รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 786 อาจารย์ของตระกูลเหริน

บทที่ 786 อาจารย์ของตระกูลเหริน
“นายท่านใหญ่ ถ้าท่านยังไม่ออกมา ตระกูลเหรินของเราก็ถูกล้างบางแล้วนะ!”
เย่จื่อเหยาตาแดงก่ำ ตัวสั่นไปทั้งตัว เริ่มออกเสียงไม่ชัดเจนแล้ว
“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ฉินหนานจงก็โอหังและถือดี วันนี้ได้มาเจอ ไม่ธรรมดาจริงๆ”
ในเสียงหัวเราะยาวๆนั้น ฉินหลั่งรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของสิงโตที่อยู่ในสวนใหญ่ตระกูลเหรินได้มีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว
จากการขยับตัวอย่างช้าๆของกลิ่นอายนั้น ผู้เฒ่าที่ผอมบางเหมือนไม้ฟืนเดินออกมาจากในสวนใหญ่ของตระกูลเหริน
คิ้วของผู้เฒ่าโค้งยาว ตากลมโต เต็มไปด้วยกลิ่นอายของผู้มีวิชา ถ้าไม่ใช่ฉินหลั่ง แต่เป็นคนอื่นจะต้องไม่สามารถรับรู้ได้ถึงแรงผันผวนแน่นอน
คนธรรมดาคนนี้คือนายใหญ่ของตระกูลเหริน—-เหรินอู๋ซ่าง！
“และแล้วท่านอาจารย์อู๋ซ่างก็ออกมา!”
“ทำลายป้ายประตูของตระกูลเหริน พังราชสีห์ตระกูลเหรินของฉัน ไอ้ฉินหลั่งนี้ยั่วโมโหอาจารย์แล้ว!”
เหอะ ดูว่าครั้งนี้ฉินหลั่งจะตายยังไง!“
ผู้คนของตระกูลเหรินที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มถกเถียงกัน เหรินหรงกวงตื่นเต้นที่สุด เหรินเจ๋เป็นลูกชายของเขา เขาอยากจะให้ฉินหลั่งรีบตายไปตั้งแต่ตอนนี้เลย จะได้แก้แค้นให้ลูกชายของเขา
“ฉินหนานจงมาฆ่าถึงเมืองหลวงแล้ว ได้ยินว่ากำลังเผชิญหน้ากับท่านอาจารย์อู๋ซ่างอยู่ที่นอกประตูนู่น!”
“เร็ว รีบไปดู พวกคุณว่าท่านอาจารย์อู๋ซ่างเก่งกว่า หรือว่าฉินหนานจงเก่งกว่า?”
ในตระกูลเหริน เหรินหรงหรงนั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ได้ยินข้างนอกมีเสียงดังวุ่นวายและเสียเดินเท้า ก็อดไม่ได้ที่จะเดินออกมา
คนรุ่นหลังของตระกูลจำนวนมากผ่านหน้าห้องเธอไป ในช่วงที่ท่านอาจารย์อู๋ซ่างกลับมานี้ เหรินหรงหรงไม่ได้ถูกกักบริเวณ แต่กลับสามารถเดินเล่นในสวนได้ ฉินหลั่ง ฉินหนานจงเป็นชื่อที่เธอปรารถนาอย่างยิ่งในการได้รับรู้ความเป็นไปของพวกเขา ตอนนี้กลับกลายเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักดีที่สุด ที่ทุกคนพูดถึง
แน่นอน นี่ทำให้ผู้คนมีท่าทีอ่อนข้อต่อเหรินหรงหรงมากขึ้น
มีรุ่นเด็กในตระกูลคนหนึ่งวิ่งผ่านมาพอดี เหรินหรงหรงจับแขนของหญิงสาวคนนั้นเอาไว้แล้วถาม “ที่บ้านเกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกแกวิ่งกันแบบนี้?”
หญิงสาวไม่หันแม้แต่หน้าแล้วตอบ “คุณไม่รู้หรอ? ฉินหนานจงมาตามฆ่าถึงบ้านของเราแล้ว!”
