รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 437 เรื่องด่วนรอบด้าน

บทที่ 437 เรื่องด่วนรอบด้าน
จงยู่เห็นมีแขกมา ก็รีบลาฉินหลั่งและเดินออกไปทันที
จางต้าไห่เห็นจงยู่ ก็อึ้งสักพัก ในใจคิดว่าฉินหลั่งโชคดีจริงๆ แต่ไม่นานเขาก็กลับมาที่ประเด็กสำคัญ พูดอย่างเศร้าใจว่า: “คุณฉิน ไม่มีทางแล้วจริงๆ ต้องขอโทษด้วยครับ”
หลี่เสี่ยนก็รู้สึกผิดเช่นกัน เธอคิดมาตลอดว่าฉินหลั่งเป็นคนที่คู่ควรมากที่สุดในการปกป้องอึ้งย้ง แต่อธิบดีเฉินท่านนี้กลับจะรับช่วงต่อ สุดท้ายก็พังไม่เป็นท่า ก็ต้องมาเชิญฉินหลั่งอีก รู้สึกผิดมากจริงๆ
อธิบดีเฉินเห็นฉินหลั่งครั้งแรก ที่เหมือนกับจางต้าไห่คือ เขาเห็นฉินหลั่งสวมชุดยาม กลับต้องหัวเราะ พวกเขารีบมาก็เพื่อเชิญยามไปจัดการเรื่องใหญ่ของเฟิงโจวงั้นเหรอ?
รีบกลับไปที่สีหน้าจริงจัง: “คุณฉิน ตอนนี้ผมให้โอกาสที่จะได้ทำภารกิจให้กับกระทรวงรักษาความปลอดภัย คุณรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเอง รีบไปดูสถานการณ์จริงตอนนี้กับผม!” อธิบดีเฉินพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ ยื่นมือไปชี้ๆ ท่าทีดูไม่ให้เกียรติกันมาก
ตลกแล้ว เขาหัวหน้ากระทรวงรักษาความปลอดภัย จะมาก้มหน้าให้กับยามได้ยังไง? เรื่องไม่ตลกไปหน่อยเหรอ
“ขอโทษด้วย ฉันไม่มีอารมณ์” ฉินหลั่งหน้าตึง พูดกับเขาเสร็จ ก็เดินออกไปทันที
“นายพูดว่าอะไรนะ? นายรู้ไหมกระทรวงรักษาความปลอดภัยน่ะ นายรู้ไหมมีคนมากมายที่อยากทำประโยชน์ให้ที่นั่น?”
อธิบดีเฉินพูดมาก็จริง คนพเนจรพวกนี้เขาเห็นมามากแล้ว พอได้ยินว่าต้องทำประโยชน์ให้กระทรวงรักษาความปลอดภัย ก็ต่างวิ่งแจ้นกันเข้ามา มีคนมากมายที่ต้องการโอกาสนี้ พูดได้ว่าทั้งคุกเข่าและเลียแข้งเลียขาเลยก็ได้
พออธิบดีเฉินพูดแบบนี้ ฉินหลั่งก็เดินออกไปทันที นี่เขาพยายามอดทนมากแล้วนะ และหลี่เสี่ยนกับจางต้าไห่ที่อยู่ข้างๆ สีหน้าแข็งทื่อทันที
ให้ตายสิ เขาเป็นคนมาขอร้องคนอื่นนะ กลับทำท่าทีแบบนี้ได้ยังไง? ถ้ารู้อย่างนี้ไม่น่าพามาด้วยเลย
พวกเรากว่าจะเชิญคุณฉินมาได้ ต้องให้ของขวัญชิ้นหนาๆ นายล่ะ ให้โอกาสคนอื่นงั้นเหรอ นายไม่รู้เหรอคนอื่นดังไปทั่วแล้ว พอเห็นคนอื่นใส่เสื้อยามก็ดูถูกงั้นเหรอ? รู้บ้างไหมว่าคนในโลกนี้เก็บฝีมือไว้ลึกแค่ไหน?
โดยเฉพาะจางต้าไห่ โกรธจนอยากจะด่า วิดีโอตอนที่ฉินหลั่งอยู่แม่น้ำหวงก็เคยให้อธิบดีเฉินดูแล้ว ก็เพื่อเตือนสติเขา แต่ทำไมเขายังทำแบบนี้นะ?!
