บทที่ 109
คุณค่าทางโภชนาการสูง
สิ่งมีชีวิตใด ๆ ก็ตาม มันอาจเป็นอันตรายถึงชีวิตได้
คำพูดของเฒ่าเย่ทำให้ทุกคนรู้สึกเย็นวาบ
ไม่มีใครตำหนิเฒ่าเย่ที่พูดช้าเกินไป เพราะพวกเขาเองก็ประมาทที่ไม่ได้คิดว่าปลาคาร์ปธรรมดาจะกลายเป็นสัตว์ร้ายที่อันตรายได้
“ ขอบคุณมากขอรับ นายน้อย” ชายจากทีมคมมีดที่เกือบถูกปลาประหลาดกินพูดขอบคุณลั่วอู๋
ลั่วอู๋กล่าวกลับไป “ไม่เป็นไร ๆ พวกท่านทั้งหมดก็เหมือนเป็นพี่น้องของข้า”
ทุกคนมองไปที่ ปลาประหลาด
ปลาประหลาดนั้นถูกต้าหวงกัดแล้วทิ้งไว้ริมตลิ่ง และน่าจะเป็นเพราะมันขาดน้ำ ตอนนี้มันจึงอ่อนแอมาก
ลั่วอู๋ตรวจดูสถานะของปลาประหลาดผ่านไหปีศาจ
เผ่าพันธุ์: ปลาทารก
ระดับ: เงิน
มิติ :เงิน 2
ทักษะ: กลืนกิน (ระดับ A)
พื้นเพ: ปลาลึกลับที่มีเสียงร้องคล้ายกับทารก มันกินเกือบทุกอย่างและจะอ่อนแอลงหลังจากปล่อยให้ห่างจากน้ำ มีคุณค่าทางโภชนาการสูง
ลั่วอู๋พูดไม่ออก
มันมีคุณค่าทางโภชนาการสูงมาก นี่คือสิ่งที่ไหปีศาจแนะนำ
นอกจากนี้ยังมันยังเป็นสัตว์วิญญาณที่มีเพียงทักษะเดียว เป็นอะไรที่หายากเกินไป แม้แต่กระต่ายแห่งแดนสาบสูญที่อ่อนแอที่สุด ก็มีถึงสองทักษะ มันช่างเป็นความน่าละอายใจสำหรับสัตว์วิญญาณระดับเงินเสียจริง ๆ
ปลาทารกในตอนนี้กำลังอ่อนแอ แต่มันก็อาจนำปัญหามาให้ได้มากมายหากไม่ระวัง พวกเขาเพียงแค่ต้องจัดการมันอย่างระมัดระวังเท่านั้น
“ไม่เป็นไรทุกคน อย่าไปตกปลาล่ะ พักผ่อนให้สบาย ทานอาหารของข้าแทนไปก่อน” ลั่วอู๋หยิบอาหารออกมาจากไหและมอบให้ทุกคน
ลั่วอู๋พูดอย่างเป็นกันเอง “ส่วนนี่สำหรับเจ้าต้าหวง”
ต้าหวง พยักหน้า
ทักษะ [กลืนกิน] ถูกเปิดใช้งาน
เลือดและเนื้อของปลาทารกละลายไปในพริบตาและถูกต้าหวงกลืนเข้าไป
คนอื่น ๆประหลาดใจเล็กน้อย
อะไรกันเนี่ย
ฉากนี้มันน่ากลัวเกินไป ปลาตัวใหญ่นั้นหายไปไหนแล้วล่ะ?
