รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 648 รักคุณ ไม่เกี่ยวกับคุณ

บทที่ 648 รักคุณ ไม่เกี่ยวกับคุณ
ทางเข้าประตูหลังมีผู้หญิงสุภาพยืนอยู่คนหนึ่ง ในมือถือเอกสารฉบับหนึ่งไว้ เห็นฉินหลั่งเดินเข้ามาก็รีบเข้าไปต้อนรับ
“คุณฉินค่ะ เรียกเชิญด้านในค่ะ คุณหนูหลู่รออยู่ด้านในแล้ว ดิฉันเป็นเลขาของท่านประธาน ชื่อหยูฉิงค่ะ”
หยูฉิงพูดในขณะที่มองไปด้านนอกอย่างกลัดกลุ้มใจ เหมือนกลัวคนอื่นจะเห็น
“เลขาหยูฉิง ทำไมคุณตื่นตระหนกเพียงนี้？เรื่องด้านนอกทำให้บริษัทเคร่งเครียดมากเลยเหรอ？”ฉินหลั่งถามหนึ่ประโยค ก่อนจะเดินไปพลาง มองด้านนอกไปพลาง สิ่งตะโกนไม่เสนาะหูเอาซะเลย
“ช่วงนี้บริษัทอุตหกรรมไวน์เหม่ยเฉินไม่สงบขนาดนี้เลย เจอเรื่องอะไรอีก？”ฉินหลั่งไม่ถือตัวเป็นคนนอก เพราะหลู่เหม่ยเฉินจะแบ่งทรัพย์สินให้ตนครึ่งหนึ่ง
“คุณฉินค่ะ ยากจะอธิบายเป็นคำพูดสั้นๆค่ะ……”หยูฉิงพูดแบบเกรงใจหนึ่งประโยค จากนั้นก็มองไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว
วิ่งมาถึงหลังฉากกั้นกระจกก็ตบหน้าอกตัวเอง เริ่มรู้สึกโล่งอกเล็กน้อย
เห็นวิธีต้อนรับที่พิสดารเช่นนี้ ฉินหลั่งก็เข้าใจสภาวะที่บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินเผชิญอยู่ คงต้องมีแรงกดดันมาก ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทต่างหลบหน้ากันหมด
หยูฉิงที่โล่งใจไปหนึ่งเปลาะ ใบหน้าแดงระเรื่อ พูดกับฉินหลั่งอย่างขอโทษว่า“ขออภัยที่ต้อนรับไม่ได้นะคะ เมื่อกี้คุณอย่าได้โทษที่ฉันไร้มารยาทเลยนะคะ ฉันกลัวจริงๆค่ะ คนพวกนั้นดุร้ายมาก ถ้าพวกเขาเห็นพนักงานบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉิน จะต้องทุบตีพวกเราแน่ๆ”
ฉินหลั่งถอนหายใจ มิน่าล่ะถึงได้กลัดกลุ้มเช่นนี้ ถึงขั้นตีกันเลย ลำบากผู้หญิงตัวน้อยๆคนนี้แล้ว
แต่ต่อมาหยูฉิงก็พูดด้วยความชื่นมื่นเป็นพิเศษ“ดิฉันเคยได้ยินคุณหลู่พูดถึงคุณแล้วค่ะ คุณมาที่บริษัทของพวกเราได้ ดิฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากค่ะ รู้สึกดีใจเป็นพิเศษค่ะ คุณช่วยเหม่ยเฉินด้วยเถอะค่ะ คุณหนูหลู่ลำบากมากเลยค่ะ”
ฉินหลั่งยังคงไม่เข้าใจเล็กน้อย“คุณพูดมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น ผมดูว่าช่วยได้หรือเปล่า”
“เห้อ เป็นเรื่องวุ่นๆของครั้งก่อนแหล่ะค่ะ เมิ่งลี่ลี่แห่งบริษัทอุตสาหกรรมไวน์ป้าหวัง คุณรู้จักไหมคะ？”หยูฉิงถาม
“ออ ผมรู้อยู่บ้าง ไม่ใช่ว่าบริษัทอุตสาหกรรมถูกจัดการแล้วไม่ใช่เหรอ？เหมือนถูกหยุดกิจการแล้ว？ทำไมเหรอ ตอนนี้ฟื้นตัวขึ้นมาได้เหรอ？”ฉินหลั่งรู้สึกแปลกใจ
“เฮ้อ ไม่จบไม่สิ้นกันเลย เมิ่งชิงอวี่ ลุงของเมิ่งลี่ลี่หากเรื่องบริษัทของเรามาตลอดเลยค่ะ จับจุดอะไรได้ก็หาเรื่องเรื่องนั้น ตอนนี้ป่วนมาถึงหน้าบริษัทแล้วค่ะ”
