รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 359 คำสารภาพของมือปืน

บทที่ 359 คำสารภาพของมือปืน
“ฉินหลั่ง？”เสียงของมือปืนสั่นเล็กน้อย ถึงแม้เขาจะรู้จักฉินหลั่งเป็นอย่างดี รู้ถึงความสามารถของเขา แต่เมื่อได้เจอกันจริงๆ เขารู้สึกว่าคนๆนี้ไม่ใช่มนุษย์
เขายังเห็นฉินหลั่งอย่างชัดเจนผ่านกล้องปืนอยู่เลย ว่าเมื่อครู่เขายังอยู่ตรงอาคารจงซื่อตรงข้ามอยู่เลย……
“คุณรู้จักผม？งั้นคำนับจับมือทักทายกันหน่อยไหม？”
ฉินหลั่งส่ายเชือกในมือเบาๆ สายตาแฝงไปด้วยการอยากฆ่าและความพึงพอใจเล็กน้อย
เพียงฉินหลั่งทิ้งเชือกไป มือปืนคนนี้ก็เรียบร้อย
มือปืนคนนั้นพูดอย่างไม่ลังเล：“แกคิดว่าฉันจะข้อร้องอ้อนวอนแกงั้นเหรอ？”
ทันใดนั้นมือปืนก็ปล่อยเชือกที่อยู่ในมือ จากนั้นร่างก็ดิ่งลงไปยังชั้นล่างราวกับถุงผ้าอย่างไรอย่างนั้น
ฉินหลั่งหัวเราะออกมา พลางเหวี่ยงเชือกในมือขึ้นฟ้า จากนั้นเขาก็เหวี่ยงไปยังชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เชือกพันรอบตัวชายคนนั้น จากนั้นก็ลื่นขึ้นมาบนยอดตึกอีกครั้ง
ชายคนนั้นดิ้นสุดชีวิตแต่เขายิ่งดิ้นเชือกก็ยิ่งแน่น รัดลำตัวแน่น ภาพแบบนั้นคนไม่รู้อาจคิดว่าคนที่อยู่บนตึกกำลังช่วยชีวิตชายที่กำลังตกตึกคนนั้นอยู่
“ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้！”น้ำเสียงของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความขมขื่น
“ฮ่าๆ คุณคิดว่าอยากตายก็ตายได้งั้นเหรอ ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”ฉินหลั่งดึงสุดกำลัง ชายคนนั้นกระโดดลอยขึ้นมาแล้วร่วงลงบนยอดตึก ร่วงกลิ้งไปมาพลางไออย่างรุนแรง
“เสินเฟิงคอมมานโด？จะตายโดยการฆ่าตัวตาย？น่าเสียดายจริงๆ คุณดูไม่มีออร่าเอาซะเลย”ฉินหลั่งมองไปยังชายเสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย หนวดเคราเต็มหน้าคนนั้น ดูไม่ได้ ดูไม่ได้เอามากๆ เหมือนเพิ่งคลานออกมาจากรูหนูอย่างไรอย่างนั้น
มือปืนเช็ดเลือดที่มุมปาก แล้วจู่ๆก็หัวเราะออกมา ไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกัน เขามีความอวดดีเหมือนพวกอันธพาล
“แกแพ้แล้วล่ะ……”มือปืนยิ้มมุมปากอย่างแปลกๆ
ฉินหลั่งระวังตัวขึ้นมาทันที ทันใดนั้นเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่าง พุ่งไปข้างหน้าพลางกดเข่าลงบนหน้าอกของมือปืน แล้วพูดขึ้น：“หมายความว่าไง？พูดสิ นอกจากแกแล้วยังมีนักฆ่าคนอื่นอีกใช่ไหม？！”
“ฮ่าๆ แกนี่ฉลาดจริงๆ แต่น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว……”ทันใดนั้นมือปืนก็ยิ้มออกมา หน้าตาน่าเกลียดนั้นแสดงความโหดร้ายออกมา น่าสะพรึงกลัวมากๆ
“นอกจากแกแล้ว ยังมีอีกกี่คน？พวกมันอยู่ที่ไหน？”ฉินหลั่งตะโกน เขาสามารถใช้การลงโทษที่โหดร้ายที่สุดในโลกนี้ เพื่อให้ไอ้บ้านี่สารภาพ
“โทษที นี่เป็นความลับสุดยอด ฉันเป็นแค่มือปืน เรื่องอื่นฉันไม่รู้จริงๆ แต่ฉันจะบอกให้นะ ถึงแม้แกจะสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดได้ แต่คนญาติของแกล่ะจะทำยังไง พวกมันจะตายก่อนแกไปทีละคนๆ ฮ่าๆๆๆ……”มือปืนยังคงยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว ไม่สนใจสภาพตัวเองในตอนนี้เลยแม้แต่น้อย
ฉินหลั่งไม่พูดอะไร แต่กดนิ้วโจมตีไปยังจุดลมปราณของมือปืนด้วยความเร็วปานสายฟ้า จากนั้นเขาก็พันเชือกรอบตัวมือปืน ตอนนี้ไอ้บ้านี่ไม่มีโอกาสฆ่าตัวตายได้อีก
ขณะที่ฉินหลั่งกำลังคิดว่าจะเค้นมือปืนอย่างไรดี จู่ๆก็ได้ยินเสียงระเบิดขนาดใหญ่จากไกลๆ！
“ตูม！”
เสียงมาจากอาคารจงซื่อ ฉินหลั่งหน้าถอดสีทันที รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี และในตอนนั้นเองมือปืนก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง：