ถูกคนไล่ฆ่าถึงบ้านยังตื่นเต้นได้ขนาดนี้ สมองของหญิงสาวไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย?
“ฉินหนานจงคนไหน?”
ได้ยินฉินหนานจงชื่อนี้ เหรินหรงหรงอดไม่ได้ที่จะงงขึ้นมา
“ก็คือฉินหนานจงฉินหลั่งไง ทำลายท่าเรือวักกะไนของญี่ปุ่นโดยลำพัง ที่ฆ่าล้างบางกองพลที่7นั่นอะ!”
ตระกูลเหรินเป็นตระกูลใหญ่ ในตระกูลเหรินเหรินหรงหรงเป็นเพียงคนเดินถนนเท่านั้น เป็นธรรมดาที่หญิงสาวต้องนึกอยู่นานกว่าจะนึกออก และหลายคนที่ไม่รู้เลยว่าฉินหลั่งคือลูกชายของเหรินหรงหรง หญิงสาวคนนี้ดูรู้มากกว่าคนอื่นอย่างเห็นได้ชัด ฟันของเธอเริ่มบดกันสั่นๆ “คุณคือแม่ของฉินหลั่ง! ถูกมั้ย!”
“หลั่งเอ๋อ หลั่งเอ๋อมาแล้ว!”
เหรินหรงหรงฟังสาวน้อยพูดจบตัวก็เริ่มสั่น ปล่อยสาวน้อยไป แล้วรีบวิ่งไปที่ประตูใหญ่
ลูกชายที่ไม่เจอกันมาสามปีอยู่นอกประตู ความรู้สึกแบบนี้ เหรินหรงหรงจะควบคุมอยู่ได้ไง?
“พระเจ้า สาวน้อย รอฉันก่อน!”
สาวน้อยมองไปยังเหรินหรงหรงที่วิ่งเร็วกว่าเธอ รีบเพิ่มความเร็วไล่ตามให้ทัน!
ขณะนี้ที่นอกประตูใหญ่ ฉินหลั่งและเหรินอู๋ว่างทั้งสองยืนเอามือไขว้ กำลังมองไปยังอีกฝ่าย
“ฉินหนานจง？”
เหรินอู๋ซ่างกำลังมองไปที่ฉินหลั่งอย่างหัวเราะเหอะเหอะ ดูไม่ออกว่าเขาโกรธเคือง
“เหรินอู๋ซ่าง！”
ฉินหลั่งเรียกชื่อเหรินอู๋ซ่างออกมาโดยตรง
“ไอ้เหี้ย แกกล้าเรียกชื่อของท่านอาจารย์อู๋ซ่าง อยากรนหาที่ตายใช่ไหม?”
เหรินหรงกวงตะคอกใส่ฉินหลั่ง
“ตอนที่ฉินหลั่งทำสงครามนองเลือดกับญี่ปุ่น ยั่วโมโหคนคนญี่ปุ่นนับพัน เชิดชูความยิ่งใหญ่ของประเทศ อย่าว่าแต่ฉันเลย แม่ว่าเป็นผู้นำของประเทศ เขาก็เรียกชื่อโดยตรงได ฉินหนานจงสามารถเรียกได้”
เหรินอู๋ซ่างขมวดคิ้ว จ้องไปที่เหรินหรงกวงแล้วกล่าว “ราชาแห่งปรมาจารย์ แกเหยียดหยามได้?”
