รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 100 นายจะทำแบบนี้ทำฉันไม่ได้

บทที่ 100 นายจะทำแบบนี้ทำฉันไม่ได้
ร่างกายของฉินหลั่งแข็งไปทันที หัวใจดิ่งลงสู่พื้น เขายังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อน แต่กลับคิดไม่ถึง เขากับเย้นนีต่างนอนเปลือยกายอยู่บนเตียง จะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นหรือเปล่า
ฉินหลั่งนั่งลงบนเตียงอย่างหดหู่ ใบหน้ากำลังร้อนระอุ ในสมองก็ได้ปรากฏภาพคนคนหนึ่งขึ้นมา—จงยู่ เขามีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เขารู้สึกผิดต่อจงยู่ หากจงยู่รู้เรื่อง เธอจะรับมันได้อย่างไรกัน?
เวลานี้ แขนสองข้างได้โอบกอดหลังฉินหลั่งเอาไว้ เย้นนีได้เอาใบหน้าไปแนบกับแผ่นหลังที่กำยำของฉินหลั่ง: “เมื่อคืนนายเก่งมาก ถึงแม้นายจะสะลึมสะลือ แต่ว่านายก็ยังกอดฉันอย่างแน่นหนา มันก็เหมือนกับ ‘นอนละเมอ’ ในกำมือของนาย ฉันก็เหมือนแกะน้อยที่อ่อนโยน……นายทรมานฉันจนถึงเที่ยงคืน ฉันจึงได้หลับคาอกของนาย……..”
“แล้วอันนั้นได้เข้าไปมั้ย?” ฉินหลั่งถามอย่างสติหลุด ตอนนี้สิ่งที่เขากังวลก็คือเย้นนีมีโอกาสที่จะท้องหรือไม่
“นายว่าล่ะ? ดูท่าทางที่พอใจของนาย ถึงแม้ฉันจะเจ็บปวด แต่ว่าในใจยังมีความสุขมาก” เย้นนีพูดด้วยแววตาที่เปล่งประกาย เธอก็ได้พูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา นายวางใจเถอะ: “ฉันจะคลอดลูกชายอ้วนๆขาวๆให้นายคนหนึ่ง”
“ไม่จำเป็น” ฉินหลั่งพูดด้วยอารมณ์ที่สับสน ขณะที่พูด เขาได้ค่อยๆแกะมือสองข้างของเย้นนีที่เกาะอยู่บนเอวออก แล้วยืนขึ้น หันหลังใส่เย้นนี: “เธอพักผ่อนดีๆสักสองวัน แล้วก็ไปเอาเด็กออก ฉันจะให้ค่าชดเชยเธอห้าล้านหยวน”
ฉินหลั่งพูดจบ ก็ได้เริ่มใส่เสื้อผ้า
“ไม่ ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการนาย ฉินหลั่ง นายพูดแบบนี้กับฉันได้ยังไง นี่มันเป็นคำพูดที่ลูกผู้ชายเขาพูดกันเหรอ…….” เย้นนีที่นั่งอยู่บนเตียงพูดกับฉินหลั่งอย่างโมโห ห้าล้านหยวนมันจะแค่ไหนเชียว ฉินหลั่งเป็นถึงลูกมหาเศรษฐีที่ร่ำรวย หากตัวเองได้แต่งงานกับเขา ไม่ต้องพูดถึงห้าล้านหยวน ต่อให้ห้าพันล้านก็ยังเป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก
“เรื่องที่เกิดขึ้นกับเราในวันนี้ เป็นเพราะเธอวางยาฉัน นี่ไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริงของฉัน ฉันจะไม่มีวันยอมรับเด็กคนนี้เด็ดขาด หากเธอต้องการห้าล้านหยวน ก็ไปเอาเด็กออกซัก หากเธอไม่ฟังคำพูดของฉัน ฉันก็มีปัญญาที่จะทำให้เด็กคนนี้หายสาบสูญไปเหมือนกัน เพียงแต่เธอก็จะไม่ได้ห้าล้านหยวน ฉันหวังว่าเธอจะคิดทบทวนให้ดี……….” ฉินหลั่งพูดอย่างเย็นชา เขาได้สวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
