รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 394 หน้าตาหรือความสามารถ

บทที่ 394 หน้าตาหรือความสามารถ
อึ้งย้งไม่ได้โทรศัพท์หาใครเลย เรื่องของตัวเองเธอจะแก้ไข ตราบใดที่คำสอนนั้นจริงแท้ แม้หัวขาดก็ไม่เกรงกลัว!
หากบอกว่ารู้สึกผิดหวัง ก็คือผิดหวังกับฉินหลั่ง คนเรานี่ใจนิ่งได้จริง ๆ นะ
เฮ้อ พวกที่ดีแต่หน้าตาจะไปเทียบชั้นกับพวกมีฝีมือได้ยังไง ฉันมองผิดไป วิ่งมาเฝ้าตอรอกระต่าย ตามล่าดาราตามคนอื่น ดูไปแล้วผู้ชายหน้าตาดีก็ไม่เห็นมีประโยชน์อะไร อึ้งย้งคิดในใจ
ทุกคนทำอะไรไม่ถูก เหมือนตัวประกันที่ถูกคนร้ายจับไว้ ล้วนคิดว่าจะรวบรวมเงินมาได้ยังไง หนึ่งหมื่นล้าน มันหายากจริง ๆ !
จงยู่ที่อยู่ข้าง ๆ มองไปทางฉินหลั่งอย่างต้องการอ้อนวอน ในดวงตาสวยนั้นแฝงความวิตกกังวล
ฉินหลั่งยิ้ม เขาแค่อยากจะให้เจ้าแก๊งพวกนี้ได้รู้จักความทรมานบ้าง ไม่งั้นก็คงไม่รู้จักเคารพคนอื่น
“หมดเวลา!”ชายฉกรรจ์ตะโกน
ไอ้ผมทองแทบจะดีดขึ้นมาทันที ค้ำไม้ค้ำเดินกะเผลกเข้าไปในวงล้อม
“ยังตกลงกันไม่ได้สินะ งั้นก็เตรียมตัวตายเลยมั้ย!”
สิ้นเสียงพูด ดาบถูกชักออก ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนี้ เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างสบาย ๆ
“ช้าก่อน!”
ทุกคนกุมหัวมองดู เสียงนั้นคือฉินหลั่งที่เพิ่งถูกพวกเขาเยาะเย้ยเมื่อครู่!
บนใบหน้าหล่อเหลาของฉินหลั่งฉายความเฉื่อยชา ในตอนนั้นทุกคนถึงพบว่า สีหน้าของชายคนนี้สงบนิ่ง ในขณะที่ดาบนับร้อยจ่ออยู่ตรงหน้า ท่าทีของเขาราวกับกำลังเดินเล่น ไม่มีความหวั่นไหวแม้แต่น้อย
“นายพูดอะไรน่ะ?”โย้วเสี่ยวจงถามอย่างตกตะลึง เขาเริ่มหวั่นกับความสงบของฉินหลั่งเสียแล้ว นิสัยแบบนี้น่าทึ่งยิ่งกว่าแม่สาวอึ้งย้งนั่นซะอีก มันทำให้รู้สึกเบาใจขึ้นมาซะดื้อ ๆ
“ฉันจะไปคุยกับคนของแก๊งม้าสักหน่อย ให้เขาเห็นแก่หน้าตา แล้วปล่อยพวกนายไป”
ฉินหลั่งเอามือล้วงกระเป๋า พูดอย่างสบาย ๆ น้ำเสียงหนักแน่นจนทำเอาตะลึงงันเป็นท่อนไม้
“นาย….โอเครึเปล่า?”อึ้งย้งที่เตรียมพร้อมในความชอบธรรมแล้วนึกไม่ถึงว่ามาดอย่างฉินหลั่งที่ไม่พูดอะไร พอพูดขึ้นมาแล้วจะทำให้เธอรู้สึกทึ่งได้
“หืม?”ไอ้ผมทองที่พิงไม้ค้ำอยู่หยุดชะงัก
ไอ้แกะดำนั่นโผล่มาจากไหน?!
“เห็นแก่หน้าตา?”
สายตาของทุกคนจดจ้องไปที่ฉินหลั่ง แววตาซับซ้อน แต่ส่วนมากนั้นเป็นความเยาะเย้ยดูถูก ในเวลานี้แม้แต่สาวบ้าผู้ชายที่ออกตัวปกป้องฉินหลั่งก็ยังรู้สึกว่าคำพูดของเขาออกจะเสแสร้งเกินไป
ขนาดพวกพ่อ ๆ ที่เสกลมเรียกฝนได้ของพวกคุณชายเศรษฐีนั่นยังแก้อะไรเรื่องนี้ไม่ได้เลย
โจวต้าหย่งพูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ “พี่ชายน้อยท่านนี้ อย่าเข้ามายุ่งได้ไหม พวกเรากำลังคิดว่าจะรวบรวมเงินยังไง ไม่จำเป็นต้องให้นายมาวางท่าใหญ่โต….”