เหรินหรงกวงตกใจกับคำพูดของเหรินอู๋ซ่างจนถอยหลังไป เกือบนั่งลงกับพื้นไปแล้ว
ไม่มีใครเคยเห็นเหรินอู๋ซ่างโมโหมาก่อน แต่คนของตระกูลเหรินรู้ คำพูดของท่านอาจารย์อู๋ซ่าง สำหรับตระกูลเหรินแล้ว เหมือนเป็นบัญชาจากเทพเจ้า ระดับสูงของตระกูลเหรินมีเย่จื่อเหยา ด้านล่างก็เป็นพี่น้องธรรมดาทั่วไป ถ้าใครไม่เชื่อฟัง ก็จะต้องพบกับความตายสถานเดียว
หลังจากที่เหรินอู๋ซ่างสั่งสอนเหรินหรงกวงเสร็จ จากนั้นก้หลับตามองไปที่ฉินหลั่ง “ฉินหนานจง แกสามารถรุ่งโรจน์ได้ในตอนอายุยี่สิบปี คนแก่อย่างฉันนับถือเป็นอย่างมาก และสิ่งที่ทำให้ฉันไม่นึกเลยก็คือ แกยังเป็นหลานชายนอกสายเลือดของฉันอีก นี่ทำให้คนแก่อย่างฉันดีใจ”
ฉินหลั่งกระดกคิ้วขึ้น “เหรินอู๋ซ่าง ด้วยปัญญาและประสบการณ์ของคุณ ก็ไม่น่าจะใส่ใจกับเรื่องทั่วไปของทางโลก ที่คุณไม่อยากคืนแม่ให้ผม ก็เพื่อรอผมมาหาถึงที่ไม่ใช่หรอ?”
เหรินอู๋ซ่างปล่อยมือทั้งสองออก “ช่วยไม่ได้ ถ้าฉันส่งแม่แกไปที่บ้าน นั่นหมายถึงข้อแรกตระกูลเหรินของฉันยอมก้มหัวให้ นี่เป็นเรื่องของศักดิ์ศรี”
แน่นอน ด้วยการทำสงครามที่ญี่ปุ่นของแก เราตระกูลเหรินก้มหัวให้ไม่มีปัญหา แต่คนสั่งการของตระกูลเหรินของฉันยอมไม่ได้ เรื่องแบบนี้ คนแก่อย่างฉันไม่สามารถกระทำความผิดอย่างกำเริบเสิบสานได้”
“ข้อสอง ถ้าฉันส่งแม่แกกลับไป แกไม่มา แล้วฉันจะหาแกได้ที่ไหน? โอกาสแบบนี้หาได้ยากมาก แกคิดว่าฝันจะยอมมั้ย?”
ฉินหลั่งหัวเราะเหอะเหอะกล่าว “คุณอยากเป็นเทพ?”
เหรินอู๋ซ่างหัวเราะเสียงดังออกมา “แกไม่อยากเป็นเทพหรือไง?”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างจองหองว่า “การที่จะเป็นเทพได้นั้น เป็นเรื่องที่มนุษย์คาดเดาไว้เท่านั้น สาธารณชนจะรู้ได้ไง เทพของโลกนี้ ในสายตาของผม ก็เหมือนหมอกควันที่ผ่านไปมาเท่านั้น!”
แค่ปุถุชนทั่วไป! ที่มีจิตใจในการฆ่าเทพเจ้า!
หลังจากที่เหรินอู๋ซ่างได้ยินคำพูดของฉินหลั่งแล้ว ก็สุดหายใจเข้า ชี้ไปที่ฉินหลั่งแล้วกล่าว “แกมีความกล้า แต่ฉันไม่เหมือนแก!”
ฉินหลั่งมองไปที่เหรินอู๋ซ่างกล่าวอย่างสงบว่า “แล้วคุณจะยังท้าทายผมอีก?”
เหรินอู๋ซ่างเงียบไปสักพัก “โอกาสนี้ หาได้ยาก!”
ฉินหลั่งสีหน้าดั้งเดิม “‘งั้นก็ต่อสู้เถอะ!”
เหรรินอู๋ซ่างชะงัก “ตอนนี้? ตอนนี้จิตใจแกสงบ? ฉันอยากสู้กับแกที่แข็งแกร่งที่สุด!”
“ต่อกรกับคุณ ผมสามารถชนะคุณได้ทุกเมื่อ!”
ฉินหลั่งโอหังอวดดี ไปทั่วสารทิศ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ที่แท้ฉินจงหนานก็อวดดีอย่างนี้นี่เอง แต่ที่นี่ไม่เหมาะสำหรับให้แกกับฉันต่อสู้กัน ไม่งั้นเราเปลี่ยนสถานที่กันมั้ย?”
เหรินอู๋ซ่างมองไปรอบๆ
“ได้ ไปที่ไหนก็ได้! แต่ก่อนที่จะไปจากที่นี่ คืนแม่มาให้ผมก่อน!”