“นายใจร้ายแบบนี้จริงๆเหรอ? ฉันได้มอบของที่มีค่าที่สุดให้กับนายไปแล้ว ตอนนี้นายไม่เพียงไม่ยอมคบกับฉัน ยังจะบีบบังคับฉันไปทำแท้ง? หรือว่าสิ่งที่ฉันเสียสละเพื่อนายมันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ?” เย้นนีนั่งอยู่บนเตียงกล่าวอย่างน่าสงสาร น้ำตาก็ได้ไหลรินออกมา
“เมื่อกี้ฉันก็ได้พูดไปแล้ว จะให้ค่าชดเชยเธอห้าล้านหยวน หวังว่าเธอจะตัดสินใจอย่างชัดเจน” ฉินหลั่งพูดจบ ก็มุ่งหน้าเดินออกไป
“ฉินหลั่ง อย่าไปนะ ฉันต้องการนาย……..” เย้นนีกระโดดลงจากเตียง วิ่งไปกอดฉินหลั่งจากด้านหลัง ฉินหลั่งผลักเย้นนีออกโดยไม่ไยดี เดินออกไปจากบ้านของเย้นนี
อันที่จริงสิ่งที่ฉินหลั่งพูดกับเย้นนีนั้น ครึ่งหนึ่งคือข่มขู่เธอ ถ้าหากเธอท้องลูกของตัวเองขึ้นมาจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นความผิดของใคร ฉินหลั่งก็คงทำใจไม่ได้ ที่จะไม่สนใจพวกเธอ ข้อสรุปที่ดีที่สุดของตอนนี้ ก็คือให้เย้นนีกลัวคำขู่ของตัว แล้วไปทำแท้ง
เพียงแต่ตอนนี้ฉินหลั่งไม่มีเวลาจะมาคิดเรื่องของเย้นนี ตอนนี้ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและฟุ้งซ่าน ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับจงยู่ยังไง
เดินอยู่บนถนนนานมาก ในที่สุดฉินหลั่งก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แน่นอนเขาไม่ได้ที่จะโทรไปสารภาพผิดต่อจงยู่ แต่เพราะเขาอยากได้ยินเสียงของจงยู่ แบบนี้แล้วใจเขาคงจะรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ตู๊ดๆ……. ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้………” ได้ยินเสียงตอบรับอัตโนมัติในโทรศัพท์ จู่ๆฉินหลั่งก็เกิดความรู้สึกที่ไม่ดีบางอย่าง เมื่อวานโทรศัพท์ของจงยู่ก็โทรไม่ติด วันนี้ก็ยังคงโทรไม่ติด เย้นนีก็ได้โกหกเขาว่าจงยู่ติดธุระ ไม่สามารถรับสายได้……..
ความรู้สึกที่ไม่ดีของฉินหลั่งยิ่งอยู่ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขารีบเรียกแท็กซีคันหนึ่ง แล้วไปที่บริษัทช่างเมิ่งมิวสิค จำกัด ไปถามพนักงานคนหนึ่ง แท้จริงแล้วพวกเฉินจิ้งอี๋ได้กลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!
ฉินหลั่งเหมือนกับว่าถูกสายฟ้าฟาด เขาได้ขอเบอร์ของเฉินจิ้งอี๋กับพนักงานในบริษัท ก็ได้โทรไปหาเธอทันที: “ฮาโหล พี่เฉิน ผมฉินหลั่ง ตอนนี้จงยู่อยู่กับพี่หรือเปล่า? ทำไมเธอยังไม่กลับบ้านเลย? โทรศัทพ์ก็โทรไม่ติด”
“อะไรนะ! เมื่อวานนายให้เพื่อนไปรับจงยู่กลับบ้านไม่ใช่เหรอ? นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”
ฉินหลั่งได้ยินคำพูดของเฉินจิ้งอี๋ หลังก็เย็นวาบไปทันที เขารู้ว่า จงยู่อาจจะเกิดเรื่องแล้ว
“ใครเป็นคนมารับเธอ รับที่ไหน? เมื่อไหร่?” ฉินหลั่งต้องการรู้ข้อมูลที่สำคัญเหล่านี้ทันที
“ที่สนามบิน จงยู่บอกว่านายให้เพื่อนคนหนึ่งมารับ จากนั้นก็มีรถcadillacคันหนึ่งขับเข้ามา เขาก็บอกว่าเขาเป็นเพื่อนของนาย จงยู่จึงได้ขึ้นรถไปกับเขา ใช่แล้ว เหมือนจะชื่อหลี่หรุ่ย….เรื่องมันยังไงกันแน่ เขาไม่ใช่เพื่อนของนายหรอกเหรอ? ตอนนี้จงยู่อยู่ไหน……”
