า ” นี่เป็นมาตรฐานที่แม้แต่ระดับสูงสุดของชั้นเรียนศิลปะในปีที่แล้วก็ยังทำไม่ได้ ”
ซูเย่พูดอย่างใจเย็น “ ข้าเชื่อว่าท่านจะไปถึงระดับของข้าถ้าท่านฝึกวาดภาพที่ชายหาดในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน นอกจากนี้ ข้าเป็นผู้เชี่ยวชาญในการวาดเส้น ”
การเรียนรู้วิธีวาดเส้นกลับไม่ใช่เรื่องง่ายเมื่อเขากำลังเรียนรู้วิธีร่างภาพ
“ มันชัดเจน รากฐานของเจ้าในการวาดเส้นนั้นแข็งแกร่งมาก เจ้าเก่งกว่าข้าเมื่อพูดถึงเส้นปลีกย่อยบางอย่าง ”นีเดิร์นจ้องไปที่ซูเย่
“ ข้าก้าวไปข้างหน้าหลังจากถูกทำให้อับอาย ท่านจะทำงานหนักเหมือนข้าด้วยถ้าท่านถูกเรียกว่า “คนโง่ที่สาม” ทุกวัน การแสดงออกของซูเย่ไม่เปลี่ยนแปลง
“ ดี !! ข้าจะแกล้งเชื่อเรื่องไร้สาระของเจ้า ”
“ แต่เจ้ามีความเคยชินที่ไม่ดีกับเส้นของเจ้า เจ้าไม่ได้ออกแรงมากในตอนต้นและตอนท้ายของเส้น เอาไว้ครั้งหน้าก็แล้วกัน ”
” ได้เลยท่านอาจารย์ ” ซูเย่รู้ว่านี่เป็นทักษะที่ใช้ในการสเก็ตช์ แต่มันกลับกลายเป็นจุดอ่อนเมื่อวาด อาร์เรย์เวทมนตร์
“ เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าสามารถลองแกะสลัก อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้บนต้นไม้เวทย์มนตร์ ของเจ้า ”นีเดิร์นกล่าว
ซูเย่ถามด้วยความประหลาดใจ “ ตอนนี้ข้าทำได้เหรอ ? ”
“ ข้าจะสอนเจ้าในอนาคตได้อย่างไร หากข้าไม่ปล่อยให้เจ้าประสบความล้มเหลวในตอนนี้ ? ”นีเดิร์นกลับคำถามด้วยการแสดงออกที่จริงจัง
ซูเย่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แม้ว่าเขาจะไม่ได้เรียนรู้บทที่สองของเวทมนตร์พื้นฐาน แต่เขาเข้าใจพื้นฐาน แม้แต่โรลอนซึ่งเป็นหัวหน้าชั้นเรียนศิลปะเมื่อปีที่แล้วก็ยังต้องฝึกฝนเป็นเวลาครึ่งเดือนก่อนที่จะวาด อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้ให้ดี
ซูเย่กำลังจะเข้าไปในหอคอยเวทย์มนตร์ ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “ ท่านอาจารย์ หอคอยเวทย์มนตร์ตรงหน้าข้าพร่ามัว หมอกลงจัดจนหาใบต้นไม้แห่งเวทมนตร์ไม่เจอ ข้าจะแกะสลักได้อย่างไร ? ”
ซูเย่มึนงงอยู่ครู่หนึ่ง เขาถามว่า “ ท่านวาด อาร์เรย์เวทมนตร์ แรกของท่านได้อย่างไร ? ”
“ ท่านอาจารย์ ข้ามีข้อเสนอแนะเล็กน้อย เราสามารถดำเนินการบทเรียนนี้ได้อย่างถูกต้องหรือไม่ ? ” ซูเย่ถาม
“ อาจารย์ทูไซดิดีสก็เคยพูดแบบนี้เช่นกัน เขาบอกว่าอาจารย์เพลโตก็สอนด้วยวิธีนี้ด้วย ”
ซูเย่เข้าใจบางอย่างอย่างคลุมเครือ ไม่ใช่ว่าผู้วิเศษสอนไม่ดี แต่ระบบเวทย์มนตร์ซับซ้อนเกินไป ทุกคนสามารถค้นคว้าได้เพียงด้านเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ภาพรวม
“ นี่เป็นการปฏิบัติที่ชั่วร้ายที่สืบทอดมาหลายชั่วอายุคน… แต่ข้าจะบันทึกอาร์เรย์เวทมนตร์นี้ได้อย่างไร ? ”
“ เจ้าเป็นผู้วิเศษฝึกหัดอยู่แล้ว เจ้าสามารถใช้พลังเวทย์มนตร์ของเจ้าเพื่อจำลอง อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้และนำไปที่ หอคอยเวทย์มนตร์ แม้ว่าจะใช้ได้เพียงวันเดียว ”