“ถึงแม้บริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินจะชนะแผนการร้ายของบริษัทอุตสาหกรรมป่าหวังได้แล้วจริงๆ ซึ่งเรียกได้ว่าบริษัทอุตสาหกรรมป่าหวังล้มละลายแล้ว ระดับผู้บริหารถูกจำคุกลงโทษทางกฎหมาย แต่พวกเขายังคงไม่เต็มใจยอมรับความจริง”
“เฮ้อ”หยูฉิงยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว ถอนหายใจ ก่อนจะรีบตัดบทว่า “ขออภัยค่ะคุณฉิน ดิฉันไม่ควรพูดเรื่องพวกนี้ แต่ดิฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนนอกของบริษัทอุตสาหกรรม ส่วนเรื่องอื่น เข้าพบคุณหนูหลู่แล้วค่อยว่ากันค่ะ”
เธอไม่ได้เรียกหลู่เหม่ยเฉินว่าประธาน แต่เรียกว่าคุณหนู ฉินหลั่งจึงรู้ว่าหยูฉิงน่าจะเป็นพนักงานตัวเต็ง อีกทั้งยังมีสถานะเพื่อนอีกด้วย
ระหว่างที่พูดก็มาถึงห้องที่ไม่ค่อยมีพนักงาน หยูฉิงใช้มือแสดงการเชื้อเชิญ จากนั้นก็หยุดเดิน ฉินหลั่งผลักประตูเข้าไปคนเดียว หลู่เหม่ยเฉินยิ้มต้อนรับ
“คุณมาแล้ว？เป็นไงบ้าง？จะหัวเราะเยาะที่ฉันไร้ความสามารถหรือเปล่า หาผู้ชายอย่างพวกคุณช่วยฉันแก้ไขปัญหาเสมอ？”
ดูแล้ว ครั้งนี้หลู่เหม่ยเฉินกลับไม่ได้ตื่นตระหนกเท่าใดนัก ยังมีความแกล้งแหย่แอบแฝงอยู่ด้วย
“เห้อ ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วผมก่อกรรมทำชั่วอะไรไว้ ถึงได้มาพบเจอคุณ พูดมาเถอะ ตระกูลเมิ่งก่อกวนรูปแบบไหนอีก？ครั้งก่อนพวกเขาโดนอัดจนชักดิ้นชักงอหรอกเหรอ？”ฉินหลั่งเอียงหน้า เอาไม้จิ้มฟันมานั่งเขี่ยปากบนโซฟา ราวกับไม่มีอะไรหนักหนาสาหัส
ในเมื่อเข้ามาแล้ว ฉินหลั่งก็ต้องช่วยอยู่แล้ว
แต่หลู่เหม่ยเฉินเหมือนจะไม่ร้อนรน ยื่นมือไปพลิกอ่านเอกสารหนาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กล่าวว่า “ประธานฉิน คุณลองอ่านดู คุยกันแล้ว อย่าได้คืนคำ ลงชื่ออันนี้ซะเถอะ？”
หลู่เหม่ยเฉินยื่นเอกสารมาด้านหน้าฉินหลั่งอย่างมีเสน่ห์ เห็นได้ชัดว่ากำลังอารมณ์ดีอยู่ ด้านนอกวุ่นวายจวนจะเป็นโจ๊กอยู่แล้ว แต่ไม่สะทกสะท้านหลู่เหม่ยเฉินเลยสักนิด
ฉินหลั่งมึนงง ช่วงนี้ผู้หญิงคนนี้สมองมีปัญหาหรือเปล่า เชิญเขามาแล้วไม่พูดเรื่องทุกข์ร้อน แต่กลับพูดเรื่องเอกสารแทน ซึ่งเอกสารมันหนาปานนี้ คงต้องดูถึงคืนพรุ่งนี้เป็นแน่ พอถึงเวลานั้น คาดว่าสำนักงานบริษัทอุตสาหกรรมไวน์เหม่ยเฉินคงถูกเผาหมดแล้ว
ก็ได้ ฉินหลั่งก็ได้แต่สงบจิตใจ รับเอกสารหนากองนั้นมา เวลานี้เขาถึงพบว่า เป็นเอกสารโอนย้ายทรัพย์สิน ด้านในรายละเอียดยิบย่อยที่แสดงทรัพย์สินแต่ละประเภทเต็มไปหมด ซึ่งล้วนเป็นของฉินหลั่งทั้งหมด
“ประธานใหญ่ เซ็นชื่อเลย？”รอยยิ้มหลู่เหม่ยเฉินบานสะพรั่งดุจดอกไม้ มองด้วยแววตาเบาปัญญา
ฉินหลั่งงุนงง พูดเสียงเย็น“คุณจะรีบทำไมกัน กลัวผมเปลี่ยนใจเหรอ ไม่ใช่ว่าคุณอยากได้ผลประโยชน์จากกันร่วมมือกับผมหรอกนะ？คุณแค่ตอบแทนบุญธรรมจริงๆเหรอ？”
“คุณ……”หลู่เหม่ยเฉินหยุดชะงักค้าง จากรอยยิ้มดุจดอกไม้บานสะพรั่ง ทันใดนั้นกลายเป็นสีหน้าเย็นเหยียบอย่างเจ็บปวดใจ
“คุณคิดอย่างนี้เหรอ？”
“คิดอย่างนี้สิ！คุณเป็นนักธุรกิจ เป็นหญิงแกร่ง จะโง่อย่างนี้ได้ไง？！”ฉินหลั่งพูดพลันโยนเอกสารไว้บนโต๊ะ
“เงินจำนวนสองพันห้าร้อยล้านนะ ผมไม่เคยเห็นใครโง่ได้เท่านี้เลย！ถ้าผมบอกว่าไปนอนกับผมครั้งหนึ่ง คุณจะรีบถอดเสื้อเลยใช่ไหม？！”ฉินหลั่งกล่าว
นัยน์ตาหลู่เหม่ยเฉินมีคราบน้ำตา ผ่านไปสักพักก็ยื่นมือปาดน้ำตาทิ้ง จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมา “ใช่ ขอแค่คุณบอกให้ถอด ฉันต้องถอดแน่！ฉันบอกแล้ว ฉันรักคุณ มันไม่เกี่ยวกับคุณ！ฉันแค่เห็นคุณใส่เสื้อผ้าไม่ดี ฉันหวังว่าวันหลังคุณจะได้ใส่เสื้อดีๆหน่อย ผิดด้วยเหรอ！”
“แน่จริงคุณถอดสิ คุณให้ฉันถอดฉันก็จะถอด！”หลู่เหม่ยเฉินพูดพลางเงยหน้าขึ้น แววตาลุกโชนไปด้วยความรัก วันนี้เธอใส่ชุดสูทสีน้ำเงิน ฉลาดมากความสามารถ แต่ยังคงความสวยงามอยู่ เส้นผมพริ้วไหวไปมา ไม่เพียงแต่มีกลิ่นอายหญิงสาวอย่างเต็มเปี่ยม อีกทั้งหุ่นอย่างเพอร์เฟคมากๆอีกด้วย ทำให้ผู้ชายมากมายหวั่นไหวจริงๆ
“ถอดสิ คุณพูดสิ คุณให้ฉันถอดสิ！”จู่ๆหลู่เหม่ยเฉินก็นั่งย่องๆ เผยสัดส่วนร่างกายต่อหน้าฉินหลั่ง ผิวกายที่สะอาดสวยงาม แววตาที่เปล่งประกาย และยังมีเสน่ห์จากด้านในกระโปรงอีก ผู้ชายคนไหนเห็นหัวใจเป็นต้องเต้นตึกตักอยู่แล้ว
ฉินหลั่งอึ้งไปเลย หลู่เหม่ยเฉินมักทำอะไรเหนือความคาดหมาย เขา……เพียงแค่……พูดหยอกล้อหนึ่งประโยค แค่คำเปรียบเปรยให้อีกฝ่ายฟังเฉยๆ！
แต่หากไม่รับคำท้าทายของหลู่เหม่ยเฉิน ฉินหลั่งก็จะรู้สึกอัดอั้นตันใจและโกรธเล็กน้อย เหมือนถูกหลู่เหม่ยเฉินกดให้จมลงไปอย่างนั้น
“โธ่เอ๊ย โธ่เอ๊ยโธ่เอ๊ย ช่างเถอะ ไปเลยไปเลย ไปเอาเอกสารคุณมา ผมเซ็นก็ได้ คุณเป็นปีศาจจอมซี้จริงๆ！”ฉินหลั่งรู้สึกรำคาญ
“ฮ่าๆ！”หลู่เหม่ยเฉินรีบไปเก็บเอกสารขึ้นมา จากนั้นก็วางไว้ข้างกายฉินหลั่ง เอาฝาปากกาออกแล้วส่งเข้าไปในมือของฉินหลั่ง
จากนั้นฉินหลั่งก็กวาดสายตามองแบบสุ่มๆ แล้วลงชื่อตัวเองในนั้น
“ตอนนี้ก็เป็นผลแล้ว”ใบหน้าหลู่เหม่ยเฉินประดับไปด้วยความสุข“วันหลัง ไม่ว่าคุณจะแยกบริษัทกับฉันหรือเปล่า แต่ฉันก็เรียกคุณได้เต็มปากว่า ประธานฉินแล้ว ฟังฉันเถอะ ไปเปลี่ยนเสื้อใหม่ได้แล้ว เปลี่ยนให้ดีๆหน่อย”
ฉินหลั่งมองตามสายตาของฉินหลั่ง ใช่อยู่ เสื้อตัวนี้ซักจนซีดขาวแล้ว มันเป็นเสื้อขนสัตว์เชยๆ รูปแบบก็เงียบง่าย
แววตาฉินหลั่งกลายเป็นอ่อนโยนกะทันหัน
“ไม่หรอก ผมใส่จนชินแล้ว รู้สึกดีมากเลย”
ทันใดนั้นหลู่เหม่ยเฉินรับรู้อะไรบางอย่างได้ แววตาเธอมีความหึงหวงแวบผ่าน ถามว่า “ตัวนี้ ผู้หญิงคนนั้นซื้อให้คุณเหรอ？”
“ใช่ พวกเราเป็นคู่รักที่รักกันมากที่สุดในโลกนี้ ของที่เธอซื้อ ผมชอบทุกอย่าง”ฉินหลั่งพูดอย่างจริงจัง