รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 98 รู้สึกทะแม่งๆ

บทที่ 98 รู้สึกทะแม่งๆ
วันนี้ช่วงเช้า ขณะที่จงยู่นอนสลบอยู่นั้น เย้นนีได้วางแผนอยู่ในหัว ร่างแผนการทั้งหมด เธอจะต้องแย่งฉินหลั่งมาให้ได้ อีกอย่างเธอก็จะทำให้ฉินหลั่งผิดหวังในตัวจงยู่อย่างหมดสิ้น
เมื่อวานหลิวอันฉีได้ทำให้เธอเข้าใจ ผู้หญิงคนหนึ่งหากมีลูกกับผู้ชาย ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะไม่รักเธอ ก็ต้องยอมรับชะตากรรม
ดังนั้นตอนนี้เป้าหมายสูงสุดของเย้นนีก็คือ ต้องมีลูกกับฉินหลั่ง
เย้นนีได้วางแผนไว้ในหัวสมอง เธอได้หารายชื่อผู้ติดต่อในโทรศัพท์ จนเจอเบอร์ของคนที่ชื่อ “หลี่หรุ่ย” แล้วกดโทรออก ไม่นาน หลี่หรุ่ยก็รับสาย
“สาวสวย นึกยังไงถึงได้โทรหาฉัน ว่างมั้ย ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอ….” เสียงที่หื่นกามของหลี่หรุ่ยดังออกมาจากโทรศัพท์
“พอได้แล้ว ฉันกลัวจะหลงนายจนหัวปักหัวปำ” เย้นนีหัวเราะเยาะ เมื่อปีที่แล้วเธอเกือบจะหลงกลหลี่หรุ่ยแล้ว ตามที่เธอรู้มา แค่กินข้าว ก็มีผู้หญิงสี่ห้าคนหลงกลหลี่หรุ่ยแล้ว
“ดูเธอพูดซิ ฉันจะกล้าทำให้เธอหลงหัวปักหัวปำเหรอ?”
“วันนี้ที่โทรหานาย จะแนะนำสาวสวยให้นายคนหนึ่ง ยังเป็นเด็กน้อยที่บริสุทธิ์เลย” เย้นนีพูดอย่างตรงไปตรงมา
“จริงเหรอ! สวยมั้ย?” หลี่หรุ่ยฟังถึงตรงนี้ ก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที เย้นนีได้ส่งรูปถ่ายของจงยู่ให้หลี่หรุ่ยทางโทรศัพท์ หลี่หรุ่ยดูแล้ว ร่างกายก็มีปฏิกิริยาทันที: สาวน้อยคนนี้ช่างสวยเสียจริง เหมาะกับฉันมาก ฉันจะทำให้ครั้งแรกของเธอนั้นตรึงตาตรึงใจ…….”
เวลานี้เย้นนียังสามารถนึกภาพที่หื่นกามของหลี่หรุ่ยออก
“เธอเป็นเพื่อนของฉัน คืนนี้พวกเราจะนั่งเครื่องกลับจินหลิง แฟนของเธอชื่อฉินหลั่ง ถึงเวลานายก็บอกว่า ฉินหลั่งให้นายมารับเธอ เธออาจจะขึ้นรถของนาย สำหรับต่อไปควรจะทำยังไง ฉันคิดว่านายคงเข้าใจมากกว่าฉันนะ” เย้นนีพลางคิดและพูด
“แฮ่ๆ ธรรมชาติ ดูแล้วเหมือนพวกหัวอ่อน หลอกง่าย แต่ว่าฉันไม่รู้จักแฟนของเขานี่นา เธอจะเชื่อฉันได้อย่างไร?”
