รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 396 ไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว

บทที่ 396 ไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว
เห็นเพียงสนามม้าขนาดใหญ่เต็มไปด้วยคนจากทุกด้าน! พวกเขาเดินเรียงเป็นระเบียบ เคลื่อนไปข้างเหมือนกระแสน้ำ อย่างน้อยก็คงห้าพันกว่าคน!
คนพวกนี้สวมชุดสูทสีดำ มือถือดาบยาวได้มาตรฐาน ท่าทีเคร่งขรึมจริงจัง ดั่งกองทัพอันเกรียงไกรในสนามรบ!
ที่วิ่งอยู่หน้าสุดนั้นคือ รถยนต์เบนท์ลี่ย์คันหนึ่ง ตัวรถเงาวาว ข้างไฟหน้ามีธงเล็ก ๆ สองผืนตั้งตรง โบกสะบัดตามแรงลม!
“มุ่งไปข้างหน้า! หนึ่ง! สอง!”
“หนึ่ง! สอง! หนึ่งสองสามสี่!”
เสียงร้องตะโกนดังกึก้องไปทั่ว ดั่งคลื่นที่โหมกระหน่ำ! บุกอย่างรวดเร็วจนไม่อาจต้าน!
“นี่มัน…..คนของที่ไหนกัน?”ความหวาดกลัวของผมทองผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจ! เขารีบวิ่งไปยังรถBMWคันนั้น ราวกับกำลังรายงานสถานการณ์
ถึงอยู่ไกลกว่าสิบลี้ก็ยังสามารถได้ยินเสียงสั่นสะเทือนนี้ คนในรถนั้นเองก็เหมือนจะตื่นตระหนกเช่นกัน เขาผลักประตูหลังของรถออก สีหน้าลนลาน มองดูฝูงชนที่วิ่งกันอุตลุด
พลังยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้? คนของใครกัน? ในใจของทุกคนล้วนมีคำถามเดียวกัน!
คงไม่ได้มุ่งมาหาแก๊งม้าหรอกใช่มั้ย? ผมทองและบอสที่ไม่เคยลงมาจากรถคนนั้นตื่นตระหนกและหวาดกลัว!
ฟึบฟึบฟึบ
เสียงฝีเท้าดังพึบพับสั่นสะเทือนความรู้สึกให้ผู้คนหลงใหลพุ่งพล่าน! โดยเฉพาะนักเรียนพวกนั้น รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเรื่อวราวเกิดความเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ! เพราะพลังงานที่แผ่ออกมาของผมทองและพวกของเขาถูกอีกฝ่ายกดลงจนหมด ไม่ใช่แค่กดลง แต่ไม่เหลือเลยแม้แต่เศษเสี้ยว!
ดูจากท่าทีของหัวทองและคนที่เพิ่งวิ่งลงจากรถคนนั้น มันจะต้องไม่ใช่เพื่อนของพวกเขาแน่
กลุ่มคนทั้งหมดรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล! คนส่วนใหญ่น้ำตาคลอเบ้า! ในหัวใจลุ้นระทึก!
อึ้งย้งที่ฉลาดมีไหวพริบ เธอรู้ในทันทีว่านี่จะต้องเป็นคนที่ช่วยเธอได้แน่ ส่วนใครเป็นคนเชิญมานั้นก็ยังไม่แน่ใจ!
มีความช่วยเหลือมาแล้ว! จะต้องมีคนมาช่วยแน่ ๆ !
ตึงตึงตึงตึง!
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ ฝูงชนจากรอบทิศก็มากขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน! พวกเขาเบิกตามองฉากนี้ ถึงจะไม่เข้าใจที่มาที่ไปอยู่บ้าง แต่ก็ตื่นเต้นมาก!
ห้าพันกว่าคนนั้นเข้ามาให้แก๊งม้าอย่างยิ่งใหญ่ จากนั้นเสียงตะโกนก็ดังขึ้น
หยุด!
เหล่าชุดสูทดำทั้งหมดยืนเรียงกันอย่างไประเบียบพร้อมดาบยาวทั้งหมด ทำให้ผู้คนในที่นั้นพากันสั่นสะท้าน!
