บทที่ 288 ยักษ์หินหวู่หลิง
วันนี้ลั่วอู๋เดินทางออกจากอาณาจักรภูเขาแห้งแล้งด้วยร่างกายที่บาดเจ็บสาหัส
เขาได้เจอกับคนที่พ่ายแพ้ให้กับเขาไปแล้วเมื่อไม่กี่วันก่อน และได้เข้าต่อสู้กับพวกเขาอีกครั้ง
เนื่องจากการสูญเสียพลังวิญญาณ เขาจึงถูกกดดันจากอาการเหนื่อยล้า แต่เขาก็หลบหนีออกมาได้สำเร็จ โดยไม่เหลือร่องรอยเอาไว้ภายหลัง
ในคืนเดียวกันนั้น
เรื่องราวของลั่วอู๋ได้แพร่กระจายออกไป
ชายเพียงคนเดียวบุกเข้าไปหานักเรียนหัวกะทิสามคนของสำนักหม่าเฉิน เอาชนะพวกเขาทั้งสามแล้วชิงเอาคะแนนไปร่วม 300 คะแนน
“นี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร” สีหน้าของผู้คนจากสำนักหม่าเฉินต่างเต็มไปด้วยความมืดหม่นและเกรงกลัว
ดูเหมือนว่าลั่วอู๋จะแข็งแกร่งมากจริง ๆ
โดยเฉพาะในสิบวันที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งของเขานั้นเพิ่มขึ้นทุกวันอย่างต่อเนื่อง
ชายผู้สวมสร้อยคอฟันหมาป่า ตบเข่าพร้อมพูดเยาะเย้ย “เกิดขึ้นได้อย่างไรงั้นเหรอ? มันก็เพราะว่าเจ้าพวกนั้นมันอ่อนแอไม่ใช่รึไง”
ผู้คนแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา แต่เพราะพลังที่แข็งแกร่งของอากูดะ พวกเขาจึงไม่กล้าคิดที่จะมีปัญหาด้วย
“เจ้าคิดว่าลั่วอู๋มันก็แค่คนที่โชคดีคนหนึ่ง ที่ได้เข้าสู่สิบอันดับแรกด้วยคะแนนการปรับแต่งอย่างเดียวงั้นเหรอ?” จู่ ๆ หยู่เสี่ยวฉางพูดขึ้น
“เท่าที่ข้ารู้มา เขามีสัตว์วิญญาณที่หายากถึงสามตัว และอย่างน้อยสองตัวก็มีทักษะการต่อสู้อยู่ในระดับ SS เขาสามารถเอาชนะเอ๋าหยู่ในการต่อสู้ตัวต่อตัวได้ด้วยซ้ำ”
เอ๋าหยู่นั้นมีชื่อเสียงมากในช่วงเวลานี้
เขานั้นเกิดมาพร้อมกับพลังที่แข็งแกร่งกว่าผู้อื่น
เขาสามารถต่อสู้กับผู้ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าเขาได้
อย่างไรก็ตาม เอ๋าหยู่ค่อนข้างอยู่ในอันดับต่ำ เขาทำได้หลายครั้งเท่านั้นและไม่ได้รีบไปที่รายชื่ออันดับเฉียนหลงเป็นพิเศษ เขาบอกว่าเขาแค่ต้องการให้พี่ชายกลับมา
“เจ้ารู้ได้อย่างไร” มีบางคนถามออกมา
ทำไมพวกเขาถึงต้องไปสอบถามข้อมูลด้วย? เพราะยังไงก็ไม่มีใครบอกพวกเขาแน่นอน
หยู่เสี่ยวฉางกลอกตาไปมา “ไร้สาระชะมัด ท่านไม่รู้หรือยังไงว่าข้าเกลียดการยั่วยุมากแค่ไหน? ตอนที่ข้าเรียนอยู่ที่สำนักปรับแต่ง ข้าได้สอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้จากเด็กผู้หญิงในสำนักเฉียนหลง”
นางแทบจะไม่มีความคิดที่จะยั่วยุผู้คนในสำนัก เฉียนหลงเลย ในฐานะที่เป็นผู้หญิงที่น่ารัก นางค่อนข้างสนิทสนมอย่างมาก
จึงมีบางคนที่ยินดีจะยืนอยู่ข้างเดียวกับหยู่เสี่ยวฉาง
“แล้วยังไงต่อ?” มีคนถามออกมา
“ข้าต้องทำอะไรดี?” “ถ้าเขาเข้ามา ข้าจะขยี้คอของเขาด้วยมือของข้าเอง”