“ข้อนี้นายไม่ต้องสนใจ ฉันจะจัดการให้นายเอง เมื่อถึงเวลานายก็แค่พูดตามที่ฉันบอกก็พอ ทะเบียนรถของนายคืออะไร………”
สายตาเธอแฝงด้วยความชั่วร้าย พลางเล่นโทรศัพท์ พลางวางแผนอยู่ในหัว
หลายนาทีผ่านไป เย้นนีหยุดเล่นโทรศัพท์ เธอเปิดไปที่หน้าข้อความ พิมพ์ข้อความส่งให้จงยู่ ช่วงเช้า เย้นนีได้เคยแอบส่งข้อความระหว่างจงยู่และฉินหลั่งแล้ว ขอเพียงจงยู่ไม่ดูวันที่ ก็จะไม่รู้ว่าถูกล็อกไว้
“ติ๊งตอง”
จงยู่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็น “ฉินหลั่ง” ที่ส่งข้อความมา
“จงยู่ วันนี้ฉันยุ่งทั้งวันเลย จนกระทั่งตอนนี้ยังประชุมอยู่เลย คืนนี้อาจจะไปรับเธอที่สนามบินไม่ได้แล้ว แต่ว่าเธอวางใจได้ ฉันจะให้เพื่อนไปรับเธอที่สนามบิน เขาชื่อหลี่หรุ่ย ขับรถcadillac ทะเบียนรถ A7512 กลับมาต้องระวังตัวด้วยนะ”
จงยู่ผิดหวังเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันก็สงสัยนิดหน่อย ทำไมฉินหลั่งถึงมีเพื่อนที่ขับรถcadillacล่ะ? แต่มาคิดถึงฐานะของฉินหลั่ง จงยู่ก็เข้าใจแล้ว
เธอรู้สึกว่าข้อความนี้ของฉินหลั่งนั้นดูแปลกๆ แต่ว่าแปลกตรงไหน จงยู่ก็คิดไม่ออก
จงยู่ทิ้งโทรศัพท์ไว้บนเตียง เธอค่อยๆเดินไปที่กระเป๋าเดินทาง หยิบสมุดที่มีกุญแจล็อกเอาไว้ มันคือสมุดบันทึกของจงยู่ ตั้งแต่มัธยมปลาย เธอก็มีนิสัยที่ชอบเขียนบันทึก มันเป็นการผ่อนคลายของเธอ ระบายความรู้สึกอย่างหนึ่ง ไม่ว่าจะดีใจ เสียใจ หรือว่าเรื่องที่เจ็บปวด จงยู่ก็จะบันทึกไว้ในสมุดเล่มนี้
เธอนั่งอยู่ด้านหนังโต๊ะหนังสือ ค่อยๆขีดเขียนขึ้นมา
“วันที่ 4 เดือน 6 ปี 2019 วันพฤหัสบดี ท้องฟ้าปลอดโปร่ง”
“เมื่อวานเป็นวันที่ฉันเข้าร่วมแสดงกับ《Hello，girls》 ฉันคิดไม่ถึงว่าเย้นนีจะคิดร้ายกับฉัน……..ขณะที่ฉันโดนหมาตะครุบจนล้มไปในน้ำนั้น ร่างกายของฉันมีเพียงความรู้สึกเดียว–เจ็บ เจ็บเหมือนโดนเจาะที่หัวใจ ฉันเลือกที่จะยอมแพ้อย่างอ่อนล้า วินาทีที่กำลังจะตาย ในสมองของฉันมีภาพของฉินหลั่ง และคำพูดที่เขาเคยพูดได้ผุดขึ้นมาในหัวของฉันทีละประโยค………ฉินเทียนบอกกับฉันว่าเขาได้จัดการคนที่รังแกฉันทั้งหมดแล้ว……..ฉันโทรหาฉินหลั่งสองสาย แต่เขาไม่ได้รับแม้แต่สายเดียว เขาบอกว่าเขายุ่งอยู่ ในใจของฉันรู้สึกเศร้าเล็กน้อย แต่ว่าฉันก็ไม่โทษเขาแม้แต่นิดเดียว………ฉินหลั่งให้เพื่อนของเขาหลี่หรุ่ยมากับฉันที่สนามบิน…….”