รถเบนท์ลี่ย์คันหรูดริฟเป็นวงกลมสวยก่อนจะหยุดจอด จงเส่นซานเดินลงมาจากด้านใน ก่อนปิดประตูรถอย่างแรง แล้วเร่งฝีเท้าเดินไปยังเบื้องหน้าของบอสของผมทองที่ไม่เปิดเผยหน้าให้เห็นตั้งแต่ต้นจนจบคนนั้น แววตาเย็นเยียบจ้องไปยังบอสคนนั้นแล้วพูด
“หนิวไห่หลง! ฐานะหัวหน้าแก๊งม้าของนาย ทำอำนาจบาตรใหญ่ อาละวาดรังแกคนไปทั่ว วันนี้ตระกูลจงของเราจะทำลายแก๊งม้าของนายแทนคนทั่วไปเอง! ยังมีอะไรอยากจะพูดอีกมั้ย?”
ที่ชื่อหนิวไห่หลงนั้นเป็นคนหัวโล้นคนหนึ่ง ใบหน้ายับย่นอย่างกะทันหัน บนหัวนั้นแม้แต่รากผมสักเส้นก็ไม่มีแล้ว ใบหน้าของเขาซีดเผือด ร่างกายสั่นเทา ใบหน้านั้นพยายามยิ้มเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง
ฟึบ！
เหล่าคนชุดดำห้าพันคนชักดาบออกจากฝัก ไอสังหารแผ่ซ่านไปทั่วพื้นที่!
“ท่าน….ท่าน…..คือคุณชายใหญ่แห่งตระกูลจง?”หนิวไห่หลงตกใจจนพูดจาสะเปะสะปะ ‘เป็นไปไม่ได้น่า คุณชายจง เป็นไปไม่ได้ ฉันเพิ่งจะส่งใบชาให้ท่านจงเองนะ’
จงเส่นซานทำเสียงขึ้นจมูก หนิวไห่หลงยิ่งลุกลี้ลุกลน ส่วนผมทองคนนั้นสลัดคราบความเย่อหยิ่งไปจนสิ้น เขายืนตัวสั่นโดยไม่พูดอะไร ถึงกับฉี่ราดกางเกงอีกด้วย!
“คุณชายจง มีเรื่องอะไรให้ท่านมาด้วยตัวเองเหรอครับ หากมีอะไรท่านแค่บอกผมสักคำก็พอ พวกเรานั้นทำธุรกิจถูกกฎหมาย ไม่กล้ากระทำผิดเหิมเกริมหรอกครับ”
หนิวไห่หลงบีบยิ้มอย่างสิ้นหวัง กลัวว่าหากพูดอะไรผิดไปแล้วร่างคงถูกบดขยี้ได้ เหงื่อเย็นแตกพลั่กให้ลูกน้องมากมายได้เห็น บอสของแก๊งม้าก็เป็นแบบนี้แล้ว พวกเขายังจะกล้าอะไรอีก
ถึงจะบอกว่าแก๊งม้าจะดูแข็งแกร่งเกรียงไกร แต่เมื่อเปรียบเทียบกันคนที่จงเส่นซานพามานั้น แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน เหมือนแมวเจอหนู จริงอยู่ที่ว่าคนของแก๊งม้านั้นกล้าหาญและฝึกฝนมาแล้ว แต่คนที่จงเส่นซานพามานั้นก็เหมือนกันกัน เสื้อผ้าแบบเดียวกัน ดาบยาวแบบเดียวกัน มีวินัยเข้มงวด ไม่เพียงได้รับการฝึกฝนมาเท่านั้น แต่ยังเป็นระดับหัวกะทิในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้อีกด้วย ด้านประสิทธิภาพการรบ แก๊งม้านั้นไม่ติดฝุ่นเลยแม้แต่น้อย!
คนของแก๊งม้าก็รู้ดี เวลานั้นแต่ละคนเหมือนกับเป็นมะเขือเหี่ยว ๆ พวกเขาแทบจะไม่มีโอกาสชนะเลย เป็นการต่อสู้ที่ไม่มีความสูสีเลยสักนิด!
จงเส่นซานยิ้มจาง ๆ ไม่มีใครสนใจไอ้โง่ที่แสร้งทำเป็นออกคำสั่งอยู่ในรถนั่นอีกต่อไป แต่สายตากวาดมองไปทางฉินหลั่ง บนใบหน้านั้นไร้การเปลี่ยนแปลง
เมื่อครู่ฉินหลั่งได้บอกไว้ในโทรศัพท์แล้วว่า ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ของฉินหลั่งกับตระกูลจง ฉินหลั่งนึกไม่ถึงว่าจงเส่นซานจะสามารถรวบรวมคนได้มากขนาดนี้ภายในเวลาไม่กี่สิบนาที
แค่ที่จริงแล้วในตอนนั้นที่จงเส่นซานได้ยินเรื่องนี้จากฉินหลั่ง ก็จัดกำลังพลทันทีอย่างไม่หยุดหย่อน พวกเขาถือฉินหลั่งเป็นคนในครอบครัวตัวเองไปนานแล้ว จะให้กลืนน้ำลายง่าย ๆ ได้ยังไง?!