ลั่วอู๋ก็กลัวเช่นกัน เขาเคยเห็นต้าหวงใช้ทักษะกลืนกินมาก่อน มันกลืนลงไปในพริบตาแบบนี้จริง ๆ
ต้าหวง ตกอยู่ในความงุนงง
ปลาประหลาดตัวนี้เป็นอะไรที่กลืนได้สะดวกมาก ดูเหมือนว่าจะไม่ยากเลยในการย่อยมัน แต่มันไม่ใช่แค่นั้น
ทันใดนั้นแสงสีทองจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนตัวของต้าหวง มันกะพริบมันและรวมเข้ากับรอยดำที่หน้าผากของมัน
ฉากนี้แปลกประหลาดมากทีเดียว
ออร่าของต้าหวงสามารถมองเห็นได้เพิ่มขึ้นเล็กน้อย พัฒนาราว ๆ 1 ก้าวจากระดับเงิน
ต้าหวงรู้สึกอบอุ่นราวกับว่ามันได้กินยาครอบจักรวาล ลั่วอู๋และต้าหวงเชื่อมโยงกัน เขาจึงเข้าใจความรู้สึกของต้าหวงทันที
“ อย่าบอกนะว่า … ” ลั่วอู๋นึกถึงการนำไหปีศาจมาใช้กับปลาทารก – มันมีคุณค่าทางโภชนาการสูง
ทุกคนยังคงตกใจกับสภาพของต้าหวง ฉูจงฉวน กล่าวถามอย่างสงสัยว่า “ปลาประหลาดตัวนี้มีผลพิเศษในการยกระดับพลังวิญญาณของสัตว์วิญญาณใช่ไหม?”
ทุกคนมองไปที่กันและกันแล้วมองกลับไปที่แอ่งน้ำอันใสสะอาด
ลั่วอู๋หายใจเข้าลึก ๆ “ไปเอาพวกมันขึ้นมาจากน้ำกันดีกว่า”
เดิมทีพวกเขากังวลว่าจะถูกปลาแปลก ๆ โจมตีอีกรึเปล่า แต่ตอนนี้พวกเขากระตือรือร้นที่จะโจมตีปลาประหลาดเหล่านี้แทนเสียอย่างนั้น ตามที่คาดไว้ผลประโยชน์ของมันนั้นช่างน่ากลัว
ทว่าปลาแปลก ๆ เหล่านั้นได้ดำดิ่งหายไปแล้ว
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับทุกคน หลิวหูถอดเสื้อคลุมของเขาและดำดิ่งลงไปในแอ่งน้ำ พละกำลังของเขาสามารถกลั้นหายใจได้เป็นเวลานาน ยิ่งไปกว่านั้นปากใหญ่ของปลาทารกก็ไม่สามารถทำอันตรายผู้ใช้พลังวิญญาณระดับสูงที่แข็งแกร่งแบบเขาได้
หลิวหูกระโดดขึ้นจากน้ำประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา
ปลาทารกสามตัวถูกเขาทำให้หมดสติและโยนขึ้นมา
“ฟู่ … ” หลิวหูอ้าปากค้าง “ทะเลสาบนี้ลึกเกินไปแล้ว ข้ารู้สึกว่าแม้ข้าจะดำน้ำลึกลงไปหลายร้อยเมตร แต่ข้ายังไปไม่ถึงก้นของมันเสียที”
มันเป็นสถานที่ที่แปลกมาก
มันเป็นเรื่องแปลกมากอยู่แล้วที่มีแหล่งน้ำอยู่ในทะเลทราย แต่ในแหล่งน้ำนั้นก็ยังมีทะเลสาบลึกเสียอีก
ปลาทารกทั้งสามตัวได้แสดงลักษณะที่แท้จริงของพวกมัน พวกมันมีตัวใหญ่โตและดุร้าย พวกมันถูกวางนอนแผ่อยู่บนฝั่งและร่างกายก็กระตุกเป็นครั้งคราว
“ จะกินมันยังไงได้ล่ะเนี่ย? มันตัวใหญ่เกินไป” ฉูจงฉวนเกาหัวของเขา
ภูตไฟของเขาไม่ได้มีความกระหายมากขนาดนั้น