เขียนไปหนึ่งชั่วโมง จงยู่จึงค่อยๆหุบสมุดบันทึก แล้วใช้กุญแจที่อันประณีตล็อกมันเอาไว้ สมุดบันทึกของเธอไม่เคยมีใครได้อ่านมาก่อน
เวลาหนึ่งทุ่ม เฉินจิ้งอี๋ก็ได้พาพวกจงยู่ เรียกรถสองคัน มุ่งหน้าไปสนามบินโดยตรง
หลังจากนั่งเครื่องไปหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินก็ได้ค่อยๆร่อนลงที่สนามบินจินหลิง
เฉินจิ้งอี๋และกั่วย่าหนานได้พยุงจงยู่ ค่อยๆเดินออกมาจากในสนามบิน
พวกเฉินจิ้งอี๋เตรียมตัวจะพาจงยู่ไปที่โรงพยาบาลจินหลิง แต่ว่าจงยู่ได้ปฏิเสธ
“พี่เฉิน ย่าหนาน พวกพี่ไม่ต้องสนใจฉันแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปเอง” จงยู่ยิ้มแล้วกล่าว: “ฉันได้บอกฉินหลั่งแล้ว เขาจะมารับฉัน”
“อ่อ ที่แท้ก็รอแฟนนี่เอง พี่เฉิน ย่าหนาน พวกพี่อยากเร่งจงยู่อีกเลย ไปอยู่เซี่ยงไฮ้มาตั้งนาน ไม่เห็นหน้าแฟน จงยู่ก็คงไม่วางใจ…..” เย้นนีจงใจพูดล้อเล่น ก็เพราะไม่อยากให้พวกเฉินจิ้งอี๋ยุ่งกับเรื่องนี้
“ไม่ได้ ตอนนี้เธอต้องโทรหาฉินหลั่งก่อน เห็นเขาแล้วพวกเราถึงจะวางใจ……” เฉินจิ้งอี๋พูดแบบนี้ จงยู่ทำได้เพียงโทรศัพท์ไปหาฉินหลั่ง แน่นอนยังคงโทรไม่ติดเหมือนเดิม เย้นนีได้ปิดเสียงไปแล้ว
“พวกเธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉินหลั่งบอกกับฉันแล้ว เขาจะให้เพื่อนของเขามารับฉัน เขาขับรถcadillacสีดำ พวกเธอช่วยฉันดูด้วย…….” จงยู่มองไปที่พวกของเฉินจิ้งอี๋แล้วอธิบาย
เวลานี้ เย้นนีแอบส่งข้อความให้กับหลี่หรุ่ย ให้เขาขับรถเข้ามา เดิมทีเธอยากจะรอให้พวกเฉินจิ้งอี๋จากไปเสียก่อนค่อยเรียกหลี่หรุ่ยขับรถเข้ามา เห็นสถานการณ์ตอนนี้แล้ว ไม่เห็นจงยู่ขึ้นรถ เฉินจิ้งอี๋และกัวย่าหนานคงจะไม่ยอมกลับไปก่อนแน่นอน
เพื่อสาวสวยที่บริสุทธิ์อย่างจงยู่ หลี่หรุ่ยมารอที่สนามบินตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้ว ได้รับข้อความของเย้นนี เขาก็ได้ขับรถไปยังประตูสนามบิน
“เฮ้ย ใช่คันนั้นหรือเปล่า?” เย้นนี “ตาไว” มองเห็นรถcadillacที่กำลังวิ่งอยู่: “พวกเธอรออยู่ที่นี่ ฉันไปช่วยเธอดู……..”
ขณะที่พูด เย้นนีก็วิ่งไปที่รถcadillacอย่างรวดเร็ว
หลี่หรุ่ยเลื่อนกระจกรถลงมา เธอมองเห็นจงยู่ที่อยู่ไม่ไกลแล้ว ตัวจริงสวยกว่าในรูปมาก เขาได้ยิ้มให้กับเย้นนีทันที: “คนสวย เพื่อนเธอสวยๆทั้งนั้นเลย แต่ละคนสวยแบบไม่มีใครยอมใครเลย ครั้งนี้ฉันจะจัดการคนนี้ให้ได้ก่อน ที่เหลือหากมีเวลาช่วยฉันติดต่อไว้ด้วย สำเร็จคนหนึ่ง ฉันจะให้ค่าแนะนำเธอหนึ่งหมื่นหยวน…….”
“ฟันนายเป็นอะไรเหรอ?” เย้นนีมองหลี่หรุ่ยอย่างไม่พูดไม่จา เห็นฟันหน้าของเขามีรูสองรู ทันใดนั้นก็รู้สึกแปลกใจ
“ไม่มีอะไร” หลี่หรุ่ยรีบเอามือมากุมปากเอาไว้ เขาอายที่จะพูด เพราะไปตอแยสาวในมหาวิทยาลัยจินหลิง เลยถูกจนซ้อมเป็นแบบนี้
“ยาสลบของนายให้ฉันหน่อย” เย้นนียื่นมือไปทางหลี่หรุ่ย เธอคุ้นเคยกับแผนการของหลี่หรุ่ย รู้สึกในตัวของเขาต้องมีของแบบนี้
“ทำไม?”
