รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 136 ฉันไม่อยากตาย

บทที่ 136 ฉันไม่อยากตาย
“หือ? ทำไมนายยังไม่คุกเข่าลงไปอีก?”หลี่ฉีเยาะเย้ยแล้วมองไปที่ฉินหลั่ง: “นี่เป็นโอกาสเดียวที่ที่หาได้ยากมากนะ นายอาจยังไม่รู้ว่าผลของการไม่ทำตามที่ฉันพูด อาจถึงตายได้ แต่คลานเป็นสุนัขหนึ่งครั้ง ก็สามารถแลกชีวิตได้หนึ่งครั้ง การค้าขายที่คุ้มขนาดนี้ นายยังไม่รีบคว้าอีกเหรอ!”
“ใช่ เป็นสุนัข รอดชีวิตต่อไป แกไม่ขาดทุนเลยนะ”
“คนที่ยืนอยู่เท่านั้นถึงจะเป็นคน และคนที่คลานอยู่ก็คือสุนัข ถ้ายังอยากมีชีวิตต่อ ก็ต้องเป็นสุนัข”
“รีบคลานลงไป กูรอฟังเสียงมึงเห่าโฮ่งโฮ่งอยู่”
……
“หลี่ฉี ฉันขอเตือนแกไว้ก่อนเลยนะ แกกำลังเล่นกับไฟอยู่”มือของฉินหลั่งกำแน่น เขาไม่เคยโกรธมากขนาดนี้มาก่อน แต่อู๋ยี่หยวนสองแม่ลูกยังอยู่ในกำมือของพวกเขา ที่สำคัญตอนนี้ชีวิตของตัวเองและเสิ่นวั่นเชียนคนอื่นๆก็อยู่ในกำมือของพวกเขา ฉินหลั่งต้องยับยั้งมันไว้
“แม่ง รนหาที่ตายใช่มั้ย!”
“ท่านฉี ฆ่าไอ้นี่เถอะ!”
“สุนัขตัวหนึ่งที่น่าสงสารสิทธิ์อะไรมาเย่อหยิ่ง!”
……
หลี่ฉียกมือขึ้น ช่วยให้เสียงของพวกเขาหยุดลง
“ถูกต้อง กลับยังมีความหยิ่งทะนงอีกนะ ในเมื่อทุกคนก็มีถึงที่แก๊งฉีแล้ว ก็ถือว่าเป็นแขก ตอนนี้พวกเราก็ไม่ควรทำให้เขาลำบากใจ”หลี่ฉียิ้มแล้วมอง สายตาของเขาหันมองไปทางอู๋ยี่หยวน อู๋ยี่หยวนก็ตัวสั่น หลี่ฉีก็พูดอย่างสบายๆ: “นายมารับคุณอู๋ไม่ใช่เหรอ ขอโทษด้วยนะ คุณอู๋ตกลงที่จะยอมเป็นผู้หญิงของฉันแล้ว ดูเหมือนว่านายเองก็ชอบคุณอู๋ เพื่อให้มือที่สามอย่างนายตัดใจ ฉันจำเป็นต้องให้นายเห็นว่าฉันกับคุณอู๋ใกล้ชิดสนิทสนมกันขนาดไหน”
ด้วยเหตุนี้ หลี่ฉีจึงคว้ามือของอู๋ยี่หยวน
“อย่านะ….อย่านะ”อู๋ยี่หยวนพูดด้วยความตกใจ แต่เรี่ยวแรงของเธอจะห้ามหลี่ฉีได้อย่างไร? ถูกหลี่ฉีดึงไปที่ด้านข้างของเขา
“แม่! ปล่อยแม่ของฉันนะ!”เจียเจียที่ถูกชายสองคนของแก๊งฉีจับอยู่
“หลี่ฉี แกกล้าแตะต้องเธอแม้แต่ปลายผมดู ฉันฆ่าแกแน่!”ฉินหลั่งพูดอย่างโกรธ
“ฮ่าฮ่า! ฉันว่านายปัญญาอ่อน ขนาดเสิ่นวั่นเชียนที่พึ่งพาของแกยังถูกฉันกระทืบจนคลานอยู่บนพื้น ตอนนี้แค่แกคนเดียว แกยังพูดจาโอ้อวดแบบนี้กับฉันอยู่อีกเหรอ หรือว่าแกอยากจะบอกว่า อยู่ในจีนหลิงแกยังสามารถหาคนพึ่งพาที่แข็งแกร่งกว่าเสิ่นวั่นเชียนมาได้อีกเหรอ?”หลี่ฉีหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“มาเถอะ ที่รักของฉัน”หลี่ฉีบีบคางของอู๋ยี่หยวน และขยับเข้าใกล้เธอ