“ งั้นก็ส่ง อาร์เรย์เวทมนตร์ มาให้ข้า ”
นีเดิร์นวางนิ้วลงบนหน้าหนังสือคาถาของเขา ด้วยการปัดนิ้วขวาของเขา อาร์เรย์เวทมนตร์ หายไปจากหน้าในขณะที่ อาร์เรย์เวทมนตร์ เหมือนกันปรากฏขึ้นบนหน้าของซูเย่ ทันที
“ วิธีการทั่วไปนั้นง่ายมาก ลองนึกภาพพลังของ ต้นไม้เวทย์มนตร์ ที่ไหลเข้าสู่สมองของเจ้า แล้วจ้องไปที่ อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้ เจ้าจะประสบความสำเร็จเมื่อเจ้ารู้สึกว่าพลังเวทย์มนตร์ของเจ้าถูกใช้ไป นี้ต้องมีความเข้มข้น เจ้าอาจล้มเหลวสักสองสามครั้ง ”
ซูเย่พยักหน้า ภาพของ ต้นไม้เวทย์มนตร์ ผุดขึ้นในใจของเขา เขาไม่ได้เริ่มขั้นตอนต่อไปก่อนที่เขาจะรู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นที่ไหลระหว่างคิ้วของเขา กระแสน้ำอุ่นก็หายไป
ในเวลาเดียวกัน ภาพหนึ่งแวบเข้ามาในสมองของซูเย่ อาร์เรย์เวทมนตร์ ปรากฏขึ้นจากอากาศบางๆ และตกลงบน หอคอยเวทย์มนตร์
“ ใช่ เจ้าทำสำเร็จ ” เสียงของนีเดิร์นหนักแน่น
“ข้ารู้สึกได้ ขอบคุณท่านอาจารย์ “
ซูเย่นั่งบนพรมวิเศษอีกครั้งและเข้าไปในหอคอยเวทมนตร์ด้วยการทำสมาธิ
ร่างกายจิตใจของซูเย่สามารถมองเห็นใบไม้ของต้นไม้แห่งเวทมนตร์ได้อย่างชัดเจน เขาสามารถมองเห็นเส้นเลือดบนใบไม้ได้ เขาครุ่นคิดอยู่ลึกๆ
“ ข้าควรจะทำตัวเป็นแกะน้อยต่อไปหรือทำให้ทุกคนประหลาดใจด้วยความสำเร็จเพียงครั้งเดียว ? ”
ภาพนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในสมองของซูเย่
“ ข้าจะทุ่มออกไปให้หมด ! ข้าไม่มีเวลาให้เสีย ! นอกจากนี้ เมื่อเทียบกับอัจฉริยะ เมื่อเทียบกับอริสโตเติลและตำนานที่เหลือ ข้าถูกมองว่าเป็นคนธรรมดาเท่านั้น ” มีแสงริบหรี่ไม่สิ้นสุดในดวงตาของซูเย่ มันเปล่งประกายราวกับดาราจักร
ซูเย่มองไปที่ อาร์เรย์เวทมนตร์ ที่ลอยอยู่ทางซ้ายของเขา จากนั้นใช้เจตจำนงของเขาวาดลงบนใบไม้ของ ต้นไม้เวทย์มนตร์
ซูเย่ไม่ได้คาดหวังว่าความสามารถในการวาดภาพของเขาจะดีขึ้นสิบเท่าในโลกจิต เขาเปรียบได้กับนีเดิร์นในแง่ของความสามารถในการร่างภาพ
ซูเย่ไม่ได้หยิ่งยะโสเพราะเรื่องนั้น แต่เขาระงับความกระสับกระส่ายในหัวใจของเขาและจดจ่ออยู่กับการวาดภาพ
อาร์เรย์เวทมนตร์ ปรากฏขึ้นบนใบไม้ของ ต้นไม้เวทย์มนตร์ 20 นาทีต่อมา
แม้ว่า อาร์เรย์เวทมนตร์ นี้มีข้อบกพร่อง แต่ก็ยังเทียบไม่ได้กับการวาดครั้งแรกของซูเย่ อันที่จริง มันดีพอๆ กับภาพวาดของนีเดิร์นประมาณ 80%
ซูเย่มองไปที่ อาร์เรย์เวทมนตร์ บนใบไม้ของ ต้นไม้เวทย์มนตร์ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข
“ ทั้งหมดเป็นเพราะว่าข้าใช้เวลาหลายปีในการฝึกฝนทักษะการทำสมาธิบนดาวเคราะห์สีน้ำเงินอย่างขมขื่นจนสามารถเห็นหอคอยเวทมนตร์ได้อย่างชัดเจน ”
ซูเย่ออกจากหอคอยเวทมนตร์ด้วยรอยยิ้มที่สดใส
“ ท่านอาจารย์ ข้าวาดรูปเสร็จแล้ว ”
