รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 332 เรื่องใหญ่สามเรื่อง

บทที่ 332 เรื่องใหญ่สามเรื่อง
ช่วงเวลากลางคืนตามเวลาสหรัฐอเมริกา ลี่ไห่ซาพาลูกศิษย์ของแก๊งหัวชิงมาด้วย 6 คน นั่งเครื่องบินเที่ยวบิน AA181โดยสารมา เดินทางจากเย็นจีนมายังประเทศจีน โทรศัพท์ที่อยู่ในมือเขา ก็ได้รับ รายชื่อที่จ้านเทียนหยาส่งเข้ามาเรียบร้อยแล้ว
เช้าวันรุ่งขึ้นในสายเวลาประมาณ 10 นาฬิกา ลี่ไห่ซาก็ลงจากทางเดินของสนามบิน คู่พ่อลูกซ่งจงผิงก็มารอต้อนรับอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส
“คุณลี่ เหนื่อยหน่อยนะ ผมได้จองห้องของโรงแรมเอาไว้แล้ว ผมจะพาทุกท่านไปพัก” ซ่งจงผิงพูดด้วยความเคารพท่าทียิ้มแย้ม
“คุณซ่งอย่าเกรงใจกันเลย ฉันอยากจะไปไหว้เคารพลูกศิษย์ของฉันก่อน! รบกวนคุณซ่งพาฉันไปที่นั่นก่อน!” ลี่ไห่ซาคอยนึกถึงหย่างเที่ยนมาตลอดทาง
“ครับ! ผมจะพาคุณลี่ล่วงหน้าไปเดี๋ยวนี้!” ซ่งจงผิงคาดเดาได้ตั้งแต่ทีแรกแล้ว ว่าหลังจากที่ลี่ไห่ซามายังประเทศจีนแล้ว สิ่งแรกที่จะทำต้องไปเคารพศพลูกศิษย์เป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน
คู่สองพ่อลูกชายตระกูลซ่ง พาลี่ไห่ซามายังบริเวณสุสานสันเขาหงส์ชานเมืองของเย็นจีน
ลมทางเหนือพัดกระหน่ำถาโถม จนต้นไม้ใบหญ้าลู่ไปตามลม ฝุ่นละอองคละคลุ้ง เป็นภาพที่เย็นเฉียบ!
ศพของหย่างเที่ยนถูกฝังอยู่ที่นี่
เมื่อเห็นว่าหน้าป้ายฝังศพแกะสลัก “หลุมฝังศพของหย่างเที่ยนแก๊งหัวชิง” เป็นตัวอักษรเอาไว้ ลี่ไห่ซาเจ็บปวดทรมานหัวใจยิ่งนัก
จากนั้นก็เผากระดาษ จุดธูป พร้อมทั้งของเซ่นไหว้แก่ผู้ล่วงลับ!
กลุ่มฝุ่นสีดำคลุ้งไปทั่ว!
ลี่ไห่ซาลูบคลำป้ายหน้าหลุมศพอันเย็นเฉียบ ฉับพลันดวงไฟการล้างแค้นปะทุขึ้นมาอย่างแรงกล้า
“หย่างเที่ยน ถึงแม้ว่าฉินหลั่งเป็นคนที่ฆ่าแก มันได้ตายไปแล้ว แต่ว่า ยังมีวงการต่อสู้ของจีนที่ยังคงอยู่ ฉันจะเอาเลือดสดๆ ของพวกมัน มาเคารพวิญญาณของแก ลูกศิษย์ แกรอดูนะ เดี๋ยวก็จะมีคนในวงการต่อสู้ของจีน ก็จะไปอยู่ในยมโลกกับแก จู่ซือ ท่านคอยดูเอาไว้ ไอ้พวกเห็บหมัดของวงการต่อสู้ของพวกนี้ ไม่นานก็จะไปรับเวรรับกรรมให้ท่านให้ลงโทษพวกมันต่อหน้าท่าน!”
ลี่ไห่ซาคิดอยู่ในใจ
เขาปาดน้ำตาที่อยู่ในกระบอกตา จากนั้นมองมาทางซ่งจงผิงแล้วเอ่ยว่า “คุณซ่ง รบกวนคุณช่วยจัดการให้ฉันไปเขาบู๊ตึ้งที่มณฑลหูเป่ย! ฉันอยากจะเริ่มลงมือทันที นี่เป็นภารกิจในการมายังประเทศจีนในครั้งนี้”
“ครับ” ซ่งจงผิงตอบรับคำด้วยความเคารพ
“คุณวางใจได้เลย การกลับมายิ่งใหญ่ของแก๊งหัวชิงแค่เอื้อมมือเท่านั้น ถึงเวลานั้นพวกเราจะช่วยคุณเอง เอาสิ่งที่คุณสูญเสียไปเรียกลับคืนมา!” ลี่ไห่ซาอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าผู้พิทักษ์แก๊งหัวชิง แล้วจะมองไม่ออกได้อย่างไร ถึงความคิดของสองคนพ่อลูกตระกูลซ่ง ตลอดทางที่มาด้วยกัน
“ครับ พวกเราตระกูลซ่งจะรอวันที่แก๊งหัวชิงสามารถกลับมายังประเทศจีนได้ดังเดิม!” ซ่งจงผิงพูดออกจากหัวใจด้วยความยินดี ซ่งอวี่ก็ยินดีเช่นกัน
ซ่งจงผิงจัดการให้ลี่ไห่ซาทันที เพื่อทำการจองตั๋วเครื่องบินเพื่อบินไปยังมณฑลหูเป่ย
หลังจากพักที่เย็นจีนหนึ่งคืน เช้าวันรุ่งขึ้น ลี่ไห่ซาก็ขึ้นเครื่องบินบินไปยังมณฑลหูเป่ยในทันที ซ่งจงผิงทำงานอยู่ในหน่วยงานราชการตำแหน่งใหญ่โต เขาเลยไม่สามารถผละตัวออกไปได้ ดังนั้น เขาเลยให้ซ่งอวี่เดินทางไปเป็นเพื่อนแทน
หลังจากเดินทางถึงเมืองเจียงเมืองเอกในมณฑลหูเป่ย ซ่งจงผิงได้จัดเตรียมเจ้าหน้าที่ในท้องถิ่นเอาไว้ เพื่อให้เอารถมารับพวกของลี่ไห่ซา เพื่อเดินทางไปยังเขาบู๊ตึ้ง
ตลอดเวลาการอยู่บนรถนั้น ลี่ไห่ซาก็หลับตาเพื่อพักสายตาตลอดทาง การไปยังเขาบู๊ตึ้งในครั้งนี้ เขาต้องการลงมือกับโรงเต๋าไทเก็ก เพื่อประกาศให้วงการต่อสู้ของจีนได้รับรู้ว่า แก๊งหัวชิงมาแล้ว! พวกแกเตรียมตัวลิ้มลองรสชาติแก้แค้นการนองเลือดในปีนั้นได้เลย
ในเวลานี้ บนเขาบู๊ตึ๊ง โรงเต๋าไทเก็กเป็นลัทธิเต๋า
ผู้อำนวยการสำนักจ้าวไห่โย่วของโรงเต๋าไทเก็กมีลูกศิษย์อยู่ 6 คน ต่างยืนอยู่ในสำนักอย่างเคร่งเครียด
8 เดือนก่อนท่านอาจารย์จ้าวไห่โย่ว ได้ให้ลูกศิษย์ที่ตนเองภาคภูมิใจที่สุดของตนเอง นักพรตเต๋าขู่เสวียนออกไปจากสำนัก จากนั้นก็เก็บตัวถือศีลเพื่อบำเพ็ญตบะอย่างเคร่งครัด เพื่อรู้ซึ้งถึงวิทยายุทธ์และศิลปะการต่อสู้ของลัทธิเต๋า
วันนี้เป็นวันที่ท่านอาจารย์จะออกจากการจำศีลภาวนาแล้ว
ดังนั้นลูกศิษย์ทั้ง 6 คนของจ้าวไห่โย่วเลยออกมายืนตรงสนามด้านนอกโรงเต๋าไทเก็ก
“ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง”
เวลานั้นเอง ก็มีคนใส่ชุดเสื้อคลุมยาวแบบลัทธิเต๋าวัยกลางคน เดินเข้ามาภายในโรงเต๋าไทเก็ก ใบหน้าเหลี่ยม ดั้งแหมบ ตาหยีทั้งสองข้าง ผิวพรรณดูหย่อนคล้อย ท่าทางที่อิดโรย นั่นก็คือนักพรตเต๋าขู่เสวียน
เมื่อสองเดือนก่อนหน้านี้ ในงานแต่งงานของหยูหมิง นักพรตเต๋าขู่เสวียนถูกฉินหลั่งทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส กระดูกซี่โครงหักไปหลายซี่ แถมอวัยวะภายในยังฟกช้ำอย่างหนัก การรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลก็ใช่ว่าจะรักษาได้กลับมาดีดังเดิม
นักพรตเต๋าขู่เสวียนได้แต่ขอร้องทางโรงเต๋าไทเก็ก ให้ศิษย์พี่ศิษย์น้องช่วยถ่ายทอดกำลังภายในให้ พร้อมทั้งนำยาของโรงเต๋าไทเก็กโดยเฉพาะ เขาถึงได้มีโอกาสในความหวังในการรักษาสำเร็จ ไม่งั้น ชีวิตของเขาก็ไม่สามารถรอดชีวิตต่อไปได้
ยังดีที่ว่าศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหกคนนี้ยังระลึกถึงความเป็นคนในสำนักเดียวกัน อีกทั้งอาจารย์ยังอยู่ในการเก็บตัวถือศีล ดังนั้นนักพรตเต๋าขู่เสวียนเลยได้รับการรักษาจากโรงเต๋าไทเก็ก
หลังจากผ่านการฟื้นตัวไปได้สองเดือนแล้ว นักพรตเต๋าขู่เสวียนก็ไม่มีปัญหามากมายอะไร
นักพรตเต๋าขู่เสวียนกับบรรดาลูกศิษย์ต่างยืนรวมตัวกัน เพื่อที่จะรอคอยเวลาที่ท่านอาจารย์ออกมาจากเก็บตัวถือศีล
“เอี๊ยด อ๊าด” เป็นเสียงประตูของโรงเต๋าที่ดังออกมาก นักพรตเต๋าขู่เสวียนและคนอื่นๆ ต่างตื่นเต้น เพราะทราบว่าอาจารย์ได้ออกจากการเก็บตัวถือศีลแล้ว
“เตาะแตะ เตาะแตะ”
เสียงฝีเท้ายิ่งใกล้เข้ามาเรื่อย ในสายตาของลูกศิษย์ทั้งเจ็ดคน ก็ดูเหมือนชายชราที่สงบเสงี่ยมเดินออกมาจากด้านหลังของโรงเต๋าไทเก็ก ผมขาวซีด ขาวมากกว่าดำ รูปร่างได้สัดส่วน
เขาก็คือจ้าวไห่โย่วเป็นผู้อำนวยการของโรงเต๋าไทเก็กในขณะนี้
“ท่านอาจารย์ท่านออกจากการถือศีลแล้ว!” ลูกศิษย์ทั้งเจ็ดคนต่างยืนออกันอยู่ด้านหน้าจ้าวไห่โย่ว ศิษย์น้องเจ็ดเป็นคนที่ศิษย์คนเล็กที่สุด ก็เดินมาที่ประตูของโรงเต๋า พร้อมทั้งส่งเสียงให้บรรดาศิษย์พี่ต่างๆ ที่อยู่ด้านนอกอย่างเอมอิ่ม “อาจารย์เจ้าสำนักออกจากการถือศีลแล้ว”
บรรดาลูกศิษย์ต่างครึกครื้นตาม พร้อมทั้งดีใจกันยกใหญ่ พร้อมทั้งตะโกนเสียงดังลั่นอยู่หลายพันคน
“อาจารย์เจ้าสำนักออกจากการถือศีลแล้ว!”
“อาจารย์เจ้าสำนักออกจากการถือศีลแล้ว!”
……
เสียงดังลั่นไปถึงชั้นฟ้า กระฉ่อนไปทั่วหล้ามหาสมุทร
“แก…” เมื่อเห็นนักพรตเต๋าขู่เสวียน สีหน้าของจ้าวไห่โย่วสลดลงเล็กน้อย แปดเดือนก่อน เรื่องที่นักพรตเต๋าขู่เสวียนขายตัว ยังทำให้จ้าวไห่โย่วปวดหัวจนรำคาญจริงๆ
“ท่านอาจารย์ ศิษย์ผิดไปแล้ว ขอให้ท่านให้อภัยศิษย์ด้วยเถอะ” นักพรตเต๋าขู่เสวียนคุกเข่าต่อหน้าจ้าวไห่โย่ว! ก่อนหน้านี้เขายังคงคิดว่า วิชาความสามารถของเขานั้น ไม่ต้องบอกใครต่อใครว่าเป็นศิษย์ของโรงเต๋าไทเก็ก เมื่อได้ไปอยู่ข้างนอกแล้วก็สามารถเอาตัวรอดได้ แต่ว่าหลังจากพ่ายแพ้จากฉินหลั่งแล้ว เขาถึงเข้าใจได้ว่า ถ้าไม่ใช่โรงเต๋าไทเก็ก ตอนนี้เขาก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว เขาแทบจะไม่สามารถทิ้งคำว่าโรงเต๋าไทเก็กไปได้เลย
วันนี้ เขาก็จะกลับมาตั้งใจแน่วแน่กับการเรียนในลัทธิเต๋าอีกครั้ง!
“ท่านอาจารย์ ขู่เสวียนรู้สึกผิดไปแล้ว ท่านอาจารย์ให้อภัยเขาเถอะ”
“ท่านอาจารย์ ศิษย์พี่อยู่ในโรงเต๋าไทเก็กมากว่าสามสิบปีแล้ว เป็นลูกศิษย์ที่ท่านภาคภูมิใจที่สุด”
……
บรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องต่างช่วยพูดขอร้องให้นักพรตเต๋าขู่เสวียน
“ตอนนี้ลูกศิษย์ตั้งใจแน่วแน่แล้ว ขอให้อาจารย์ช่วยให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง ฉันจะไม่ทำให้อาจารย์ผิดหวังอีกแล้ว!” นักพรตเต๋าขู่เสวียนพูดให้คำมั่น
จ้าวไห่โย่วถอนหายใจออกมา พลางกล่าวว่า “แกไปคัดร้อยรอบ!”
จ้าวไห่โย่วตกปากรับคำแล้ว นักพรตเต๋าขู่เสวียนสามารถกลับมาเป็นลูกศิษย์ได้อีกครั้ง
“ครับ ครับ!” นักพรตเต๋าขู่เสวียนดีใจอย่างบ้าคลั่ง พร้อมทั้งโขกหัวคำนับให้จ้าวไห่โย่ว “ขอบพระคุณครับท่านอาจารย์ ผมจะทำให้อาจารย์วางใจได้!”
จ้าวไห่โย่วยิ้มเล็กน้อย พร้อมทั้งพยักหน้าเล็กน้อย
“ช่วงเวลาที่ฉันเก็บตัวถือศีล โลกวงการการต่อสู้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง?” จ้าวไห่โย่วถามไถ่ขึ้น เขาเก็บตัวถือศีลมาตั้งแปดเดือน เกรงว่าจะพลาดเรื่องราวต่างๆ ในวงการต่อสู้ของจีนไปหลายเรื่อง
“ท่านอาจารย์ มีเรื่องที่น่าสนใจอยู่หลายเรื่องจริงๆ”
ศิษย์พี่ใหญ่ในบรรดาลูกศิษย์ทั้งหมดกล่าวกับจ้าวไห่โย่ว
“เรื่องแรกคือศิษย์น้องขู่เสวียนถูกคนทำร้ายร่างกายจนบาดเจ็บสาหัส อีกนิดก็ไม่อาจรักษาชีวิตไว้ได้ วงการต่อสู้คนที่สามารถทำร้ายศิษย์น้องขู่เสวียนได้นั้น นอกจากผู้อาวุโสรุ่นก่อนท่านอาจารย์แล้ว พวกเราก็คิดไม่ออกแล้ว แต่ว่าท่าผู้อาวุโสหลายท่านนั้นไม่สามารถลงมือกับศิษย์น้องขู่เสวียนได้ แต่คนคนนี้คือใครกัน ศิษย์น้องขู่เสวียนไม่ยอมพูดออกมา ผมเลยไม่รู้จนถึงวันนี้”
“หืม?” จ้าวไห่โย่วมองไปที่นักพรตเต๋าขู่เสวียนอย่างสงสัย นักพรตเต๋าขู่เสวียนเป็นลูกศิษย์ของเขาที่ภาคภูมิใจที่สุด วิทยายุทธ์ของเขาเป็นอย่างไร จ้าวไห่โย่วชัดเจนเป็นอย่างดี วงการต่อสู้ของจีนคนที่สามารถทำให้เขาพ่ายแพ้ได้นั้น ไม่เยอะ ว่าคนคนนั้นเป็นใคร?
“เรื่องที่สอง เดือนก่อน ตระกูลจงและตระกูลซ่งทั้งสองตระกูลในเย็นจีนเคยลงมือการแข่งขันศิลปะการต่อสู้กัน ตระกูลซ่งเชิญหย่างเที่ยนแก๊งหัวชิงในสหรัฐอเมริกามาช่วยเหลือ เมื่อมาถึงประเทศจีนก็เริ่มฆ่าอาจารย์ฝู้คายที่มีชื่อเสียงในวงการต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย! แต่ว่าการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ กลับมีเด็กหนุ่มที่ไม่มีชื่อเสียงอะไรทำให้เขาพ่ายแพ้ไป เด็กหนุ่มคนนั้นชื่อว่าฉินหลั่ง!”
จ้าวไห่โย่วตกใจอีกครั้ง วิทยายุทธ์ของฝู้คายเป็นอย่างไร เขาย่อมรู้ดี เก่งกล้ากว่านักพรตเต๋าขู่เสวียนอีก แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่ถูกหย่างเที่ยนฆ่าอย่างง่ายดาย? ถึงแม้ว่าหย่างเที่ยนสามารถฆ่าฝู้คายได้อย่างง่ายดาย แต่ไหงกลายเป็นแพ้ให้กับเด็กหนุ่มนั่นในการแข่งขันต่อสู้ได้
ทั้งหมดนี้มันน่าเหลือเชื่อมาก
“เรื่องสุดท้าย ท่านอาจารย์ จ้านเทียนหยาที่เป็นหัวหน้าแก๊งของแก๊งหัวชิงของสหรัฐอเมริกาก็ส่งจดหมายก่อสงครามมาทางประเทศจีน พวกเขาได้ส่งคนมาประเทศจีนเพื่อล้างแค้นแล้ว” น้ำเสียงของศิษย์พี่ใหญ่เคร่งขรึมเวลาที่กล่าวออกมา