“ไอ้สารเลว มึงปล่อยตัวเธอให้กูเดี๋ยวนี้!”ฉินหลั่งไม่สามารถทนได้อีกต่อไป พุ่งตัวไปหาหลี่ฉี ทั้งๆที่เขารู้เท่าทันถ้าหาตัวเองทำอะไรเหลวไหลไม่ยั้งคิด คนของแก๊งฉีก็จะกระทืบเขาให้ตายได้ แต่เมื่อเห็นอู๋ยี่หยวนถูกย่ำยีทำให้อับอายต่อหน้าผู้คนมากมายแบบนี้ เขาก็ทนไม่ไหว
“ไอ้โง่ อย่าเข้ามานะ”ในเวลานี้ อู๋ยี่หยวนไม่สนใจว่าหลี่ฉีจะทำอะไรกับเธอ เธอหวังเพียงแค่ว่าฉินหลั่งปลอดภัยดี เธอไม่อยากให้เป็นเพราะตัวเอง ถึงทำให้ชีวิตของฉินหลั่งตกอยู่ในอันตราย
ฉินหลั่งถูกคนของแก๊งฉีขวางไว้
“ห้ามกระทืบมัน ให้มันได้เห็นว่าฉันอยู่ต่อหน้ามัน ทำอะไรกับผู้หญิงในใจของมันบ้าง แบบนี้สนุกมากกว่ากระทืบมันสักอีก”หลี่ฉีมองไปที่ลูกน้องที่จับตัวฉินหลั่งอยู่
“ใช่”ลูกน้องที่คว้าตัวฉินหลั่ง ปล่อยให้เขามองไปที่หลี่ฉีและอู๋ยี่หยวน
“ฉันมาแล้ว”สายตาของหลี่ฉีก็หันไปมองที่ใบหน้าของอู๋ยี่หยวน เขาจูบไปที่ริมฝีปากของอู๋ยี่หยวนอย่างเบาบาง ฉินหลั่งมองไปด้วยความโกรธแค้น แล้วก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
หลี่ฉีหัวเราะเยาะในใจ เขาเตรียมจะแสดงฉาก “ละครอีโรติก”ต่อหน้าฉินหลั่งไม่กี่นาที ก็จัดการกับเขา
หลี่ฉีเตรียมจะจูบอู๋ยี่หยวนอีกครั้ง มือของเขาก็ดึงเสื้อผ้าของอู๋ยี่หยวนออกมาจากกางเกง ผู้คนของแก๊งฉีมองเห็นในใจ อดใจรอชมฉากต่อไปไม่ไหวแล้ว…..
“ปัง!”
“ปัง!”
“ปัง!”
ในเวลานี้ ทันใดนั้นเสียงปืนหลายนัดก็ดังขึ้นจากบริเวณโดยรอบ และทุกคนในห้องโถงต่างก็ตกใจ มองไปรอบๆด้วยความสยดสยอง และมีสมาธิอย่างมาก
“อ้าก….”
ผู้ชายไม่กี่คนที่ตัวฉินหลั่ง ก็ล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนระทวย ในขณะหลี่ฉีสังเกตได้ว่า บนหน้าผากของพวกเขา มีรอยแผลกระสุนดำขนาดเท่าปากกา และเลือดดำก็ไหลลงมาจากมัน
นี่คือปืน!
“ลูกพี่!”
“ท่านฉี ทำยังไงดี”
“พวกเขามีปืน”
เมื่อเห็นคนไม่กี่คนที่ล้มลงบนพื้น คนอื่นๆของแก๊งฉีก็ตกใจ และมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวงบางคนขาก็สั่น เพราะกลัวว่าด้านข้างจะมีกระสุนพุ่งมา และยิงฆ่าตัวเอง
“เปรี้ยง”
“เปรี้ยง”
……
ในเวลาเดียวกันกระจกด้านบนของร้านอาหารก็แตก และในพริบตาเดียว
เงาดำแปดคนก็ลงมา
“แม่ง ไม่เอาพวกเราแก๊งฉีไว้ในสายตาเลย”หลี่ฉีก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่เริ่มมาจากผู้น้อย ตอนนี้ก็ตะโกนขึ้นมา: “พี่น้อง ฆ่ามันให้กู ฆ่าตายหนึ่งคน กูให้รางวัลห้าหมื่นหยวน ฆ่ามัน!”