ฉินหลั่งไม่มีเวลาที่จะมาฟังเฉินจิ้งอี๋พูดมาก เขาฟังจบ ก็วางสายไป เขาได้โทรหาเย้นนีทันที เขารู้สึกว่า เรื่องนี้เป็นแผนการของเย้นนี ตอนนี้ในหัวสมองของเขาไม่ได้โกรธเย้นนี เขาแค่อยากจะรู้ให้เร็วที่สุด ความปลอดภัยของจงยู่ในตอนนี้
“ตอนนี้จงยู่อยู่ไหน! รีบพูดมา” ฉินหลั่งถามอย่างร้อนรน เย้นนีไม่ใช่คนโง่ ตอนนี้ฉินหลั่งต้องรู้ว่าเขาโกหกแล้ว แต่เธอไม่มีทางที่จะยอมรับเด็ดขาด ว่าตัวเองได้รวมหัวกับหลี่หรุ่ย วางแผนครั้งนี้
“ขอโทษด้วย เมื่อวานฉันโกหกนาย จงยู่ได้กลับมาพร้อมกับฉันแล้ว เธอบอกว่านายให้เพื่อนคนหนึ่งมารับเธอ จากนั้นก็มีรถคันหนึ่ง
มา จงยู่ยืนยันแล้ว ก็ได้ขึ้นรถไป……..” เย้นนีพูดอย่างใจเย็น
“เธออย่ามาหลอกฉัน ฉันรู้แล้ว เธอให้คนมาพาจงยูไป รีบพูดมา ตอนนี้เธออยู่ไหน?” ตอนนี้ฉินหลั่งร้อนใจอย่างมาก
“ไม่ใช่ฉันจริงๆ นายไม่เชื่อก็ไปถามพวกพี่เฉินดู ถามดูว่าจงยู่เป็นคนพูดเองใช่มั้ย นายเป็นคนให้เพื่อนมารับเธอ นายคิดดู จงยู่โดยปกติจะกล้าขึ้นรถของคนแปลกหน้าหรือเปล่า……..”
ตอนนี้ ฉินหลั่งไม่มีเวลาที่จะไปสรุปคำพูดของเย้นนีว่าจริงหรือเท็จ
“สิ่งที่เธอพูดฉันรู้หมดแล้ว เธอยังมีเบาะแสอย่างอื่นหรือเปล่า?”
“ไม่มี สิ่งที่ฉันรู้ก็เหมือนกับของพี่เฉิน รู้เพียงเท่านี้………” เย้นนีฟังแล้วฉินหลั่งไม่ได้บีบถามตัวเองต่อ มุมปากก็มีรอยยิ้มที่ชั่วร้าย
“แม่งเอ๊ย……..” ฉินด่าใส่โทรศัพท์
“รอก่อน ฉินหลั่ง นายสามารถไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนฉันมั้ย? มันเป็นครั้งแรกของฉัน ฉันกลัว…….” ขณะที่เย้นนีกำลังพูด ฉินหลั่งได้วางสายไปแล้ว
“คนสารเลว กล้าวางสายของกู” เย้นนีพูดคำหยาบ ใบหน้าก็ปรากฏด้วยรอยยิ้มที่เย็นเยือก บ่นพึมพำ นายไม่ไปก็ดี ทางหมอฉันจะได้จัดการได้อย่างสะดวก……..”
เรื่องไปโรงพยาบาลเย้นนีได้หยุดไว้ก่อน เธอตั้งสติได้ ก็รีบโทรหาหลี่หรุ่ย เพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ทางโน้นเสียหน่อย
“เมื่อคืนเล่นกันสนุกหรือเปล่า?” เย้นนีรู้สึกว่า ด้วยประสบการณ์ที่ชอบเล่นผู้หญิงของหลี่หรุ่ย เมื่อคืนน่าจะจัดการจงยู่แล้วอย่างแน่นอน บางทีจงยู่อาจจะกำลังสะลึมสะลืออยู่ใต้ผ้าห่มของเขา
“เล่นอะไรกันละ ไม่มี” หลี่หรุ่ยกำลังอยู่ที่ห้องของตัวเอง สูบบุหรี่มวนแล้วมวนเล่า เขากำลังกังวล ว่าตำรวจจะมาตามตัวเขา
เย้นนีตกใจ รีบร้อนถามหลี่หรุ่ยว่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เย้นนีกับหลี่หรุ่ยสมคบคิดกัน เขาก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดเย้นนี ก็เลยได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้กับเย้นนีฟังโดยละเอียด
“อะไรกัน คนหายไปได้ยังไง?” เย้นนีฟังหลี่หรุ่ยพูดจบ เกลียดจนอยากจะตบปากเขา เขาทำจงยู่ไม่สำเร็จ ตอนนี้ยังทำให้จงยู่หายตัวไป แบบนี้ไม่เท่ากับหาเรื่องให้เธอเหรอ?