“ฉันบอกแล้วว่าแกหน่ะแพ้แล้ว ถึงแกฆ่าฉันก็ช่วยชีวิตคนอื่นกลับมาไม่ได้ วันนี้จงจิ่วเจินตายแน่นอน หลังจากนี้แกจะได้ยินข่าวร้ายอีกเรื่อยๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ……”
มือปืนหัวเราะเหมือนคนบ้า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอาฆาต ฉินหลั่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้บ้านี่มันมาจากไหน เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของบ้านตระกูลจง พูดด้วยเสียงเยือกเย็น：“แกมีความสุขมากใช่ไหม งั้นแกก็มีความสุขไปเถอะ”
ขณะพูดฉินหลั่งก็บีบปากโสโครกของมือปืน แล้วกดนิ้วลงไปในปากด้วยความเร็ว พอเขาปล่อยมือปืนก็ไอออกมาอย่างรุนแรง จากนั้นเขาก็ยิ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่งกว่าเดิมอีก
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ……”
มือปืนหัวเราะไม่หยุด หัวเราะจนหายใจไม่ทัน หัวเราะอย่างเจ็บปวดเป็น10เท่า เสียงหัวเราะนั่นไม่ใช่เสียงที่เขาหัวเราะออกมาเอง แต่เป็นเสียงหัวเราะที่อยากหยุดแต่หยุดไม่ได้
เหมือนจี้โดนจุดขำอย่างไรอย่างนั้น
นี่เป็นเพียงการกระทำที่ทำอย่างรวดเร็ว จากนั้นฉินหลั่งก็ไม่สนใจมือปืนอีก แล้วคว้าเชือกโรยตัวลงไปด้านล่างอย่างเร็วที่สุด มุ่งไปยังอาคารจงซื่อที่อยู่ตรงข้าม เขาได้บทเรียนจากความวิปริตของมือปืนนั่นอย่างสุดซึ้ง นักฆ่าคนอื่นๆก็น่าจะบ้ามากเช่นกัน เขาทำได้เพียงสวดมนต์ในใจ ขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น
ตอนนี้ในอาคารจงซื่อนอกจากคนระดับสูง7-8คนแล้ว พนักงานคนอื่นล้วนออกกันไปหมดแล้ว ภายในอาคารเต็มไปด้วยตำรวจที่กำลังหาวัตถุต้องสงสัย และในช่วงที่ฉินหลั่งไปจับมือปืนนั่น บอดี้การ์ดของจงจิ่วเจินเป็นกังวลมาก พวกเขาได้จัดให้มีการควบคุมความปลอดภัย อย่างเข้มงวดที่สุดรอบๆห้องของจงจิ่วเจิน ทันใดนั้นเองชายสวมชุดตำรวจพิเศษก็เข้ามาหาพวกเขา
ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ ถึงแม้บอดี้การ์ดของจงจิ่วเจินจะเตะฝ่ายตรงข้ามออกไปได้ แต่ระเบิดบนตัวฝ่ายตรงข้ามก็ระเบิดออกมาอยู่ดี
บอดี้การ์ดสองคนโดนระเบิดตายคาที โชคดีที่ฉินหลั่งได้กำชับไว้ก่อน ไม่งั้นถึงแม้ท่านจงจะกลับเข้ามาในตัวอาคาร แต่ก็อาจเกิดเหตุการณ์ไม่คิดได้
จงจิ่วเจิน จงเส่นซานและจงยู่ที่อยู่ในตัวอาคารอยู่ ณ ตอนนี้ล้วนอยู่ไม่สุข
ชายที่มีระเบิดติดตัวคนนั้น ตั้งใจเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาหน้าตาเหมือนชาวตะวันตก แต่ก็โดนระเบิดตายไปเช่นกัน พื้นทั้งห้องทรุดตัวลงไปเป็นบริเวณกว้าง รู้ได้ถึงแรงระเบิดเลย
ฉินหลั่งวิ่งปรี่เข้ามา จงจิ่วเจินพวกเขาล้วนตื่นตระหนก ฉินหลั่งจึงถามขึ้น：
“เป็นไรไหม？”
หลังจากที่ทุกคนเล่าเหตุการณ์ระเบิดให้ฉินหลั่งฟัง ฉินหลั่งก็โล่งอกขึ้นมาหน่อย ตอนนี้จงยู่หน้าซีดมาก แม้เธอจะเจอเรื่องแบบนี้มาเยอะแล้ว แต่ก็ยังกลัวอยู่
พวกเขานั่งล้อมด้วยกัน พลางคิดว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้？อีกทั้งยังมีอำนาจและเด็ดเดี่ยวน่าหวาดกลัว และวางแผนอย่างรอบคอบ
ทุกคนลิสรายชื่อฝ่ายตรงข้าม เช่นตระกูลซ่ง แก๊งหัวชิง……
เหมือนทุกคนกำลังรอการคาดการณ์ของฉินหลั่ง ฉินหลั่งเอามือกอดอกครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้น：
“พวกเขาพุ่งเป้ามาที่ผม พวกเขาคิดว่าการจะกำจัดผมนั้นค่อนข้างยาก ดังนั้นจึงลงมือกับคนใกล้ชิดผม ช่วงนี้พวกคุณอยู่ให้ห่างจากผมหน่อย……”
จากนั้นฉินหลั่งก็บอกสิ่งที่มือปืนโรคจิตคนนั้นพูด เล่าให้ทุกคนฟัง
“ส่วนใครอยู่เบื้องหลังผู้พิทักษ์เอก ผมว่ายังต้องตรวจสอบกันอีกหน่อย เป็นไปได้ที่จะเป็นตระกูลซ่ง และแก๊งหัวชิง แต่ยังไงพวกเขาก็ได้ลิ้มรสความล้มเหลว”