รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 510 ฉันจ่ายเอง3แสน

บทที่ 510 ฉันจ่ายเอง3แสน
“น้าเถียน”
ฉินหลั่งเห็นสายตาของเถียนเสี่ยวเอ๋อมาหยุดที่ตัวเขา ก็เลยเรียกเป็นมารยาท
ในใจฉินหลั่งคิดกับเธอเช่นนี้ แต่จริงๆ แล้วก็เย็นชาอยู่มาก
จริงๆ แล้วเขาอยากจะพูดว่า ให้เธอทำใจกับการจากไปของสามีด้วย แต่ในหัวเขาก็คิดถึงรูปภาพนั้นที่เห็น ในใจก็ยิ่งเย็นชากว่าเดิม
บนใบหน้าของเถียนเสี่ยวเอ๋อไม่มีความเสียใจเลยแม้แต่น้อย พอเห็นฉินหลั่งก็อึ้ง แล้วก็พูดว่า
“เด็กคนนี้ ฉันรู้จัก เอาเถอะ พวกคุณก็อย่าทะเลาะกันเลย เงิน3แสน เดี๋ยวฉันจ่ายเอง”
เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดไป แล้วก็เขียนเช็คเงินสด ยื่นให้หญิงวัยกลางคนคนนั้น “เอาไป แล้วไปเสีย”
หญิงวัยกลางคนกีเสียไม่มี “เถ้าแก่รวยจริงๆ ขอบคุณมากจริงๆ”
เถียนเสี่ยวเอ๋อพยักหน้าสายตานิ่งๆ แล้วหันไปพูดกับฉินหลั่งว่า “พวกนายบ้าไปแล้วหรือเปล่า? ของสำคัญแพงขนาดนี้ ยังกล้ามาแตะต้อง? อย่าพูดว่าจะโกงอะไรเลย กิเลนหยกนี้ฉันเห็นเธอมาซื้อเอง ตอนบ่ายฉันอยู่”
“พวกคุณก็เป็นคนมีการศึกแล้ว จะทำอะไรก็อย่าสะเพร่า แล้วอีกอย่าง ในเมื่อทำของของคนอื่นเสียหาย จะเท่าไรก็ต้องชดใช้ ต่อให้ไม่มีปัญญาชดใช้ ก็กัดฟันค่อยๆ คืนเขาไป ถึงจะเป็นหลักการการเป็นมนุษย์”
“มีหรือจะเหมือนพวกคุณ ชดใช้ไม่ไหวก็แล้วไป ยังจะบอกว่าเขาขี้โกงอีก แบบนี้มันข้ออ้าง มันขายหน้า เข้าใจไหม?”
พูดไป เถียนเสี่ยวเอ๋อก็เบะปากไป ท่าทางดูถูก
“แบบนี้มันเรียกว่าไม่มีคุณธรรม ไม่ได้รับการสั่งสอน ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้เป็นแบบนี้นะ?” เถียนเสี่ยวเอ๋อยื่นนิ้วเล็กๆ ออกมาชี้ สั่งสอนฉินหลั่งและจงยู่ พร้อมด้วยสีหน้าดูถูก
“พี่คะ ฉันไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ นะ……..” จงยู่ร้อนรน เพราะมันเงินตั้ง3แสน เรื่องเงินก็ส่วนเงิน แต่ไม่อาจจะเสียเปรียบแล้วไม่ได้พูดอะไรเลย
“คุณจะให้เงินเธอไปไม่ได้นะ เรื่องนี้มัน…….เอ๊ะ ไม่สิ…….” ใบหน้าจงยู่เริ่มกังวล แล้วรีบพูด
“ช่างเถอะ เงิน3แสนในสายตาของพวกเรา ไม่เหมือนกับพวกคุณ เงินแค่นี้ พวกเราจ่ายได้ ไม่เหมือนพวกคุณ……” เถียนเสี่ยวเอ๋อมองขวางจงยู่ เสื้อผ้าของจงยู่ดูธรรมดาจริงๆ เป็นชุดไปรเวทที่เด็กวัยรุ่นสาวๆ ใส่กัน ส่วนเถียนเสี่ยวเอ๋อ เต็มไปด้วยเครื่องประดับ นิ้วมือยังสวมแหวนตั้ง2วง
“ถือว่าฉันช่วยหวงเกอออกหน้าแทนพวกคุณก็แล้วกัน ฉันเป็นแม่คน ไม่อยากจะเห็นคนตรงหน้าลูกชายมีพวกทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด โมเมไปเรื่อย” เถียนเสี่ยวเอ๋อพูดเสียดสี จนทำให้ดูแย่ จนเกือบจะทำให้ฉินหลั่งและจงยู่ กลายเป็นพวกเดนคนที่ไม่เอาไหน
“เงิน3แสน ก็ไม่ได้ให้พวกคุณจ่ายเสียหน่อย จะร้อนรนทำไม? เรื่องนี้ก็พอเท่านี้ อย่าร่ำรี้ร่ำไรต่อหน้าฉัน ทำให้ลูกชายฉันขายหน้า” เถียนเสี่ยวเอ๋อมองฉินหลั่งและจงยู่นิ่งๆ
“จะว่าไป นายเองก็เหมือนกัน ฉินหลั่ง ตั้งแต่ที่นายเข้ามหาลัย ฉันก็มองออกว่านายจะไม่มีงานการเป็นหลักแหล่ง ได้ยินมาว่าหลอกลวงว่าเป็นผู้อำนวยการอะไรสักอย่าง เหอะ ไหวเหรอ ดูนายแต่งตัวสิ เหมือนผู้อำนวยการเหรอ?”