“ทำไมพูดมากจัง จะให้หรือไม่ให้ หากไม่ให้สาวสวยคนนี้ คืนนี้นายยังอยากจะนอนกอดเธอใต้ผ้าห่มอีกมั้ย?”
“ได้ๆ เอาไป!” หลี่หรุ่ยหยิบขวดยาจากกล่องเก็บของ ยื่นให้กับเย้นนี เย้นนี้ก็ยิ้ม แล้วได้นำยาสลบใส่เข้าไปในกระเป๋าตัวเอง
“ที่ฉันสอนนายจำได้แล้วใช่มั้ย?” ได้ยินหลี่หรุ่ยตอบแบบจำยอม เย้นนีก็ได้บอกกับเขาอีก คืนนี้ต้องสนุกให้เต็มที่เลยนะ ต้องแสดงสัญชาตญาณเดรัจฉานของนายกับสาวสวยคนนี้ ใช่แล้ว นายเป็นสมาชิก ‘91pron(เว็บโป๊)’ ไม่ใช่เหรอ ถ่ายขั้นตอนทั้งหมดเอาไว้ อัพลงในเว็บ สาวขี้เหงาคนอื่นได้เห็นถึงความเก่งกาจของนาย ก็อาจจะมาหานายด้วยตัวเอง……..”
“ใช่น้อ ฉันทำไมถึงคิดไม่ได้?” หลี่หรุ่ยยิ้มที่มุมปาก ฟันหน้าได้หายไปสองซี่ ไม่ต้องพูดถึงว่ามันจะน่าเกลียดแค่ไหน
“พอแล้ว ไปกันกันเถอะ” พูดจบ เย้นนีก็ได้โบกมือไปทางพวกจงยู่: “จงยู่ ฉันถามชัดเจนแล้ว เขาก็คือคนที่มารับเธอ………”
หลี่หรุ่ยได้ขับรถไปยังด้านหน้าของจงยู่ เขาเดินลงไปอย่างสุภาพบุรุษ: “สวัสดีครับ คุณก็คือคุณจงยู่ใช่มั้ย? ผมเป็นเพื่อนของฉินหลั่ง ผมชื่อหลี่หรุ่ย มารับคุณโดยเฉพาะ”
เวลานี้หลี่หรุ่ยไม่หื่นกามแม้แต่นิดเดียว ในทางกลับกัน มองดูแล้วเป็นชายหนุ่มที่เป็นสุภาพบุรุษ ทำให้สาวๆทั้งหลายรู้สึกดีไม่น้อย
“อ่อ ขอบคุณนะ” จงยู่พูดกับหลี่หรุ่ยเสร็จ ก็หันไปหาพวกเฉินจิ้งอี๋: “พี่เฉิน เอาละ ตอนนี้พี่ก็ไม่ต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของฉันแล้วนะ พวกพี่รีบกลับกันเถอะ มันเริ่มดึกแล้ว”
พวกเฉินจิ้งอี๋ต้องเห็นจงยู่ขึ้นรถแล้วถึงจะจากไป จงยู่ขึ้นรถของหลี่หรุ่ย ก็โบกมือลาพวกเฉินจิ้งอี๋ หลี่หรุ่ยก็ได้ขับรถ ค่อยๆลับตาไป
“เอาล่ะ ในที่สุดจงยู่ก็ได้กลับไปแล้ว พวกเราต่างคนต่างกลับบ้านของตัวเองกันเถอะ” เฉินจิ้งอี๋พูดจบ หญิงสาวทั้งห้าคนต่างร่ำลากัน ต่างคนต่างจากไป
เย้นนียืนรอรถอยู่ที่ข้างถนน รอจนกระทั่งทุกคนนั่งรถจากไปหมดแล้ว เธอได้กลับไปที่สนามบินอีกครั้ง
เธอมั่นใจว่าคืนนี้จงยู่ต้องเสียตัวอย่างแน่นอน ในเวลาเดียวกันก็ต้องทำให้ตัวเองมีลูกของฉินหลั่งให้ได้ หากพลาดโอกาสที่ดีในคืนนี้ อยากที่จะใกล้ชิดฉินหลั่งอีก มันก็จะยากมาก อีกอย่าง หากมีลูกก็เท่ากับว่ามีป้ายอาญาสิทธิ์ หากเรื่องที่หลี่หรุ่ยทำได้ถูกเปิดเผย เธอไม่เชื่อ ตัวเองมีลูกของฉินหลั่งแล้ว เขาจะยังทำอะไรตัวเธออีก