“แล้ว แก๊งม้าจะเห็นแก่หน้าอะไรของนาย นายคิดว่าตัวเองเป็นใครน่ะ?!”โย้วเสี่ยวจงไม่กล้าอวดดีต่อหน้าแก๊งม้าอีก แต่กับฉินหลั่ง เขาพร้อมจะปากยื่นเอ่ยดูถูกเย้ยหยัน
“เจ้านี้น่าตลกชะมัด!”คนอื่นก็ต่างพากันพูดล้อเลียน
ในตอนนี้จงยู่โกรธขึ้นมาจริง ๆ แล้ว ดวงตาสวยตวัดมองอย่างโกรธเกรี้ยว ฉินหลั่งเป็นตัวตลกรึไง?! เพียงแต่เธอไม่ได้พูดออกมา
“ช่างเถอะ ทุกคนไม่ต้องไปสนใจเจ้าคนบ้านั่น พวกเรามาคิดว่าจะรวบรวมเงินยังไงดีกว่า!”โย้วเสี่ยวจงมองเหล่าดาบที่จ่ออยู่ ในใจว้าวุ่นกระวนกระวาย
มีเพียงอึ้งย้ง ที่แววตาเป็นประกาย เธอเป็นนักสู้ที่หนักแน่นมั่นคง ไม่เคยปล่อยความเป็นไปได้ใด ๆ ไปแม้แต่อย่างเดียว จึงได้พูดขึ้น
“งั้นนายก็จัดการสิ จัดการเลย อย่าตกใจจนพูดไม่ออกเหมือนเมื่อกี้ก็แล้วกัน
ฉินหลั่งเหลือบมองอึ้งย้งเล็กน้อย แววตาคมกริบ สูงส่งราวหงส์ฟ้ามังกรสวรรค์ เขาบอกให้จงยู่เอามือถือขึ้นมาแล้วรีบส่งข้อความฉบับหนึ่ง จากนั้นก็เอามือไพล่หลัง แล้วอยู่อย่างเงียบไม่พูดอะไร
ไอ้ผมทองเองก็ถูกฉินหลั่งกวาดตามองสำรวจไปแล้ว เขาอดรู้สึกหนาวสั่นจากก้นบึ้งของหัวใจไม่ได้ จนทนไม่ได้ที่จะตัวสั่นสะท้าน จากนั้นก็เริ่มรู้สึกสังหรณ์เป็นลางไม่ดี
“เฮ้ย ฉันถามว่าพวกแกแม่งรวบรวมมาได้รึยัง?!”ไอ้ผมทองคำรามอย่างใจร้อน “แค่หนึ่งหมื่นล้าน แม่งชักช้ากันจังวะ!”
พูดไป ไอ้ผมทองเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงเปลี่ยนใจ เขาต้องการแค่เงินไม่ต้องการฟันคนแล้ว
“แค่หนึ่งหมื่นล้าน？”
ผู้คนร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
เงินสดหนึ่งหมื่นล้าน ก็ทำให้พวกเขามีฐานะสูงขึ้นได้แล้ว แค่แป๊ปเดียวหาเงินมากขนาดนั้นไม่ได้หรอก ต้องขายตึกขายบริษัท เอาสมบัติมาแปลงเป็นเงินสดถึงจะพอ!