เถียนเสี่ยวเอ๋อชี้หน้าดุด่าฉินหลั่งอย่างไม่กลัว ก็จริง เสื้อผ้าของฉินหลั่งยังไม่ดีเท่าของจงยู่เลย ซื้อตามร้านแผงลอยทั่วไป แล้วยังเก่าแล้วด้วย
“ฉันจะบอกให้ ว่า3แสน มันมากเท่าไร? ฉินหลั่ง เงิน3แสน ในสายตาคนรวยอย่างพวกเรา ก็แค่30หยวน！”
“แค่เงิน3แสน นายก็ไม่มี！”
“อายุขนาดนี้แล้ว วันๆ เอาแต่เที่ยวผู้หญิง ผลาญเงินหมด แต่ควรจะขยันหาเงินได้แล้ว ต่อให้ต้องไปเปิดร้านแผงลอย ก็ยังดี ดีกว่าขี้เกียจอยู่อย่างนี้”
เหมือนเถียนเสี่ยวเอ๋อกินยาผิดมา หรือว่าจะเป็นวัยทอง มาทะเลาะกับฉินหลั่งต่อหน้าคนอื่น ถากถางกันไม่ใช่เล่น
ในใจฉินหลั่งก็เซ็ง เห็นแก่หวงเกอ เลยเรียกเธอว่า น้า ลืมไปเลยหรือว่ายังเป็นคนนอก ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น พูดต่อว่าเช่นนี้ มันสมควรงั้นหรือ?
แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่หักห้ามจงยู่ที่กำลังโกรธ
“ฉินหลั่งใช่ไหม เช้าวันพรุ่งนี้ นายและแผนของนายมาดื่มชากันที่ร้านชาหย่าผิ่นสิ”
“เดี๋ยวฉันจะให้เป็นพยานอะไรสักหน่อย” เถียนเสี่ยวเอ๋อมองดูถูกฉินหลั่งอยู่ตั้งนาน แล้วก็เอ่ยคำถามแปลกๆ ออกมา
น่าจะมีเรื่องอะไร ถึงได้เรียกหาเขา น่าจะเกี่ยวข้องกับหวงเกอแน่ๆ เถียนเสี่ยวเอ๋อน่าจะรู้ว่า เพื่อนสมัยเรียนมหาลัยที่สนิทสนมกับหวงเกอ ก็คือพวกเขาแล้วละ
เช่าวันที่สอง ฉินหลั่งมาที่ร้านชาหย่าผิ่นคนเดียว
เขาก็อยากจะรู้ ว่าผู้หญิงใจกว้าง ที่มีผู้ชายคนใหม่คนนี้อยากจะทำอะไรกันแน่
ร้านชาหย่าผิ่นเป็นร้านนั่งชิลดื่มชาคุยกัน ขนาดใหญ่ของเมืองเย็นจีน ผู้คนพลุกพล่าน ครึกครื้นมาก
จริงๆ แล้วหวงเกอได้แชร์ข้อมูลในวีแชทแล้ว บอกให้ทุกคนไปงานฝังศพของหวงฮ่านโจวด้วย แต่แม่ของหวงเกอมานัดพบกับฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็ต้องมาที่นี่ จะดูสิว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเป็นโรคประสาทอ่อนๆ นี้ คิดจะทำอะไร
จริงด้วย เพราะว่าเป็นรูมเมทของลูกชาย ยอมควักเงิน3แสน เพื่อให้ได้นัดเจอ ฉินหลั่งเพิ่งเคยประสบเป็นครั้งแรก