จางต้าไห่โกรธจัด แต่กลับลืมไปแล้วว่าตอนแรกที่เขามาเชิญฉินหลั่ง เขาก็ไม่พอใจเหมือนกัน เกือบจะพลาดไปแล้ว
ตอนนี้ฉินหลั่งก็รับโทรศัพท์หนึ่ง
“ใคร?”
“ครูฉิน คุณกลับมาทำหน้าที่ครูประจำชั้นต่อได้ไหม ตอนนี้ห้องหกก่อเรื่องกันใหญ่แล้ว พวกเขาอยากให้คุณกลับมาครับ……”
นี่เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย ในน้ำเสียงยังมีเสียงสะอื้นร้องไห้อีก เพราะเฉินเหมิงเลี่ยงของห้องหกวางยาถ่ายลงในอาหารของโรงอาหาร ตอนนี้ห้องน้ำเต็มไปด้วยนักเรียน
และอีกอย่าง กระจกของห้องทำงานครูใหญ่ก็ถูกเด็กห้องหกทุบแตกแล้ว เรื่องราวควบคุมไม่ได้เลย และยังใหญ่ขึ้นเรื่อยๆอีก บวกกับเรื่องที่อึ้งย้งถูกจับตัวไป ตอนนี้ครูใหญ่อยากจะร้องไห้จนจะบ้าตายอยู่แล้ว
เรื่องนี้ใหญ่มาก คนของสำนักการศึกษาก็เข้ามาตรวจสอบ ถ้าสงบเรื่องนี้ไม่ได้ ทุกคนก็ต้องซวยไปด้วย
“ขอโทษด้วย ครูใหญ่ ผมไม่ว่าง” ฉินหลั่งตัดสายทิ้งทันที
“ฉินหลั่ง อย่าไปสิ เชื่อว่านายจะเข้าใจความสำคัญของโอกาสนี้” อธิบดีเฉินรีบตามไปพูด
หลี่เสี่ยนอยู่ข้างๆอยากจะเข้าไปตบอธิบดีเฉินเหลือเกิน ทำไมเขาโง่แบบนี้นะ ไม่เห็นเหรอว่าคนอื่นไม่สนใจน่ะ?!
เป็นไปตามคาด ฉินหลั่งหัวเราะ ทันใดนั้นก็ตบไปที่หน้าของอธิบดีเฉินอย่างแรง: “นายมันเป็นใครกัน? ฉันต้องการโอกาสของนายเหรอ?”
“นาย……นาย……นาย……” อธิบดีเฉินกุมหน้าไว้ พูดติดอ้างจนพูดคำที่สมบูรณ์ออกมาไม่ได้ เป็นแค่ยาม กลับกล้าต่อยเขางั้นเหรอ?
และอีกด้าน ครูใหญ่ยืนอยู่ในห้องทำงานที่ถูกพังพินาศ ครูในโรงเรียนเกือบทุกคนก็รวมอยู่ในนี้กันหมด
“จูจี้เหวิน หลิวซูเซิง พวกนายแอบพึมพำตอนครูฉินพึ่งมาในโรงเรียน วางแผนร้ายไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง คิดว่าฉันมองไม่ออกเหรอไง ตอนนี้ฉินหลั่งไปแล้ว พวกนายดีใจไหมล่ะ พวกนายดีใจมากใช่ไหม งั้นดีนายครูประจำชั้นจูก็รีบไปจัดการเด็กห้องหกให้เงียบทีสิ ไปสิ รออะไรอยู่ล่ะ!”
