บทที่ 110
มันมาที่นี่ได้อย่างไร
“หลิวหูยังมีปลาประหลาดเหลืออยู่ในนั้นอีกไหม” ลั่วอู๋ถาม
“อาจจะยังมีอยู่อีกนิดหน่อยละมั้ง” หลิวหูยิ้มกว้าง “แต่แรงดันน้ำมันมากเกินไป ข้าไม่สามารถดำลงไปได้”
มีปลาแปลก ๆ เพียงไม่กี่ตัวในทะเลสาบเท่านั้น เพราะส่วนมากมันตื่นกลัวจนว่ายดำดิ่งไปถึงจุดที่ลึกที่สุดกันหมดแล้ว
ลั่วอู๋กัดฟัน “ไล่ตามพวกมันกันเถอะ”
ลั่วอู๋พร้อมที่จะเพาะเลี้ยงปลาทารกเหล่านี้แล้ว
นกแปลก ๆ เหล่านี้ไม่เพียง แต่ขโมยปลาทารกไป 5 ตัวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพรากฟาร์มเลี้ยงปลาในอนาคตของลั่วอู๋ไปด้วย
แม้ว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพราะภูตทะเลทราย แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหน และเนื่องจากพวกเขาทุกคนต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่า จึงควรที่จะนำปลาทารกกลับมาก่อน
กลุ่มสัตว์วิญญาณระดับทองแดง กล้าที่จะฉกอาหารจากออกไปจากปากท้องของเรา นี่เป็นการดูถูกที่มากเกินไป
ทุกคนเดินทางไปตามทิศทางของฝูงนกสีขาว
พวกเขาข้ามผ่านแหล่งน้ำและเข้าไปในทะเลทรายต่อ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็มืดลงและพายุฝนฟ้าคะนองอันมืดมิดก็เหมือนจะเคลื่อนเข้ามา
“ตูม”
ในพริบตาเกิดฟ้าแลบและเสียงฟ้าร้อง
“ที่นี่มันหลอนเกิดไปแล้ว” บางคนอดที่จะสบถออกมาไม่ได้
ทั้งที่มันเป็นทะเลทราย จู่ ๆ ก็มีฝนฟ้าคะนองและพายุซะงั้น
ใบหน้าของเฒ่าเย่ดูสง่างาม “ระวังนะทุกคนฝนกำลังจะตกในไม่ช้า มันไม่น่ากลัว แต่มันอาจล่อให้สัตว์วิญญาณพิเศษบางอย่างเข้ามาได้”
ทันทีที่สิ้นเสียงของเฒ่าเย่ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก
ทุกคนจมดิ่งลงในสายฝนในพริบตา
อย่างไรก็ตามด้วยความเข้มแข็งของพวกเขา จึงไม่มีปัญหาใด ๆ ในการตากฝน
ทันใดนั้นพื้นก็เริ่มสั่นสะเทือน ทรายเริ่มนุ่มและยุบลงไป หลังจากที่ดูดซับน้ำและหลุมต่าง ๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้น
“ก้าวไปด้วยความระมัดระวังนะทุกคน” ลั่วอู๋ตะโกน
มีไส้เดือนที่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตในถ้ำ แต่ “ไส้เดือน” เหล่านี้มีขนาดใหญ่และน่ากลัวมาก พวกมันขึ้นมาดิ้นท่ามกลางสายฝน
ช่างเป็นฉากที่น่าขยะแขยงจริงๆ
ลั่วอู๋ตรวจดูข้อมูลเกี่ยวกับไส้เดือนดินอย่างรวดเร็ว
เผ่าพันธุ์: หนอนอมรณา
ระดับ: ทอง
มิต: ระดับทอง 2
ทักษะ: คำสาปอมตะ (SS)
พื้นเพ : สิ่งมีชีวิตที่เกิดจากการกัดกร่อนของพลังวิญญาณ หลับใหลอยู่ในพื้นดินของทะเลทรายและจะปรากฏตัวในวันที่ฝนตก ตายไม่ได้แม้จะตัดเป็นร้อย ๆ ชิ้นก็ยังสามารถเกิดใหม่ได้
ใครจะไปคิดว่าหนอนพรรค์นี้จะเป็นสัตว์วิญญาณระดับทอง
แต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะมันมีสุดยอดทักษะระดับ SS
พวกเขาใช้อาวุธและพยายามที่จะกำจัดหนอนอมรณา แต่หนอนอมรณาที่ถูกตัดออกเป็นห้าส่วนกลับฟื้นฟูอย่างรวดเร็วกลายเป็นหนอนอมรณาตัวใหม่ห้าตัว
นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก
ไม่ว่าจะโจมตีไปเท่าไหร่มันก็ไม่พอ
ยิ่งฆ่าก็ยิ่งต้องฆ่ามากขึ้น
ลั่วอู๋พยายามต่อต้านอาการคลื่นไส้ “อย่าไปสนใจพวกมัน พวกมันมีการเคลื่อนไหวที่ช้ามากและความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันก็ไม่ได้สูงอะไร รีบวิ่งผ่านพวกมันไปกันเถอะ”
แทนที่จะพยายามฆ่าหนอนอมรณา พวกเขารีบวิ่งผ่านไปตรงๆคงจะดีกว่า
ลั่วอู๋อาศัยจังหวะที่ทุกคนกำลังยุ่งใส่ “หนอนที่เกิดใหม่” โดยเลือกหนอนอมรณาที่กำลังอ่อนแอมากใส่ลงไปยังไหปีศาจ
แปลกที่ว่าห่างออกไปเพียง 2-3 ลี้ ฝนก็หยุดตกพื้นที่กลับกลายมาเป็นทะเลทรายร้อนแห้งตามเดิม
ลั่วอู๋มองขึ้นไปและเห็นว่าเมฆมืดนั้นก็ยังคงมีอยู่และฝนยังคงตกอยู่ แต่ก็อยู่แค่ในพื้นที่เล็ก ๆ เท่านั้น
“เป็นแบบนี้เองสินะ” ลั่วอู๋พอเข้าใจอะไรได้มากขึ้นเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าสภาพอากาศในส่วนลึกของป่าหวงชาจะแปลกและเปลี่ยนแปลงได้ตลอด แต่สภาพอากาศแต่ล่ะแบบมีผลต่อพื้นที่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ระหว่างทางดูเหมือนว่าอากาศจะเปลี่ยนแปลงบ่อย
แต่ในความเป็นจริงมันเป็นเพราะพวกเขาได้เดินผ่านพื้นที่ต่างๆ
และการที่เพิ่งออกจากพื้นที่ฝน มาเจอความร้อนที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน
ซึ่งตอนนี้ก็มีสัตว์วิญญาณประหลาดบางอย่างคลานเข้ามาจากระยะไกล มันดูเหมือนแมงป่อง แต่มีหางเป็นงู
ก้ามทั้งคู่ของพวกมันเปล่งแสงสีม่วงที่ทำให้สั่นกลัว
เผ่าพันธุ์: แมงป่องหางงู
ระดับ: ทอง
มิติ: ระดับทอง 4
ทักษะ: พิษร้ายแรง (ระดับ B), พิชิตโค่นล้ม (ระดับ s)
พื้นเพ: สิ่งมีชีวิตแปลก ๆ ซึ่งประกอบด้วยแมงป่องที่มีหางงู มันดุร้ายและพร้อมที่จะโจมตีสิ่งมีชีวิตใดๆ ก็ได้ที่เจอ
มันแปลกมาก
สัตว์วิญญาณ ในส่วนลึกของป่าหวงชาต่างก็มีทักษะที่หายาก
ยิ่งไปกว่านั้นสัตว์วิญญาณเหล่านี้ต่างก็มีคุณสมบัติในระดับที่สูง แต่พวกมันมักจะให้ความรู้สึกว่าพวกมันไม่ได้มีความแข็งแกร่งเลย
พิชิตโค่นล้มระดับ S: สามารถจับคู่ต่อสู้ให้อยู่กับที่จนไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ความสามารถนี้จะถูกปล่อยออกมาเมื่อสัมผัสร่างกายของคู่ต่อสู้เท่านั้น
“อย่าไปรบกวนพวกมันเลย แค่ระวังว่าพวกมันอาจคิดริเริ่มที่จะโจมตีเราก็พอ ข่าวดีก็คือพวกมันไม่ใช่สัตว์ที่อยู่รวมกันเป็นฝูงและถึงแม้พวกมันจะอยู่รวมกันมันก็จะโจมตีกันเอง ดังนั้นไม่ต้องกังวลว่าพวกมันจะมารุมล้อมพวกเรา” ลั่วอู๋กล่าว
ทุกคนเคลื่อนตัวผ่านพื้นที่นี้อย่างระมัดระวัง
อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะระมัดระวังแค่ไหนก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงแมงป่องหางงูทั้งหมดได้ ยังมีแมงป่องหางงูอีก 2-3 ที่คิดจะโจมตีลั่วอู๋และพรรคพวก
แต่มันก็ไม่ได้สร้างปัญหามากนัก