แม้ว่าจะต้องสูญเสียอย่างหนัก แต่ตระกูลจงก็ยังคงเป็นราชาแห่งโลกใต้ดินของเมืองเย็นจีนที่สมควรได้รับอย่างไม่ต้องสงสัย!
จงเส่นซานมองหนิวไห่หลงอย่างเย็นชา “ไม่ได้ทำผิด? พวกเราเพิ่งจะผ่านมาที่นี่ ก็ได้ยินว่านายข่มขู่กลุ่มนักเรียนและนักท่องเที่ยว แล้วยังคิดจะลักพาตัวผู้หญิงอีกไม่ใช่รึไง?!”
เพียงพูดจบ เหล่านักเรียนก็พากันพยักหน้า
“ใช่แล้วคุณลุง ใช่แล้ว…”
“คุณลุงต้องช่วยฉันนะคะ ฉันนี่แหละคือผู้หญิงที่พวกเขาจะล่วงละเมิด!”
อึ้งย้งราวกับตุ๊กตาเซรามิก เธอชี้ไปที่คนของแก๊งม้าอย่างกล้าหาญ
ฉินหลั่งลอบยิ้ม ผู้หญิงคนนี้ช่างใจกล้าเสียจริง! เมื่อกี้ไม่ใช่ว่ายังอายอยู่รึไง
“ใช่แล้ว คุณลุงต้องตัดสินให้พวกเรานะ”
“คุณลุง ถ้าหากพวกคุณจากไป วันนี้พวกเราคงไม่เหลือชีวิตรอดแล้ว”
เหล่าฝูงชนรีบล้อมเข้ามา พวกเขารู้ว่านี่คือโอกาสสุดท้าย ถ้าเกิดว่าจงเส่นซานไปแล้ว พวกเขาก็จะต้องเข้าสู่วังวนของหายนะใหม่อีกครั้ง ตอนแรกก็ถูกตัดนิ้วทิ้งอยู่แล้ว ก็อาจจะแก้แค้นรุนแรงขึ้นก็ได้
“หมาหัวเน่า! ไอ้ขยะ!”
ฝูงชนที่มาใหม่ก็ยังด่าทอขึ้นมาอย่างออกรส
ทุกคนมองจงเส่นซานไม่ใช่คนเลวเลยแม่แต้น้อย แต่เห็นหนิวไห่หลงกับพวกผมทองราวกับเป็นหนูท่อ สีหน้าแววตาบูดบึ้ง และฝากความหวังไว้ที่ตัวของจงเส่นซานไปแล้ว
แก๊งม้าขุ่นเคืองมาก จงเส่นซานก็เห็นเช่นกัน เขาพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ จากนั้นมองไปที่หนิวไห่หลง พูดอย่างรุนแรง “สกุลหนิว! ยังกล้าเล่นลิ้นอีกเหรอ! ได้ยินว่าช่วงนี้คล่องตัวเลยนี่ ถึงได้มีปัญหากับตระกูลจงของฉันไม่หยุดหย่อน ทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมาย แล้วยังจะพูดอะไรอีก?”
“คุณชายจง….ผม….ผม….”
หนิวไห่หลงเห็นว่าตระกูลจงรู้เรื่องของตัวเองกระจ่างชัด ในใจเกิดความกลัวขึ้นอย่างไม่อาจระงับได้ เป็นความจริงที่เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาคิดจะแทนที่ตระกูลจง ใครก็รู้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลจงนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้ เดิมก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะจินตนาการได้
สัมผัสได้ถึงจิตสังหารอันท่วมท้นของกำลังคนของตระกูลจง หนิวไห่หลงและผมทองแทบจะหัวทิ่มลงพื้น หนิวไห่หลงร้องไห้ขอความเมตตา “พี่จง พี่จง ละเว้นน้องชายสักครั้ง ผมรับประกันว่าจะไม่ทำอีกต่อไปแล้ว……”
พวกเขารู้ดี ว่าหากยังทำอีกนั่นคือการฆ่าตัวตาย!