ลั่วอู๋ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ทุกคนเรียกสัตว์วิญญาณของตัวเองทุกตัวออกมา ให้มากินปลาแปลก ๆ เหล่านี้ด้วยกันดีกว่า”
จากนั้นทุกคนก็เรียกสัตว์วิญญาณทั้งหมดออกมา
ลั่วอู๋หยิบกริชออกมา เขาจับปลาทารกมา ชำแหละแล่เนื้อปลาแล้วแจกจ่ายให้กับสัตว์วิญญาณทุกตัว แน่นอนว่า สัตว์วิญญาณที่กินพืชเป็นอาหารบางตัวไม่มีโอกาสนี้
เนื้อปลาทารกนั้นนุ่มแน่นอร่อย แม้ว่าจะรับประทานในสภาพดิบ แต่ก็ยีงมีรสชาติที่ดี
ในไม่ช้าปลาทารกตัวแรกก็ถูกกินจนสะอาดเรียบ และออร่าของเหล่าสัตว์วิญญาณทั้งหมดก็ดูเหมือนจะได้รับการพัฒนาขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ไม่มากนัก
เห็นได้ชัดว่ายิ่งกินก็ยิ่งพัฒนาแก่นวิญญาณได้มาก
แต่น่าเสียดายที่พวกมันส่วนมากกินต่อไม่ไหวแล้ว
ยังมีปลาประหลาดสองตัวนอนแผ่อยู่บนพื้น
“ ต้าหวงเจ้ายังกินไหวอีกรึเปล่า ?” ลั่วอู๋เรียกต้าหวงออกมา
ต้าหวงหมอบที่ด้านข้างของปลาน้ำลายไหล ก่อนหน้านี้เพียงเพราะมันอยู่คนเดียวและกำลังเพลิดเพลินกับรสชาติของปลาที่ได้กินไป ดังนั้นมันจึงไม่ได้ขอ
ตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของลั่วอู๋ มันก็รีบวิ่งเข้าไปกลืนปลาตัวใหญ่ในคำเดียวอย่างตื่นเต้น
แสงสีทองอ่อนมากสาดส่องลงมาบนตัวของต้าหวงอีกครั้ง
บางคนเข้าใจได้ว่าสัตว์วิญญาณ ผู้มีความสามารถในการกลืนกินตัวนี้นั้นดูมีความสุขดีจริงๆ มันช่างมีความกระหายที่น่าทึ่งและสามารถกินปลาทารกได้อีกจำนวนมากเพื่อพัฒนาแก่นวิญญาณของมัน
ต่างจากสัตว์วิญญาณธรรมดาที่ไม่สามารถกินปลาทารกได้มากนัก
ฉูจงฉวนทำหน้ามุ่ยแล้วกล่าวว่า “สัตว์วิญญาณของเจ้านี่โชคดีชะมัด ปลาแปลก ๆ เหล่านี้สามารถช่วยพัฒนาแก่นวิญญาณของต้าหวงได้ในราคาถูก ๆ”
กลืนกิน เป็นทักษะที่หายาก
ภูตไฟของเขาไม่เคยเรียนรู้ทักษะนี้มาก่อน
“เฮ้เฮ้” ลั่วอู๋หัวเราะ “ตอนแรกข้าคิดว่าข้ากำลังเจอปัญหาด้วยซ้ำ แต่ข้าไม่ได้คาดคิดเลยว่ามันจะกลายเป็นโอกาสที่ดีซะงั้น”
ทุกคนต่างมองไปที่ต้าหวงด้วยความอิจฉา
ไม่มีทางที่ใครจะปล่อยให้สัตว์วิญญาณของพวกเขาไม่กลืนกินมัน
“มาเถอะต้าหวง ข้าขอให้เจ้าได้มีความสุขเต็มที่ในวันนี้” ลั่วอู๋กล่าว
ต้าหวงตื่นเต้นจนกลืนไม่ลง
ในไม่ช้าปลาประหลาดตัวสุดท้ายก็ถูกต้าหวงกลืนเข้าไป ลมหายใจของต้าหวงพลันแปรปรวนและไม่เป็นระเบียบ หลังจากนั้นไม่นานมันก็เสถียรและมันก็ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับเงิน มิติ 2