ในไม่ช้ามันก็ถูกฆ่าตาย
ลั่วอู๋ใส่แมงป่องหางงูที่บาดเจ็บลงไปในไหปีศาจ สัตว์วิญญาณในป่าหวงชาส่วนลึกน่าศึกษาทุกตัว
สามวันผ่านไป
หลังจากที่พยายามตามรอยฝูงนกแปลก ๆ พวกเขาได้ผ่านหลายไปพื้นที่และได้พบกับสัตว์วิญญาณแปลก ๆ มากมายที่ไม่เจอได้ในโลกภายนอก
แต่ก็มีปัญหาเล็กน้อย
แมงมุมหัวมนุษย์
แมงมุมหัวมนุษย์กินคนที่ดูเหมือนจะไม่มีภัยคุกคาม แต่จริงๆแล้วพวกมันดุร้ายมาก
ครั้งที่เลวร้ายที่สุดพวกเขาได้พบกับสัตว์ประหลาดระดับทอง พวกเขากลัวจนหนีไปโดยที่ไม่ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของสัตว์วิญญาณตัวนั้น
โชคดีด้วยการมีอยู่ของเสี่ยวไป่ พวกเขาสามารถหนีจากปัญหาต่าง ๆ ได้อย่างง่ายดาย
ระหว่างทางทุกคนได้สัมผัสกับการต่อสู้มากมาย
การเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นในอารมณ์ของทุกคนแม้แต่ฉูจงฉวนนายน้อยหนุ่มผู้สง่างามที่สุดก็ยังใจเย็นขึ้นมาก
ดาบของฉูจงฉวนนั้นทื่อทั้งเล่ม เขาเสียใจมาก “ดาบเล่มนี้ดีจริงๆ การตัดเกราะหนากลายเป็นเหมือนกับการสับเต้าหู้ แต่น่าเสียดายที่คุณสมบัติของมันหายไปแล้ว”
“ไม่เป็นไรข้าจะเปลี่ยนให้เอง” ลั่วอู๋เปลี่ยนดาบพลังวิญญาณใหม่ให้กับฉูจงฉวน
ในเวลาเพียงไม่กี่วันผลของอาวุธลงตรามากมายก็หมดลงระหว่างทาง ทำให้ลั่วอู๋ผิดหวังเล็กน้อย
พวกเขายังไม่ได้พบกับภูตทะเลทราย เขาก็ยังไม่ได้พบกับสัตว์วิญญาณที่ทำให้เขารู้สึกว่าเหมาะสม ที่จะนำมาทำพันธสัญญา
สิ่งที่ได้ทำมีเพียงอย่างเดียวคือการจับ สัตว์วิญญาณ 2-3 ตัวที่ไม่สามารถเห็นได้ที่โลกภายนอก
ลั่วอู๋โกรธเล็กน้อย “ทั้งหมดเป็นเพราะเจ้านกพวกนั้น ทำไมพวกมันไม่บินข้ามถิ่นที่อยู่ของภูตทะเลทรายด้วยกันนะ”
เนื่องจากเขาต้องการระบายความโกรธ มันจึงไม่แปลกที่ความโกรธจะไปลงที่ฝูงนกแปลก ๆ ที่แย่งปลาทารกไป
ทว่าในที่สุด
ในที่สุดพวกเขาก็พบกับฝูงนกสีขาว
พื้นที่ตอนนี้เป็นป่าดงดิบชื้นสภาพแวดล้อมชื้นฝน มีหมอกและต้นไม้ยักษ์สูงตระหง่านขึ้นไปบนก้อนเมฆ มีสีเขียวและเต็มไปด้วยน้ำค้างที่สามารถพบเห็นได้ทั่วไป
ใบไม้ขนาดใหญ่บังวิวทิวทัศน์และพวกเขาก็กำลังมุ่งเข้าป่าฝนนี้อย่างระมัดระวัง
ที่อยู่อาศัยของฝูงนกประหลาดสีขาวคือต้นไม้โบราณอันสูงใหญ่และมีกิ่งก้านมากมายห้อยลงมา ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับอาณาจักรในป่า
ปลาทารกทั้งห้าตัวถูกนกสีขาวประหลาดโยนลงสระตื้น ๆ และกลิ้งไปมาอย่างช่วยไม่ได้
กลุ่มนกประหลาดราวกับกำลังทักทายพระราชาของพวกมัน ทุกตัวต่างลดศีรษะลงเคารพ
สัตว์วิญญาณ ที่เป็นดั่งนกศักดิ์สิทธิ์ขนสีขาวราวกับหิมะออกมาจากโพรงต้นไม้และเงยหน้าขึ้นมองด้วยความภาคภูมิใจราวกับว่า มันเป็นเจ้าแห่งสวรรค์และโลกใบนี้
ฉูจงฉวนมองไปที่ลั่วอู๋อย่างประหลาดใจ “เจ้าไม่คิดว่านกตัวนั้นดูคุ้น ๆ บ้างเหรอ?”
ลั่วอู๋มองอย่างซับซ้อนและถอนหายใจ
แน่นอนว่ามันคุ้นมาก
เจ้านกโง่ทำไมมันมาอยู่ที่นี่!