เพียงแค่คนแปดคนที่ตกลงมาจากบนท้องฟ้านั้นแข็งแกร่งมาก เมื่อพวกเขาลงมาถึงพื้น คนคนเดียวก็สามารถกวาดล้างได้สี่ถึงห้าคน เมื่อเห็นทั้งแปดคนก็เหมือนเสือแปดตัววิ่งเข้าไปในคอกแกะ คนอื่นๆไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา เสียงโอดโอยจากดังมาจากผู้คนของแก๊งฉี และกระเด็นออกมาจากฝูงชนทีละคนทีละคน บางคนกระเด็นชนกับประตู บางคนกระเด็นชนกับโต๊ะ บางคนกระเด็นชนกำแพง รู้สึกว่าหัวใจและปอดกำลังจะแตกเละ
ภายในเวลาไม่ถึงสองนาที ผู้คนทั้งหมดที่ยืนอยู่ในนี้มีร้อยห้าคนเหลือเพียงแค่ยี่สิบคน ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาแข็งแกร่ง พอที่จะต้านทานการโจมตีของทั้งแปดคน แต่ยังไม่ถึงตาของพวกเขาเท่านั้นเอง
“อา….”หลี่ฉีตะลึง เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าสิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้คือความจริง แก๊งฉันของตัวเองเคยผ่านการทดสอบในการต่อสู้ที่นองเลือดมาแล้ว ปัจจุบันเป็นแก๊งที่แข็งแกร่งที่สุดในจีนหลิง ฝ่ายตรงข้ามมีแค่แปดคน ก็เอาชนะพวกเขาทั้งหมด คนพวกนี้คือใคร?
หลี่ฉีขยับด้วยไวความสูงอย่างกะทันหัน และต้องการที่จะจู่โจมฉินหลั่ง เขาเห็นว่าแปดคนนี้มาที่นี่เพื่อช่วยฉินหลั่ง และเขาต้องการใช้ฉินหลั่งเพื่อข่มขู่พวกเขา เพื่อที่ว่าจะปกป้องชีวิตของตัวเองได้ แต่เขายังไปไม่ถึงตรงหน้าฉินหลั่ง หนึ่งในแปดคนก็จู่โจมเขา และหลี่ฉีหัวหน้าแก๊ง ก็ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ กลับถูกโยนล้มลงไปที่พื้น
“อ๊ากกก”เสียวโอดโอยร้องออกมา แขนของเขาหลุดออก
ในช่วงเวลานี้ ผู้คนมากกว่าร้อยห้าสิบคนในแก๊งทั้งหมดล้มลงกับพื้น และแปดคนรีบตรงมาที่หน้าฉินหลั่ง
“ผู้น้อยมาสายไป ขอคุณชายใหญ่ได้โปรดยกโทษให้ด้วย!” ชายหนุ่มแปดคนที่รูปร่างสูงและแข็งแกร่งยืนอยู่ตรงหน้าฉินหลั่ง และคารวะ
พวกเขาคือคนของทีมที่สามของกองทหารแห่งเขตหัวตง ครั้งก่อนที่จัดการแก๊งชิงหลง ก็เป็นพวกเขาที่ลงมือ
ก่อนที่จะมาซ่องโจรของแก๊งฉี ฉินหลั่งก็เพื่อความปลอดภัย ก่อนที่จะมาได้รวบรวมระดมกองกำลังเอง เพียงแต่ตอนที่เขาโทรศัพท์ไปถึงค่อยรู้ ว่าเมื่อสองสามวันก่อนทีมที่สามของกองทหารแห่งเขตหัวตงถูกย้ายไปเสริมกำลังที่สาขาของตระกูลที่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือ และยังไม่ทราบว่าจะกลับมาเมื่อไหร่
สาขาของตระกูลที่ภาคตะวันตกเฉียงเหนือ
โชคดีที่ในช่วงเวลาที่ชีวิตของเขาตกอยู่ในอันตราย พวกเขาก็ยังมาถึงทันเวลา
“ไม่เป็นไร”ฉินหลั่งพูดเบาๆ ในตอนนี้เขาไม่สนใจกับการที่ทีมที่สามของกองทหารมาช่วยเหลือสายไป ความสนใจของเขาอยู่ที่หลี่ฉีที่ล้มลงบนพื้นและส่งเสียงโอดโอย
ฉินหลั่งค่อยๆดันคนของทีมที่สามของกองทหารออกไป และเดินไปหาหลี่ฉีทีละก้าว
เมื่อเห็นฉินหลั่งเดินมา หลี่ฉีก็ไม่สามารถใส่ใจการร้องโอดโอยได้อีกต่อไป สีหน้าของเขาตึงเครียด กังวล และหวาดกลัว ในสายตาของเขา ฉินหลั่งในขณะนี้เหมือนกับยมบาลที่ต้องการชีวิตของเขา
“ผมผิดไปแล้ว ขอโทษ ผมไม่ดีเอง นายสามารถพาหล่อนไปได้แล้ว หล่อนเป็นผู้หญิงของนาย ปล่อยฉันไปเถอะ….”หลี่ฉีขยับถอยหลังเล็กน้อย
“ฉันเคยเตือนนายแล้ว ให้รีบปล่อยตัวพี่อู๋ แล้วแกแม่งฟังมั้ย?”ฉินหลั่งกัดฟันและพูดว่า: “จำในสิ่งที่แกเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ได้มั้ย? แกจะให้ใครคุกเข่าลงพื้นแล้วเห่าเหมือนนะ”
“ใช่ ฉันผิด พี่ใหญ่ คือฉันผิด ฉันควรจะเห่าเหมือนสุนัข ตอนนี้ผมจะเห่า”แขนทั้งสองข้างของหลี่ฉีไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป เขาคุกเข่าลงบนพื้น “โฮ่งโฮ่ง”ตะโกนเห่าออกมาสองคำ: “ผมเห่าเอง คุณรู้สึกยังไง? ถ้าเกิดว่ายังไม่เหมือน ผมจะเห่าอีก โฮ่งโฮ่ง โฮ่งโฮ่ง…..”
“หึ ถ้าเกิดว่าคำขอโทษมันมีประโยชน์ อย่างนั้นโลกใบนี้ก็อยู่ง่ายขึ้นมาก!”ฉินหลั่งแสดงท่าทีเยาะเย้ย เขาหยิบเก้าอี้ขึ้นมาพร้อมกับ “ปัง”เสียงกระแทกลงบนหัวของหลี่ฉี หลี่ฉีที่เห่าเหมือนฮึกเหิมประดุจมังกรและเสือที่ผาดโผนเมื่อกี้ ในเวลานี้ล้มลงกับพื้นอย่างแผ่วเบา บนหัวมีเลือดไหลออกมา และอ้าปากเหมือนปลาตากแห้งที่ตาย: “ยกโทษให้ฉันเถอะ ได้โปรดเถอะคุณ ได้โปรดไว้ชีวิตสุนัขอย่างผมด้วย ผมแค่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ผมไม่อยากตาย ได้โปรดเถอะคุณให้โอกาสผมอีกครั้ง…..”
“เอาปืนมา”ฉินหลั่งยื่นมือออกไป สมาชิกคนหนึ่งของทีมที่สามของกองทหารยื่นปืนไปที่มือของฉินหลั่ง และฉินหลั่งเล็งปากกระบอกปืนสีดำไปที่หลี่ฉี
“ได้โปรดเถอะคุณ อย่าฆ่าผมเลย ผมยังไม่อยากตาย….”หลี่ฉีร้องขออย่างทรมาน คำตอบที่ให้เขาคือกระสุนหนึ่งนัด พริบตาเดียวที่คิ้วของหลี่ฉีก็รอยกระสุนสีดำหนึ่งนัด และมีเลือดไหลออกมา ชีวิตของเขาก็สูญเสียไป
“ก่อนหน้านั้นฉันเคยเตือนแกแล้ว จะโทษก็โทษที่แกไม่ฟังคำเตือนขอฉันเอง”ฉินหลั่งบ่นพึมพำ และยื่นปืนพกให้กับสมาชิกของทีมที่สามของกองทหาร
เมื่อเห็นฉินหลั่งสังหารหัวหน้าหลี่ฉีอย่างโจ่งแจ้ง ผู้คนในแก๊งฉีก็ตะลึงตกใจ
“รีบส่งตัวคุณเสิ่นไปที่โรงพยาบาลทันที”ฉินหลั่งสั่งให้คนของเสิ่นวั่นเชียน คนไม่กี่คนก็ช่วยพยุงเสิ่นวั่นเชียนออกไป
“คุณชายใหญ่ แล้วจะทำยังไงกับคนพวกนี้?”หัวหน้าของทีมที่สามของกองทหารถาม
“ทำลายแก๊งฉีของพวกเขาซะ นอกจากนี้ ไม่จำเป็นต้องขับไล่คนพวกนี้ออกไปจากจีนหลิง เพียงแค่พวกเขาไม่ทำเรื่องชั่วๆอีกต่อไปก็พอ”ฉินหลั่งนึกถึงผู้ชายของอู๋ยี่หยวน ครั้งนี้ถ้ากล้าทำความผิดโดยไม่เกรงกลัวเหมือนกับครั้งที่แล้วก็จะถอนรากถอนโคนแก๊งฉีให้สิ้นซาก ก็ยังมีปัญหามากมาย ในตอนท้ายฉินหลั่งยังออกคำสั่งไว้ให้กับทีมที่สามของกองทหาร ต่อจากนี้ไปจะเข้าไปแทรกแซงโลกอำนาจมืดของจีนหลิง แก๊งนักเลงมีได้ แต่จะให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆไม่ได้
“ทำให้คุณลำบากไปด้วย”ฉินหลั่งเดินไปที่ข้างๆอู๋ยี่หยวน พลางคิดถึงสิ่งที่หลี่ฉีทำกับอู๋ยี่หยวนก่อนหน้านี้ โดยในใจก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
“ไม่เป็นไร”อารมณ์ของอู๋ยี่หยวนสงบลง เมื่อคิดว่าฉินหลั่งมาเพื่อช่วยตัวเอง ก็รู้สึกซาบซึ้งใจมาก ก้มศีรษะลงและยิ้มด้วยความอับอายเล็กน้อย: “คิดไม่ถึงจริงๆว่า นายจะมีกองกำลังมากขนาดนี้ แม้แต่ท่านเสิ่นก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของนาย ฉันก็คิดว่านายเป็นเพียงแค่นักศึกษา”
“พี่อู๋ ครั้งก่อนที่ผมขุดรากถอนโคนแก๊งชิงหลง…..”ฉินหลั่งต้องการอธิบายให้อู๋ยี่หยวน ตัวเองครั้งก่อน “เจตนาดีแต่กลับเป็นร้าย” จึงทำให้เธอและผู้ชายของเธอแยกออกจากกัน
“ฉันรู้แล้ว สิ่งที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ นายอย่าเอาไปใส่ใจ….”ก่อนหน้านี้ที่อู๋ยี่หยวนกล่าวหาคุณชายที่แยกเธอออกจากผู้ชายของเธอ นั้นก็เพราะเธอไม่รู้ว่าอีกฝั่งเป็นใคร ตอนนี้ เธอรู้แล้วว่าเป็นฉินหลั่ง เธอสามารถไว้วางใจฉินหลั่งได้ และก็จะไม่โทษเขาอีกต่อไป
ในที่สุด เรื่องใน”ฮ่องกงน้อย” ฉินหลั่งก็ให้ทีมที่สามของกองทหารมาจัดการ ตัวเขาเองก็เรียกรถแท็กซี่ และพาอู๋ยี่หยวนพวกหล่อนไปที่จื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ คืนนั้น ฉินหลั่งก็พักผ่อนอยู่ในจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์
วันรุ่งขึ้น ในตอนเช้าๆฉินหลั่งไปเยี่ยมเสิ่นวั่นเชียนในโรงพยาบาล อาการบาดเจ็บของเสิ่นวั่นเชียนไม่ได้หนักนัก ดังนั้นนอนพักรักษาในโรงพยาบาลไม่กี่วัน ก็เพียงพอแล้ว แม้ว่าเหรินห้าว และยินถิงจะนอนอยู่ในโรงพยาบาล แต่มีหยินซิน และหวางเหยาสองสาวค่อยเฝ้าดูแล พวกเขายังจะอยากอยู่ในโรงพยาบาลต่ออีกสองสามวัน
สำหรับอู๋ยี่หยวนแม่ลูก ฉินหลั่งปล่อยให้พวกเขาอาศัยอยู่ในจื่อซวนเกสท์เฮ้าส์ บ้านเดิมของพวกหล่อนมีคนตายมาแล้ว ไม่สามารถอาศัยอยู่ต่อไปได้ ฉินหลั่งกำลังหาบ้านหลังให้พวกหล่อน แล้วค่อยให้พวกหล่อนย้ายเข้าไป
ฉินหลั่งซื้อไก่ตัวเป็นๆกลับไปที่คฤหาสน์หนึ่งตัวก่อน แล้วให้กับยาย ก่อนที่จะกลับไปโรงเรียน
ฉินหลั่งให้หยินห้าวพวกเขาลาป่วย เพิ่งจะออกมาจากห้องสำนักงานอาจารย์ โจวซินก็โทรมาหาเขา: “ฉินหลั่ง ครั้งก่อนขอบคุณที่นายไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนกับพวกเรา วันนี้ฉันและเส่นเอ๋อจะเลี้ยงเหล้านายที่ผับโอวโล่ นายมีเวลามาที่นี่มั้ย”