สีหน้าของครูใหญ่ไม่เคยเย็นชาแบบนี้ก่อน และยังตะโกนออกมาอย่างโมโหอีกด้วย
จูจี้เหวินทำหน้าขอร้อง บนใบหน้าทั้งช้ำทั้งเขียว นี่เป็นแผลจากเมื่อคืน หลังจากที่เขาออกจากโรงเรียนก็ไม่รู้มีพวกจากไหน ต่อยเขาเสร็จก็หนีหายไปทันที
ตอนนี้เขาไม่กล้าพูดอะไรต่อหน้าครูใหญ่เลย คนของสำนักการศึกษาบอกมาแล้ว จูจี้เหวินเป็นครูประจำชั้นของห้องหก เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบเขาเต็มๆ ตอนนี้ยังไม่ได้หารือกันว่าจะไล่จูจี้เหวินออกเมื่อไหร่
“เตรียมรถ!” ครูใหญ่ด่าเสร็จก็ตะโกนเสียงดัง
เขาจะไปเชิญครูฉินกลับมาเอง จะรอไม่ได้แล้ว
อธิบดีเฉินกุมหน้าไว้ ไม่อยากจะเชื่อเลย เขาเป็นถึงอธิบดีของฝ่ายสำคัญ จะถูกฉินหลั่งตบได้
“อธิบดีเฉิน ฉันว่านะนายมันโง่มากเลย นายพูดแบบนั้นได้ยังไงกัน? อย่าลืมสิว่านายมาทำอะไรน่ะ! นายมาขอร้องคนอื่นให้ไปช่วยนะ เข้าใจไหม!” จางต้าไห่พูดตรงไปมา เขาทนไม่ไหวแล้ว จึงตะโกนออกไปสุดเสียง
“นายช่วยเขาเหรอ?!” อธิบดีเฉินตกใจอย่างมาก แรงฝ่ามือเขาแรงเยอะมาก ยังเจ็บแสบไม่หายเลย อธิบดีเฉินโกรธจัดมากแล้ว
“อธิบดีเฉิน หวังว่าตบนี้เตือนนายได้อย่าง! ฉันคิดว่าน่าจะปลุกนายได้นะ ที่ภารกิจครั้งนี้ต้องพังก็เป็นเพราะนายที่มั่นใจและหยิ่งยโสเกินเหตุ จนทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น!” หลี่เสี่ยนพูดด่าอธิบดีเฉินอย่างไม่เกรงใจ
“ได้ได้ ได้ พวกนายกลุ่มกันมา ต่อว่าฉัน……” อธิบดีเฉินโกรธจนตัวสั่น
“ภารกิจของฉันคือพานายมาพบคุณฉิน ตอนนี้พวกเราทำได้แล้ว ต้าไห่ พวกเราไป!” หลี่เสี่ยนไม่อยากอยู่กับคนโง่แบบนี้แม้แต่วินาทีเดียวเลย หันหลังกลับออกไปทันที
เหลือแต่อธิบดีเฉินที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ตอนนี้เขาตื่นแล้ว เชิญฉินหลั่งเป็นความหมายของเบื้องบน ตอนนี้เขาก็ทำพังไปแล้วอีก จางต้าไห่พูดมาไม่มีผิด ตัวเองมันโง่เอง
ผ่านไปแค่สิบนาที เวลาพักผ่อนของฉินหลั่งก็ถูกรบกวนอีกครั้ง ครูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ยเดินทางมาหา
“ครูฉิน เรื่องนี้พวกเราผิดเอง โดยเฉพาะจูจี้เหวินนั่น ต้องลงโทษสถานหนัก เชิญคุณกลับไปสอนพวกนักเรียนต่อได้ไหมครับ” ครูใหญ่ก้มตัวลง เชิญครูฉินไปสอนอีกครั้ง
“สอนหนังสือเป็นแค่งานอดิเรกฉัน และเป็นพรหมลิขิตอย่างหนึ่ง เท่านั้น ตอนนี้ฉันไม่อยากกลับไปแล้ว ที่ทำในโรงเรียนที่จริงก็พอแล้วนะ” ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบเฉย
ขอร้องอยู่ครึ่งวัน ครูใหญ่ก็ต้องออกไปอย่างช่วยไม่ได้ ฉินหลั่งไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ
ครูใหญ่พึ่งออกไป โทรศัพท์ของฉินหลั่งก็สั่น
อีกฝ่ายส่งข้อความมา:
“ครูฉิน ช่วยฉันด้วยค่ะ!”
เบอร์โทรศัพท์คืออึ้งย้ง ฉินหลั่งมองข้อความนั้น ถอนหายใจ ลุกขึ้นเดินทางไปเฟิงโจว
เขาไม่ไว้หน้าใครก็ได้ แต่นักเรียนของเขาขอความช่วยเหลือ เขาก็ยังใจอ่อนอยู่ดี
เพื่อนที่ดีต้องมีน้ำใจ