มาถึงชั้น2 ฉินหลั่งก็ถูกเชิญไปยังห้องหรู พอเข้าไปก็เห็นเถียนเสี่ยวเอ๋อ ไม่ใช่เธอคนเดียว รอบข้างมีคนแต่งตัวจัดจ้านเต็มไปหมด พวกเธอคุยกันสนุกสนาน ครึกครื้นรื่นเริงมาก
เถียนเสี่ยวเอ๋อใบหน้ามีราศี อารมณ์สุนทรีย์ เต็มไปด้วยอารมณ์คุณนาย
เถ้าแก่ของร้านหยกเฟยหลงก็อยู่ด้วย นั่งอยู่ข้างเถียนเสี่ยวเอ๋อ บางทีก็เอามือลูบขาอ่อนของเธอ ด้วยอารมณ์เคลิบเคลิ้ม
หวงเกอก็นั่งดื่มชาเงียบๆ ข้างๆ เถียนเสี่ยวเอ๋อ สีหน้ากังวล ครุ่นคิด
หวงเกอผอมลงมาก ไม่ใช่ชายหนุ่มร่างกายล่ำสันกำยำต่อไปแล้ว ขอบตาดำมาก บนตัวได้รับบาดเจ็บ ไม่ค่อยมีสติ อาจจะไม่ได้นอนหลับดี
มองออกชัดเจน การตายของหวงฮ่านโจว มีผลต่อหวงเกอมาก
การตายของหวงฮ่านโจวนั้น ได้ข้อสรุปแล้ว ก็คือเฉียวปุ่นเห้าเอ้อเข้าห้องไปบุกยิง หวงฮ่านโจวก็ต่อสู้ สุดท้ายก็ตายจบชีวิตเพื่อปกป้องคนในครอบครัว
ทางตำรวจยังนำรูปแบบการบริจาคต่างๆ มาใช้เพื่อการนี้ บริจาคให้หวงฮ่านโจวที่จากไปหนึ่งล้าน ทดแทนการจากไป และการเสียใจของทุกคน
“ฉินหลั่ง มาแล้วหรือ?” พอเห็นฉินหลั่ง เถียนเสี่ยวเอ๋อก็หัวเราะ แล้วลุกขึ้นพูดว่า “พ่อหนุ่ม นั่งลงคุยกัน นั่งลง”
หวงเกอก็เพิ่งเห็นฉินหลั่ง ใบหน้ามองไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไร พยักหน้าให้ฉินหลั่งอย่างเดียว แล้วก็พยายามยิ้มออกมา แล้วก็ก้มหน้าดื่มชาต่อไป สีหน้ากลับไปกังวล ครุ่นคิดดังเดิม
“คุณน้าครับ วันนี้ไม่ไปงานฝังศพหรือครับ?” ฉินหลั่งถาม
การหัวเราะของคนในนั้น ทำให้ฉินหลั่งสับสน ก็เลยถามว่า “วันนี้ไม่ใช่วันที่ส่งคุณอาฮ่านโจวเป็นครั้งสุดท้ายหรอกหรือ?”
หวงเกอก็รออยู่ที่นี่ ทำให้ฉินหลั่งสับสนไม่เข้าใจ
“จัดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนตี4 ฉันให้คนเผาเขาไปแล้ว พวกเราอยากให้เขาจากไปในตอนกลางคืน เช่นนี้ ชีวิตใหม่ของพวกเราจะได้เริ่มใหม่ได้เสียที”
“น้าเถียน มันดูไม่เหมาะละมั้งครับ หวงเกอได้ประกาศในวีแชทแล้ว เช่นนี้ คนอื่นๆ ก็ไม่ได้มาส่งคุณอาฮ่านโจวเป็นครั้งสุดท้ายสิครับ คุณจะรีบทำไมหรือ?” น้ำเสียงของฉินหลั่งก็พูดนิ่งๆ แต่พูดออกมา เพราะทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว