รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 429 ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก

บทที่ 429 ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก
ตอนนี้ฟางเจิ้งและซ่งจงผิงต่างหวาดกลัวและเชื่อมั่นในตัวฉินหลั่ง หลังจากที่ถูกตบพวกเขาก็เหมือนกับได้รับการนิรโทษกรรม และไม่รู้สึกเสียเปรียบ นี่คือสถานที่ของพวกเขาฉินหลั่งตบพวกเขา นี่เป็นสิ่งที่เบาที่สุด นั่นหมายความว่าฉินหลั่งไม่สงสัยว่าเรื่องนี้เป็นความจงใจของตระกูลซ่ง แต่คิดว่ามันเป็นอุบัติเหตุ
เดิมทีเมื่อเขาเห็นฉากนี้ ซ่งจงผิงรู้สึกว่าคืนนี้เขาก็เอาคืนแค่นี้แล้ว
“เคลียร์พื้นที่!” ฉินหลั่งพูดอย่างเย็นชา
ซ่งจงผิงโบกมือ ผู้คนทั้งข้างในและข้างนอกเดินออกไปข้างนอก พวกเขาทั้งหมดถอยออกไปไกลจนถึงล็อบบี้ชั้น 1 ร้านก็ปิดไปด้วย บรรดาแขกก็กลับไปอย่างเรียบร้อย
แน่นอนว่า ชายตาเดียวและลูกน้องโหดๆของเขาถูกทิ้งไว้ในห้องส่วนตัว
มีทั้งหมดเจ็ดคน
ฉินหลั่งฉีกผ้าม่านในห้องส่วนตัว พันไว้รอบ ๆ เด็กสาวทั้งสาม
“ฉิน … ปรมาจารย์ …” เด็กสาวทั้งสามรวมถึงจ้าวซิงลิ้นไม่คล่องแคล่ว ตะโกนอย่างตื่นเต้นและดีใจ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ฉากแบบนี้เรื่องจริง มีไม่กี่คนที่ได้เห็น เคลียร์พื้นที่คำเดียว ผู้คนถอยออกไปเหมือนกระแสน้ำ
“เรียกครูก็พอ” เสียงของฉินหลั่งนุ่มนวลมาก สำหรับนักเรียนของเขา ฉินหลั่งก็นุ่มนวลจริงๆ
จ้าวซิงและคนอื่น ๆ พูดไม่ออก พวกเขาพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“แม้แต่นักเรียนคุณกล้าทำร้ายหรือ” ฉินหลั่งหันกลับมาและพูดเบา ๆ
ฉินหลั่งหมายถึงซ่งจงผิงและฟางเจิ้ง
ซ่งจงผิงก้มหัวลง ความจริงแล้วเขาค่อนข้างสำรวมมาก เป็นคนไม่เคยเข้าสถานบันเทิงด้วยตัวเอง เขามาที่นี่ในวันนี้ เพื่อชดเชยให้กับฉินหลั่ง เขาไม่รู้รายละเอียดของเย่เย่นอย่างละเอียดได้ แต่ฟางเจิ้ง กลับกังวลและพูดอย่างรีบร้อนทันที “ปรมาจารย์ฉิน ผมไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ ผมไม่ได้สั่งให้ใครแตะต้องนักเรียน ชายตาเดียวเขาทำของเขาเอง”
“เอาล่ะ เหวินเหวิน พาพวกเขาออกไปก่อน” ฉินหลั่งพูด แน่นอนว่ามีบางอย่างที่เขาไม่ต้องการให้พวกเขาเห็น
นักเรียนออกไปอย่างเชื่อฟังมาก จ้าวซิงก็กำลังจะออกไปด้วย แต่ฉินหลั่งดึงเขาไว้ “จ้าวซิงเธออยู่ต่อ วันนี้จะสอนอะไรเธอสักอย่าง”
“อโหสิกรรม อโหสิกรรม ปรมาจารย์ ผมผิดแล้ว ผมเหี้ย!” ถ้าหากชายตาเดียวยังไม่ตระหนักถึงอันตรายของเขา ก็ถือว่าเขาโง่มากจริงๆ เขาตบตัวเองอย่างรวดเร็ว หนักขึ้นทุกครั้งที่ตบ หน้าแดงก่ำจนแทบเป็นปังอบโอ่งแล้ว
ฉินหลั่งไม่ได้พูดอะไร กอดไหล่และมองไปที่สัตว์เหล่านี้อย่างเย็นชา
ห้านาทีต่อมา ฉินหลั่งและจ้าวซิงก็ออกมา ฟางเจิ้งพยักหน้าและโค้งคำนับอยู่ข้างหลัง อย่างเชื่อฟังอย่างยิ่ง
“ตกลงตามนั้น คุณจัดการส่วนที่เหลือเอาเอง พื้นที่นี้เป็นถิ่นของตระกูลซ่ง ต่อไปถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนักเรียนของผมในพื้นที่นี้อีก คุณจะคิดถึงผลที่ตามมาเองก็แล้วกัน” ฉินหลั่งพูดเบา ๆ
ซ่งจงผิงกล่าวด้วยความเคารพ “ไม่ต้องกังวลครับ จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแล้ว ปรมาจารย์ฉินในอนาคตพวกเราจะปรองดองกัน หากคุณมีอะไรสั่งมาได้เลยครับ ผมจะน้อมรับปฏิบัติตามอย่างแน่นอน!”
ซ่งจงผิงรู้สึกว่าเขาได้เปรียบมากในวันนี้ เห็นฉากเมื่อกี้ เขาพร้อมจะรับกรรมแล้ว ดังนั้นเขาจึงซาบซึ้งต่อฉินหลั่งมากๆ
จ้าวซิงติดตามฉินหลั่งมาอย่างหมดหวัง
เหวินเหวินไม่กล้าถามฉินหลั่งว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ขยิบตาไปที่จ้าวซิง
จ้าวซิงพยักหน้าสุดกำลัง
“พวกชายตาเดียว … ตายแล้วเหรอ”
“ใช่” จ้าวซิงพยักหน้า เหวินเหวินและคนอื่น ๆ หน้าซีดเผือดทันที
เมื่อเดินออกจากเย่เย่น ฉินหลั่งตบไหล่จ้าวซิงทีนึง :
“จ้าวซิง ฉันเข้าใจอุดมการณ์ของเธอ จำไว้ว่าบางสิ่งไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด เชื่อครู ต่อไปจงเป็นคนดี และเป็นคนดีตลอดไป”
จ้าวซิงอึ้ง ตอนนี้เขารู้แล้วว่า ครั้งหนึ่งเขาโง่และไร้เดียงสาแค่ไหน ตอนนี้เขาจดจำทุกคำพูดของครูฉินไว้ในใจ
ปรมาจารย์ฉินจะถูกคนอย่างพวกเขาพิชิตได้อย่างไร เพ้อเจ้อ
จนถึงคืนนี้ พวกเขาถึงได้รู้ว่าคนที่พวกเขาชื่นชมมากที่สุดอยู่ข้างกายพวกเขา แต่พวกเขากลับต้องการต่อต้านปรมาจารย์ฉิน ช่างรนหาที่ตายจริงๆ!
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ ถึงสิ่งที่ครูฉินกำลังทำในโรงเรียน ความสามารถของเขานั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ แต่ก็ถ่อมตนเสมอมา
“กลับไปพวกเรารวมตัวกันขอโทษครูฉินเถอะ สองสามวันนี้ต่อต้านครูฉินมาตลอด แต่ก็ยังรอดชีวิต ถือว่าเราโชคดีมากจริงๆ” จ้าวซิงพูด
ครูฉินเรียกแท็กซี่ให้พวกเขาแล้วจากไป ดังนั้นจ้าวซิงและคนอื่น ๆ จึงมีโอกาสแสดงความรู้สึกในรถ
มันเหมือนกับเดินไปมาต่อหน้าสิงโต
พริบตาเดียวเช้า จูจี้เหวินตื่นขึ้นก่อนรุ่งสาง เขาและหลิวซูเซิงกำลังรออยู่หน้าประตูโรงเรียน เพื่อดูว่าฉินหลั่งเชิญผู้ปกครองของห้อง 6 มาได้จริงๆหรือไม่
รอแล้วรอเล่า ก็เห็นแค่นักเรียนหลายคนที่ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือตอนเช้า และยังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือการประชุมผู้ปกครองที่ฉินหลั่งกำลังคุยโว ฉันคิดว่ามันน่าจะล่มนะ” หน้าที่บิดเบี้ยงของจูจี้เหวินแสดงใบหน้าบูดบึ้ง จากนั้นเขาก็บอกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่า หากมีการเคลื่อนไหวด้านนอกให้รีบแจ้งเขาทันที
จากนั้นจูจี้เหวินก็โทรหาอาที่เป็นรองหัวหน้าหน่วยของเขาโดยเฉพาะ และถามเกี่ยวกับกำหนดการของนายกเทศมนตรีเฉินในวันนี้ อาของเขาให้ตารางกำหนดการของนายกเทศมนตรีแก่เขาจริงๆ เมื่อดูตารางกำหนดการแล้ว จูจี้เหวินก็หัวเราะขึ้น
วันนี้นายกเทศมนตรีเฉินไม่ได้อยู่ที่เฟิงโจวด้วยซ้ำ แต่ไปรายงานการปฏิบัติงานที่หน่วยงานบางแห่งในรัฐบาล
ไม่มีคิวสำหรับการตรวจสอบที่โรงเรียนมัธยมหัวเจี๋ย จูจี้เหวินคาดว่าวันนี้ นายกเทศมนตรีเฉินน่าจะอยู่ที่หน่อยงานนั้น ไม่กลับมาที่เขตเฟิงโจวด้วยซ้ำ ถึงกลับมาก็น่าจะเป็นช่วงบ่ายแล้ว
เช่นนี้ ที่ฉินหลั่งโม้ว่าให้ผู้ปกครองทุกคนมาห้อง 6 มันก็เป็นเรื่องเพ้อเจ้อ เป็นไปไม่ได้เลย
โดยทั่วไปแล้วหัวใจของจูจี้เหวินก็สงบลง คราวนี้ฉินหลั่งจะได้เป็นอิสระแล้ว
หลังจากที่เหลียงลี่ยุ่นพูดคุยกับครูฉิน ครูเหลียงก็ตรงไปที่ห้อง 6 แต่เธอเกือบจะคิดว่าเข้าห้องเรียนผิด
ห้อง 6 ก่อนหน้านี้ หน้าห้องเรียน จะได้ยินเสียงดังราวกับหลังคาจะล้มลงมา และมีครั้งนึงที่เธอเดินเข้าห้องเรียนมา เฉินเหมิงเลี่ยงและกลุ่มเพื่อนร่วมชั้นก็กำลังคาบบุหรี่กินหม้อไฟกันอยู่ด้านล่าง
ถึงกระนั้น เหลียงลี่ยุ่นก็ทำได้เพียงแค่กลืนความโกรธของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ถูกนักเรียนในห้อง 6 ขับไล่ แต่การกระทำแบบนี้ถือเป็นการเหยียดหยามอย่างร้ายแรงสำหรับผู้ที่มีความรักในการศึกษาเช่นเธอ แต่เธอก็ทำแบบผ่านๆไป เพราะห้อง 6 ไม่ได้ให้เกียรติเธออยู่แล้ว
แต่ทันทีที่เธอผลักประตูวันนี้ เธอก็ต้องตะลึง
“ยืนขึ้น!” จ้าวซิงตะโกน จากนั้นนักเรียนทุกคนก็ยืนขึ้น และมองไปที่ครูเหลียงด้วยความเคารพ
ทุกคนสวมเครื่องแบบนักเรียน แม้แต่เหวินเหวินที่ชอบแต่งหน้าอยู่เสมอ ก็เปลือยหน้าสดเช่นเดียวกับนักเรียนทั่วไป
แม้แต่จ้าวซิงก็เป็นผู้นำและตะโกนอย่างเรียบร้อย “สวัสดีคุณครู!”
ศักดิ์ศรีของอาจารย์ที่หายไปนานกลับมา เหลียงลี่ยุ่นคัดจมูก เธอรู้สึกว่าน้ำตากำลังจะไหลออกมา
แต่ครูเหลียงไม่กล้าวางใจ เธอกลัวว่านี่อาจจะเป็นการเล่นตลก หรือกับดักอีก … เพราะตอนนี้ห้อง 6 ผิดปกติเกินไป
หลังจากเรียนไปกว่าสิบนาที ครูเหลียงก็ค่อยๆวางใจ เพราะทุกคนตั้งใจเรียนมาก และใบหน้าของพวกเขาก็จริงใจมาก
แต่ถึงแม้จะสงบตลอดช่วงเช้า แต่ก็ไม่มีผู้ปกครองมาสักคน