“ตอนนั้นฉันกับเมียลงไปดู ก็ไม่เห็นคนแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเธอไปไหน?” หลี่หรุ่ยพูดอย่างอารมณ์เสียไปหนึ่งประโยค สงบสติอารมณ์แล้วพูด: “ฉันเดาว่าน่าจะถูกรถที่ผ่านมาช่วยไป ส่งไปที่โรงพยาบาลแล้ว ก็ไม่รู้ว่าสาวน้อยคนนี้จะตายหรือไม่ หากตายแล้ว ฉันก็คงแย่แน่ๆ……”
“เธอตายก็จะดีมาก ฉันจะบอกนายนะ เธอก็เป็นเพียงยายซื่อบื้อที่มาจากบ้านนอก ไม่มีใครสนใจว่าเธอจะเป็นหรือตายหรอก หากตำรวจตามตัวนาย นายก็บอกว่าเรื่องนี้นายทำคนเดียว อยากลากตัวฉันไปเกี่ยวข้องเด็ดขาด…….” เย้นนีพลางวางแผน พลางกำชับหลี่หรุ่ย
“โอ๊ย เย้นนี ทำไมฉันจะพูดถึงเธอไม่ได้ ทำไมฉันต้องมารับผิดคนเดียว ฉันไม่ยอม” หลี่หรุ่ยไม่ได้โง่ ไม่มีทางที่จะฟังเย้นนีอยู่แล้ว
เย้นนีด่าเขาในใจว่าไอ้โง่
“ฉันจะบอกนายให้นะ แฟนของผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ฉันสามารถที่จะบอกนายอย่างนี้ ตระกูลของเขาเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งอันดับสองของประเทศ หากให้เขารู้ว่าแฟนของเขาถูกเราสองคนวางแผน ฉันและนายต่างมีจุดจบที่ไม่ดีอย่างแน่นอน ฉันยังพอจะช่วยตัวเองได้ แต่นาย เห่อๆ รู้หรือเปล่าว่าคำว่าตายเขียนยังไงมั้ย?” เย้นนีกล่าวอย่างเยือกเย็น
“ทำไมเธอไม่พูดเร็วกว่านี้ เหี้ยเอ๊ย จงใจแกล้งกูใช่ป่ะ!” ได้ยินว่าแฟนของหญิงสาวนั้นไม่ธรรมดา หลี่หรุ่ยก็ด่าอย่างหยาบคาย
“ไม่ต้องมากร่างต่อหน้ากูเลยนะ ฉันจะบอกนาย ตอนนี้เราเป็นตั๊กแตนบนเชือก ประโยคเดียว นายจะฟังฉันหรือเปล่า” เย้นนีก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีปัญญา ตอนนี้เป็นเวลาสำคัญที่ต้องจับฉินหลั่งให้อยู่หมัด เย้นนีต้องควบคุมโชคชะตาไว้ในกำมือตัวเองให้ได้
“ได้ ฉันจะฟังเธอ ฉันจะฟังเธอพอใจหรือยัง?” หลี่หรุ่ยทุบโต๊ะชาอย่างรุนแรง
“ฟังฉันก็ดี นายวางใจเถอะ ขอเพียงนายยอมรับผิดคนเดียว ฉันต้องช่วยนายออกมาอย่างแน่นอน” เย้นนีเป็นผู้หญิงของฉินหลั่งแล้ว เธอมีความมั่นใจว่าจะแย่งฉินหลั่งมาจากมือของจงยู่ได้อย่างแน่นอน: “ฟังที่ฉันพูดนะ ตอนนี้จงยู่ตายเป็นบทสรุปที่ดีที่สุด หากว่าเธอยังไม่ตาย นายต้องยืนยันว่า นายกับเธอได้มีอะไรกันแล้ว แน่นอน หากไม่มีใครมาหานาย นายก็ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น หากต้องชดใช้ค่าเสียหาย เงินก้อนนี้ฉันเป็นคนออกเอง รอให้เรื่องนี้เงียบไป ฉันจะให้ค่าตอบแทนนายสองล้านหยวน…….”
“สองล้านหยวน? เธอมีเงินมากขนาดนี้เลยเหรอ?” หลี่หรุ่ยก็เข้าใจเย้นนีพอสมควร ถึงแม้เธอก็เป็นลูกเศรษฐี แต่ว่าจะให้เธอเอาเงินออกมาสองล้านหยวน ก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายนัก ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นเงินค่าตอบแทนที่ให้ตัวเองอีกด้วย
“ฉันมีความสัมพันธ์กับแฟนของเธอแล้ว ไม่นานต่อจากนี้ ฉันก็จะแต่งงานกับเขา ฉันเคยพูดไปแล้ว ตระกูลของเขาเป็นตระกูลระดับสูงของประเทศ นายคิดว่าฉันจะสามารถเอาสองล้านหยวนออกมาได้หรือเปล่า?” เย้นนีพูดอย่างเพ้นฝัน เธอเชื่อว่าแผนที่เธอวางไว้ต้องสำเร็จอย่างแน่นอน