เหลือเพียงแค่ 12 คนเท่านั้น ที่ไม่ได้รับคำท้าทายจากลั่วอู๋
ชายทั้ง 12 คน แต่ละคนนั้นเป็นผู้มีความสามารถอยู่ในระดับแนวหน้า ต่างหยิ่งผยองและเหยียดหยามเข้าไปทำงานร่วมกับผู้อื่น เพื่อต่อต้านลั่วอู๋
พวกเขาต้องการที่จะเอาชนะลั่วอู๋ในการต่อสู้ตัวต่อตัว
……
……
วันที่ 16
อันดับของลั่วอู๋ได้ตกลงมาอยู่ในอันดับที่ 20 แต่ดวงตาของเขาดูสวยงามมาก ลมหายใจของเขาหนักแน่นขึ้น และอารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ในวันนี้กลุ่มชายที่แข็งแกร่งที่สุดจากสำนักหม่าเฉินได้ออกวิ่งตามหาลั่วอู๋
แต่พวกเขาทั้งหมดก็ล้มเหลว
ลั่วอู๋นั้นมีทักษะในการหลบหนีชั้นยอด เขาสามารถมองเห็นผู้ที่ไล่ตามเขาและหลบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว
“แม้ว่าพลังวิญญาณจะเบาบาง แต่ผลของการคุ้มกันนั้นก็ไม่มีใครเหมือน ” ลั่วอู๋ยิ้มอย่างมีชัย
ใช้พลังวิญญาณชั้นต่ำแบบนี้ ไม่มีใครคิดจะสนใจเลยด้วย
ลั่วอู๋มาไม่ทันเหมาหลันเหน่อ ทั้ง ๆ ที่เขามาด้วยความรวดเร็วอย่างมาก
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงแค่ก้าวข้ามคนนั้นไป และพุ่งเป้าหมายของข้าไปยังอันดับที่ 19
ชางฉีจากเผ่าดวนชาน เขาอยู่ในอันดับที่ 22 ในรายชื่อของสำนักเฉียนหลง
สำหรับคนที่มีความสามารถระดับนี้ ลั่วอู๋รู้สึกว่าความกดดันค่อย ๆ เพิ่มขึ้น และเขาไม่สามารถฝึกฝนทักษะในการต่อสู้กับอีกฝ่ายได้อีกแล้ว
เพราะระดับความสามารถของคนรอบข้าง ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขาเลย
มันเป็นการต่อสู้ที่ไม่รุนแรงมาก
ลั่วอู๋จึงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย โดยไม่ต้องออมมือและแสดงความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาเพียงเพื่อเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งเท่านั้น ก่อนที่จะนำคะแนนประเมินของอีกฝ่ายไป 100 คะแนน
วันที่ 17
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง.
ตอนที่พบชายที่ได้อันดับ 20 ของรายชื่ออันดับเฉียนหลงเอาชนะเขาอย่างหนักและเขายังได้รับบาดเจ็บมากมาย
ณ ตอนนี้ ลั่วอู๋เอาชนะผู้ชายกว่า 20 คนของสำนักหม่าเฉิน เหลือเพียงสิบอันดับแรกเท่านั้น
ลั่วอู๋รู้สึกว่าทักษะการต่อสู้ของเขาถึงระดับสูงแล้ว ในแง่ของทักษะการต่อสู้ที่เรียบง่ายเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าผู้ที่มีความสามารถพิเศษเหล่านั้น
หลังจากเอาชนะชายทั้ง 20 คนแล้ว ลั่วอู๋ก็เปลี่ยนกองทหารให้เป็นสงครามเทวดา
ลั่วอู๋คุ้นเคยกับพลังของเทวดาสงครามมากขึ้นเรื่อย ๆ
แค่ว่าถ้าเราสู้กับเทวดามันจะยากมากที่จะสู้
ท้ายที่สุดทักษะที่เหล่าเทพสงครามรู้ได้แพร่กระจายไปแล้วในหมู่นักเรียนของสำนักคลั่งไคล้และพวกเขาก็เริ่มได้รับการคุ้มกัน
วันที่ 18.
ลั่วอู๋ก้าวเข้าสู่สนามประเมินการรบจริงอีกครั้ง
ก่อนการต่อสู้ฉูจงฉวนให้ข้อมูลที่เขาได้ยินกับลั่วอู๋ และลั่วอู๋ก็เอาจริงเอาจังเป็นอย่างมาก
ในที่สุด สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ลั่วอู๋
เพื่อท้าทายอันดับที่ 17 ในรายชื่ออันดับเฉียนหลง และอันดับที่ 10 ในความแข็งแกร่งของสำนักหม่าเฉิน ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่ควรค่าแก่ความสนใจยิ่ง
“ข้าจะรอเจ้าอยู่ด้านใน มันก็เป็นแค่สัตว์วิญญาณภูต มันไม่มีประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้าข้าหรอก” พาสู มองไปที่ลั่วอู๋ เขายิ้มอย่างยั่วยวน แล้วหันหลังเดินเข้าไปในภูเขาแห้งแล้ง
พาสู คือเป้าหมายของลั่วอู๋ในครั้งนี้
เขานั้นมีพรสวรรค์ และมีสัตว์วิญญาณที่มีความแข็งแกร่งมาก: เสือดาวหิน, สิงโตทองคำ และ ยักษ์หินหวู่หลิง
มันช่างเป็นคู่ต่อสู้ที่ยากลำบากเอาเสียเลย
ยักษ์หินหวู่หลิง มันคือสัตว์วิญญาณระดับเพชร ที่มีคุณสมบัติของธาตุทั้ง 5 ประกอบไปด้วย ทองคำ, ไม้, น้ำ, ไฟ และดิน ว่ากันว่ามันเป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณที่มีคุณสมบัติของธาตุมากที่สุด
มันมีทักษะระดับ A [ขจัดการอัญเชิญ] ที่มีความหายากอย่างมาก ซึ่งทักษะนี้สามารถกำจัดสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่ถูกอัญเชิญมาโดยการใช้ทักษะการอัญเชิญ
ทักษะนี้อาจกล่าวได้ว่า เป็นทักษะที่ทรงพลังที่สุดของเทพแห่งสงคราม เรียกได้ว่ามันคือเสียงเรียกของความตายก็เป็นได้
ยิ่งไปกว่านั้น ยักษ์หินหวู่หลิงยังมีพลังป้องกันที่สูงมาก มันสามารถยับยั้งทักษะต่าง ๆ ที่ตรงเข้ามาหามันได้
ยักษ์หินหวู่หลิง แม้จะเป็นอัจฉริยะที่มีอันดับสูงกว่าในสำนักหม่าเฉิน ก็พบว่ามันยากและยากที่จะรับมือ
อย่างไรก็ตาม สัตว์วิญญาณนี้มีข้อเสียที่ร้ายแรง มันกลัวการโจมตีของลมฟ้าร้องและน้ำแข็งพร้อมกัน
ทักษะทั้ง 3 ธาตุ ลม, สายฟ้า และน้ำแข็ง นั้นได้มาจากคุณสมบัติห้าองค์ประกอบซึ่งเป็นคุณสมบัติที่ผิดปกติ เมื่อคุณสมบัติทั้งสามของพลังงานโจมตียักษ์หินหวู่หลิงในเวลาเดียวกันมันจะรบกวนความสมดุลดั้งเดิมของคุณสมบัติห้าธาตุในร่างกายของเขาทำให้อ่อนแอมาก ยิ่งพลังงานแรงเท่าไหร่สัญญาณรบกวนก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
น่าเสียดายที่คุณสมบัติทั้งสามของสัตว์วิญญาณนั้นหายาก
มีคนจำนวนน้อยที่มีคุณลักษณะสามอย่างในเวลาเดียวกัน
เมื่อเผชิญหน้ากับการยั่วยุของพาสู ลั่วอู๋เทำได้เพียงแค่ยิ้ม และเตรียมเข้าสู้การต่อสู้
หลังจากเข้าสู่พื้นที่ประเมินแล้ว พาสูนั้นไม่ได้เดินออกไปที่ไหนเลย แต่กลับรออยู่ที่ขอบด้านนอกของอาณาจักรภูเขาแห้งแล้ง เพื่อรอการท้าทายของลั่วอู๋
“เข้ามาเลย มันถึงเวลาที่ข้าต้องยุติการท้าทายไร้สาระของเจ้าแล้ว จบกันที!” มีความรู้สึกที่น่ากลัวลุกไหม้อยู่ในดวงตาของพาสู
……
……
ช่วงเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ลั่วอู๋ได้เดินออกมาจากอาณาจักรภูเขาแห้งแล้งด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลาย ร่างกายของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ แต่พลังวิญญาณของเขานั้นกลับได้รับความเสียหายหนักมาก
พาสูได้พ่ายแพ้
เขาพ่ายแพ้ในเวลาที่รวดเร็วอย่างมาก
ด้วยสิ่งนี้ ทำให้ทุกคนประหลาดใจ
ถึงแม้ว่าเขาจะแพ้ แต่ก็ไม่ควรแพ้เร็วขนาดนี้ เขาเป็นถึงหนึ่งใน 10 อัจฉริยะของสำนักหม่าเฉินเลยนะ
“เจ้าทำอะไรน่ะ พาสู!” ไห่เซอคำราม
เมื่อเผชิญกับคำถามขอผู้คนรอบข้าง พาสูรู้สึกสับสนและพูดด้วยความอ่อนแรง “เขามีทักษะทั้งลม, สายฟ้า และน้ำแข็ง…”
ผู้คนต่างประหลาดใจ
มันไม่น่าจะเป็นไปได้ แม้แต่ผู้คนในสำนักเฉียนหลงยังตกใจ
ล้อเล่นกันใช่ไหม? ลั่วอู๋มีทักษะถึง 3 ธาตุทั้งลม, สายฟ้า และน้ำแข็งงั้นหรือ?
นอกจากทักษะสายฟ้าแล้ว เขายังไม่เคยได้ใช้ทักษะธาตุอีก 2 อย่างของเขาเลย