หลังจากกลืนปลาแปลก ๆ 3 ตัวลงไป ในที่สุดต้าหวงก็อิ่มและพยุงตัวลงนอนอย่างพอใจ มันต้องใช้เวลาในการย่อยพลังงานเหล่านี้อีกครั้ง
คงจะเทียบได้ว่าต้องใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนในการย่อยพลังงานจำนวนมากดังกล่าวให้หมด
ลั่วอู๋คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “หลิวหูท่านช่วยไปจับปลาทารกมาให้ข้าที คราวนี้อย่าฆ่าพวกมันข้าอยากได้มันแบบที่ยังมีชีวิตอยู่”
ทุกคนต่างงงงวย
เขาต้องการอะไร? ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าพื้นที่ในแหวนสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์สามารถปล่อยให้สัตว์วิญญาณพักผ่อนได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น มันไม่เหมาะสำหรับสัตว์วิญญาณที่อยู่ในน้ำแบบเจ้านี่
หากพวกเขาไม่เดินทางกลับไปที่ศาลาไป่หยู่ ในตอนนี้พวกก็คงไม่สามารถนำปลาทารกนี้ กลับไปเลี้ยงได้ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปไม่ได้เลย
ลั่วอู๋ไม่ได้อธิบายอะไร
เขากำลังจะเก็บปลาทารกไว้ในไหปีศาจ
ซึ่งหลิวหูนั้นเป็นคนตรงไปตรงมามาก เขาไม่ได้ถามอะไรแล้วกระโดดลงไปในแอ่งน้ำ หลังจากนั้นไม่นานมีปลาทารก 5 ตัวถูกโยนขึ้นมา
“ ทุกคนหลบไปแล้วระวังตัวด้วย” ลั่วอู๋บอกให้ทุกคนหลีกทางเพื่อไม่ให้ถูกปลาทำร้าย
จากนั้นลั่วอู๋ก็ออกมาข้างหน้า
ขณะที่ลั่วอู๋กำลังจะใส่ปลาแปลก ๆ เหล่านี้ลงไปในไหปีศาจ ทันใดนั้นเสียงของนกที่มีโทนเสียงแหลมคมก็ดังขึ้นบนท้องฟ้า
ทันใดนั้นนกสีขาวหลายร้อยตัวก็บินโฉบลงมาเช่นเดียวกับปีศาจยาหลงที่ได้กลิ่นเลือด
“ทุกคนเฝ้าระวังไว้” หลิวหูคำราม
คนอื่น ๆเริ่มจ้องมองไปที่นกแปลก ๆ เหล่านี้
นกแปลก ๆ เหล่านี้หายใจไม่แรง พวกมันมีขนาดเกือบเท่าอินทรีตรวจเมฆา แต่จะงอยปากของพวกมันจะแบนไม่เหมือนกับนกอินทรี แต่ดูคล้ายกับนกกระเรียนที่ไม่ใช่นกกระเรียนมากกว่า
หรือก็คือพวกมันดูเหมือนแร้งทราย
ทว่าระดับมิติของนกประหลาดเหล่านี้ไม่ได้สูง มันอยู่เพียงแค่ระดับทองแดง แต่สิ่งที่น่าลำบากกว่านั้นก็คือพวกมันมีจำนวนมากและมันจะเป็นเรื่องที่ลำบากมาก หากพวกมันคิดจะต่อสู้
โชคดีที่นกประหลาดเหล่านี้ไม่สนใจการต่อสู้
พวกมันแค่รบกวนสายตาของทุกคนจากนั้นก็เอาปลาแปลก ๆ 5 ตัวบินออกไป
เมื่อมองไปยังทิศทางของนกสีขาว ลั่วอู๋ก็ร้องออกมาด้วยความโกรธ “ไอ้พวกขี้ขโมย นั่นคือปลาของข้า! ปลาของข้า