ฉินหลั่งกล่าวอย่างสงบ
ในเมื่อเขามาแล้ว ก็อยากเจอเหรินหรงหรง ถ้าไม่ให้เขาเจอ จะล้างบางตระกูลเหรินซะ!
“เหอะเหอะ เธอน่าจะใกล้ออกมาแล้ว?”
ขณะนี้จิตใจของเหรินอู๋ซ่างและฉินหลั่งกำลังไปรวมอยู่ที่หญิงวัยกลางคนที่กำลังวิ่งออกมาด้านนอกที่อยู่ในสวน
ในขณะนี้ ภายในใจของฉินหลั่งเก้าร้อยปีผู้ร้ายกาจกลับชาติมาเกิดเริ่มใจสั่นขึ้นมา อารมณ์ต่างๆนานาถาโถมเข้ามา
รูปลักษณ์และท่าทางของแม่ ทุกๆการกระทำของแม่ ทำให้ฉินหลั่งใฝ่ฝันถึง!
ชาตินี้ ทุกสิ่งทุกอย่างได้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว ฉินหลั่งยืนอยู่ที่หน้าประตูตระกูลเหรินต้อนรับแม่อีกครั้ง การเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกนั้น แม้แต่ฉินหลั่งก็ยากที่จะบรรยายออกมา
“ฉินหลั่ง! ฉินหลั่ง!”
เหรินหรงหรงพุ่งออกจากประตูใหญ่ตระกูลเหริน ตอนที่ก้าวข้ามธรณีประตูนั้นไป ก็ได้ยืนอยู่ในเหตุการณ์!
ไม่เจอกันหลายปี ลูกชายของเธอได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถยืนที่ประตูตระกูลเหรินได้อย่างเปิดเผย ทำให้คนของตระกูลเหรินเห็นแล้วต้องหวาดหวั่นกันถ้วนหน้า
และฉินหลั่งที่อยู่มากว่าหมื่นปี เป็นครั้งแรกที่เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างประหลาด อารมณ์ต่างๆนานาถาโถมเข้ามา นัยน์ตาของฉินหลั่งเริ่มมีน้ำตา
“ฉินหลั่ง！”
เหรินหรงหรงในตอนนี้ไม่สนใจเรื่องอื่มแล้ว รีบพุ่งเข้าไปหาฉินหลั่ง
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
เหรินหรงกวงขัดขวางอีกครั้ง
“รนหาที่ตาย!”
ฉินหลั่งกระทืบเท้า เหรินหรงกวงกลายเป็นละอองเลือด แตกสลายไปในอากาศ
“อาจารย์!”
เย่จื่อเหยาเจ็บปวดใจแทบสลาย รีบตะโกนบอกท่านอาจารย์อู๋ซ่างอย่างดัง
ท่านอาจารย์อู๋ซ่างส่ายหน้า “สมควรแล้ว ความสัมพันธ์แม่ลูก ลึกซึ้งเหนือสิ่งอื่นใด ไม่ว่าจะเป็นใครขัดขวางตอนนี้ ก็สมควรตาย!”
ท่านอาจารย์อู๋ซ่างไม่สนใจความสัมพันธ์สายเลือดแต่อย่างใด เย่จื่อเหยาเพิ่งจะรู้ ว่าความแตกต่างระหว่างเทพเซียนที่สูงส่งกับมนุษย์ธรรมดา ทำให้เธอไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก! แดนฟ้าทั้งหมดในโลกนี้ ล้วนข้ามแดนปรมาจารย์ไปแล้ว แต่กลับไม่มีใครรู้หลังจากที่ข้ามไปแล้ว จะได้เป็นเทพเซียนจริงๆหรือไม่
เหรินอู๋ซ่างก็ไม่รู้เช่นกัน เขาเพียงแค่รู้ว่าพลังของเขาได้มากกว่าปรมาจารย์ทั่วไป และมากกว่าอย่างมากแล้วด้วย ปรมาจารย์ทั่วไปในสายตาของเขาก็เหมือนกับลูกไก่ในกำมือ