บิดาของพวกเขา อ้างว่าตระกูลมีอยู่พันล้านห้าพันล้านหมื่นล้าน ความจริงแล้วก็เอารถ บ้าน หุ้น บริษัทแล้วยังมูลค่าทางการตลาดของตระกูลมารวมกันแล้วถึงจะได้สูงขนาดนั้น ทำให้พวกนั้นกลายเป็นเงินสดในชั่วครู่เดียว ยากยิ่งกว่าการปีนขอบฟ้าซะอีก
โจวต้าหย่งสีหน้าขมขื่น กล่าวอย่างระมัดระวัง “ลูกพี่ พวกเราไม่สามารถรวบรวมเงินมากขนาดนั้นได้ภายในเวลาครู่เดียว หรือไม่ คุณก็ลดจำนวนลงหน่อย ถ้าสักพันล้านสองพันล้าน เรารับรองว่าจะเอาเงินให้ได้ตอนนี้เลย……”
“อะไร! นี่แกกล้ารองเงินกับฉันเรอะ?!”ไอ้ผมทองโกรธมาก ยื่นมือไปตบบ้องหู! โจวต้าหย่งร้องโอดครวญ ใบหน้าของเขาปรากฏรอยนิ้วมือสีแดง บวมเป่งจนดูไม่ได้
ชายฉกรรจ์คนเมื่อครู่เดินเข้ามาเตะต่อยซ้ำ เห็นโจวต้าหย่งตรงหน้าไม่หายใจเข้า มีเพียงลมหายใจออก
“พี่ชาย อย่าตีอีกเลย ถ้าตีอีกผมต้องตายแน่….”โจวต้าหย่งพึมพัมอย่างเหม่อลอย “พี่ชาย ผมขอร้อง น้อยลงหน่อยได้มั้ย เงินมากขนาดนั้นรวบรวมมาไม่ทันจริง ๆ ……”
ทุกคนที่เห็นสถานการณ์ที่น่าสังเวชของโจวต้าหย่งล้วนปิดตาก้มหน้า ไม่กล้ามองไป โจวต้าหย่งนับเป็นคนกล้าหาญในหมู่พวกเขา สภาพตอนนี้ไม่อาจทนมอง
“ได้! แกมีเวลา! ถ้ายังกล้าพูดว่าไม่มีเงิน! ฉันจะเปลี่ยนใจแล้วฆ่าพวกแกก่อน พวกผู้ชายฟังให้ดี พวกแม่งทุกคนต้องโดนตัดนิ้ว ส่วนผู้หญิง ทุกคนต้องมานอนก็ฉัน!”
ไอ้ผมทองว่าพลางยิ้มเย็น เขาเดินเข้าไปจับมือของอึ้งย้งอย่างกะทันหัน!
ทั้งยังมองไปยังจงยู่อย่างหื่นกระหาย ปรามาณว่าอีกเดี๋ยวคืนนี้คงจะได้ควบสอง
ด้วยท่าทีลามกเกินทนนี้ ในใจฉินหลั่งในที่สุดก็เริ่มมีรอยกระเพื่อม
นี่มันพวกหาเหาใส่หัว ตาไม่มีแวว ในหัวยังมีแต่เรื่องจัญรี้จัญไร
จะว่าไป สาว ๆ หลายคนในกลุ่มนี้ก็หน้าตาสูงค่าจริง ๆ ต่างคนก็ต่างมีดีกันไปอีกแบบ ถึงจะด้อยกว่าจงยู่อยู่หน่อย แต่ถ้าเลือกไปสักคน ทุกคนก็ล้วนล่มเมืองได้ทั้งนั้น
เช็คบิลผู้หญิง มันไม่ใช่เรื่องธรรมดาหรอกเหรอ ไอ้ผมทองนั้นทำมาไม่ต่ำกว่า50ครั้งแล้ว
สายตาของเขาโลมเลียใบหน้าของอึ้งย้ง ราวกับจะกลืนลงไป เมื่อกี้แม่สาวก็ไม่ได้ตีเขาน้อยซะด้วย! งั้นคงต้องแก้แค้นบนเตียงให้หนักซะแล้ว!
อึ้งย้งที่ถูกจับโดยไม่ทันตั้งตัว ใบหน้านวลตื่นตกใจเล็กน้อย นี่มันช่างไร้ยางอาย เธอไม่เคยถูกผู้ชายดูถูกขนาดนี้
“ปล่อย! ปล่อย! ไสหัวไป….”อึ้งย้งใบหน้าแดงเห่อ ไม่สามารถใช้วิชาการต่อสู้ได้ชั่วครู่ ใบหน้าสวยทั้งโกรธทั้งอาย ด่าทอครั้งแล้วครั้งเล่า
ยิ่งอึ้งย้งเป็นเช่นกัน ไอ้ผมทองก็ยิ่งตื่นเต้น เขาหายใจแรง “สาวน้อยไม่ต้องอาย ฉันจะไม่แตะต้องเธอแม้แต่ปลายขน เพียงแต่อยากจะทำนู่นนี่กับสาว ๆ อีกหลายคนนั้นทั้งคืนก็เท่านั้น…..”
ฮ่าฮ่าฮ่า!
อันธพาลหลายร้อยคนส่งเสียงหัวเราะ บางคนยักคิ้วหลิ่วตา ใช้สายตาจ้องมองอึ้งย้งอย่างไร้ยางอาย…..