ร่างคำพูดในใจไม่กี่นาที เย้นนีได้หายใจเข้าลึกๆ กดเบอร์ของฉินหลั่งแล้วโทรออก
“ฮาโหล สวัสดี ใครเอ่ย?” เสียงของเฉินหลั่งได้ดังออกมาจากโทรศัพท์ ทำให้เย้นนีตื่นเต้น เขาเป็นถึงลูกมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวย
“สวัสดีฉินหลั่ง ฉันชื่อเย้นนีเป็นสมาชิกในทีมของจงยู่ พวกเราเคยเจอกัน…….” เย้นนีพยายามพูดอย่างอ่อนโยน ในใจของเธอรู้สึกกระวนกระวาย อย่างไรเสียเมื่อก่อนเธอก็เคยดูถูกฉินหลั่งมาก่อน
“เธอโทรหาฉันมีธุระอะไร……..” เสียงของฉินหลั่งเย็นชาเล็กน้อย เขาไม่ชอบเย้นนีเป็นอย่างมาก แต่เขาเป็นคนที่ใจกว้าง อย่างน้อยก็ควรที่จะฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร เผื่อมีความเกี่ยวข้องกับจงยู่ล่ะ?
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ ตอนนี้ฉันอยู่สนามบิน…….” ได้ยินเย้นนีอยู่สนามบิน ฉินหลั่งรีบถามขึ้นทันที: “พวกเธอกลับมากันแล้วเหรอ? จงยู่ล่ะ ตอนนี้ก็อยู่สนามบินเหรอ?”
“ไม่ นายฟังฉันก่อน พวกจงยู่จะตามมาทีหลัง ตอนนี้พวกเธอยังมีธุระที่ต้องจัดการที่เซี่ยงไฮ้ คาดว่ากำลังคุยงานกับบุคคลสำคัญอยู่ ดังนั้นทางที่ดีนายอย่าเพิ่งโทรหาเธอ เธอเองก็คงไม่รับ……..” เย้นนีกลัวว่าฉินหลั่งจะโทรหาจงยู่ แบบนี้แล้ว แผนที่เธอวางไว้ก็จะสูญเปล่า
“แบบนี้เองเหรอ………” ฉินหลั่งพูดด้วยเสียงที่ต่ำ: “เมื่อกี้เธอพูดอะไรนะ?”
“เรื่องมันเป็นแบบนี้ ที่ฉันกลับมาล่วงหน้า เป็นเพราะว่าฉันได้รับบาดเจ็บที่เซี่ยงไฮ้ เบอร์โทรของนายจงยู่เป็นคนให้ฉันเอง ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบิน ถือกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาก หนักมากด้วย ฉันตัวคนเดียวค่อนข้างที่จะลำบาก ตอนนี้เพื่อนของฉันต่างก็มีธุระ ดังนั้นฉันจึงลองถามนายดู นายจะสามารถมาช่วยฉันหน่อยได้มั้ย…….” เย้นนีพูดอย่างระมัดระวัง
เบอร์โทรของตัวเองจงยู่เป็นคนให้ เกรงว่าความหมายของจงยู่ก็คงอยากให้ตัวเองไปช่วยเธอที่สนามบิน จงยู่สามารถทำเรื่องแบบนี้ได้อยู่แล้ว
“ฉินหลั่ง ได้หรือเปล่า ฉันไม่มีทางอื่นแล้วจึงได้โทรหานาย หากมีคนช่วยฉัน ฉันก็คงไม่รบกวนนายหรอก……..”
ไม่ว่ายังไงฉินหลั่งก็ยังรู้สึกว่าเรื่องนี้มันทะแม่งๆ แต่ก็ตัดสินใจช่วยเธอ
“ได้ ฉันจะไปตอนนี้ ฉินหลั่งตอบตกลง ก็ได้ออกจากวิลล่า เรียกรถ ไปสนามบินโดยตรง……….